หรือป้าไม่เคย??

ไอเดีย....

หลังจากที่น้าอนงค์กับเด็กปากเสียนั่นกลับไปฉันก็ต้องรีบย้ายข้าวของของฉันออกจากห้องนอนที่เคยนอนเพื่อไปอยู่อีกห้องซึ่งเล็กกว่าเพราะนักรบบอกว่าเขาจะเอาห้องนอนใหญ่แล้วให้ฉันไปนอนห้องอื่นแทนฉันก็เลยต้องจัดการย้ายของๆตัวเองมานอนห้องนอนเล็ก ดีที่ห้องนี้มีห้องนอนหลายห้องไม่อย่างงั้นฉันคงต้องไปนอนในครัวแทน ซึ่งฉันก็ไม่ได้อะไรหรอกนะนอนห้องเล็กห้องใหญ่ได้หมดแล่ะขอแค่มีที่ซุกหัวนอน หลังจากนั้นไม่ถึงอาทิตย์น้าอนงค์ก็พาลูกชายสุดแสบมาที่คอนโดพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สามสี่ใบซึ่งมีผู้ติดตามของน้าอนงค์คอยยกเข้ามาให้ส่วนนักรบไม่ถือไม่อะไรเลยนอกจากมือถือ ก็อย่างว่าอะเนอะลูกคุณหนูทำอะไรเองไม่เป็นต้องมีคนคอยทำให้ พอมาคิดๆดูแล้วถ้านักรบอยู่ที่นี่ฉันไม่ต้องเป็นคนรับใช้เขาหรือยังไงกันเพราะมีแค่ฉันกับเขาที่อยู่ที่นี่ แต่ก็เอาเถอะเพื่อเงินเดือนห้าหมื่นที่น้าอนงค์ให้ซึ่งฉันก็ขอเอาแค่สามหมื่นพออีกสองหมื่นให้หักเป็นค่าเช่าตอนแรกน้าอนงค์ไม่ยอมรับแต่ฉันก็ขอร้องอ้อนวอนเพราะฉันรู้สึกไม่ดีที่มาอาศัยอยู่แล้วมาเอาเงินเดือนอีก ที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากได้เงินหรอกนะเพราะฉันเgกรงใจน้าอนงค์แต่เพราะฉันต้องลาออกจากงานที่ทำเพื่อมาดูแลนักรบถึงจะมีศักดิ์ศรีแต่มันกินไม่ได้ไงเอาเงินไว้ก่อนเพื่อความอยู่รอด

"ป้าเดี๋ยวเข้าไปจัดของให้ด้วยนะ อ่อระวังๆด้วยล่ะโดยเฉพาะโมเดลรถผมซื้อมาแพงเสียหายมาป้าจะไม่มีปัญญารับผิดชอบ" พอทุกคนกลับไปนักรบก็เดินมาสั่งฉันทันทีก่อนจะเดินไปนอนเล่นเกมที่โซฟาอย่างสบายใจ ฉันที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำกับข้าวอยู่ก็ต้องรีบหันไปมองด้วยความหมั่นไส้

"โตจนจะขึ้นปีหนึ่งแล้วทำไมไม่หัดช่วยตัวเองคอยแต่จะใช้คนอื่น" ที่ฉันกล้าพูดแบบนี้กับเขาเพราะก่อนน้าอนงค์จะกลับไปท่านบอกว่าฉันสามารถดุนักรบได้เต็มที่ถ้าเขาทำอะไรให้ฉันไม่พอใจและขอให้ฉันช่วยดัดนิสัยเอาแต่ใจเขาให้ด้วย คือฉันฟังแล้วก็งง ฉันเป็นคนอื่นจะไปอบรมสั่งสองเขาได้ไงเขาจะฟังมั้ยขนาดน้าอนงค์พูดอะไรบอกอะไรยังไม่ค่อยจะฟังเลย

"รู้ได้ไงว่าผมไม่ช่วยตัวเองผมช่วยตัวเองตลอดแล่ะเวลา...." แล้วเขาก็ทำปากเหมือนพูดคำว่าอะไรสักอย่างที่ออกเสียง งองู แล้วก็ทำหน้ากวน....ใส่ หรือคำที่ไม่พูดออกเสียงมามันจะเป็นคำที่ไม่น่าฟังหรือเป็นคำไม่ดี  ไอ้เด็กนี้มันคิดอะไรและคำว่าช่วยตัวเองมันกำลังนึกถึงอะไรเพราะฉันหมายถึงการเก็บของๆตัวเองไม่ใช่ว่าต้องคอยมาใช้คนอื่น ฉันเลิกสนใจเขาแล้วหันมาทำอาหารต่อเพราะฉันไม่ชอบทำอะไรค้างคาชอบทำอะไรให้เสร็จเป็นอย่างๆ

