บทที่ 5

พ่อเลี้ยงวริทธิ์พาร่างใหญ่กำยำก้าวเท้ายาวๆ เข้าไปในบ้าน พอเดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่นภายในบ้านพัก ก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นสูง เมื่อเห็นบิดานั่งอยู่บนโซฟา มีหนังสือพิมพ์ในมือ น้ำชาในแก้วใสถูกดื่มไปจนหมดแล้ว บ่งบอกให้รู้ว่าท่านคงรอเขาไม่ต่ำกว่าสี่ห้าชั่วโมง

“คุณพ่อ...ยังไม่นอนอีกหรือครับ”

พ่อเลี้ยงวริทธิ์เอ่ยถาม พลางทรุดกายลงนั่งตรงข้ามกับบิดา สีหน้าเต็มไปด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานหนักทั้งวัน

พ่อเลี้ยงตรินวางหนังสือพิมพ์ลง มองลูกชายอย่างตำหนิ ขณะเอ่ยตอบให้คนถามต้องขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่งด้วยความแปลกใจ

“พ่อรอวริทธิ์อยู่”

“คุณพ่อมีเรื่องด่วนหรือเปล่าครับ”

พ่อเลี้ยงวริทธิ์เอ่ยถามบิดา แต่แทนที่จะได้รับคำตอบ กลับถูกบิดาตั้งคำถามกลับคืน

“ทำไมวันนี้กลับบ้านดึกมาก”

พ่อเลี้ยงวริทธิ์ก้มลงมองนาฬิกาเรือนแพงบนข้อมือสีแทน พลางเอ่ยแก้ตัว “เที่ยงคืนครึ่ง ไม่ดึกเลยนะครับคุณพ่อ ปกติผมกลับดึกกว่านี้อีกนี่ครับ”

พ่อเลี้ยงตรินพยักหน้ากับคำตอบ แล้วเอ่ยบอกต่อแกมตำหนิไปในตัว

“วริทธิ์จำไม่ได้หรือยังไง วันนี้พ่อบอกให้กลับบ้านเร็วหน่อย เพราะเจ้าสาวของแกจะเดินทางมาถึงในตอนบ่าย”

คราวนี้พ่อเลี้ยงวริทธิ์ถึงกับพยักหน้างึกๆ ยิ้มเหยียดตรงมุมปาก เมื่อนึกถึงว่าที่เจ้าสาวที่ถูกส่งมาให้เขา ‘เชือด’ ถึงถิ่น

“อืม...ผมลืมซะสนิทว่าวันนี้ผมจะได้เข้าห้องหอกับอลีน่า ลูกสาวคนสวยของลูกหนี้รายใหญ่ของพวกเรา เห็นทีว่าผมต้องรีบแล้ว ป่านนี้ว่าที่เจ้าสาวของผมคงนอนรอจนแห้งเหี่ยวไปแล้ว”

เพราะเข้าใจผิดคิดว่า อลีน่าคือว่าที่เจ้าสาวที่ถูกส่งมาล้างหนี้ พ่อเลี้ยงวริทธิ์จึงเค้นเสียงเยาะหยัน นั่นก็เป็นเพราะว่าเขาสืบประวัติของหญิงสาวจนล่วงรู้มาแล้วว่าอีกฝ่ายนั้นเละมากเพียงใด

“เดี๋ยวก่อนวริทธิ์”

ผู้เป็นพ่อเอ่ยเรียก กำลังจะบอกว่าเจ้าสาวไม่ใช่อลีน่า แต่ก็ไม่ทันแล้ว เพราะร่างใหญ่กำยำผุดลุกขึ้นยืนเดินตรงไปยังห้องนอนอย่างรวดเร็ว

พิมพ์มาดารีบวิ่งกลับตรงไปที่เตียงนอน คว้าผ้าห่มมาคลุมโปงใจเต้นแรงแทบทะลุออกมาข้างนอก ขณะแอบฟังการสนทนาระหว่างพ่อเลี้ยงตรินกับพ่อเลี้ยงวริทธิ์ กระทั่งรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเดินตรงมายังห้องนอนแล้ว

มือบางที่กำผ้าห่มไว้ เย็นเฉียบไม่ต่างจากน้ำแข็ง เหงื่อแตกพลั่กกับเสียงฝีเท้าหนักๆ ที่เดินเข้ามาในห้องนอน และแน่นอนว่ากำลังตรงมายังเตียงนอนที่เธอนอนคลุมโปงอยู่ในขณะนี้

พ่อเลี้ยงวริทธิ์เลิกคิ้วขึ้นสูง เมื่อเข้ามาในห้องนอนแล้วแทนที่จะเห็นว่าที่เจ้าสาวนอนเปลื้องผ้ารอเขา กลับพบว่าบนเตียงนอน มีใครบางคนนอนคลุมโปงอยู่แทนที่

