ตอนที่ 2 พาเข้าบ้าน

นทีขับรถคันโปรดที่เขาเก็บเงินซื้อมาไว้เพื่อขับไปทำงาน เป็นรถที่เขาภาคภูมิใจมาก เพราะมันเป็นรถสปอร์ตคันหรูสมฐานะผู้จัดการผับ แต่ขัดใจแม่ของเขามาก แม่เขาบอกว่าแพงแต่ใช้งานได้ไม่คุ้ม เพราะนั่งได้แค่สองคน ก็แล้วไงใครแคร์ เพราะเขาซื้อมาเพื่อนั่งคนเดียว แต่ตอนนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ได้รับเกียรติมานั่งรถของเขาเป็นคนแรก

บ้านของนทีอยู่ไม่ไกลจากผับมากนัก เป็นบ้านสองหลังที่อยู่ในรั้วเดียวกัน โดยบ้านหลังหน้าจะเป็นบ้านที่พ่อแม่เขาอาศัยอยู่ และเปิดบ้านเป็นร้านอาหาร แม่ครัวก็ไม่ใช่ใคร คือแม่ขวัญตานั่นเอง ส่วนพนักงานเสิร์ฟก็คือพ่อชนะพ่อของนทีเช่นกัน เป็นร้านอาหารที่เปิดหลังจากที่พ่อชนะเกษียณอายุราชการจากการเป็นครู แม่ของเขาเลยชวนกันมาขายอาหารเล่น ๆ ใจจริงนทีก็ไม่อยากให้พ่อแม่ทำงานเพราะเขาสามารถเลี้ยงดูพวกท่านได้ แต่แม่บอกว่าทำเล่นแก้เหงา และเอาไว้เป็นสถานที่พบปะเพื่อนฝูงที่แวะเวียนมากินข้าวด้วย

ส่วนบ้านของนทีจริง ๆ อยู่ข้างหลังบ้านหลังใหญ่ เพราะเขาทำงานเลิกดึก บางทีก็กลับบ้านบ้างไม่กลับบ้างและเขายังมีโลกส่วนตัวสูง จึงสร้างบ้านหลังเล็กขึ้นอีกหลัง

บ้านนที

หลังจากที่นทีจอดรถเสร็จ ก็รีบวิ่งมาเปิดประตูอีกฝั่งและพยุงส้มจี๊ดเข้าไปในร้านอาหาร

"นายจะพาฉันมากินข้าวเหรอ ไหนว่าจะพาไปที่บ้านนายไง" ส้มจี๊ดถามออกมาอย่างสงสัยในตอนที่เดินเข้าไปยังร้านอาหาร

"นี่แหละบ้านผม" นทีตอบในตอนที่เดินไปในร้าน

"อ้าว ตาที ไปไงมาไงลูก แล้วนั่นพาใครมาด้วยล่ะ มา ๆ นั่งก่อน ๆ" ขวัญตาร้องทักลูกชายและขยับเก้าอี้ให้หญิงสาวที่ลูกชายพยุงเข้ามา

"เพื่อนผมครับแม่ มาจากต่างจังหวัด แล้วพอดีซุ่มซ่ามไปหน่อยเลยข้อเท้าแพลง ผมเลยว่าจะให้มาพักที่บ้านกับแม่ก่อน" นทีบอกแม่ในตอนที่จัดการให้ส้มจี๊ดนั่งลงแล้ว

"....." ส้มจี๊ดมองหน้านทีทันที ที่บอกว่าเธอซุ่มซ่าม แต่ก็หันมายิ้มหวานและยกมือไหว้คนที่นทีเรียกว่าแม่ พร้อมกับทักทายออกไปอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน

"สวัสดีค่ะคุณป้า หนูชื่อส้มจี๊ดค่ะ"

"ป้าอะไรลูก เพื่อนตาทีก็เหมือนลูกแม่ เรียกแม่ดีกว่านะ" ขวัญตายิ้มให้ส้มจี๊ดและบอกให้เธอเรียกแม่ตามนที เพราะส้มจี๊ดคือผู้หญิงคนแรกที่นทีพามาแนะนำให้รู้จัก ถึงแม้จะบอกว่าเพื่อนก็ตาม

"ค่ะ แม่" ส้มจี๊ดตอบรับอย่างว่าง่ายและยิ้มออกไป

ในตอนนั้นชนะก็เดินออกมาจากหลังร้าน นทีเห็นจึงยกมือไหว้ทักทายพ่อออกไปและถือโอกาสแนะนำให้ทั้งสามคนรู้จักกัน

"สวัสดีครับพ่อ พ่อ แม่ นี่คุณส้มจี๊ดเพื่อนผม ส่วนนี่พ่อชนะพ่อของผม ส่วนคนสวยคนนั้นชื่อแม่ขวัญตา แม่ผมและเป็นขวัญใจคุณชนะอีกที"

