หลงเด็ก​2

สามารถอ่านตอนพิเศษได้เฉพาะในอี​บุ๊ค​ ที่แอพ​ ธัญ​วลัย​ เท่านั่น

Ep.1

หลังจากช่วงเวลาแห่งชีวิต ม.ปลายของยีนได้ผ่านไป ตอนนี้เขาก็ได้เวลาเริ่มต้นชีวิตวัยรุ่นในรัวมหาลัยอย่างแท้จริง มันไม่ง่ายเลยสำหรับเด็กคนนึง แต่อย่างน้อยตอนนี้เขาก็มีปริ้นซ์และครอบครัวของปริ้นซ์ค่อยให้กำลังใจเขา

แต่ดูเหมือนตอนนี้หนึ่งในกำลังใจของเขาจะยังไม่ยอมตื่นเลยทั้งๆที่วันนี้เป็นวันเปิดเทอมแรกของเขาและคนที่ยังไม่ยอมตื่นก็เป็นคนพูดเองว่าจะไปส่งเขาให้ได้แต่นี้กับยังไม่ยอมตื่นซะงั้น

"พี่ปริ้นซ์.. ตื่นสักทีสิครับ..ไหนบอกจะไปส่งยีนไง..ถ้ายังไม่ตื่นยีนจะให้คุณพ่อไปส่งนะ"ยีนเขย่าตัวคนหลับเบาๆ พอได้ยินคำพูดของร่างเล็กปริ้นซ์ก็ต้องรีบตื่นขึ้นมา​ ไม่งั้นเวลาที่จะได้ไปส่งยีนที่มหาลัยวันแรกได้กลายเป็นของพ่อเขาแน่

"ตื่นแล้วครับ...รอนะ..จุ๊บ.."ปริ้นซ์พูดเสียงนุ่ม เขาจุ๊บที่หน้าผากเนียนของยีนเบาๆ แล้วรีบลุกเขาห้องน้ำไป

ยีนอมยิ้มเล็กๆแล้วจัดการผับผ้าห่มให้เรียบร้อย พอเสร็จยีนก็ลงไปรอด้านล่างที่ห้องอาหาร

อ่อ ลืมบอกไปพ่อแม่ของปริ้นซ์ขอให้ปริ้นซ์พายีนมานอนที่บ้านก่อนวันเปิดเทอม เพราะถึงแม้จะไม่ได้ไปส่งที่มหาลัย แต่ทั้งสองคนก็อยากที่จะยืนส่งยีน แม้จะเพียงแค่หน้าบ้านก็ตาม

"อ้าวยีน..ลงมาแล้วหรอลูก..แล้วปริ้นซ์ละ"แม่ของปริ้นซ์พูดถามระหว่างที่กำลังดูความเรียบร้อยที่โต๊ะอาหาร

"พี่ปริ้นซ์เพิ่งจะเข้าไปอาบน้ำครับคุณแม่.."ยีนแอบฟ้องนิดหน่อย แต่เขาก็ไม่ได้โกรธอะไรหรอก

"อาบน้ำ..แสดงว่าวันนี้ปริ้นซ์ตื่นสายใช่ไหมเนี้ย..จริงๆเลย.ถ้าทำเราสายแม่จะลงโทษซะให้เข็ด"เธอแกล้งว่าไม่จริงจังนัก

"ไม่สายหรอกครับคุณแม่...ว่าแต่คุณพ่อละครับ.."ยีนรีบเปลี่ยนเรื่อง เพราะกลัวปริ้นซ์จะโดนดุจริงๆ

"รายนั้นไปออกกำลังกายตั้งแต่เช้าแล้วละจ๊ะ..นี่ก็คงไปอาบน้ำเดี๋ยวคงจะลงมาเหมือนกัน..ยีนนั่งรอเลยก็ได้ลูก..สองคนนั้นลงมาจะได้ทานกันเลย"ยีนเดินไปนั่งลงตรงที่ที่เขานั่งประจำทุกครั้งที่มาที่นี้ ไม่นานทั้งปริ้นซ์และคาลอสก็เดินลงมา ปริ้นซ์ดูหงุดหงิดนิดหน่อยที่ไม่เห็นยีนรอเขาอยู่ในห้อง แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกโกรธยีนหรอกนะ แค่หงุดหงิดตัวเองมากกว่า

