Ep.2

Ep.2

หลังจากเสร็จกิจกรรมช่วงเช้า ก่อนที่จะต้องไปแล้วเข้าเรียนในช่วงบ่าย ยีน ทอสและโจก็มาหาอะไรกินที่โรงอาหารของคณะที่ตอนนี้เต็มไปด้วยนักศึกษามากมาย

"คนเยอะจังวะ...เอาไงดี..กินข้างนอกปะ"โจพูดถาม

"ว่าไงยีน.."ทอสถามยีนอีก

"อืมมม..กูว่ากินที่นี้แหละ..ออกไปตอนนี้อาจมาไม่ทันเข้าเรียนนะ"

"เอางั้นก็ได้...งั้นไปหาที่นั่งกัน..."โจเดินนำทั้งสองไปยังโต๊ะที่ว่างอยู่ ทอสให้ยีนนั่งลงและวางกระเป๋าของพวกเขาไว้บนโต๊ะ

"มึงจะกินอะไร...เดี๋ยวกูกับไอ้โจจะไปซื้อให้"

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูไปซื้อเองก็ได้..."

"มึงเห็นคนไหม..เยอะขนาดนั้น.ตัวเท่าลูกหมามึงจะไปเบียดกับพวกนั้นไหวไง...เร็ว.บอกมาจะแดกอะไรครับ"

"ขี้บ่นจัง....เอาข้าวมันไก่ก็ได้..ขอพิเศษนะ.แล้วก็โค้กด้วย"

"แดกน้ำเปล่าก็พอ..ไม่รู้ไงว่ามันไม่ต่อสุขภาพ"ทอสไปปล่อยให้ยีนค้าน พูดจบก็เดินไปพร้อมกับโจเลย

บางทีเวลาอยู่กับทอส ก็ทำให้ยีนนึกถึงปริ้นซ์เพราะเวลาเขาอยากทานน้ำอัดลมปริ้นซ์จะห้ามเสมอและตั้งกฎไว้ให้ทานแค่อาทิตย์ละ1ขวดจะเว้นให้เฉพาะไปทานอาหารนอกบ้านเท่านั้นอีกด้วย

"นี่...ขอนั่งด้วยสิ.."

"ได้สิบีม..นั่งเลย"ยีนบอก ถึงเขาจะพอรู้ว่าบีมอาจไม่ชอบเขา แต่ยีนจะพยายามทำทุกอย่างให้ดีขึ้น

"ถามอะไรหน่อยสิ..."

"อืม..อะไรละ"

"นายคิดจริงๆหรอ..ว่าตัวเองเหมาะกับตำแหน่ง cute boy.."

"เราไม่รู้หรอกนะ..ว่าเราเหมาะหรือเปล่า..เพราะคนที่ตัดสินไม่ใช่ตัวเรา.นายก็รู้นี้"

"งั้นก็ถอนตัวสิ...ให้เราเป็นแทน"

"บีม..ถึงเราจะถอนตัว..ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่เขาจะเลือกบีมนะ....และถ้าเราอยากทำหน้าที่นั้น..ก็เพราะเราอยากทำกิจกรรมของมหาลัย..เพื่อที่จะได้สนุกกับการใช้ชีวิตในมหาลัยเท่านั้น"

"ได้..ถ้านายไม่ถอนตัว...เรารับรอง.นายจะได้สนุกแน่"บีมส่งยิ้มร้ายๆ ให้ยีนก่อนจะลุกเดินออกจากโต๊ะไป ยีนถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ เขาไม่ได้อยากจะมีศัตรูแค่อยากใช้ชีวิตในมหาลัยแบบมีความสุขก็เท่านั้นเอง

"เป็นไรวะ...หน้าเป็นตูดเชียว"ทอสกลับมาจากซื้อข้าวพูดถามยีนที่สีหน้าดูแปลกไปจากตอนแรก

"เปล่าๆ ....นั่งๆ ..หิวแล้ว"ยีนจบแขนทอสเพื่อให้เขานั่งลง ส่วนโจก็นั่งลงที่ฝั่งตรงข้าม พวกเขาเริ่มทานอาหารจนเสร็จ และกลับไปเข้าเรียน

หลังจากผ่านชั่วโมงเรียนที่เป็นเหมือนการกระตุ้นการนอนชั้นดีจบลง ยีนก็มารอปริ้นซ์ที่เดิม แต่เขารู้สึกว่าวันนี้มีคนเยอะขึ้นกว่าเมื่อวานไม่น้อยเลย

ปรื๊ดๆ เสียงแตรรถดังขึ้น ยีนหันไปมองและยิ้มออกมาเมื่อคนรักของเขามาถึง

"รอนานรึเปล่าครับ.."ปริ้นซ์ลงจากรถมาหายีน เขาหยิบกระเป๋าสะพายของยีนมาสะพายไว้เอง

"ไม่ครับ...ยีนรอไม่นาน..."ยีนส่ายหน้าเบาๆ ปริ้นซ์ยิ้มและลูบผมยีนเบาๆ

"แล้วหิวไหม...."

