Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
9 มุมมองชีวิตคู่
เช้าวันไหมนิโคไลมารอรับพัณณ์ชิตาตามเวลานัด วันนี้เขาขับรถมาเองส่วนลูกน้องก็ให้ตามอยู่ห่างๆ เพราะกลัวว่าคุณหมอคนสวยจะอึดอัดที่คนของเขาล้อมหน้าล้อมหลัง
อีกอย่างเขาก็ไม่ต้องระวังตัวมากเหมือนกับอยู่รัสเซียเพราะที่นี่เขาก็แค่ประชาชนคนหนึ่งไม่ใช่นักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพล
“ปกติเช้าแบบนี้คุณทานอะไรก่อนไปทำงานไหม” เขาถามเมื่อเธอขึ้นมานั่งคู่กับเขาข้างที่นั่งคนขับเรียบร้อยแล้ว
“ไม่ค่ะ”
“แล้วไม่หิวเหรอ”
“ฉันชินแล้วค่ะ เดี๋ยวราวน์คนไข้เสร็จก็มีของว่างและกาแฟที่โรงพยาบาลจัดไว้ให้”
“วันนี้เลิกงานกี่โมง”
“ถ้าเลิกงานจริงๆ ก็ประมาณห้าโมงเย็นค่ะ จากนั้นก็ราวน์คนไข้ต่อ”
“ทางโรงพยาบาลให้น้องผมอยู่ต่ออีกหนึ่งอาทิตย์ผมจะไปรอที่นั่น ถ้าคุณตรวจเสร็จแล้วโทรบอกผมนะ แล้วก็เลิกบล็อกเบอร์ผมด้วย ถ้าผมตามหาคุณไม่เจอผมจะให้ทางโรงพยาบาลเป็นคนโทรตาม”
“อย่านะทำแบบนั้นนะ”
“ผมไม่ทำหรอกถ้าคุณทำตัวให้ติดต่อง่าย”
พัณณ์ชิตาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วยกเลิกการบล็อกเบอร์ของเขาเพราะถ้าเขาให้โรงพยาบาลติดต่อเรื่องคงจะวุ่นวายและตามมาด้วยคำถามอีกมาก
“ฉันยกเลิกแล้วนะ”
“ก็ดีครับ พูดง่ายๆ แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย” เขาหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
“คุณส่งฉันที่ลานจอดรถนะคะ ไม่ต้องส่งด้านหน้า”
“ทำไมล่ะ”
“ฉันไม่อยากให้คนอื่นเห็น ขี้เกียจตอบคำถาม”
“แต่ผมว่าจอดด้านหน้าเดินใกล้กว่านะ”
“ถ้ายังอยากรับส่งก็ทำตามที่ฉันบอก” เธอยอมนั่งรถมากับเขาก็เสี่ยงมากที่คนอื่นจะเห็นแล้วถ้าจอดที่หน้าประตูทางเข้ามีหวังต้องตอบคำถามให้วุ่นวายแน่
“เข้าใจแล้ว คุณกลัวว่าจะมีคนเอาไปฟ้องแฟนคุณใช่ไหมล่ะ”
“ฉันยังไม่มีแฟน”
“แล้วทำไมต้องกลัวคนอื่นเห็นล่ะ”
“อย่าลืมนะว่าคุณเป็นพี่ชายของคนไข้ที่ฉันดูแลอยู่ ฉันไม่อยากให้คนรู้ว่าฉันกับญาติของคนไข้สนิทสนมกันเพราะนั่นมันจะหมายถึงพวกคุณได้อภิสิทธิ์ในการนอนโรงพยาบาลต่อทั้งที่หายดีและพร้อมจะกลับบ้านได้แล้ว” พัณณ์ชิตาพยายามให้เหตุผล
