บทที่ 4 เขารู้ทัน

" หืม ไม่ใช่สาวยุโรปหรือ "

นิ้วใหญ่แข็งเป็นคีมเกลี่ยปอยผมออกจากแก้มมน กรอบหน้าสวยเผย ทำให้คนอื่นสนใจตามไปด้วย

เธอเบือนหน้าหลบด้วยความตกใจ แต่นั่นยังมีสติพอที่จะควบคุมสถานการณ์ไว้ ซันดรูโน้มหน้าลงมาบ้าง เพราะความสูงที่เยอะกว่าเธอ ขนาดนั่งบนเก้าอี้ ยังจะเป็นอุปสรรค

" มาจากไหน? "

" เอ่อ..."

ทำไงดีล่ะไศลา?? พวกนี้ดูท่าทางแล้วไม่ใช่ลูกค้าธรรมดาเลยนะ ยิ่งมาอยู่ใกล้ และถูกสัมภาษณ์ถี่ยิบอแบบนี้ ก็ยิ่งทำให้เธอกลัว

" น่าจะเอเชียนะ "

เรกาโดออกความเห็น เขาเป็นคนเดียวที่มีความสนใจน้อยกว่าคนอื่น แต่มีความแม่นยำกว่าคนอื่น นั่นยิ่งทำหญิงสาวต้องเม้มปากแน่น

" ว้าว ฉันชอบสาวเอเชีย เอาคนนี้ล่ะ "

หมับ

" ว้าย! "

" ซันดรูอย่าน่า! "

ไศลาทวีคูณความกลัวมากขึ้น ก็ตอนโดนหนุ่มขี้เล่น ผู้มีความทะเล้นที่สุดในกลุ่มฉุดดึง เขา จงใจลากเธอเข้าไปหาตัว ทว่า กลับถูกครูดัสห้ามเอาไว้ ทว่าไม่สามารถทำให้ความผวาในใจเธอหายไปด้วย

" ไศ..คือไศ...เพิ่งมาได้เดือนกว่าเองค่ะ "

กลายเป็นว่าสาวหัวแข็งราวกับม้าดีดกะโหลกอย่างเธอคอนโทรลตัวเองไม่อยู่ จากที่เคยไม่ยอมใครมาก่อน บัดนี้ เพียงแค่เห็นลักษณะการวางตัวของพวกเขา ก็ทำให้เธอไม่กล้าท้าชนแล้ว ไม่ใช่ว่าเธอนั้นยอม แต่ความกร่างทะโมนที่เคยมีไม่สามารถใช้สุมสี่สุมห้าได้

ท่องไว้ไศลา ตีเนียนใสซื่อแล้วเธอจะรอด

" หืม คำถามนั้น.. มันเป็นคำถามแรกไม่ใช่รึ คำถามที่สองล่ะ "

" ใช่ค่ะ ไศเป็นคนไทย "

" เขาว่ากันว่าสาวไทยข้างในเด็ดจริงหรือเปล่า "

" ไอ้ซัน! "

ทว่า พวกเขากลับไม่หยุด ยิ่งเธออ่อนแอ ก็ถวายความดูถูกมาให้ แบบนี้..คงใสซื่อไม่ไหวหรอก หญิงสาวกำมือแน่น แน่นเสียจนขึ้นเส้นปูด ฟันขบริมฝีปากจิ้มลิ้มลึกจนเจ็บ เตรียมจะโวยใส่

แต่แล้ว...

เกร้ง!

