บทที่ 13

มือเรียวกวักเรียกแท็กซี่ที่ขับผ่านไปมาหน้าโรงพยาบาล และก็มีแท็กซี่คันหนึ่งจอดรับเธอ

พอบอกชื่อคอนโด แท็กซี่ก็พาเธอขับตรงไปที่นั่น เพราะรถโดยสารรู้จักคอนโดหรูแห่งนี้เป็นอย่างดี

"ที่นี่เหรอคะ" ไม่แปลกหรอกที่เขาจะซื้อที่แบบนี้อยู่ เพราะรวยระดับนั้นแล้ว

"ใช่แล้วจ๊ะหนู" แท็กซี่มองหน้าเธอ ก็รู้แล้วว่าคงมารับจ๊อบ เพราะคนรวยส่วนมากชอบแอบซื้อกิน

หญิงสาวส่งเงินให้ตามจำนวนที่มิเตอร์ขึ้น แล้วเธอก็เดินตรงเข้ามาด้านใน

รรรรรรบอกกับพนักงานที่ดูแลคอนโดชั้นล่าง ตามที่คฑาได้บอกไว้ พนักงานก็เลยปล่อยให้เธอขึ้นไป

ขึ้นมาถึงรรรรรรก็กดรหัสผ่านที่เขาให้ไว้อีกนั่นแหละ และเธอก็ได้เข้ามาในห้องสูทสุดหรูของคอนโดราคาแพง

หญิงสาวมองหาสวิตช์ไฟ แต่พอเธอก้าวเข้ามาแค่ไม่กี่ก้าวไฟในห้องก็เปิดเอง

"ขนาดไฟยังไม่ต้องเปิดเองเลย อะไรจะขนาดนั้น" เธอพูดกับตัวเองแล้วก็มองทอดออกไปดูด้านนอกอาคาร เพราะบรรยากาศยามค่ำคืนมันสวยงามมาก และคอนโดแห่งนี้ก็เป็นกระจกรอบทิศทาง

คนเราทำบุญมาไม่เท่ากันจริงๆ นี่แค่คอนโดที่เขาซื้อทิ้งไว้ ยังหรูหราได้ถึงเพียงนี้ มองลงไปดูแม่น้ำเจ้าพระยาที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา แสงไฟในยามค่ำคืนของตึกอีกฝั่งหนึ่ง มันช่างดึงดูดสายตาของเธอมาก "ถ้าที่นี่เป็นของเราก็คงจะดี นี่เราคิดบ้าอะไรไปเนี่ย" ..หญิงสาวรีบสลัดความคิดนั้นออกไป เพราะเธอเผลอคิดไปว่าอยากเป็นเจ้าของที่นี่

ใบหน้างามมองกลับมาสำรวจในห้องบ้าง พอมองไปเห็นกระจกบานใหญ่ เธอก็เลยก้าวเดินไปหยุดอยู่ที่หน้ากระจก มองดูเรือนร่างของตัวเอง และก็คิดไปว่าร่างกายของเธอจะมีค่ามากขนาดนั้นไหม

แต่เธอก็มีอยู่แค่นี้..ถ้าเขาไม่เอาคงต้องไปหาเสี่ยที่อื่นแล้วล่ะ แล้วเสี่ยที่ไหนล่ะเธอไม่รู้จักคนระดับนั้นสักคน ..ขณะที่รรรรรรกำลังคิดอะไรอยู่นั้น ประตูห้องก็ได้ถูกเปิดเข้ามาโดยเจ้าของห้อง

หญิงสาวหันกลับไปมองอย่างประหม่า แล้วค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปหาเขาช้าๆ

"น้ำในตู้เย็น หามาดื่มก่อนสิ" ที่จริงเขาเห็นหมดแล้วว่าเธอทำอะไรอยู่ในห้องนี้บ้าง เพราะห้องของเขามีกล้องวงจรปิดซ่อนอยู่ และไฟที่เปิดก็เป็นฝีมือของเขาที่สั่งการผ่านกล้องนั้นนั่นเอง

"ฉันไม่หิว" นาทีนี้คงกินอะไรไม่ลงหรอก

"ถ้างั้นก็ว่ามา" ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ที่เพิ่งจะถอดเสื้อสูท แล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลงมาพอให้หายใจได้สะดวก เดินไปนั่งลงที่โซฟาสุดหรูของห้องนั้น

"ฉันอยากจะคุยกับคุณ เรื่องเงิน" รรรรรรไม่รีรออะไรอีกแล้ว หญิงสาวเริ่มเข้าประเด็นที่ต้องการจะคุยกับเขา

คฑาคิดไว้แล้วแหละว่าเธอคงจะพูดเรื่องเงิน เขาก็เลยไม่ตกใจอะไร

"ครั้งนี้ฉันขอสามล้าน"

"สามล้าน?" คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงแบบแปลกใจ เพราะตอนเช้าเธอขอแค่หนึ่งล้าน ตกเย็นมาขึ้นเป็นสามล้านแล้วเหรอ

"ใช่ค่ะฉันจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ คือว่า.."

"ทุกคนก็จำเป็นต้องใช้เงินกันทั้งนั้นแหละ แต่เธอจะหาเงินง่ายกว่าคนอื่นไปไหม" เขาไม่รอให้เธอพูดจบก่อน เพราะทุกคนก็ต้องการใช้เงินเหมือนกันทั้งนั้น

ดีแล้วที่เธอยังไม่บอกว่าจะเอาเงินไปทำอะไร เพราะคนที่มองโลกในแง่ลบแบบเขาถึงรู้ไปก็คงไม่เห็นใจคนอื่น ..แต่เธอไม่ล้มเลิกความตั้งใจแน่ ยังไงต้องคุยกับเขาเรื่องนี้ให้ได้

"ครั้งนี้ฉันไม่ได้มาขอเงินคุณฟรีๆ แต่ฉันมีสิ่งมาแลกเปลี่ยน"

"สิ่งแลกเปลี่ยน?"

มือเรียวถูกยกขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อที่เธอสวมใส่อยู่ออกทีละเม็ด จนเผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มโดยที่ไม่ได้ผ่านมีดหมอมา แต่รรรรรรก็เปิดให้เห็นแค่ร่องที่มันเบียดชิดกันอยู่ เพราะตอนนี้ยางอายคงช่วยพี่สาวเธอไม่ได้ ต้องไร้ยางอายเท่านั้น

คฑาไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ในเมื่อเธอเปิดให้ดูเขาก็ดู

"ร่างกายของฉัน มันจะเป็นของคุณ" ริมฝีปากบางค่อยๆ บรรจงพูดออกมาแบบชัดถ้อยชัดคำ

มุมปากหนายกขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมามากกว่านั้น แค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าเขาคงจะดูถูก แต่เธอต้องพยายามทำต่อไป เพราะเธอไม่รู้จักเสี่ยรวยๆ ที่ไหนเลย ถึงรู้ก็คงไปเสนอตัวเองให้ไม่ทันเวลาผ่าตัดของพี่สาวแน่

"ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ฉันอยากจะบอกคุณอีกอย่างหนึ่ง ว่าฉันไม่เคยผ่านผู้ชายคนไหนมาก่อน" ..แบบนี้มันได้เหรอวะรัน เธอต้องได้มานั่งบอกผู้ชายเนี่ยนะว่าเธอไม่เคยผ่านใครมาก่อน

ดวงตาคมมองหญิงสาวตั้งแต่ใบหน้าลงไปจนถึงปลายเท้า แล้วก็มองกลับขึ้นมาหยุดอยู่ที่หน้าอก ซึ่งตอนนี้มันก็ยังเปิดอยู่แบบนั้น แล้วเขาก็ลุกขึ้นเดินไปที่มุมหนึ่งของห้องแบบไม่พูดไม่จา

หญิงสาวได้แต่มองตาม เพราะเขาไม่ตอบอะไรออกมาเลยสักคำ แถมยังเดินหนี ความหวังของเธอเริ่มริบหรี่ลง ถ้าเขาไม่เอาคงอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี

แต่ทันใดนั้นชายหนุ่มก็เปิดลิ้นชักแล้วหยิบอะไรบางอย่างออกมา "ฉันจะให้เป็นเช็คแล้วกัน รับรองว่าไม่เด้ง"

"คะ?" ดวงตากลมลุกวาวขึ้น เมื่อเห็นว่าเขากำลังเซ็นเช็คที่เพิ่งหยิบออกมาจากลิ้นชักของโต๊ะทำงาน "คุณจะให้เงินฉันสามล้านบาทจริงเหรอคะ"

"ระหว่างเราจะไม่มีอะไรผูกมัดกันทั้งนั้น" เช็คใบนั้นถูกยื่นมาให้พร้อมกับถ้อยคำที่เปล่งออกมาแบบเย็นชา

"ค่ะ" มือเรียวเอื้อมไปรับเช็คพร้อมกับมองดูตัวเลข ..สามล้านบาทตามจำนวนที่เธอขอไป

"ไปอาบน้ำก่อน"

"อาบน้ำ??" จากที่กำลังยิ้มให้กับกระดาษที่อยู่ในมือ ใบหน้างามเงยขึ้นไปมองคนตัวสูงแบบตกใจ

"ทำงานมาทั้งวัน เธอไม่คิดจะอาบน้ำก่อนเหรอ" เพราะเธอยังอยู่ในชุดทำงานอยู่เลย

"คือ.." รรรรรรไม่คิดว่าเขาจะรีบขนาดนี้ หญิงสาวเอาเช็คใบนั้นมาใส่กระเป๋าเงินไว้ เริ่มงานวันนี้หรือวันไหนก็คงจะเหมือนกัน..

"ผ้าเช็ดตัวอยู่ในห้องน้ำ เลือกใช้ได้เลย" เสียงทุ้มเอ่ยพูดเมื่อเห็นเธอเดินไปที่ห้องน้ำ เรื่องซื้อผู้หญิงกินไม่ใช่ว่าเขาเพิ่งเคย แต่ค่าตัวผู้หญิงพวกนั้นไม่ได้แพงลิบลิ่วเหมือนเธอ

แต่ที่เขายอมซื้อ ก็เพราะความบริสุทธิ์ที่เธอนำเสนอมา..

เข้ามาถึงในห้องน้ำ มันก็สร้างความตะลึงให้เธออีกครั้ง แค่ห้องน้ำของเขา คงสร้างบ้านได้ทั้งหลัง มือเรียวลูบไล้อ่างอาบน้ำราคาแพง ถ้าได้นอนแช่ในอ่างนี้คงจะฟินน่าดู แต่เธอก็ต้องได้รีบชำระร่างกายของตัวเองออก

หญิงสาวใช้น้ำฝักบัวที่แบ่งเป็นสัดส่วนและมีห้องกระจกกั้นไว้ พออาบน้ำเสร็จคนร่างเล็กก็เดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่พันรอบร่างกายอยู่

ดวงตากลมเปิดกว้างขึ้นเมื่อเห็นว่าเขากำลังฉายอะไรบนทีวีจอใหญ่ที่ติดอยู่ในห้อง