หน้าที่ผัว : Ep.2 ไม่ยอม

Ep 2

{ “เชน” }

หลังจากที่ผมกินข้าวกับต่ายเสร็จเรียบร้อยผมก็นั่งคุยกันในช่วงเวลานี้ก็กำลังจะมืดเธออยู่บ้านเพียงคนเดียวถามว่าเป็นห่วงหรือเปล่าก็เป็นห่วงนะแต่จะมาอยู่ด้วยเป็นเพื่อนมันก็ดูน่าเกลียดไงผมถามเธอแล้วเธอบอกว่าอยู่ได้ที่นี่ปลอดภัยแถมยังล็อคห้องแล้วก็ล็อคประตูบ้าน 2 ชั้นอีกต่างหากผมต้องกลับไปนอนบ้านของเสี่ยกล้าเพราะว่าดูแลความปลอดภัยให้กับคุณผู้หญิงแม่ของเสี่ยกล้าแล้วก็น้องสาวของเขาด้วยนั่นแหละหน้าที่ลูกน้องของผมใกล้จะจบลงเต็มทีแล้วรอแค่เวลาเสียกล้าง้อเพลงพิณ เเค่นั้น

“เป็นอะไรหรือเปล่าคะทำไมถึงนั่งเงียบเลย”ใช่ไงผมกำลังมองไปเรื่อยๆลมพัดเย็นๆบรรยากาศกำลังจะค่ำมันรู้สึกดีนะเพราะว่าที่นี่ไม่ได้อยู่ติดถนนบรรยากาศเลยไม่ค่อยเป็นพิษ

“ป่าวหรอกคิดอะไรเรื่อยเปื่อยนั่งสิ”

“ค่ะกินขนมหรือเปล่าคะเดี๋ยวต่ายไปเอามาให้”

“หื้มอิ่มมากขอบคุณนะ”

“ยินดีค่ะ” ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าต่ายเธอชอบผมเเล้วไปจะเป็นอย่างน้องหมิวหรือเปล่าผมเลยเอื้อมมือไปกุมมือเธอที่วางอยู่บนตัก! เธอก้มมองมือผมก่อนที่จะมองหน้าผม

“ทำอะไรหรอคะ”

“ชอบพี่หรอ”

“พี่เชน เอ่อป่าวนะคะ”

“เเง๊วแห้วเลยเรา” ผมยิ้มให้กับต่ายพร้อมกับพูดออกมา

“คือเดี๋ยวต่ายมานะคะต่ายรีบปิดน้ำ” เธอรีบลุกขึ้นพร้อมกับกำลังจะเดินไปผมเลยจับมือของเธอไว้และดึงมือเธอเสียหลักและล้มมาหาผมพอดีคือผมกอดเอวเธอไว้ปลายจมูกของเธอก็มาชนกับผมนั่นเเหละตามองตาสักพักผมขยับจะจูบเธอเเต่เธอขยับหน้าหนี! เอิ่มนี่ไงเธอแตกต่างกับหมิวมาก!

“งื้อพี่เชน” ต่ายดันตัวเองพร้อมกับลุกขึ้นหน้าเเดงเลยแหละคงจะเขินผมนั่นแหละผมเองก็รู้สึกดีนะเธอน่ารักอยู่ด้วยแล้วสบายใจ

“ฮ่าๆขอโทษครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ”☺️

“ต่าย”

“ค่ะ?” ผมเรียกชื่อเธอก่อนที่จะดึงเธอมานั่งลงที่เก้าอี้ด้านข้างเหมือนเดิมต่ายหันมองหน้าผมด้วยความสงสัย

“คบกันไหม” เอาจริงป่ะผมถึงจะเคยผ่านผู้หญิงมาเยอะแต่ไม่เคยขอใครคบเลยความรู้สึกหรอก็เขินเช่นกันนะแต่ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรส่วนต่ายดูสีหน้าที่ตกใจและยังคงจ้องมองหน้าผม

“พะพี่เชน”

“เรามาคบกันไหมและช่วยกันสร้างความฝันของเราจะได้สำเร็จไปด้วยกัน” ชีวิตของต่ายก็ไม่ได้ดีนักตอนนี้เธอก็เหมือนตัวคนเดียวเพราะว่าแม่ของเธอมีสามีใหม่พ่อของเธอได้ตายไปแล้วและถ้าเพลงพิณดีกับเสี่ยกล้าเธอก็ต้องอยู่บ้านคนเดียวไปเรียนคนเดียวถึงผมจะไม่ใช่คนมีเงินแต่ผมก็สามารถดูแลเธอได้อีกอย่างผมกำลังเปิดร้านอาหารส่วนเธอก็ทำขนมคงไปด้วยกันได้ดี

“พี่เชนล้อต่ายเล่นใช่ไหมคะ”

“เรื่องแบบนี้ล้อเล่นกันได้หรอ”

“คือเอ่อ.. เราค่อยๆคุยกันไปก่อนก็ได้นะคะต่ายไม่รีบ”

“ไม่หรอกเดี๋ยวคนอื่นมาแย่งพี่”

“พี่เชนพูดอย่างกับต่ายสวยยังกะดาราที่จะมีคนมาแย่งแค่พี่เชนชอบต่ายต่ายก็ดีใจจนบอกไม่ถูกแล้ว”ไม่เพียงแต่พูดเธอยังยิ้มพร้อมกับแก้มที่ดูแดงเพราะว่าเธอคงเขินผมนั่นแหละถามว่าผมเขินเธอหรือเปล่าก็เขินนะแต่ไม่ได้มากถึงกับแก้มแดง