"มาเร็วๆเลย..ทั้งสองคน..จะได้เริ่มทานข้าวกัน..เดี๋ยวออกช้ารถติด.แล้วยีนเขาจะไปมหาลัยสาย"แม่ของปริ้นซ์บอก สองหนุ่มเลยต้องรีบเดินมานั่งขืนช้าอาจจะโดนกับข้าวปาใส่ก็ได้นะ

"ใส่ชุดนี้แล้วดูโตขึ้นเยอะเลยนะยีน..แต่ดูท่าความสูงจะไม่ขึ้นเลยสินะ.."คาลอสเอ่ยชมแต่ก็แอบล้อเล็กๆ

"โธ่คุณะพ่ออะ..ยีนพยายามแล้วนะครับ..แต่มันไม่สูงขึ้นสักที.."ยีนว่าเสียงงอนๆ ทั้งๆที่เขาก็พยายามดื่มนมทุกวันแต่ความสูงกับไม่ขึ้นเลยสักนิด

"คุณ..อย่าล้อลูกสิคะ..ถ้าลูกน้อยใจแล้วงอนคุณขึ้นมา.ฉันไม่ช่วยนะคะ"

"อ้าวคุณ..ทิ้งกันงี้เลยหรอ..แต่ไม่เป็นไร..พ่อรู้ว่ายีนไม่งอนพ่อหรอก..ใช่ไหมลูก"

"อื้มมม.. ไม่รู้สิครับ..ยีนจะงอนดีไหมน่าา"ยีนแกล้งทำเป็นคิด

"อ่อ..ยีน.วันนี้พ่อจะไปเจอเพื่อน.เขาเปิดร้านขนมอยู่..ยีนอยากทานไหมเดี๋ยวพ่อจะซื้อมาฝาก"คาลอสรีบหาอะไรที่ยีนน่าจะชอบเพื่อที่จะดักทางคนตัวเล็กไว้

"อยากครับอยาก...คุณพ่อต้องซื้อมาให้ยีนเยอะๆครับ."

"ได้สิ..พ่อจะซื้อมาให้เยอะๆเลย"

"ยีน..เดี๋ยวสาย"ปริ้นซ์พูดบอกพร้อมกับตักกับข้าวใส่ในจานของยีน ยีนเลยต้องหยุดพูดและรีบทานเพราะกลัวปริ้นซ์จะดุ หลังจากที่มื้อเช้าผ่านไปทุกคนก็พากันมารวมกันที่ทางเข้าด้านในบ้าน รถของปริ้นซ์ก็จอดอยู่ด้านหน้าของพวกเขา

"พ่อครับแม่ครับ..ยีนไปเรียนก่อนนะครับ"ยีนยกมือไหว้ทั้งสองคน

"ไปดีมาดีนะยีน..ดูแลตัวเองด้วยนะรู้ไหม"

"ครับคุณแม่.."

"ตั้งใจเรียนนะยีน....และถ้ามีใครแกล้งต้องรีบบอกพ่อนะรู้ไหม"

"คุณพ่อก็..ไม่ต้องห่วงครับ.ยีนจะดูแลตัวเองและก็จะตั้งใจเรียน..ยีนจะทำให้คุณพ่อคุณแม่ภูมิใจครับ..ยีนสัญญา.."ยีนตั้งใจแล้วว่าเงินทุกบาทที่ครอบครัวของปริ้นซ์จ่ายให้เขาไม่ว่าจะค่าอะไร เขาจะตอบแทนด้วยการเป็นคนดีและก็จะตั้งใจให้ดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้

"พ่อกับแม่รู้..หนูทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจได้แน่"ยีนยิ้มให้กับคาลอส เป็นอีกหนึ่งในความทรงจําที่ดีที่เกิดขึ้นในวันนี้

"ไปกันเถอะครับ....."ปริ้นซ์จับมือของยีนไว้

"ดูแลน้องดีๆนะปริ้นซ์..."

