สตรีที่อ่อนแอ

​

(ภาพประกอบเพื่ออรรถรสในการอ่านเพียงเท่านั้น)

ใครบ้างไม่รู้จักคุณหนูสิบสามที่แสนดี ใครบ้างไม่เคยได้เห็นหน้างดงาม ดวงตากลมโต จมูกรั้นสวยงาม ใบหน้าเล็กทรงรูปไข่ บุรุษที่ได้พบเห็นเป็นต้องอยากพบเจออีก แต่ภายใต้ความงดงามและเเสนเรียบร้อยนั้น ไม่มีผู้ใดรู้ว่านางเป็นเช่นไร แต่มีเพียงแค่คนในครอบครัวเท่านั้นที่รู้นิสัยใจคอของนาง หยางอิงซั่ว สตรีที่คนในตระกูลไม่อยากหาเรื่องด้วยมากที่สุด

"คุณหนูหยางสิบสาม อยากไปที่ใดหรือเจ้าคะ"

"ข้าอยากไปไหว้พระที่วัดเสียหน่อย"

"งั้นบ่าวจะไปเตรียมของให้นะเจ้าคะ"

"ได้งั้นข้านั่งรอที่สวน"

"เจ้าค่ะคุณหนู"

ร่างบอบบางเดินมานั่งที่ศาลากลางสวนดอกไม้ที่พี่สะใภ้แปดปลูกเอาไว้ นางนั่งอย่างลงด้วยกิริยาอ่อนช้อย เป็นสตรีที่โตมาพร้อมกับความเป็นระเบียบเรียบร้อย สตรีในเมืองต่างอิจฉาถึงกิริยามารยาทที่งดงาม แม้จะไม่ได้เป็นสตรีที่งามล่มเมือง แต่ความงดงามของนางก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้อื่น

"คุณหนูไปกันเจ้าค่ะ"

"อืม"

ข้าเดินทางมาถึงที่อยู่ใกล้เมื่อมาถึงเจอกับคุณหนูสกุลจางเดินมาตัดหน้าของข้า นางเพียงปลายตามองข้าด้วยสายตาที่รังเกียจและปนเยาะเย้ย เมื่อก่อนหน้านี้ตัวของข้ากับนางมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อนจึงทำให้เราสองคนไม่ถูกกัน แต่ก็ใช่ว่าตัวของข้าจะไม่กล้าทำอะไรนางเพียงแค่รู้สึกไม่อยากมีเรื่องด้วยเท่านั้น แต่นางคงยังไม่รู้ตัวเพราะถ้านางรู้ตัวจะไม่ทำเช่นนี้กับข้าเป็นเด็ดขาด

"ที่แท้ก็คุณหนูหยางสิบสามนี้เอง ข้านึกว่าใคร มาเดินที่วัดเช่นนี้ไม่กลัวว่าร้อนอกร้อนใจหรือไร"

"คุณหนูใหญ่จางยังไม่ร้อนข้าจะร้อนทำไมกัน"

"เจ้าปากกล้าดีแท้คุณหนูหยางสิบสาม ถือตนว่ามีพี่สาวเป็นฮองเฮากล้าขึ้นไม่กลัวตาย..."

"แล้วอย่างไร เบื้องหลังข้ามีพี่สาวที่ยิ่งใหญ่ฮ่องเต้สวรรคตไปแล้ว มีเพียงพี่สาวข้าอยู่บนบัลลังก์ สตรีขี้อิจฉาทั้งหลายต่างไม่พอใจเป็นธรรมดาอยู่แล้ว"

"เจ้ามันกบฏ"

"คุณหนูจาง เจ้าปากร้ายถึงเพียงนี้ไม่กลัวว่าจะมีผู้คนมารู้เรื่องเข้าหรือ"

"เจ้าอย่าได้เสเเสร้งอ่อนแอนักเลย เจ้ามันก็นังจิ้งจอก อ๊ายยย"

เพี๊ยะ!!!

"เจ้า!! เจ้ากล้าตีข้า"

"วิ่งไปฟ้องบิดามารดาของเจ้าสิ บ้านข้ารอรับพวกเจ้าอยู่ ขึ้นคอกันมาผู้ใดจักกลัวพวกเจ้าบ้าง บ้านข้าบิดามารดารอ คนบ้านเจ้าอยู่หากมีเรื่องจริงพวกเจ้าต่างหากจะเจ็บตัว"

"นังคนหน้าตา!!"

"นังสตรีชั้นต่ำ"

"กรี๊ดดดดดดดดด"

"หญิงสาวในห้องหอไม่กรีดร้องเช่นหญิงนางโลมหรอกนะ หรือว่าเจ้าเป็นเช่นนั้น"

"เจ้าๆๆ กรี๊ดดดดดด"

"ไปกันเถอะ ข้าไม่อยากทำบุญแล้ว"

"เจ้าค่ะคุณหนูสิบสาม"

ข้าเดินออกมาได้ไม่นานก็มีโจรมาดักซุ่มเช่นนี้นับว่าคุณหนูจางวางแผนกำจัดข้าจริงด้วย นางใจดำอำมหิตจริงๆ หารู้ไม่ว่าตระกูลหยางฆ่าไม่ได้และหยามไม่ได้เช่นกัน

"แถวนี้คงมีจอมยุทธสักคนอยู่แถวนี้ หารูปงามข้าจักให้เขาช่วยแสร้งอ่อนแอน่าสงสาร แต่ถ้าไม่มีข้าจะฆ่าโจรเอง"

"คุณหนูเจ้าคะ โจรพวกนั้นโดนคุณชายชุดขาวจัดการแล้วเจ้าค่ะ"

"รูปงามหรือไม่"

"งามเจ้าค่ะ"

"งั้นก็ดี"

...ชิวหรง...