“เหตุผลแค่นี้จริงๆ ใช่ไหมครับ”
“ค่ะ มีแค่นี้”
“โล่งใจไปหน่อย ผมนึกว่าคุณกลัวแฟนจะเห็น”
“ถึงฉันมีแฟนแล้วนั่งรถมากับคุณมันก็ไม่ใช่ปัญหานี่คะ ถ้าเขาจะงี่เง่าไม่ฟังเหตุผลว่าทำไมต้องนั่งรถมากับผู้ชายอื่น เขาก็ไม่เหมาะจะเป็นแฟนฉันหรอกค่ะ”
“ส่วนใหญ่ผู้ชายจะขี้หึง ถ้าเขามีแฟนสวยๆ อย่างคุณ”
“ขอบคุณนะคะที่ชมว่าฉันสวยแต่บางครั้งความขี้หึงกับความงี่เง่ามันก็มีเส้นบางๆ กั้นอยู่”
“เพราะคุณคิดแบบนี้หรือเปล่าเลยไม่มีแฟน”
“ชีวิตเรามีอะไรให้ทำอีกเยอะค่ะ การมีแฟนมันก็แค่ส่วนหนึ่งแต่ไม่ใช่ทั้งหมด”
“ที่ผ่านมาเคยมีแฟนไหมครับ”
“มีสิ ฉันถึงรู้ไงว่าการมีแฟนมันน่าเบื่อ”
“ผู้ชายไม่น่าเบื่อทุกคนหรอกนะครับ”
“ฉันรู้แต่ที่เจอมาก็มีแต่หน่าเบื่อทั้งนั้น คุณก็เห็นนี่ว่างานฉันไม่ค่อยมีเวลาหาคนเข้าใจยาก เพราะฉะนั้นอยู่คนเดียวแบบนี้สบายกว่าเยอะค่ะ”
“อย่าบอกนะว่าจะอยู่คนเดียวจนแก่”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ก็แค่ยังไม่เจอคนที่ใช่”
“คนที่ใช่ของคุณคือแบบไหนล่ะครับ”
“ง่ายๆ เลยค่ะ เข้าใจงานฉัน ไม่งี่เง่าแค่นั้นพอค่ะ”
“หน้าตาฐานะล่ะ”
“ฉันมีงาน มีเงินและมีอาชีพที่เลี้ยงตัวเองได้ ส่วนหน้าตาไม่สำคัญเลย”
“แล้วอย่างผมล่ะ พอจะตรงสเปกคุณไหม”
“ไม่ค่ะ”
“ทำไมละ”
“คุณหล่อเกินไปค่ะ”
“ไหนคุณว่าหน้าตาไม่สำคัญ”
“ค่ะ ฉันหมายถึงไม่ต้องหล่อหรือดูดีจนเกินไปค่ะ เพราะคนแบบนั้นย่อมมีผู้หญิงเข้าหาเยอะและฉันก็ไม่อยากเสียเวลาไปกับคนที่จะเข้ามาแทรกกลางหรอกนะคะ”
“คุณไม่อยากทำตัวงี่เง่า”
“ใช่ค่ะ”
“ถ้ามีใครสักคนแล้วต้องคอยหวาดระแวง คอยเป็นกังวลว่าลับหลังเขาจะไปกับใครจะอยู่กับใครมันคงหาความสุขได้ยากค่ะ คนเราถ้าจะคบกันต้องไว้ใจกันเชื่อใจกัน ให้อิสระแก่กันอย่างเต็มที่เพราะถ้ามีความรักให้กันจริงๆ ไม่ว่าใครก็จะเข้ามาแทรกตรงกลางไม่ได้”
“หายากนะครับคนแบบนั้น”
“ค่ะ ฉันรู้ว่ามันหายาก ฉันถึงไม่คิดจะหาไงคะ”
“จะรอให้เขาเข้ามาหาเองเหรอครับ”
“ไม่หรอกค่ะ ฉันเชื่อว่าเนื้อคู่ของคนเรามีอยู่จริงแล้วถึงเวลาเราก็หากันจนเจอเอง ดูเพ้อฝันใช่ไหมล่ะคะ” พัณณ์ชิตาหันมายิ้มให้กับเขา เป็นครั้งแรกที่เธอยิ้มออกมาจากข้างใน
“ไม่หรอกครับ มันเป็นความเชื่อของคุณนี่”