"ครับ...."ปริ้นซ์ตอบแม่ของเขาแล้วพายีนขึ้นรถ ขับออกจากบ้านไปตามทางจนเกือบจะถึงมหาลัย

"เป็นอะไรครับ...."ปริ้นซ์ถามยีนที่ดูลุกลี้ลุกลนทั้งๆที่ก่อนหน้าก็ยังชวนเขาคุยนู่นนั้นอยู่เลยแต่ตอนนี้กับนั่งเงียบบีบมือตัวเองแน่น

"คือ.ยีนตื่นเต้นนิดหน่อยนะครับ.."ยีนบอกเสียงเบา ถึงจะมีกำลังใจดี แต่ทุกอย่างมันใหม่ไปหมดสำหรับเขา และเรื่องพวกนั้นก็ทำให้ยีนกลัวไม่น้อย ปริ้นซ์ขยับจอดรถข้างทางก่อนที่จะถึงทางเข้ามหาลัย ปริ้นซ์หันไปหายีนและเอื้อมมือจับมือคนรักของเขาเอาไว้

"ยีน..การได้เริ่มทำอะไรใหม่..เป็นเรื่องปกติที่เราจะรู้สึกกลัว....แต่ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี...พี่รู้ว่ายีนทำได้"

".....ขอบคุณนะครับพี่ปริ้นซ์.....ยีนรู้แล้วว่ายีนจะผ่านทุกอย่างไปให้ได้....เพราะยีนมีพี่อยู่ข้างๆ"ยีนส่งรอยยิ้มให้กับปริ้นซ์ เพราะคำพูดและความรู้สึกที่ส่งมาทำให้ยีนรู้สึกกังวลน้อยลงมาก

"และพี่ก็จะอยู่ข้างยีนเสมอ..และจะอยู่ตลอดไป.."ปริ้นซ์จูบลงที่นิ้วขอยีนที่นิ้วนางด้านซ้าย ที่มีแหวนหมั้นของพวกเขาใส่อยู่

ทั้งสองยิ้มให้กันอีกครั้งก่อนที่ปริ้นซ์จะผละออกแล้วกลับไปขับรถตามเดิม​ เมื่อเข้ามาในเขตมหาลัยปริ้นซ์จอดรถที่หน้าคณะนิเทศ คณะที่ยีนเลือกเรียน

ตอนแรกยีนอยากเรียนบริหารเพราะอยากจะช่วยงานปริ้นซ์แต่ปริ้นซ์รู้ดีว่ายีนชอบอะไร เขาเลยขอให้ยีนเรียนในสิ่งที่ยีนชอบจริงๆ เรียนในสิ่งที่ทำให้ยีนมีความสุข กล่อมอยู่นานกว่ายีนจะยอม

"เที่ยงแล้วพี่จะมารับ...."ปริ้นซ์บอก เพราะว่านี้เป็นวันเปิดเทอมแรก ยีนแค่มารายงานตัวและทำกิจกรรมเท่านั้นยังไม่มีเรียน

"ครับ...ยีนจะมารอพี่ตรงนั้นนะครับ...."ยีนชี้ไปที่ม้านั่งที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเขานัก

"ครับ....มานี้สิ"ปริ้นซ์อ้าแขนออก ยีนยิ้มแล้วรีบโน้มตัวเข้าไปหาปริ้นซ์ยีนกอดและซบหน้าลงที่อกของปริ้นซ์

"ดูแลตัวเองดีๆนะครับ...อย่าซนนะรู้ไหม..."ปริ้นซ์รู้สึกใจหายนิดๆเพราะตลอดช่วงที่ปิดเทอมทั้งเขาและยีนแทบไม่ห่างกันเลย ถึงเขาจะไม่อยากให้ยีนกังวลแต่กลายเป็นว่าเขานี้แหละกังวลเอง

"ยีนไม่ได้ซนสักหน่อยพี่ปริ้นซ์ก็.....แต่ยังก็ไม่ต้องห่วงนะครับ..ยีนจะดูแลตัวเองดีๆ..ไม่ดื้อไม่ซนแน่นอน"ยีนสบตาปริ้นซ์ตลอดทุกคำที่พูด ปริ้นซ์ยิ้มบางๆและก้มลงหอมแก้มทั้งสองข้างของยีน

"สู้ๆนะเด็กดี....พี่รักเรานะ"

"ครับผม....ยีนก็รักพี่ครับ.."