ข้าเดินทางมาที่แคว้นฉินเพื่อที่จะนำส่งองค์หญิงน้อยมาอยู่ในวังฝนภายภาคหน้าจะได้อยู่อย่างมีความสุข ตอนนี้สตรีที่ข้าพบเจอบนรถม้าถูกโจรกำลังจะดักปล้นพวกนางข้าจึงยื่นมือเข้าช่วยเหลือ แม้ไม่ได้รับการขอบคุณแต่ก็ยังดีที่พวกนางปลอดภัย

"ขอบคุณคุณชายเจ้าค่ะ"

"ข้ายืนดี"

"เข่นนั้นข้าขอตัวก่อนเจ้าค่ะ"

"ให้ข้าไปส่งถึงหน้าจวนหรือไม่"

"เจ้าค่ะ"

ข้ามาส่งพวกนางถึงหน้าจวนแต่พอคนลงมาจากรถม้ากลับเป็นคุณหนูที่งดงามดวงตากลมโต ปากนิดจมูกโด่งสวยเข้ารูปหน้าที่เล็กจิ้มลิ้ม ร่างบอบบางแต่สูงโปร่งแต่ไม่ได้ดูสูงเกินไป นางงดงามตรงความชอบของข้าเลย ตรงทุกอย่างที่ข้าอยากได้มาครองคู่

"ขอบคุณคุณชายอีกครั้ง สาวใช้ข้ากล่าวไปแล้ว แต่ข้าก็อยากขอบคุณท่านอีกครั้ง"

"ข้าไม่เป็นไร ข้ายินดี ข้าชิวหรงแล้วคุณหนูมีนามว่าอะไรหรือ"

"ข้าคุณหนูหยางสิบสาม นามหยางอิงซั่วเจ้าค่ะ"

"ข้ายินดีที่ได้พบและรู้จักคุณหนู"

"เจ้าค่ะคุณชาย ข้าก็ยินดีเช่นกัน"

"นี้ก็นานแล้วคุณเข้าจวนเถิด ข้าต้องกลับแล้วเช่นกัน"

"เจ้าค่ะ"

ข้ากล่าวคำร่ำลาจนนางเดินเข้าจวนไป คุณหนูหยางสิบสาม งดงามอ่อนโยนน่าหลงใหล ผู้ใดเห็นเป็นต้องหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้น ข้าเองก็เช่นกันข้าหลงรักนางเสียแล้วงดงามใจดีอ่อนโยน ข้าชอบนางจริงๆ ท่านอาต้องช่วยข้าได้แน่นอน

"ชิวหรงเจ้าเดินทางไปที่ใดมา เรามาดูแลองค์หญิงมิใช่หรือ เหตุใดเจ้าหายไปเช่นนี้"

"องค์หญิงอยู่ในวัง ข้าแค่ออกไปเล่นข้างนอกเพียงไม่นานอีกอย่างเราก็เชื้อพระวงศ์เช่นกัน ให้เรามาอยู่ที่นี้ก็เท่ากับว่าเราต้องหาคู่ครองที่นี้เช่นกัน"

"เจ้าไปถูกใจใครเขาอีกแล้วอาเจ้ารู้หรือไม่"

"ข้าชอบคุณหนูหยางสิบสาม"

"น้องสาวพระนางไทเฮาเชียวนะ"

"จริงสินะ บ้านเดิมพระนางไทเฮาคือสกุลหยาง นางเป็นน้องสาวคนที่สิบสามเลยมีฉายาหยางสิบสามสินะ นางงดงามยิ่งนักอ่อนโยนใจดี มีมารยาทที่งดงาม"

"สกุลหยางแม้ภายนอกจะอ่อนโยนแต่เป็นเสือซุ่ม บุตรีและบุตรชายแต่ละคนล้วนเป็นผู้เก่งกาจรอบด้าน คุณหนูหยางสิบสามแม้จะงดงามแต่เจ้าอย่าได้ไว้ใจคนสกุลหยาง สตรีมีทั้งมารยาและความรู้เช่นนี้ข้าว่าเจ้าอย่าได้ด่วนตัดสินใจไปเร็วเช่นนี้"

"เจ้ามส่ร้ายนางเกินไปแล้ว ข้าเห็นกับตาว่านางเป็นเช่นไร"

"เอาเถอะข้าเตือนเจ้าแล้วนะ บิดาของเขา ล้วนไม่หวังลาภยศแต่สิ่งที่หวงแหนที่สุดคือภรรยาคนงามทั้งสิบกับบุตรของเขา แตะต้องมิได้"

"ข้าจักลองเสียหน่อยว่าข้าจะพิชิตใจคุณหนูหยางสิบสามได้หรือไม่"

​