“สวัสดี เจ้าสาวคนสวยและกร้านโลก”

มือใหญ่กระชากผ้าห่มออก โดยไม่ลืมเค้นเสียงเยาะหยันในตอนท้ายด้วย นั่นก็เป็นเพราะรู้ดีว่าอลีน่าเป็นดั่งที่เขาเยาะหยันจริงๆ

แต่พอเห็นใบหน้างามของคนที่อยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา ที่กำลังจ้องมองเขาราวกับกระต่ายน้อยหวาดกลัวราชสีห์ พ่อเลี้ยงวริทธิ์ก็ขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่งด้วยความแปลกใจอีกรอบ

“คุณเป็นใคร ทำไมมาอยู่ในห้องของผมได้”

ดวงตาคมกริบที่จ้องมองเขม็ง ใบหน้าคมมีเคราขึ้นเต็มสันคาง ส่งให้พ่อเลี้ยงวริทธิ์แลดูน่าเกรงขาม กอปรกับน้ำเสียงที่เค้นถามห้วนๆ ทำเอาพิมพ์มาดาหวาดกลัวตัวสั่น เอ่ยตอบเสียงตะกุกตะกัก

“ฉัน...ฉันชื่อ...พิมพ์มาดา...เป็นลูกของพ่อปกรณ์ เอ่อ...เอ่อ...ฉันมาทำตามคำสั่งของคุณ ที่ยื่นข้อเสนอไปกับครอบครัวของเรา”

“มาทำหน้าที่เมียล้างหนี้?”

พ่อเลี้ยงวริทธิ์เสียงเยาะหยัน ดวงตาคมกริบจ้องมองหญิงสาวเขม็ง ยอมรับว่าหญิงสาวสวยคม นัยน์ตาดุไม่ต่างจากนางเสือคนนี้เป็นที่ถูกใจเขามาก

พิมพ์มาดากัดเม้มริมฝีปากไว้แน่น แม้จะหวาดกลัวพ่อเลี้ยงวริทธิ์มากเพียงใด แต่ก็ซ่อนความหวาดกลัวไว้ข้างใน ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นดั่งนางพญา ยอมรับสถานะของตนเอง

“ใช่! ฉันมาทำหน้าที่เมียล้างหนี้ให้กับครอบครัวของฉัน และฉันต้องการรู้ด้วยว่าฉันจะได้รับอิสระ หมดภาระหน้าที่นี้เมื่อไร”

“ล่อเป็นชุดเลยนะ พิมพ์มาดา”

พ่อเลี้ยงวริทธิ์ยิ้มหยันตรงมุมปาก พลางเอ่ยตอบอย่างหยิ่งทะนงตน โดยไม่ลืมถอดเสื้อเชิ้ตออกจากร่างใหญ่กำยำด้วย

“ผมไม่เคยใช้ผู้หญิงเกินหนึ่งเดือน ไม่เคยนอนและควงใครนานไปกว่านี้

เพราะฉะนั้นอย่าห่วงไปเลยว่าผมจะพิศวาสรักใคร่ กระทั่งยอมให้คุณอยู่กับผมนานไปกว่าหนึ่งหรือสองเดือน”

“หนึ่งเดือน?”

พิมพ์มาดาทวนคำ เค้นเสียงออกมาไม่ต่างจากเยาะหยันกับโชคชะตาของตัวเอง “ก็ดี ทำหน้าที่เมียล้างหนี้แค่เพียงหนึ่งเดือน จากนั้นก็เป็นอิสระ หนี้ยี่สิบล้านกลายเป็นศูนย์ ขอให้คุณจำคำพูดของคุณในวันนี้ไว้ด้วยนะคะ พ่อเลี้ยงวริทธิ์”

“ผมจำคำพูดของตัวเองได้เสมอ และอย่าห่วงไปเลยพิมพ์มาดา ถึงเวลานั้น ผมคงเบื่อคุณจนแทบไม่อยากมองหน้า”

พ่อเลี้ยงวริทธิ์เค้นตอบเสียงทุ้มลึกในลำคออย่างทะนงตนเป็นที่สุด แน่นอนว่าไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขารัก และมอบหัวใจอันแข็งแกร่งให้กับพวกเธอได้

“คุณเองก็อย่าลืมทำหน้าที่เมียล้างหนี้ ปรนเปรอสวาทให้ผมได้รับความสุขในทุกครั้งที่ผมต้องการ ห้ามปฏิเสธหน้าที่เมียของคุณแม้วินาทีเดียว”