ยีนก้าวลงจากรถของคนรัก มองสถานที่ ที่เขาต้องใช้หาความรู้ตลอดสี่ปีนี้ มันใหญ่มากจริงๆ เขาไม่คิดว่าจะได้มาเรียนมหาลัย หลังจากที่เสียทุกอย่างไป แต่ตอนนี้เขาได้ทุกอย่างคืน แถมดีกว่าเดิมด้วยซ้ำไป

"เอาละยีน..นายต้องทำได้..เพื่อทุกคน"ยีนเรียกกำลังใจให้ตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มไปที่โต๊ะรายงานตัว และไปที่ห้องประชุมสำหรับปฐมนิเทศ เขาหาที่ว่างๆแล้วรีบเดินไปนั่ง

"นี้ๆ...ตรงนี้ว่างป่าว? ...ขอนั่งด้วยดิ"ยีนหันไปมองคนที่ถามเขา เป็นผู้ชายรูปร่างสูงพอสมควร หน้าตาดูเถื่อนนิดหน่อย แต่รวมๆแล้วก็นับว่าดูดีไม่น้อย

"ว่างๆนั่งเลย.."ยีนรีบตอบ เขาดีใจที่มีคนเข้ามาทักแม้จะเป็นการถามเรื่องที่นั่งก็ตาม

"ขอบใจ....กู..ทอส...มึงละ"

"กูชื่อยีน...ยินดีที่ได้รู้จัก"

"เออๆ..ยินดี..ว่าแต่มึงนี้ตัวเล็กเนอะ...อายุถึง18.จริงปะเนี้ย"

"18แล้วสิ....และกูก็ไม่ได้เตี้ย...มึงสูงเกินไปต่างหาก"ยีนยู่หน้าใส่อีกคนอย่างลืมตัว

"เพราะงี้สินะ...ไม่แปลกใจเลย"

"อะไร...พูดอะไรอะ..ไม่เข้าใจเลย"ยีนถาม

"เปล่าๆ...เออ.เดี๋ยวมีเพื่อนกูอีกคนนึงนะ..เดี๋ยวมันมานั่งด้วย"

"อืม..ดีๆ..มีกันหลายๆคนก็ดีนะ.."ยีนบอก  ไม่นานเพื่อนใหม่ที่อีกฝ่ายพูดถึงก็เดินเข้ามา

"มาสักทีนะมึง....ไอ้โจ..นี่ยีน..ยีนนี้ไอ้โจ"ทอสแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน

"หวัดดี..."ยีนยกมือโบกน้อยๆ เป็นการทักทาย อีกฝ่ายก็ยิ้มและพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะคุยอะไร การปฐมนิเทศก็เริ่มขึ้นแล้ว

พวกเขาทั้งสามคนรวมถึงคนอื่นๆที่อยู่ในห้องพากันนั่งฟังส่งที่พวกรุ่นของเขาพูด มีกิจกรรมให้ทำเล็กน้อย และรวมก็สนุกมากสำหรับยีน ความน่ารักแบบธรรมชาติทำให้ยีนการเป็นจุดเด่นโดนไม่รู้ตัว

แต่เพราะแบบนั้น การเป็นจุดเด่นก็ทำให้เขาได้ทั้งเพื่อนใหม่และศัตรูที่อิจฉาเขาโดยไม่รู้ตัว

//ใครก็แย่งความเด่นจากกูไม่ได้//

......

"โอ๊ยยย...เหนื่อยยย..หิว..ไปหาไรกินกันปะ"ทอส บ่นทันทีที่การปฐมนิเทศจบลง

"หิวก็หาแดกดิครับบ่นเพื่ออออ..."