บรั่นดีพร้อมมิกเซอร์ถูกยกมาโดยพนักงานชายสองคน และในมือโครทิสอีกแรงหนึ่ง เสียงก้นขวดกระทบโต๊ะนั้น สามารถขัดจังหวะ ราวกับเป็นเรือขวางคลองได้เป็นอย่างดี ทุกคนหยุดความสนใจต่อผู้หญิงร่างบางตรงหน้า ไปยังคนร่างสูงข้างหลัง

" หา ถึงกับบริการพวกกูเองเลยเรอะ"

" เป็นบุญอย่างยิ่งครับ ที่ได้กินของฟรี และเป็นเหล้าที่ท่านเวเดนประเคนให้"

ในขณะเหล่าเพื่อนเขาพากันแซว ทว่าเขาไม่คิดจะขำด้วย นอกจากปั้นหน้าขรึมแล้ว ยังยอกย้อนกลับไปอีกต่างหาก

" เฮอะ จะให้กูเอาไปกระแทกปากพวกมึงด้วยไหมล่ะ "

ส่วนสายตาหรี่ไปทางไศลา ยืนมองนิ่งอยู่อึดใจหนึ่ง ก่อนจะ..

" จะอู้งานอีกแล้วหรือ "

" คะ? "

" โต๊ะนี้เรียบร้อยแล้ว จะไม่คิดไปดูโต๊ะอื่น?"

ถามสีหน้ากวนประสาท พลางเลิกคิ้ว

" อ่อ..ค่ะ ได้ค่ะ"

ท่ามกลางการเป็นจุดเด่นต่อหน้าคนอื่น สำหรับเธอแล้ว ช่างเป็นเรื่องที่หน้าอาย ทว่าเธอเลือกที่จะเก็บความรู้สึก เดินออกไป ดีกว่ายืนอยู่ตรงนั้น

" โอ้ววว เวเดโน่ ดุเธอทำไม เธอเป็นเด็กกูนะ "

" ฮ่าๆๆ "

​

ผ่าง!

ถาดเหล็กถูกกระแทกลงบนพื้นบาร์ ก่อนคนถือจะเดินหน้าบูดหน้าบึ้งมานั่งคู่ เธอเท้าคางแสดงออกถึงความหงุดหงิด แต่ไม่คิดที่จะบ่นออกมาสักคำ

" เป็นไรล่ะ จ๋อยมาเลยล่ะสิ ฉันเห็นแล้วล่ะว่าเธอถูกรุม "

" ชิ ไอ้พวกชอบดูถูกผู้หญิง ไหนเธอบอกว่าพวกเขาจะไม่มีทางเข้ามาในนี้ไง "

ทว่า เทเรน่าคู่หูตัวดีกลับแหย่เธอให้เปลี่ยนใจเสียนี่

" ฉันเคยพูดแบบนั้นเรอะ" หญิงสาวหันไปค้อน กัดฟันกรอด พูดเสียงออกไรฟัน

" ใช่ เธอบอกว่าพวกเขามีทางเข้าเป็นทางอื่น และจะไม่โผล่หัวมาที่นี่ "

" เหรอ ฉันบอกแบบนั้นเหรอ "

" เทเรน่า! "

เมื่อเห็นว่าการเย้าแหย่ของตัวเองไม่ได้ทำให้เพื่อนมีอารมณ์ขันตาม หล่อนจึงเปลี่ยน โดยแสร้งหน้าให้ละห้อยกว่า

" โธ่ ไศลา เขาจะทำอะไรใครจะไปเดาใจเขาได้ล่ะ ที่นี่น่ะมันถิ่นเขานะ เขาทำได้ทุกอย่างแหละ แม้แต่บาร์นี่ เก้าอี้ตัวที่เธอนั่ง ถ้าเขาต้องการ ลูกจ้างอย่างเราก็ไม่มีสิทธิ์จะพูด "

ทว่า..ไม่รู้ล่วงหน้า ว่าเรื่องใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น

" รวมถึงเธอด้วย "

หลังจากเธอเตรียมจะหันไปทำสิ่งที่ค้างอยู่ และหันกลับมาชี้หน้าไศลา ซึ่งนั่นทำร่างบางถึงขั้นชะงักตกใจ

" ไม่มีทางซะหรอก! "

ส่วนหล่อนนั้นยักไหล่ไม่แยแส ไม่คิดว่าประโยคหลังจากนี้ จะสร้างความหวั่นใจให้แก่คนฟังแบบไม่มีเจตนา

" ก็แล้วแต่นะ ถ้าคิดว่าอยู่เมืองนี้แล้วจะเก๋าง่ายๆ ที่นี่น่ะพวกเขามีอำนาจ ถ้ามีคนสู้ได้ พี่ชายของเธอคงไม่ตายหรอก! "

"...."