“ค่ะ ฉันเชื่ออย่างนั้น เอาล่ะถึงแล้วขอบคุณนะคะที่มาส่ง”
“อย่าลืมนะ เย็นนี้จะกลับตอนไหนโทรหาผมนะ”
“ค่ะ”
นิโคไลมองตามร่างระหงไปจนลับตา ไม่น่าเชื่อว่าเธอคนนี้จะยังไม่มีแฟน เพราะดูจากหน้าตาและอาชีพการงานแล้วไม่น่าจะโสดมาถึงตอนนี้ ทัศนคติการใช้ชีวิตคู่ของเธอก็ฟังดูน่าสนใจ ไม่หึงหวง เชื่อใจ ไม่งี่เง่า แต่ใครจะทำได้กันล่ะ ยิ่งเธอสวยมากขนาดนี้เป็นใครก็ต้องหึง แล้วถ้าเป็นเขาล่ะ จู่ๆ นิโคไลก็นึกถึงตัวเองขึ้นมายิ่งเห็นรอยยิ้มของเธอเมื่อครู่แล้วเขาก็เริ่มจะคิดมาก
อันที่จริงเขาก็สนใจเธออยู่ไม่น้อย ยิ่งได้พูดคุยกับเธอมันทำให้มุมมองบางอย่างของเขาเปลี่ยนไป เธอไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่เขาชอบ เธอสวยก็จริงแต่ไม่อ่อนหวาน ไม่ช่างเอาใจ ดูมั่นใจในตัวเองมาก มันต่างจากทุกคนที่เขาเคยเจอมา
แม้จะมองว่าพัณณ์ชิตาไม่เหมือนคนอื่นแต่เข้าก็ยังไม่เชื่อในความรักและยังไม่พร้อมที่จะจริงจังกับใคร แม้ว่าจะถูกใจเธอมากแค่ไหน แต่ก็ไม่ถึงขั้นหยุดทุกอย่างที่เธอ
นิโคไลคิดอะไรเพลินๆ จนกระทั่งขับรถมาถึงบ้านของตนเองซึ่งตอนนี้บิดามารดารอเขาอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว
“ไปไหนมาแต่เช้าล่ะนิค”
“ออกไปขับรถเล่นมาครับมา”
“แปลกจัง ปกติลูกแม่จะไม่ค่อยตื่นเช้า”
“ช่วงนี้ผมนอนเร็วนี่ครับก็เลยตื่นเช้า” เขาแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆเพราะปกติแล้วเขามักจะออกไปดื่มจนดึกและตื่นสายจนไม่ค่อยได้ทานอาหารกับครอบครัว
“ช่วงนี้พ่อไม่ค่อยเห็นแกออกไปเที่ยวกลางคืนเลย เบื่อแล้วเหรอ”
“นิดหน่อยครับพ่อ ผมไม่ค่อยมีเพื่อนที่นี่เลยไม่รู้จะออกไปดื่มกับใคร ไปกับธนัทเขาก็ปล่อยให้ผมดื่มคนเดียว”
“สาวๆ ล่ะไม่มีบ้างเลยเหรอ มาอยู่ไทยก็เกือบเดือนแล้วนะ” วิกเตอร์รู้ว่าลูกชายเจ้าชู้และควงหญิงไปทั่ว แต่ช่วงหลังๆ มานี่เจ้าลูกชายไม่ค่อยมีข่าวควงใครให้ได้ยินเลย
“พ่ออยากได้สะใภ้คนไทยเหรอครับ”
“แน่สิ เมียพ่อเป็นคนไทย แกเห็นนี่ว่าแม่น่ารักมากแค่ไหน พ่อก็อยากให้แกได้เมียดีๆ น่ารักเหมือนแม่ไงล่ะ”
“ผมจะเก็บไว้พิจารณาแล้วกันนะครับพ่อ”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
