2 ตามติด

พัณณ์ชิตาเดินลงมายังลานจอดในเวลาเกือบจะตีห้า หญิงสาวทั้งง่วงทั้งเพลียเพราะคืนก่อนหน้านี้เธอก็ผ่าตัดจนตึกและคืนนี้ก็ถูกปลุกทั้งที่เพิ่งเข้านอนไปได้ไม่ถึงสองชั่วโมงด้วยซ้ำ

“ดูท่าทางแล้วหมอคนสวยคงจะเหนื่อยมากนะครับ ให้ผมขับรถไปส่งไหม” นิโคไลที่รออยู่ตรงลานจอดรถเกือบครึ่งชั่วโมงก็เดินเข้ามาหา

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้”

“แต่ผมอยากไปส่ง”

“จะไปส่งฉันให้มันได้อะไรขึ้นมาล่ะคะ ทำไมคุณไม่เอาเวลานี้ไปเฝ้าหลานสาวหรือน้องสาวของคุณล่ะ”

“เพราะที่นั่นมีคนเฝ้าเยอะแล้วไงล่ะ แต่ยังไม่มีใครเฝ้าคุณเลยสักคน”

“ทำไมจะต้องเฝ้าฉันด้วยล่ะ” พัณณ์ชิตาถามอย่างไม่เข้าใจ

“ก็คุณหมอบอกผมเองนี่ว่าจะรับผิดชอบ”

“ใช่ ฉันเป็นคนรับผิดชอบ แต่คุณไม่จำเป็นต้องมาเฝ้าฉันแบบนี้”

“จำเป็นสิ ถ้าเกิดคุณกลัวความผิดแล้วหนีไป ผมกับครอบครัวจะหาคนรับผิดชอบที่ไหนล่ะ เพราะฉะนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะตามติดคุณเป็นเงาตามตัวจนกว่าหลานสาวผมจะออกจากโรงพยาบาล”

“ว่างมากเหรอคะ”

“ไม่ว่างแต่ก็จะพยายามวางครับ” เขาตอบด้วยท่าทางยียวน

“ฉันก็บอกแล้วไงว่าฉันผ่าตัดตามข้อบ่งชี้ ไม่มีตรงไหนที่ฉันทำพลาดเลย ถ้าคุณไม่เชื่อจะลองไปถามหมอที่โรงพยาบาลอื่นดูก็ได้”

“ถ้าผมถามพวกคุณก็ต้องเข้าข้างกันอยู่แล้ว ผมอยากเห็นกับตามากกว่า ถ้าคุณมั่นใจก็ไม่เห็นต้องกลัวอะไรเลยนี่ครับ หรือคุณกลัวผม”

“ฉันจะกลัวคุณทำไมล่ะ”

“งั้นก็ต้องให้ผมไปส่งสิ”

“คุณเป็นใครฉันยังไม่รู้จักเลยจะให้ไปด้วยง่ายๆ ได้ยังไง”

“เดี๋ยวค่อยแนะนำตัวกันก็ได้”

“รอเดี๋ยวนะ”

พัณณ์ชิตาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโหมดวิดีโก่อนจะหันกล้องไปทางชายหนุ่มที่เธอเพิ่งเจอเป็นครั้งที่สอง

“บอกชื่อนามสกุลของคุณมาสิ”

“นี่ถึงขนาดอัดวิดีโอเลยเหรอ ไหนคุณว่าไม่กลัว”

“เขาเรียกกันไว้ก่อน เอาล่ะบอกมา”

“ฟังนะ ผมชื่อนิโคไล เลวานอฟ วิมลภักดี ชื่อเล่นว่านิคอายุ 32 พ่อชื่อวิกเตอร์ เวลานอฟ แม่ชื่อนิชาภา เลวานอฟ วิลมลภักดี” นิโคไลตอบไปตามความจริงเพราะเขาไม่มีอะไรปิดบังหรือต้องกลัวอะไรอยู่แล้ว เขารู้สึกถูกชะตากับคุณหมอคนสวยคนนี้เสียแล้วเพราะเธอเป็นคนแรกที่กล้าต่อรองกับเขาและดูแล้วเธอไม่มีความกลัวเขาเลยสักนิด

พัณณ์ชิตาส่งไฟล์ที่บันทึกไว้ให้กับพี่ชายของตนก่อนจะส่งข้อความตามไปบอกว่าถ้าเธอเป็นอะไรไปให้สงสัยผู้ชายคนนี้เป็นคนแรก