" เอ่อ..ไศลา ..ฉัน.. "

เธอเงียบ พร้อมสีหน้าเรียบเฉย มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่ส่องประกายขึ้น กับรอบๆเบ้าที่กำลังจะแดงก่ำ

" ฉันขอโทษ.."

เทเรน่ารู้ตัวก็เหมือนจะสาย หล่อนยกมือตบปากตัวเองเบาๆทีนึง ราวกับทำโทษที่พลั้งปากพูดในเรื่องไม่สมควรพูดออกไป ไศลากลืนน้ำลายลงคอก้อนใหญ่ เธอไม่ได้ต่อว่าเพื่อนสาว แต่เลือกที่จะหมุนเก้าอี้ตัวที่นั่งอยู่กลับไปแทน เธอทอดมองไกลไปยังกลุ่มเดิมนั้น และฉุกคิด

ใช่..ไม่ใครก็ใครในนั้นแหละ ที่รู้... คนตายทั้งคน จะไม่มีใครรู้ได้ยังไง โดยเฉพาะ...โครทิส เวเดโน่ ว่าแต่จะเริ่มยังไงดี??

ไศลารอโอกาสให้ซันดรูลุกออกไปดูดบุหรี่ โชคดีคืนนี้แขกเรื่อในร้านไม่เยอะเท่าคืนก่อนๆ อาจเป็นเพราะเห็นผู้มีอิทธิพลมานั่งดื่มร่วมด้วย

เธอจึงใช้เวลานั้นนั่งทบทวนและครุ่นคิดอยู่นาน ถึงแผนการที่จะริเริ่ม หากจะยกให้มันเป็นสงครามเย็นคงไม่ผิด เพราะเธอกำลังจะก่อความวุ่นวายโดยใช้มารยาหญิงเป็นตัวบุกเบิก คนนี้ใช่ไหม ที่สนใจในตัวเธอ? ดูท่าจะทะเล้นเอาการ

พลั่ก!

" อุ๊ย! "

" หืม.."

ไศลาแกล้งทำเป็นเดินเท้าพลิกล้มลงกับพื้นไม่ทันเห็นว่าเขานั้นยืนอยู่ เป็นจังหวะเดียวกันกับซันดรูหันมาพอดี แต่ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ที่ซัดเข้าไปหลายต่อหลายแก้ว ทำให้ดวงตาของเขาพร่ามัวมองไม่ชัด ทว่า กลับเลือกขยี้มวนบุหรี่ แล้วเดินไปช่วยเธอแทน

เขาเข้าไปพยุงตัวเธอ แล้วพามานั่งตรงเก้าอี้ยาว ที่วางไว้ให้สำหรับลูกค้าที่ดูดบุหรี่

" ไหน ขอผมดู? "

น่าแปลก สำหรับเขา ความเมาสามารถเปลี่ยนให้เป็นคนละคนได้ ซันดรูดูราบเรียบ ไม่ขี้เล่นเหมือนแต่ก่อน ผิดกับตอนที่อยู่กันเป็นกลุ่ม หรือว่านี่...คือตัวตนที่แท้จริงของเขา ไศลาเอียงคอชักสีหน้าฉงน กว่าจะรู้ตัวเองกำลังตกอยู่ในภวังค์ก็ตอนที่ข้อเท้าเล็กโดนสัมผัส และดึงไปวางไว้บนตักผู้ชายตรงหน้า

ใช่ เขากำลังนั่งยองต่ำกว่าเธอ

" อย่าค่ะ! " เธอตกใจจริง เผลอผลักอกเขา

" หืม.."

