ตอนที่ 2

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นในช่วงหกโมงเช้า รฐนนท์งัวเงียขยี้ตาแล้วหยิบมันขึ้นมา มองเบอร์หน้าจอสีหน้าเครียด นพวิชญ์ชะโงกหน้ามองแล้วสบตาคนรักสีหน้ากังวล เขาเลยโอบไหล่คนรักไว้เพื่อปลอบ

“คงไม่มีอะไรหรอกนพ” รฐนนท์บอกเพื่อให้คนรักสบายใจ

“ผมก็หวังอย่างนั้น”

รฐนนท์ตัดสินใจกดรับสาย

“ครับแม่”

“นนท์ เข้ามาหาแม่ที่บ้านหน่อยได้ไหม พ่อมีเรื่องอยากปรึกษานนท์น่ะลูก”

ปลายสายชะงักสีหน้าครุ่นคิด หวังให้ไม่มีปัญหาอะไร

“ได้ครับ”

สายถูกวาง รฐนนท์สบตาคนรักแล้วระบายลมหายใจ การเกิดมาเป็นลูกชายคนเดียวทำให้เขาหวั่นใจ เพราะตนนั้นไม่ได้รักผู้หญิงเฉกเช่นผู้ชายทั่วไป คนที่เขารักคือนพวิชญ์ พ่อกับแม่คงไม่มีทางยอมรับเรื่องนี้เป็นแน่

“จะกลับบ้านเหรอวันนี้”

“คงต้องเป็นอย่างนั้น” นพวิชญ์เม้มริมฝีปากสีหน้ากลัดกลุ้ม

“อย่ากังวลไปเลยนพ คงไม่มีอะไรหรอกเชื่อผมสิ”

“ครับ”

นพวิชญ์เดินลงมาจากคอนโด แล้วส่งคนรักขึ้นรถ พอเห็นเคลื่อนลับจากสายตาเลยกลับเข้าห้องเช่นเดิม เขารู้ดีเรื่องฐานะทางครอบครัวของรฐนนท์ นี่เป็นอีกเรื่องที่ทำให้เขากังวลและครุ่นคิดมาตลอด ความรักของเรานั้นอาจไม่ราบรื่น เพราะทางครอบครัวของนนท์หวังให้ลูกชายมีบุตรสืบสกุลตามเชื้อสายคนจีน

รฐนนท์จอดรถ แล้วก้าวลงมา เดินเข้าสู่ห้องโถง เห็นบิดามารดานั่งรออยู่ก่อนแล้ว เขายกมือกระพุ่มไหว้แล้วทิ้งกายลงตรงข้ามผู้ให้กำเนิด รฐกรณ์สบตาบุตรชายสีหน้าพึงพอใจ ลูกไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง และความหวังอีกอย่างที่เขาต้องการคือได้เป็นทองแผ่นเดียวกับเพื่อนรักอย่างปรภพ

“พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับถึงได้เรียกผมมาพบ” ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงเบา

“พ่อมีเรื่องอยากบอกนนท์หน่อย”

“เรื่องอะไรครับ”

“เรื่องที่พ่อจะให้นนท์แต่งงงานกับหนูปาลิตา”

รฐนนท์ชะงัก กรามขบแน่น มือสองข้างจับกันแล้วบีบจนชื้อเหงื่อ ไม่คิดว่าวันนั้นจะมาถึงเร็วขนาดนี้

“พ่อแน่ใจแล้วเหรอครับ น้องปาเองเพิ่งเดินทางกลับมาจากเมืองนอก”

คนเป็นพ่อระบายลมหายใจ

“ทางนั้นเขาถามมา พ่อคิดว่าแกกับหนูปาก็หมั้นกันมาสองปีแล้ว ถ้าจะขยับสถานะก็ไม่น่ามีปัญหาจริงไหม” เขาย้อนถาม แล้วช้อนสายตามองบุตรชาย

ชายหนุ่มรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมา เมื่อเห็นสายตาบิดา กรามถูกขบแน่น มือกำไว้เพื่อลดทอนความกลัวภายในจิตใจ

“ผมไม่ได้มีปัญหาอะไรครับ ถ้าเกิดพ่อเห็นว่าดี ผมก็ตกลง” เขาตอบเสียงสั่น

เขาคงไม่สามารถขัดความต้องการของบิดาได้ คงต้องหาทางให้ปาลิตาช่วย ไม่เช่นนั้นเขาอาจเสียคนที่รักสุดหัวใจไปตลอดกาลก็ได้