ตอนที่ 2 วุ่นวาย

15 ปีผ่านไป...

จากเด็ก ๆ ที่เคยวิ่งเล่นด้วยกันแทบทุกวัน ปัจจุบันทุกคนก็โตขึ้นไปเรื่อย ๆ จนพี่ใหญ่อย่างภูวินทร์ เชาวกรไพศาล หรือ ภู ตอนนี้อายุก็ 27 ปีแล้ว ภูเป็นชายหนุ่มที่จริงจังและมีไหวพริบที่ดี รักในสิ่งที่ตัวเองทำ จนตอนนี้เขากลายเป็นเจ้าของโชว์รูมขายรถซุปเปอร์คาร์สุดหรู ที่แต่ละคันมีมูลค่ามหาศาล แถมภูยังประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ส่วนตะวัน ภัทรพงศ์ หรือ ตะวัน ปัจจุบันอายุ 24 ปี หลังจากเรียนจบตะวันก็สานฝันของตัวเองด้วยการเปิดผับในย่านใจกลางเมือง จนตอนนี้ผับของเขาก็กลายเป็นผับที่นิยมมากที่สุดในหมู่วัยรุ่น และคนสุดท้ายน้องเล็กพลอยดาว จินดานนท์ หรือ พลอยดาว สาวน้อยแสนน่ารักที่มีใบหน้าสวยงามราวกับเจ้าหญิง ตอนนี้เธอก็อายุ 21 ปี แล้วกำลังศึกษาอยู่ปี 4 ที่มหาลัยชื่อดัง พลอยดาวเป็นสาวมั่น สาวแซ่บที่มีดีกรีเป็นถึงดาวคณะบริหาร

13:40 นาฬิกา

"คุณภูครับ คุณเชอร์รี่มาติดต่อซื้อรถครับ" เสียงของยีนส์เลขาส่วนตัวของภูเดินเข้ามาพร้อมกับเอ่ยปากบอกเจ้านายเรื่องที่ดาราสาวมาติดต่อซื้อรถที่โชว์รูมของเขา

"เดี๋ยวฉันออกไป" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นทั้ง ๆ ที่ยังก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารการขายรถของลูกค้าคนอื่น ๆ อยู่

"ครับ" ยีนส์ก้มหัวเชิงเคารพก่อนจะรีบสาวเท้าเดินออกไปรับแขกรอเจ้านายของเขา

"สวัสดีครับคุณเชอร์รี่รอสักครู่นะครับ" เมื่อเดินออกมายังโซนรับแขกก็พบกับดาราสาวที่กำลังนั่งไขว่ห้างรออยู่ยีนส์จึงเอ่ยบอกเธอด้วยน้ำเสียงสุภาพก่อนจะเดินไปเอาน้ำมาเสิร์ฟ

(พลอยดาว)

"นี่พลอยดาวแกจะรีบไปไหนรอฉันด้วยสิ" เสียงของพินยา หรือ พั้นซ์ เพื่อนรักของพลอยดาวตะโกนตามหลังเมื่อเห็นเพื่อนสาวของเธอเดินออกจากห้องเรียนโดยไม่รอเธอเลย

"ฉันจะรีบไปหาพี่ภูน่ะ" ปากสีสวยเอ่ยตอบเพื่อนสาวโดยไม่หันกลับไปมองแถมยังเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น

"รอฉันด้วย" พั้นซ์ที่ไม่เคยปล่อยพลอยดาวให้ไปไหนมาไหนคนเดียวก็รีบวิ่งตามไปติด ๆ ทันที

(ภูวินทร์)

หลังจากเซ็นเอกสารเสร็จร่างหนาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้หรูมือหนายื่นไปหยิบเสื้อสูทที่แขวนอยู่มาใส่ ก่อนจะเดินออกไปข้างนอกเพื่อไปดูแลดาราสาวที่มาติดต่อขอซื้อรถ

"สวัสดีค่ะคุณภูวินทร์ เชาวกรไพศาล" ทันทีที่ชายหนุ่มสาวเท้าเดินเข้ามาในโซนรับแขก ดาราสาวอย่างเชอร์รี่ที่สนใจเจ้าของโชว์รูมเป็นพิเศษก็เอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานทันที

"สวัสดีครับคุณเชอร์รี่ พันธิกาล" ภูเองก็เอ่ยทักทายตามมารยาทก่อนจะเดินไปนั่งลงที่โซฟาตรงข้าม

"ไม่ทราบว่าคุณเชอร์รี่สนใจรุ่นไหนเป็นพิเศษครับ" เมื่อนั่งลงโซฟาแล้วภูก็เปิดประเด็นเอ่ยถามถึงเรื่องรถที่หญิงสาวสนใจโดยไม่ได้พูดคุยอะไรให้มากความทันที

"Porsche 911 GT3 RS" ดาราสาวเอ่ยพร้อมกับชี้นิ้วเรียวไปยังรถซุปเปอร์คาร์รุ่นดังกล่าวซึ่งแน่นอนว่าเธอนั้นตาถึงและรสนิยมดีเลยทีเดียวที่เลือกรุ่นนี้

"คันนี้ราคาอยู่ที่ 21 ล้าน สนใจผ่อนหรือซื้อสดดีครับผมจะได้แนะนำถูก"

"ระดับเชอร์รี่ก็ต้องสด... สิคะ เชอร์รี่ไม่ชอบของผ่อน" ดาราสาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงยั่วยวนซึ่งแน่นอนว่าภูเองก็ดูออกว่าลูกค้าสาวคนนี้กำลังให้ท่าเขาอยู่