"สวัสดีค่ะพ่อชนะ แม่ขวัญตา" ส้มจี๊ดยกมือไหว้ชายหญิงสูงวัยอีกครั้ง ก่อนที่ขวัญตาจะลูบหลังลูบไหล่ส้มจี๊ดอย่างเอ็นดู

"ไหว้พระเถอะลูก มา มา เข้าไปนั่งในห้องโน้นดีกว่า ตรงนี้ทั้งร้อนทั้งมีแต่กลิ่นอาหาร ว่าแต่กินข้าวกินปลามากันหรือยัง หิวมั้ย เดี๋ยวแม่ทำให้กิน แล้วไปทำอีท่าไหนถึงได้ขาแพลงล่ะเนี่ย"

ขวัญตาพูดพร้อมกับช่วยนทีพยุงส้มจี๊ดเดินเข้าไปในส่วนของบ้านที่เป็นห้องพักผ่อน หรือบางทีก็ใช้เป็นห้องรับแขกด้วย พร้อมกับถามยาวเหยียดตามสไตล์ของเธอเอง ส่วนชนะก็มองตามหลังภรรยาด้วยรอยยิ้ม แล้วอยู่ดูแลหน้าร้านแทนคนเห่อลูกสาวคนใหม่

"อ๋อ พอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ ไม่ได้ซุ่มซ่ามเหมือนใครบางคนใส่ร้าย ส่วนอาหารส้มจี๊ดทานมาจากโรงพยาบาลแล้วค่ะ" ส้มจี๊ดตอบพร้อมกับส่งสายตาไปมองคนที่บอกว่าเธอซุ่มซ่าม

"โธ่ลูก น่าสงสารจัง แต่กับข้าวโรงพยาบาลไม่อร่อยหรอก เดี๋ยวแม่ทำให้กินใหม่นะลูกนะ" ขวัญตาพูดขึ้นอย่างเอ็นดู นทีได้แต่ส่ายหัวให้กับความสนิทสนมอย่างรวดเร็วของทั้งสองคน

"อ่อ ตาที เดี๋ยวให้คุณส้มจี๊ดนอนห้องรับแขกข้างล่างดีกว่านะลูก จะได้ไม่ต้องขึ้นลงบันได เดี๋ยวจะลำบากเปล่า ๆ" ขวัญตาหันไปถามลูกชายที่ยืนอยู่ห่าง ๆ

"แม่คะ ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ค่ะ เรียกส้มจี๊ดเฉย ๆ ดีกว่าค่ะ แฮะ ๆ" ส้มจี๊ดรีบบอกแม่ของนทีออกไปเสียงอ่อนเมื่อแม่ของเขาเรียกเธอแบบให้เกียรติเกินไป ก่อนจะหันไปหานทีแล้วพูดขึ้น

"ส่วนคุณ ไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณก็ได้ เรียกส้มจี๊ดเฉย ๆ ก็พอ"

"อืม ส้มจี๊ดก็ส้มจี๊ด งั้นเดี๋ยวผมพาไปที่ห้องพักก่อนก็แล้วกัน" นทีรับคำที่เธอบอก แต่ยังไม่ได้พูดต่อส้มจี๊ดก็พูดแทรกขึ้นมา

"ผมอะไรล่ะ แก่กว่าไม่ใช่เหรอเราน่ะ แทนตัวว่าพี่สิ"

"โอเค ๆ พี่ก็พี่ มา พี่พาไปดูห้องพัก" นทีหน้าแดงที่ถูกให้แทนตัวเองว่าพี่ แต่ก็ยอมรับสถานะนั้นแต่โดยดี

"ก็แค่นั้น" ส้มจี๊ดยิ้มแป้นออกมาเมื่อได้ดังใจ ก่อนจะหันไปยิ้มให้ขวัญตาและพูดต่อ

"แม่คะ ส้มจี๊ดขอรบกวนด้วยนะคะ เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วส้มจี๊ดก็กลับเชียงรายแล้วค่ะ"

"ได้สิลูก อยู่นาน ๆ ก็ได้ แม่อยู่คนเดียวก็เบื่อ ๆ ตาทีน่ะสิไม่ให้พ่อแม่ทำงานเลย บอกจะดูแลเองได้ ร้านอาหารก็ให้เปิดเร็วปิดเร็ว ทำเล่น ๆ ไปงั้นแหละ เขาบอกว่าไม่อยากให้แม่เหนื่อย" ขวัญตาพูดถึงลูกชายที่ยืนหน้าแดงเพราะความเขิน ส้มจี๊ดจึงมองเขาไปยิ้มไป

"โห... ลูกชายดีเด่นจริง ๆ เลยนะเนี่ย" ส้มจี๊ดยกนิ้วโป้งให้ทั้งสองข้างอย่างล้อเลียนลูกดีเด่น แต่ต่อมาก็ต้องทำนิ้วโป้งชี้ลงเมื่อนทีพูดขึ้น