“จะไปรู้หรอทำกับข้าวก็อร่อยทำขนมก็อร่อยถ้ามีคนอื่นมาจีบก่อนที่จะทำยังไงเล่า”

“ไม่มีหรอกค่ะ”

“แง๊วสรุปไม่คบกับพี่หรอน้อยใจจัง” ผมแกล้งพูดแซวเธอไปอย่างนั้นแหละ

“คบก็ได้ค่ะ”

“ห๊ะ! พูดแล้วนะ”

“☺”

“หรือเปล่าว่าพี่ขอคบผู้หญิงคือต่ายเป็นคนแรกเลยนะ ”

“หรอค่ะเขินจัง☺”

“ฮ่าๆ พี่ไม่ใช่คนรวยหรือว่าคนมีเงินแต่พี่พร้อมที่จะสร้างอนาคตไปกับต่ายนะ”

“ค่ะขอบคุณนะคะ”

“คร้บ! ” ผมเอามือไปจับมือของต่ายอีกครั้งก่อนที่จะผสานกันแล้วเอามาวางไว้ที่ตักของผม! ความรักมันไม่ได้อย่างที่ต้องการเสมอไปแต่ในเมื่อเราเจอคนดีและเขามีอะไรที่เหมือนกับเราแถมยังชอบเราอีกต่างหากเราก็พร้อมที่จะจับมือเขาแล้วก้าวไปด้วยกัน

“มืดแล้วนะกลับบ้านได้แล้วค่ะขับรถดึกอันตราย”

“นอนด้วยไม่ได้หรอ”

“ไม่ได้ค่ะ” เออรีบตอบออกมาทันควันเลยแหละผมก็แย่เธอไปอย่างนั้นแหละรู้อยู่ว่าต่ายเป็นคนแบบไหนไม่เหมือนกับหมิวน้องสาวของเสี่ยกล้าที่ยอมถวายตัวให้กับผม หึ

“ฮ่าๆผมพูดเล่น”

“นี่หรอคะธุระของพี่นี่หรอคะคนที่บอกจะดูแลคุณน้าเต็มดาวแล้วก็น้องหมิว” ผมตกใจในสิ่งที่พูดขึ้นเพราะว่าเป็นเสียงที่คุ้นคือน้องหมิวจริงๆและเวลานั้นมันกำลังค่ำทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ เธอเดินเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือว่าเธออยู่ตั้งนานแล้ว

“คุณหมิว”

“ใช่ค่ะหมิวเองและหมิวตามพี่มาตั้งนานแล้วหมิวได้ยินทุกอย่างและเห็นทุกอย่างเช่นกันทำไมถึงทำกับหมิวแบบนี้เชนฮึ้กพี่ก็รู้ว่าหมิวรักพี่ฮื่อๆได้ยินไหม” คุณหมิวเดินขยับเข้ามาหาผมก่อนที่จะจับคอเสื้อผมแล้วก็กระชากไปกระชากมาคือเธอกำลังโกรธ แต่มีสิทธิ์อะไรมาโกรธผมผมปล่อยมือจากต่ายเพื่อมาจับมือของเธอทั้งสองข้าง

“หมิวหยุด! เธอเป็นอะไรนักหนา”

“ฮึ้กรู้ทั้งรู้ว่าเขามีเจ้าของอยู่แล้วก็ยังอยากได้ของคนอื่นหน้าด้านเกินไปหรือเปล่าคะ” คุณหมิวไปว่าต่ายคือต่ายเธอทำหน้างงไม่พอยังน้ำตาคลออีก

“นี่หมายความว่ายังไงหรอคะพี่เชน”ต่ายมองหน้าผมพร้อมกับพูดด้วยเสียงที่สั่นคือผมพึ่งขอเธอคบยังไม่พอนาที!เเต่เเม่งอะไรเกิดขึ้นวะเนี้ย

“มานี่หมิว” พรึ่บ! ผมจับแขนของคุณหมิวกระชากออกมาจากบ้านของต่ายคือเธอมากเกินไปแล้วไงเข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตผมไม่พอยังทำให้ต่ายเข้าใจผิดอีก

“โอ้ยพี่เชนฮึ้กหมิวเจ็บ”

“เป็นบ้าอะไรเล่า”

“ฮึ้กเป็นคนที่รักพี่ไงเล่า”

“ไปซะอย่ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตพี่อีกแล้วจะหาว่าไม่เตือน” มองหน้าคุณหมิวพร้อมกับพูดและกัดฟันคือผมโกรธจนอยากจะบีบคอเธอด้วยซ้ำแต่ผมเป็นลูกผู้ชายพอที่จะไม่ทำร้ายเพศแม่

“เอาสิคะเข้าไปเลยหมิวจะเข้าไปด่าเขาเดี๋ยวนี้เเหละ” คือยังไงเธอก็ไม่ยอมหยุดไงเเละผมเเคร์ความรู้สึกต่ายด้วย

“กลับบ้านหมิว” ไม่รู้หรอกว่าเธอมายังไงและก็ไม่มีรถจอดอยู่หน้าบ้านผมต้องกระชากแขนเธอพร้อมกับเปิดประตูรถและยัดเธอเข้ามาในรถนั่นแหละ