"อยากซื้อสดก็รีบควักเงินมาซื้อสิคะ จะพูดอะไรยาวขนาดนั้น" เสียงเจื้อยแจ้วของใครบางคนดังขึ้นจากทางด้านหลังทำเอาเชอร์รี่ที่กำลังยั่วยวนภูอยู่นั้นถึงกับต้องช้อนสายตามองไปยังต้นเสียง มีแต่ภูที่ยังคงนั่งหันหลังอยู่โดยไม่สนใจเพราะเสียง เสียงนี้ภูเองก็รู้ดีว่าเป็นเสียงของใคร

"นี่ !! เธอเป็นใครพ่อแม่ไม่สั่งสอนรึไงถึงได้มาขัดจังหวะผู้ใหญ่เขาคุยกันอย่างนี้ห๊ะ !!!" ดาราสาวรีบลุกขึ้นยืนแล้วชี้หน้าด่าตำหนิสาวสวยอีกคนที่อยู่ในชุดนักศึกษากระโปรงสั้นทันที

"ทำไมจะขัดไม่ได้ในเมื่อป้ากำลังจะอ่อยว่าที่สามีของคนอื่น" พลอยดาวตะโกนตอบสุดเสียงทำเอาภูกับยีนส์ที่ได้ยินถึงกับต้องกุมขมับอย่างปวดหัวทันที

"พลอยดาวอย่าเสียมารยาท !" ภูเอ่ยแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็ง

"ไม่ค่ะ !! พี่ภูไม่รู้จริง ๆ เหรอคะว่ายัยเชอร์รี่เน่ากำลังให้ท่า กำลังยั่วพี่ภูอยู่" ผู้หญิงด้วยกันเขาดูออก เรื่องอะไรที่พลอยดาวจะดูนิสัยดัดจริตของเชอร์รี่ไม่ออก

"พลอย ดาว !!" ภูพูดชื่อของเธอเน้นแต่ละคำ พร้อมกับหันใบหน้าหล่อมาจ้องมองที่ใบหน้าสวยของเธอ

"ไม่รู้แหละ ยังไงพี่ภูก็ห้ามเข้าใกล้ยัยเชอร์รี่เน่าเข้าใจมั้ยคะ" พลอยดาวเอ่ยขึ้นอย่างเอาแต่ใจพร้อมกับเดินไปนั่งลงที่ตักแกร่งของภูอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ ก่อนที่จะแลบลิ้นให้ดาราสาวเชิงเหนือกว่า

"อีเด็กบ้าเอ้ย !!" เชอร์รี่ได้แต่สบถออกมาเบา ๆ และพยายามแสดงสีหน้าท่าทางให้เป็นปกติเพราะเธอจะมาโกรธต่อหน้าภูไม่ได้

"งั้นเราค่อยนัดคุยรายละเอียดกันวันหลังนะครับ ผมขอโทษแทนพลอยดาวด้วยนะครับ" เมื่อพลอยดาวมาวุ่นวายจนเขาต้องเสียการเสียงานเขาจึงต้องนัดคุยรายละเอียดการซื้อขายกับดาราสาววันหลังแทน

"ได้ค่ะ ยังไงเชอร์รี่จะติดต่อคุณภูมาเป็นการส่วนตัวนะคะ" พูดจบเชอร์รี่ก็เดินสะบัดก้นออกไปจากโชว์รูมของภูทันที

"พลอยดาวฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามาวุ่นวายเวลาทำงานของฉัน" ปากหยักเอ่ยตำหนิสาวสวยทันที พร้อมกับจ้องมองใบหน้าสวยของเธออย่างคาดโทษ

"พลอยดาวไม่ได้วุ่นวายสักหน่อย พี่ภูก็รู้ว่าพลอยดาวรักพี่ภู ชอบพี่ภูมากขนาดไหน พลอยดาวก็แค่หวงไม่อยากให้ผู้หญิงคนอื่นเข้าใกล้นิคะ" ร่างบางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงงอแงมือเรียวพลางยกขึ้นไปคล้องไว้ที่ต้นคอหนาของภูแน่นแต่ทว่า...

พึ่บ !!

"ฉันมีงาน เธอกลับไปซะ" ภูลุกขึ้นยืนในขณะที่พลอยดาวกำลังโอบคอและไม่สนใจด้วยว่าเธอจะตกหรือเปล่า ส่วนพลอยดาวเองที่เห็นภูลุกขึ้นพรวดพราดขึ้นแบบนั้นเธอก็รีบทรงตัวเองให้นิ่งเพื่อไม่ให้ตัวเองล้ม

"พี่ภูเดี๋ยวก่อนสิคะ พะ..." พลอยดาวตะโกนเรียกชื่อเขาตามหลังแต่ทว่าเขาก็ไม่มีท่าทีที่จะหันหลังกลับมามองเธอเลยด้วยซ้ำแถมยังสาวเท้าเดินเข้าห้องทำงานอย่างหน้าตาเฉย

"พลอยดาวฉันว่าเรากลับกันเถอะนะ สงสัยพี่ภูของเธอคงจะโกรธเธอจริง ๆ แล้วนะ" เสียงของพั้นซ์เอ่ยบอกเพื่อนรักหลังจากที่ยืนเงียบอยู่นาน

"ไม่ ฉันไม่กลับ !!" พลอยดาวตอบเพื่อนอย่างเอาแต่ใจและเดินไปนั่งลงที่โซฟาหรูเพื่อรอเวลาที่ชายหนุ่มจะกลับบ้านอยู่อย่างนั้น

เมื่อเพื่อนยันยืนที่จะไม่กลับ พั้นซ์ที่รักพลอยดาวมากก็เดินไปนั่งลงข้าง ๆ เพื่อนอย่างไม่มีข้อแม้และก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อยู่อย่างนั้น