"นี่ป้า"

"ฉันไม่ใช่ป้านายอย่ามาเรียกแบบนี้นะ" ฉันอดไม่ได้ที่จะหันว่าเขาเพราะนักรบเรียกฉันว่าป้ามาสองรอบแล้วฉันกับเขาอายุห่างกันแค่ไม่ปีเอง อะไรมาเรียกฉันว่าป้า

"ชอบเรียกแบบนี้อ่ะ ทำไมมีปัญหาอะไรป้า" เขาทำหน้าทำน้ำเสียงกวนๆใส่ฉันอีกแล้วฉันไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขาต่อเพราะมันบั่นทอนสุขภาพจิต

"ผมสั่งให้ไปเก็บของออกจากกระเป๋าทำไมไม่ไปทำ"

"ฉันไม่ใช่คนรับใช้นายนะ"

"แต่ป้าก็รับเงินจากแม่ผมมาแล้วไม่ใช่หรือไงเพราะฉันนั้นป้าก็ช่วยทำงานให้มันคุ้มค่ากับเงินที่จ้างหน่อยดิ คนรับใช้บ้านผมยังได้เงินเดือนไม่เท่าป้าเลยนะ" พูดแบบนี้หาว่าฉันทำงานได้ไม่เต็มที่ไม่คุ้มค่าจ้างสินะ หึนี่ขนาดมาอยู่วันแรกนะยังทำเอาฉันโมโหแทบจะทุกสิบนาที ฉันจัดการเก็บของในครัวจนสะอาดเรียบร้อยจากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องนอนของเขาซึ่งเคยเป็นห้องนอนของฉันมาก่อน แต่พอฉันเอามือจับลูกบิดประตูเสียงของเขาก็ดังตามหลังมาทันที

"เดี๋ยว!!! อย่าเพิ่งเข้าไป"

"อะไรของนายอีกฉันกำลังจะเข้าไปจัดของๆนายอยู่นี่ไง"

"เข้าไปในสภาพนี้อ่ะนะ"

"สภาพไหน" ฉันก้มมองดูตัวเองก็ปกติดีทุกอย่างนะใส่ผ้ากันเปื้อนด้วยเพราะฉันเพิ่งทำอาหารเสร็จ

"เนื้อตัวมีแต่คราบน้ำมันคราบอาหารกลิ่นอีก ผมไม่ชอบให้ห้องของผมมีกลิ่นอาหารเพราะฉะนั้นป้าไปจัดการทำความสะอาดตัวเองก่อนแล้วค่อยเข้าไปหยิบจับของในห้องนอนของผม ผมไม่ชอบคนสกปรกเข้าใจนะ" อื้มมหืมมมไอ้คุณชายไอ้คนรักสะอาดแต่ขี้เกียจทำไรไม่เป็น ฉันทำได้แค่ข่มอารมณ์แล้วเดินกลับไปที่ห้องตัวเองเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีก็รีบออกมา

"เสร็จแล้ว??" พอฉันเดินออกจากห้องมาไอ้คุณชายนักรบก็ทักฉันทันทีทันใด

"อะไรเสร็จ" 

"ก็อาบน้ำไง ถามจริงอาบน้ำหรือวิ่งผ่านน้ำกันแน่ป้า ผู้หญิงอะไรอาบน้ำไม่ถึงสิบนาทีเสร็จ"

"ฉันอาบน้ำจะเสร็จเร็วจะเสร็จช้ามันก็ไม่เกี่ยวกับนายไหม แต่ฉันรับรองว่าเนื้อตัวฉันสะอาดแน่นอนย่ะ" ฉันเป็นคนอาบน้ำไวอยู่แล้วเรื่องของเรื่องแต่ฉันก็ขัดทุกซอกทุกมุมนะบอกไว้ก่อน

"หึ ของแบบนี้มันต้องพิสูจน์ว่าสะอาดจริงหรือเปล่า" พูดจบเขาก็ลุกขึ้นแล้วโยนมือถือลงบนโซฟาก่อนจะเดินมาหาฉันที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนด้วยสายตาไม่น่่าไว้วางใจ

"นายจะทำอะไร" ฉันถามพร้อมกับก้าวถอยไปข้างหลังแต่ก็ติดกำแพงห้อง

"ก็จะพิสูจน์ไงว่าสะอาดจริงหรือโกหก" เขาโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้แล้วก็..