"แน่นอน นี่ถ้ามีเมียก็คงจะได้ตำแหน่งผัวดีเด่นด้วยนะ" นทีกอดอกเชิดหน้าตอบอย่างโอ้อวด

"แหวะ ทะลึ่งละ ไหนว่าจะพาไปดูห้องพัก พาไปสักทีสิ แล้วอย่าลืมไปยกกระเป๋ามาให้ด้วยล่ะ โชคดีนะเนี่ยที่นายพาฉันไปเก็บกระเป๋าที่โรงแรมมาก่อนจะมาที่นี่" ส้มจี๊ดหน้าแดงขึ้นและทำเสียงใส่แก้เขิน ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องและทำเสียงดุ ๆ ใส่นที

"ได้ ๆ ไป ๆ หึ" นทีหัวเราะที่แกล้งเอาคืนส้มจี๊ดได้

ขวัญตามองภาพที่นทีพยุงส้มจี๊ดไปด้วยรอยยิ้ม นี่จะใช่ลูกสะใภ้ของเธอหรือเปล่านะ ขวัญตาถามตัวเองในใจก่อนจะเดินออกไปที่หน้าร้าน

"ส้มจี๊ดนอนห้องนี้นะ เดี๋ยวจะไปเอากระเป๋ามาให้ นอนพักก่อนก็ได้ เดี๋ยวค่ำ ๆ ค่อยออกไปกินข้าวกับแม่" นทีบอกในตอนที่พยุงคนป่วยนั่งลงที่เตียงแล้ว

ส้มจี๊ดมองไปรอบ ๆ ห้องแล้วก็ยิ้มออกมา เพราะแม้จะเป็นห้องรับแขก แต่ก็มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกทุกอย่าง มีทีวี แอร์ ตู้เสื้อผ้า โต๊ะหนังสือและที่ดีที่สุดคือมีห้องน้ำในตัว

"เป็นไง พอจะพักได้มั้ย" นทีถามคนที่มองไปรอบ ๆ

"ได้สิ ขอบคุณนะ" ส้มจี๊ดยิ้มหวานให้นที

ทันทีที่เธอพูดจบนทีก็ถึงกับอึ้งไปเลย เพราะส่วนใหญ่เธอจะจิกกัดมากกว่าจะพูดและยิ้มหวาน ๆ แบบนี้ให้เขา

"เดี๋ยวไปเอากระเป๋ามาให้นะ" พูดจบนทีก็รีบออกจากห้องไปทันที ไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าของเธอ

"เดี๋ยวพี่ต้องไปทำงานแล้วนะ ไม่ได้เข้าผับมาสองวันแล้ว ไม่รู้เป็นไงบ้าง" นทีเอ่ยบอกส้มจี๊ด

"แล้วจะกลับตอนไหนอะ" ส้มจี๊ดถามทันที เธอทำหน้าเหมือนเด็กที่กำลังจะถูกทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียว

"ก็ผับเลิกแหละ อาจจะตี 3 เพราะต้องอยู่เคลียร์งานก่อน แต่ถ้ามีอะไรก็โทรบอกได้ เดี๋ยวกลับมา เพราะผับก็อยู่ไม่ไกลมาก" นทีบอกไปตามตรง แต่ไม่ได้บอกว่าบางทีเขาก็ไม่กลับบ้าน แต่จะนอนที่ผับไปเลยเพราะมีดื่มบ้างในเวลาทำงาน เขาไม่อยากโดนจับในข้อหาเมาแล้วขับ

"งั้นฉันขอเบอร์นายหน่อยสิ" ส้มจี๊ดพูดพร้อมกับยื่นมือไปขอเบอร์นที

"เอาไปทำอะไร" นทีถามอย่างสงสัย

"เอามาเถอะน่า ไม่เอาไปซื้อหวยหรอก นายจะไม่ให้ฉันติดต่อนายเลยหรือไง ไหนบอกมีอะไรให้โทรไปได้ไง เอาเบอร์มา หรือยิงมาใส่เครื่องฉันเลยก็ได้ เบอร์ฉัน xxx"

"เรื่องเยอะจริง ๆ" นทีบ่นแต่ก็กดเบอร์ที่ส้มจี๊ดบอกแล้วกดโทรออก

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง~

เสียงโทรศัพท์มือถือของส้มจี๊ดดังขึ้น ก่อนที่เธอจะยิ้มแล้วบอกกับคนที่ต้องไปทำงาน

"ไปสิ ไปทำงานได้แล้ว เดี๋ยวก็โดนหักเงินเดือนหรอก" พูดจบเธอก็หันหลังให้นทีทันที เพราะเธอได้สิ่งที่เธอต้องการแล้ว