"กูไม่ได้บ่น...กูถามเว้ย....ว่าไงยีน..ไปหาไรกันกินปะ"

"ไม่ดีกว่าพอดี...พี่จะมารับแล้วนะ.."ยีนบอก  แต่เขายังรู้สึกว่าอาจจะเร็วไปสำหรับการบอกเพื่อนใหม่ว่าเขามีแฟนเป็นผู้ชาย

"เออๆไม่เป็นไร..ไว้วันหลังก็ได้...แต่เอาไลน์มึงมาดิ..จะได้นัดกันมาเรียนพรุ่งนี้"

"ได้ๆ..แป๊ปนะ"ยีนหยิบมือถือ ออกมาและจัดการแอดไลน์กับเพื่อนใหม่ทั้งสองคน

"งั้นกูไปก่อนนะ...เจอกันพรุ่งนี้"ยีนโบกมือให้ทั้งสองคนแล้วรีบไปวิ่งไปจุดที่นัดกับปริ้นซ์เอาไว้ เพราะตอนที่หยิบมือถือขึ้นมาเมื่อกี้เขาเห็นข้อความจากปริ้นซ์ว่าเขามาถึงแล้ว

พอมาถึงยีนก็ต้องเอามือทั้งสองข้างค่ำไว้กับเข่าของตัวเอง เพราะการที่ต้องวิ่งมาแบบนี้ทำเอาเขาเหนื่อยไม่น้อยเลย

"ยีน..."

"แฮ่อ..พี่ปริ้นซ์..รอ.แฮ่ก.รอนานหรือเปล่าครับ"ยีนเงยหน้าถามปริ้นซ์ด้วยรอยยิ้มทั้งๆที่ตัวเขาก็ยังหอบอยู่  ปริ้นซ์ยิ้มกลับและหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา เขาจับให้ยีนยืนดีๆแล้วซับเหงื่อบนใบหน้าขาวที่เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ

"วิ่งมาทำไมครับ...ถ้าล้มจะทำยังไง"ถึงคำพูดจะดูเหมือนดุ แต่น้ำเสียงที่ออกมาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง

"ยีนกลัวพี่ปริ้นซ์รอนาน..เลยรีบวิ่งมาครับ"

"อย่าทำอีกนะครับ..ตกลงไหม"

"...ครับ"ยีนรับคำแข็งขัน ปริ้นซ์ลูบแก้มยีนเบา ก่อนจะโอบเอวยีนพาไปที่รถ  ดูเหมือนว่ายีนจะไม่รู้เลยว่าเขาตกเป็นเป้าสายตาของคนที่อยู่ในบริเวณนั้นไปแล้ว

"หิวไหม...."

"นิดหน่อยครับ...ว่าแต่พี่ปริ้นซ์ทานมารึยังครับ"

"ยังครับ....อยากทานอะไร..หืม"

"อืมมม...ไม่รู้เหมือนกันครับ.....แต่อยากทานอะไรร้อนๆอะครับ..."

"งั้น....ชาบูไหม"

"เอาครับเอา....ยีนชอบ"ยีนตอบรับด้วยแววตาเป็นประกาย จนปริ้นซ์ต้องยิ้มออกมา  เขาขับรถไปห้างที่อยู่ระหว่างทางกลับบ้าน

ร้านชาบูในเวลาเที่ยงทำให้คนเยอะไม่น้อยเลย แต่ทั้งปริ้นซ์และยีนเลือกที่จะยืนต่อแถวเพราะมีอีกสองคิวเท่านั้น

"แน่ใจนะยีนว่าจะยืนรอ....."ปริ้นซ์ถามอีก ถึงจะรู้ว่าเหลืออีกแค่สองคิว แต่เขาก็ห่วงว่ายีนจะหิวจนปวดท้องและร้านที่อยู่ข้างๆก็ยังว่างอยู่ถึงจะไม่ใช่ชาบูก็ตาม

"แน่ใจครับ....อีกแค่สองคิวเอง...ยีนรอได้...หรือว่าพี่ปริ้นซ์หิวมาก.....งั้นเราไปร้านอื่นเลยก็ได้ครับ...ยีนไม่อยากให้พี่ปริ้นซ์ปวดท้อง"ยีนเองก็เป็นห่วงปริ้นซ์อยู่เหมือนกัน