ฟืดดดดดดด เขาขยับเข้ามาดมแถวๆซอกคอของฉันฉันตกใจรีบผลักเขาออก

"นายทำอะไรเนี่ย!!!" เขาไม่ตอบแต่ยักไหล่ผิวปากก่อนจะเดินกลับไปเล่นเกมต่อ

ฉันเข้ามาในห้องพร้อมกับมองกระเป๋าเดินทางใบใหญ่หลายใบที่วางอยู่กลางห้อง

"จะเริ่มจากใบไหนก่อนดีเนี่ย" ฉันบ่นกับตัวเองก่อนจะเดินไปลากกระเป๋าใบที่หนึ่งมาเปิด ใบแรกมันคือเสื้อผ้าซึ่งดูแล้วน่าจะราคาแพงเพราะเป็นแบร์นเนมทั้งนั้นตั้งแต่เสื้อยันกางเกงใน ฉันหยิบมันออกมาแล้วใส่ไม้แขวนเข้าตู้ ฉันนั่งๆยืนๆก้มๆเงยๆอยู่กับข้าวของๆเขาที่มันเยอะมากจริงๆ ฉันใช้เวลาไปเป็นชั่วโมงยังไม่เสร็จเลย เห้อออออ จนกระทั่งมาถึงใบสุดท้าย มันเป็นของใช้ส่วนตัวของเขา ฉันหยิบมันออกมาแล้วนำไปจัดวางในที่ของมันจนกระทั่งมาเจอสิ่งสุดท้ายนั่นก็คือ...กล่องถุงยาง ฉันตกใจจนหน้าเหวอเพราะไม่คิดว่าเด็กอายุสิบแปดจะพกถุงยางด้วยแลัวก็ไม่ใช่ว่ามีแค่กล่องสองกล่องนะ มีเป็นสิบอ่ะ 

"ทำไรป้าผมเห็นมองกล่องถุงยางนานแล้วนะหรือว่าไม่เคยเห็นอ่อถุงยางอ่ะ" ฉันสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงทักจากทางด้านหลังฉันรีบโยนกล่องถุงยางลงพื้นด้วยความตกใจ

"เห้ยเบาๆดิป้าราคาไม่ใช่ถูกนะนั่นน่ะ"

"นายอายุแค่สิบแปดทำไมถึงพกถุงยางมากขนาดนี้อ่ะ หรือที่โรงเรียนเค้าแจก" ที่ฉันคิดแบบนี้เพราะมีอยู่ช่วงหนึ่งเค้ามีการรณรงค์การใช้ถุงยางอนามัยและมีการแจกให้กับนักเรียนนักศึกษาตามโรงเรียนตามมหาลัยเขาอาจจะได้มันมาแบบนั้นก็ได้

"โอ้ยป้าระดับผมไม่ใช้หรอกถุงยางแจกฟรีอ่ะมันไม่ฟิน"

"หมายความว่า..นายซื้อมาใช้เองงั้นเหรอ"

"แล้วมันแปลกตรงไหน ผมก็กลัวติดโรคป่ะ"

"นี่นายเคย...เอ่อเคย...เคย..." ฉันก็พูดไม่ถูกว่าจะพูดยังไงให้เขาเข้าใจและไม่น่าเกลียดแต่...

"เคยเอากับผู้หญิงอ่ะเหรอ มันเรื่องปกติธรรมดาป่ะวะป้าผมจะสิบเก้าแล้วนะเผื่อไม่รู้ ว่าแต่ป้าถามแบบนี้หรือป้าไม่เคย??" ฉันไม่ตอบว่าเคยหรือไม่เคยเพราะมันไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะต้องมาป่าวประกาศให้คนอื่นรู้ว่าฉันน่ะยังบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่ 

เอาความแสบของนักรบมาฝากค่า เรื่องนี้ไม่เครียดแต่ก็อาจจะมีดราม่าบ้างเล็กน้อยเป็นสีสัน^^