ชายหนุ่มถึงกับขมวดคิ้วงง แรงผลักนั้น หากออกแรงอีกนิด มันสามารถทำคนเมาอย่างเขาเซล้มได้

" ขะ ขอโทษค่ะ " ไศลาอยากจะตบหน้าตัวเองสักฉาด

" ผมทำอะไรผิด? ทำคุณเจ็บหรือ? "

" ปะ เปล่าค่ะ คือ...ขอโทษค่ะ ไศไม่ชิน ..เอ่อให้คนอื่นมาจับเท้า "

" ไม่ชิน? " เพราะคำว่าศีลธรรมแท้ๆจึงทำให้เป็นแบบนี้ " ยังไง ผมไม่เข้าใจ? "

คราวนี้เหมือนเขาจะยิ่งสงสัยหนักขึ้น เธอผู้ที่แกล้งหกล้มในทีแรกถึงกับหน้าเหวอ ไปไม่ถูก ทำไงดี คิดสิไศลา คิด คิด

" อ่อ! คืออย่างนี้ค่ะ การที่คนแปลกน่ามาขอจับเท้า หรือเท้าไปโดนเขา มันเป็นสิ่งที่ไม่สมควรทำ เอ่อ..ที่ประเทศดิฉัน เขาถือว่าไม่ให้เกียรติกันน่ะค่ะ " เธอยิ้มแฉ่ง

ส่วนเขาเปลี่ยนจากคิ้วที่ขมวด เป็นคิ้วที่เลิกขึ้น พร้อมดวงตาเป็นประกาย

" อ่อ เธอนั่นเอง " กับสรรพนามที่เปลี่ยนไป

" คะ? "

" เด็กเสิร์ฟคนนั้น "

" ใช่ค่า ^^ ฉันกำลังจะบอก แหะๆ "

ไศลารีบเอาตัวรอด ใช้โอกาสตรงนั้นแสร้งยิ้มตาหยี ทั้งที่ก่อนหน้านี้หัวใจแทบจะวาย

...แค่เขาจับเท้าเท่านั้นน่า ไศลาเธอต้องมีสติสิ...

เขาไม่ได้ยิ้มตอบ แต่กลับแค่นหัวเราะแล้วลุกขึ้นเต็มความสูงมายืนหันหลังให้เธอแทน

" เธอทำให้ฉันทิ้งบุหรี่โดยใช่เรื่อง "

เพื่อดึงบุหรี่ตัวใหม่ในซองมาจุดใหม่ หญิงสาวอ้าปากเหวอ ก่อนส่ายหน้าไม่อยากจะเชื่อ พลางกระซิบ

" ชี่...บ้าชะมัด"

แต่แล้ว...

" เธอว่าไงนะ "

" เปล่าค่ะ! "

กลับต้องเปลี่ยนโทนเสียงและสีหน้า เมื่อเขาหันมาถาม พร้อมพ่นควันใส่หัวเธอ

" ฟู่ว..."

" เอิ่ม.."

เธอรู้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ เป็นเพราะคำถามจึงทำให้ควันนั้นหลุดมาด้วย จึงตัดสินใจออกความเห็นในสิ่งที่ไม่ควรทำ

" คุณ...ไม่ควรดูดมันต่อหน้าฉันนะคะ "

" อืมใช่ ..งั้นก็ไปสิ "

" แต่เท้าฉัน.."

" ก็เธอไม่ให้ฉันจับ " เขาเลิกคิ้วท้าทาย

ก่อนจะอัดควันเข้าปอดเป็นครั้งสุดท้าย พร้อมกับโน้มหน้ามาใกล้เธอ ปลายจมูกแทบจะชนกัน ก่อนจะ...

" ฟังนะสาวน้อย เลิกหลอกฉันได้แล้ว .. ฉันรู้ความต้องการของเธอแหละน่า แกล้งสะดุดล้ม เพื่อจะยั่วฉันใช่มั้ย? ฟู่ว..."

" .....แค่กๆๆ"

ซึ่งคราวนี้ไม่รู้ว่าควัน หรือคำถามของเขากันแน่ที่ทำให้เธอสำลัก