"เปล่าครับ....."ปริ้นซ์ยิ้มแล้วกระชับเอวของยีนแน่นขึ้นเล็กน้อย  จนเวลาผ่านไปก็ถึงคิวทั้งสองคน

"นี่เมนูค่ะ....อีกสักครู่จะมารับออเดอร์นะคะ"

"อยากทานแบบรีฟิลไหม...."ปริ้นซ์ถาม เขาเห็นโปรโมชั่นที่หน้าร้านก่อนเข้ามา

"ก็ดีนะครับ.....เพราะยีนหิวมาก.จะได้กินเยอะๆเลย"ยีนบอกเสียงร่าเริง และเริ่มสั่งอาหารเมื่อพนักงานเดินกลับมา

หลังจากทานอาหารเที่ยงเสร็จ ปริ้นซ์พายีนแวะซื้อของเพิ่มนิดหน่อย แล้วทั้งขนมที่ยีนขอให้ซื้อไปฝากพ่อแม่ของเขาเพราะวันนี้ยีนและเขาจะนอนที่บ้านคาลอสเป็นวันสุดท้าย

ถ้าให้เทียบแล้วระยะทางระหว่างคอนโดของปริ้นซ์กับมหาลัยใกล้กว่าที่บ้านของคาลอสอยู่มากทีเดียว

......

วันต่อมา

วันที่สองของการเป็นนักศึกษาปีหนึ่งในรั้วมหาลัย วันนี้ยีนได้เริ่มทำกิจกรรมรับน้อง และนี้เป็นคณะนิเทศทำให้การรับน้องไม่น่ากลัว แต่กลับสนุกมากสำหรับยีน

"เอาละคะน้องๆ....พวกพี่ดีใจมากที่ได้เจอกับน้องๆทุกคน..ลำดับต่อไป...พวกพี่จะขอคัดเลือกดาวเดือนของคณะ.รวมถึงการแข่งขันพิเศษในตำแหน่งcute.boy.... หากใครถูกเลือกแล้วไม่สะดวกทำหน้าที่นี้ ขอให้บอกพวกพี่ได้เลยนะคะ"

"กูว่า...ตำแหน่ง.cute boy..เหมาะกับมึงนะ..ลองเสนอตัวไปดี..."ทอสแอบกระซิบบอกยีนขำๆ

"จะบ้าหรอ....กูว่าบีมเหมาะกว่าเยอะ..กูไม่ได้น่ารักสักหน่อย"ยีนรีบปฏิเสธ และบีมที่ที่ยีนพูดถึงก็เป็นเพื่อนร่วมคณะที่เป็นผู้ชายที่จัดได้ว่าหน้าสวยมาก

ยีนอาจไม่รู้ตัวเองว่าตัวเขาน่ารักเกินกว่าผู้หญิงบางคน แต่บีม ออกแนวสวยแบบคมๆมากกว่า แต่เอาจริงๆยีนไม่เคยคุยกับบีมเลย แต่ก็เห็นผ่านไตลอด เคยเผลอสบตากันอยู่ครั้งนึงแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายอาจไม่ชอบเขา​ ยีนเลยไม่ได้คิดจะทักอะไร

"เอาละน้องๆคะ.....พวกพี่ได้สรุปแล้วนะคะ..สำหรับตัวแทนดาวเดือน...จะเป็น..น้องกาญ..และน้องทอสค่ะ"เสียงตบมือดังขึ้นเมื่อทุกคนรู้ว่าคนที่ได้รับเลือกเป็นใครบ้าง

"ยินดีด้วยนะ..ทอส.."ยีนหันไปยินดีกับทอสแบบกวนๆ

"ใช่...ยินดีด้วยนะมึง...คุณว่าที่เดือนมหาลัย"โจเองก็ไม่วายแซวทอสเหมือนกัน

"หยุดแซวกูเลย..เพราะกูจะไม่เป็นเดือนเดินอะไรทั้งนั้น....พี่ครับ!!! ...ผมขอสละสิทธิ์ครับ"ทอสบอกทั้งสองคนก่อนจะยกมือตะโกนบอกรุ่นพี่ จนยีนต้องรีบขว้ามือทอสลง