“ฮึ! ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฉันจะทำหน้าที่เมียล้างหนี้ของฉันให้ได้ที่สุด รับรองได้ว่าคุณต้องได้รับความสุขตามที่คุณต้องการแน่นอนค่ะ”

คำตอบของพิมพ์มาดา ทำให้พ่อเลี้ยงวริทธิ์คิดไปไกลว่าหญิงสาวคงเจนจัด กร้านโลกและผ่านศึกรักมาหลายสนามไม่ต่างจากอลีน่า

“ดี! ถ้ายังงั้นเราสองคนเริ่มทำหน้าที่ของกันและกันเลยดีไหม แสดงฝีมือหน่อยสิ พิมพ์มาดา คุณน่าจะรู้ว่าดีว่าต้องทำอย่างไร ให้ผมมีความสุขจนต้องครางไม่หยุดปาก”

พอถูกพ่อเลี้ยงวริทธิ์เค้นเสียงท้าทาย ซ้ำยังสลัดเสื้อเชิ้ตทิ้ง ยืนเท้าสะเอวเผยให้เห็นแผงอกกว้างเต็มไปด้วยมัดกล้ามเป็นลูกคลื่นสวยงาม และสิ่งที่ทำให้พิมพ์มาดาต้องลอบกลืนน้ำลายเกิดอาการวาบหวามคงเป็นไรขนที่ขึ้นประปรายบนแผงอกกว้างและหนาทึบเป็นพิเศษตรงบริเวณหน้าท้องใกล้กับเข็มขัดหนังแท้สีดำ

“มองผมตาปรอยแบบนี้ แสดงว่ากำลังพิจารณาว่าจะใช้ปากและลิ้นนุ่มๆ ของคุณละเลงไปบนส่วนใดของร่างกายผมใช่ไหม”

น้ำเสียงที่เค้นถามสั่นพร่าตามอารมณ์พิศวาสที่จู่ๆ ก็แล่นพล่านไปทั่วทุกเส้นเลือด แก่นกายที่เคยสงบนิ่งมานาน กลับร้อนระอุผงาดความใหญ่โตดุนดันอยู่ภายในกางเกงจนผู้เป็นเจ้าของรู้สึกปวดหนึบ ต้องขบกรามไว้แน่นเพื่อระงับความต้องการของตนเองไว้สุดกำลัง หลังจากได้เห็นพิมพ์มาดาตวัดลิ้นสีชมพูหวานโลมเลียริมฝีปากของเธอเอง

คนที่อ่อนประสบการณ์ในชั้นเชิงรักอย่างพิมพ์มาดา เงยหน้าสบตากับดวงตาคมกริบ แล้วก็ต้องร้อนวูบวาบ คลื่นความเสียวซ่านแล่นไปทั่วตัว เมื่อพ่อเลี้ยงหนุ่มคว้ามือเล็กไปวางอยู่บนแผงอกกว้างเต็มไปด้วยไรขน

“ว่ายังไง พิมพ์มาดา อยากใช้ลิ้นนุ่มๆ ของคุณละเลงมาบนตัวผมหรือยัง”

เค้นเสียงถามสั่นพร่าไปแล้ว พ่อเลี้ยงวริทธิ์แทบทนรอเวลาให้พิมพ์มาดาทำดั่งที่เขากระซิบขอไม่ไหว ในขณะนี้แก่นกายของเขาแข็งขึงพองโตเต็มที่ เสียดสีกับกางเกงจนเขารู้สึกปวดหนึบไปทั่วทุกหยดเลือด

“เอ่อ...เอ่อ...ฉันเพิ่งเดินทางมาเหนื่อยๆ ขอผลัดการทำหน้าที่เมียล้างหนี้เป็นอาทิตย์หน้าได้ไหมคะ”

พิมพ์มาดาทำตาปริบๆ ขอความเห็นใจ ขณะกระซิบขอร้องจากเจ้าหนี้ก็ไม่ลืมดึงมือเล็กออกจากแผงอกกว้างอุ่นๆ ของพ่อเลี้ยงวริทธิ์ด้วย

ในเมื่ออยากให้ลูกหนี้แสนสวยทำหน้าที่ของตนเอง อยากให้หญิงสาวโรมรันมอบความกระสั่นให้กับเขาจนแทบทนไม่ไหว มีหรือที่เจ้าหนี้จะยอม ร่างใหญ่กำยำกระโจนขึ้นไปบนเตียงใหญ่ กดทาบทับร่างบางระหงไว้แน่น ไม่ให้พิมพ์มาดาดิ้นหนีไปไหนได้

“เสียใจด้วยสาวน้อย คุณไม่รู้หรือยังไงว่าผมทนรอเวลาให้คุณละเลงลิ้นนุ่มๆ มาบนตัวผมไม่ไหวแล้ว”