"หิวครับ...แต่ทานที่คอนโดได้ไหมครับ..ยีนอยากกลับบ้านเร็วๆ "

"ครับ.."ปริ้นซ์โอบเอวยีนไปที่รถ เขาพอรับรู้ได้ว่ายีนดูเหนื่อยและเหมือนมีเรื่องอะไรบางอย่างในใจ

ระหว่างทางกลับ ปริ้นซ์ให้ยีนนอนพักไปตลอดทางและถึงแม้จะถึงคอนโด ปริ้นซ์ก็ไม่ได้คิดจะปลุกยีนขึ้นมา เขาอุ้มคนตัวเล็กขึ้นไปคอนโด ปริ้นซ์วางยีนลงที่เตียง เขาถอดกางเกงสแลคที่ยีนใส่พร้อมเสื้อนักศึกษา เขาเช็ดตัวให้ยีนเล็กน้อย เพื่อให้ร่างบางรู้สึกสบายตัวขึ้น

ปริ้นซ์ปล่อยให้ยีนนอนหลับต่อไป ส่วนตัวเขาก็ผละออกไปที่ครัวเพื่อจัดการทำให้เตรียมไว้ก่อนที่ยีนจะตื่น

ปริ้นซ์เตรียมเมนูต้มยำไก่เผ็ดน้อย ปลาทอดน้ำปลา และหมูทอด ของโปรดยีน เขาหวังว่าจะทำให้คนรักของเขารู้สึกดีขึ้น

ปริ้นซ์ใช่เวลาอยู่นานพอสมควรกว่าจะทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ถึงจะเดินไปปลุกยีน ร่างบางงัวเงียเล็กน้อย แต่กว่าจะตื่นเต็มตาก็หลังจากที่ปริ้นซ์พาไปล้างหน้านั่นแหละ

"พี่ปริ้นซ์ทำกับข้าวเยอะเลย..น่าจะปลุกยีน..ยีนจะได้ช่วยพี่"

"ช่วยป่วนหรอ? ..หืม"

"โธ่พี่ปริ้นซ์ก็...ยีนทอดหมูเป็นแล้วนะ.อร่อยด้วย"ยีนว่าเสียงงอล พร้อมกับตักข้าวเข้าปากคำโตจนแก้มตุ่ย ปริ้นซ์ยิ้มบางๆ เขาตักหมูใส่จานของยีน และเริ่มลงมือทานข้าวในจานของตัวเองบ้าง

และก็เหมือนทุกครั้งหลังจากทานเสร็จ ปริ้นซ์ก็เป็นคนจัดการเก็บกวาด ส่วนยีนก็ต้องไปนั่งรอที่โซฟาตามเดิม เขานั่งรอจนปริ้นซ์เดินมานั่งข้างเขา

"ขอบคุณสำหรับอาหารอร่อยๆ นะครับ.."ยีนเอียงซบลงที่ไหล่ของปริ้นซ์ ปริ้นซ์ขยับโอบไหล่ของยีนเอาไว้

"ยินดีครับ..."

"......"

"......"

"มีอะไรอยากบอกพี่ไหม..."ยีนหันไปสบตากับปริ้นซ์

".......จริงๆ ก็นิดหน่อยครับ...คือ.รุ่นพี่ที่มหาลัยเขาอยากให้ยีนลงประกวด.cute.boy..นะครับ...ยีนเลยจะมาถามพี่ปริ้นซ์ก่อน..ว่ายีนลงประกวดได้ไหม"

".....แล้ว..เราอยากทำไหม.."

"ยีน...ยีนอยากทำครับ.....ยีนทำได้ไหม"น้ำเสียงกังวลของยีน ทำให้ปริ้นซ์ต้องกระชับตัวยีนมากขึ้น

"ทำสิ่งที่ชอบ....พี่อนุญาต"

"ขอบคุณนะครับ..พี่ปริ้นซ์.."

"เรายังดูกังวล....มีอย่างอื่นไหม"

"มันก็... ครับ....พอดีมีเพื่อนในคณะอยากประกวดด้วย..แต่พี่ๆ เขาเลือกยีน...ดูเหมือนจะไม่พอใจ....ยีนรู้สึกไม่ดีนะ....ยีนแค่อยากทำกิจกรรมที่สนุกเท่านั้นเอง"

"อย่าคิดมาก...ยีนไม่ได้ทำอะไรผิด......แต่ถ้ามีใครทำอะไร...ต้องรีบบอกพี่..เข้าใจไหม"

"ยีนรู้ครับ...ยีนจะพยายามไม่คิดมาก...และถ้ามีอะไรยีนจะบอกพี่นะครับ"