"เพื่อนผมล้อเล่นครับ..เขาเข้ารวมแน่นอน"ยีน อยากให้ทอสร่วมกิจกรรม หลังจากที่เจอกันวันนี้เขาสังเกตเห็นว่าทอสไม่ค่อยไปคุยกับใครเลยนอกจากเขากับโจทั้งๆที่มีคนมาทักทอสมากมาย

"อะไร..ของมึงยีน...กูไม่อยากทำ..ไม่เห็นจะน่าสนใจตรงไหน"ทอสบ่น

"ทำเถอะนะทอส...นะๆ..กูอยากมีเพื่อนเป็นเดือนมหาลัย...อีกอย่างมึงก็หล่อมากๆ...ยังไงก็ได้แน่ๆ...นะๆ"ยีนทำเสียงอ้อน เขาคงไม่บอกทอสหรอกว่าที่อยากให้ทอสร่วมกิจกรรมเพราะอยากให้อีกคนได้เข้าสังคมมากขึ้น

" เออๆ....ก็ได้วะ..."ยีนยิ้มเมื่อทอสตกลง

"เอาเป็นว่าน้องทอส..จะร่วมกิจกรรมใช่ไหมคะ"รุ่นพี่คนเดิมถามเมื่อได้ว่ายีนกล่อมทอสสำเร็จแล้ว

"ครับ..."

" โอเคค่ะ..พี่ต้องขอบใจเรามากนะ.....ส่วนตำแหน่ง cuteboy..พี่."

"ขอโทษครับ...บีมขอลงประกวดตำแหน่งนั้นได้ไหมครับ"ทุกคนพากันไปหาเจ้าของเสียงที่ยืนขึ้นพูด

"เอ่อ..พวกพี่ต้องขอโทษด้วยนะคะน้องบีม...พอดี..พวกพี่เลือก.น้องยีนไว้แล้วอะคะ"

"อะไรนะครับ!! ...." ยีนเผลออุทานออกมา เขาไม่เคยคิดจะทำอะไรแบบนั้นเลย

"ทำไม..ถึงเป็นบีมไม่ได้ละครับ..บีมดีน้อยกว่ายีนตรงไหนครับ"ถึงน้ำเสียงจะหวานแค่ไหน แต่หลายคนก็พอฟังออกว่าเจ้าตัวพยายามกดอารมณ์เอาไว้

"ไม่ใช่ว่าน้องบีมไม่ดีนะคะ...แต่พวกพี่ว่าน้องบีมก็ดูหล่อแบบสวยๆมากกว่า...แล้วตำแหน่งนี้เน้นความน่ารัก..พี่ว่ายีน..เหมาะกว่านะคะ"

"หึ...งั้นหรอครับ....ถ้างั้น.ก็ยินดีด้วยนะยีน..ขอให้นายสนุกกับการประกวด......ผมขอตัวก่อนะครับ..พอดีมีธุระ"พูดจบบีมก็เดินออกจากห้องไปทันที โดนไม่สนว่ารุ่นพี่จะอนุญาตหรือเปล่า

"เอาละๆ...ปล่อยเขาไปก่อนละกัน....ว่าแต่ยีน..เราอยากทำเรื่องนี้ไหม"

"เออคือ..ผมไม่แน่ใจครับ.."ยีนกังวลนิดหน่อยเพราะไม่รู้ว่าปริ้นซ์จะอยากให้เขาทำไหม

"ไม่เป็นไรจ๊ะ...ไปคิดก่อนก็ได้..พรุ่งนี้ค่อยมาบอกพวกพี่นะ"

"ได้ครับ..."

"เตรียมคำถาม...ไปถามพี่ชายมึงดีๆละยีน.."

"มึงรู้ได้ไง..ว่ากูจะต้องไปถามพี่กู"

"......ก็แค่เดาเอาไง.."

"งั้นหรอ..เอาเถอะ........ (ว่าแต่พี่ปริ้นซ์จะให้ทำไหมนะ) .."ยีนแอบคิดในใจในประโยคหลัง หวังว่าปริ้นซ์จะยอมให้เขาทำ เพราะสำหรับยีนแล้วมันก็น่าสนุกดี