หลังจากตกลงกันได้แล้วพัณณ์ชิตาก็ให้เขาเป็นคนขับรถของตนเองมายังคอนโดโดยมีคนของเขาขับรถอีกคันตามหลัง

“ขอบใจนะมีคนขับรถให้นั่งก็สบายดีเหมือนกัน”

“ดูคุณไม่กังวลเลยนะ”

“จะกังวลอะไรล่ะ คลิปวิดีโอเมื่อครู่ฉันส่งไปให้พี่ชายที่เป็นตำรวจแล้ว ถ้าฉันเป็นอะไรไปเขาก็คงตามหาคุณได้ไม่ยาก อีกอย่างตอนนี้หลานของคุณก็ยังอยู่ที่โรงพยาบาล” พัณณ์ชิตทำทีว่าตนเองถือไพ่เหนือกว่าแต่อันที่จริงเธอนั้นกลัวเขาอยู่มากเหมือนกัน

“แล้วจะไปทำงานอีกตอนไหน”

“ถามทำไมจะมาขับรถให้เหรอ”

“ใช่นะสิ เกิดคุณหนีขึ้นมาล่ะ”

“เอาเบอร์มาสิฉันจะโทรบอกก่อนจะออกจากที่นี่ครึ่งชั่วโมง แต่ถ้ามาถึงช้าก็อย่ามาโทษฉันนะ”

“คุณพักอยู่ชั้นไหนเหรอ”

“ไม่ต้องรู้หรอกน่า และก็ไม่ต้องกลัวหนีเพราะที่นี่มีทางเข้าออกแค่ทางเดียว”

“ผมก็แค่อยากรู้เผื่อคุณจะปีนหนีไปทางด้านหลัง”

“จะบ้าเหรอ ฉันพักชั้น 18 ปีนลงมาถ้าพลาดก็คงได้ไปเฝ้ายมบาลน่ะสิ” หญิงสาวพูดพลางกดโทรศัพท์ของเขาเข้าเครื่องตัวเองพอได้ยินเสียงก็กดวางสาย

“ผมจะมาถึงที่นี่ก่อนครึ่งชั่วโมงแน่”

“ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคุณจะทำได้อย่างที่พูดไหม ขอกุญแจรถฉันคืนด้วย”

“เก็บไว้ที่ผมดีกว่า เผื่อคุณตุกติก แล้วคิดจะหนีขึ้นมาล่ะ” นิโคไลทำตัวไม่มีเหตุผลจนคุณหมอส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับความเอาแต่ใจ

“แล้วถ้าเกิดคุณเป็นพวกสิบแปดมงกุฎเอารถฉันไปขายล่ะจะทำยังไง”

“เอาอะไรมาคิดว่าผมเป็นสิบแปดมงกุฎ”

“ใครจะไปรู้คนเราเดี๋ยวนี้รู้หน้าไม่รู้ใจ เพราะฉะนั้นขอกุญแจรถคืนให้ฉันด้วย”

“รถคุณจะขายได้ถึงสามล้านหรือเปล่ายังไม่รู้เลยผมจะขโมยไปทำไมให้เสียเวลา”

“จะกี่ล้านมันก็เรื่องของฉันไหม ถ้าคุณเอารถฉันไปแล้วถ้าโรงพยาบาลโทรถามกะทันหันเพราะมีคนไข้ด่วนขึ้นมาฉันจะทำยังไง คุณนึกถึงคนไข้คนอื่นบ้างนะ ฉันไม่ได้มีน้องคุณเป็นคนไข้แค่คนเดียวสักหน่อย” พัณณ์ชิตาชักจะหมดความอดทน แล้วตอนนี้เธอก็ทั้งง่วงทั้งเหนื่อยและอยากพัก ถ้าเขายังกวนประสาทอยู่แบบนี้เธอคงได้เรียกรปภ.ของคอนโดมาไล่เขาไปแน่ๆ

นิโคไลไม่เถียงเพราะสิ่งที่เธอพูดมันถูกต้องแล้ว ชายหนุ่มส่งกุญแจรถคืนให้กับพัณณ์ชิตาก่อนที่จะตัวเองจะนั่งรถที่ขับตามหลังมาออกจากคอนโด

“เฮ้อ!” คุณหมอสาวถอนหายใจ เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครมาจากไหน แต่คิดว่าพรุ่งนี้คงจะรู้ประวัติของเขาทั้งหมดถ้าชื่อและนามสกุลที่เขาบอกมานั้นเป็นชื่อจริงของเขา