หน้าที่ผัว

หน้าที่ผัว Nc { เชน }

Ep.1

{ “เชน” }

“ทำไมหรอค่ะแค่พาน้องหมิวมาเเค่นี้มันทำให้พี่ลำบากใจมากเลยหรอ” นั่นเป็นคำพูดของน้องหมิวน้องสาวของเสี่ยกล้าเจ้านายของผมเองในวันนี้เธอจะมาซื้อหนังสือเเล้วเธอให้ผมพามาไง เสี่ยกล้าไม่อยู่เขาพาเพลงพิณไปบ้ายพักต่างอากาศเพื่อปรับความเข้าใจกัน! เอิ่มผมบอกเสี่ยกล้าไปเองแหละมันอาจจะดีกว่าตามง้อแบบนี้ถ้าได้ไปอยู่ไกล้ๆกันอะๆรอาจจะดีขึ้นป้ะ! ทำไมผมถึงบอกเสี่ยกล้าคือผมรักเพลงไงถึงอยากให้เธอมีความสุขอยากให้ลูกของเธอมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ช่างเถอะผมยังยืนยันคำเดิมว่าผมรักเพลงไม่เคยเปลี่ยนเเต่ไม่คิดเอามาครอบครองหรือว่าให้ใครรู้เรื่องนี้ ! เสียงเมื่อกี้นี้เป็นเสียงของน้องหมิว ที่พูดว่าผมใช่ผมดูเเลเเม่ของเสี่ยกล้าเเล้วก็น้องสาวเขาด้วยหลังจากที่เพลงพิณกับเสี่ยกล้าคืนดีกันผมก็จะไป! ผมยอมรับว่าผมไม่ชอบน้องหมิวคือเธอจะชอบผมก็ชอบไปผมไม่ได้รู้สึกอะไร ผมหันมองหน้าเธอมีสิทธิ์อะไรมาว่าผมละผมไม่ใช่ลูกน้องเธอสะเมื่อไหร่!

“ใช่รู้ตัวเเล้วยังจะให้มาอีก” ผมหันหน้าไปพูดว่าให้เธอเช่นกัน

“ น้องหมิวจะทำอย่างไรให้พี่เชนสนใจน้องหมิวบ้างค่ะ” ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่คือเข้าใจไหมว่าคนไม่ได้ชอบอะเเต่ไม่ได้เกลียดอะไรความรู้สึกมันก็จะลำคาร

“รีบซื้อจะได้รีบกลับผมมีธุระ”

“พี่เชนไปไหนทุกวันเลยค่ะช่วงนี้ไม่ค่อยอยู่บ้านเลยนะ” นี่ไงคือเธอจะถามนู่นนี่นั่นคือผมเบื่อมากที่จะต้องมาไล่ตอบคำถาม

“ไม่ซื้อก็กลับ”

“ค่ะๆแปป” เธอรีบเข้าไปเลือกหนังสือนั้นแหละคือถ้าไม่มัวมาถามผมก็ซื้อเสร็จไปนานและป้ะ

สวัสดีครับผมชื่อเชน อายุ30ปีนี้ ตอนนี้ผมตัวคนเดียวพ่อกับเเม่ผมเสียไปเมื่อปีก่อนด้วยอุบัติเหตุ เอิ่มบางคนอาจจะรู้จักผมแล้วบางคนอาจจะยัง! ใช่ผมเป็นลูกน้องของเสี่ยกล้ามานานแล้วคือ จนจะลาออกเเล้วก็ว่าได้ผมชอบเพลงตั้งเเต่เเรกเเต่เธอถูกเสี่ยกล้าจับตัวไปทำร้ายจนกลายมารักเอิ่มผมก็เข้าใจเขามีลูกด้วยกันไง ผมก็รักเสี่ยกล้าแหละเขาดีกับผมหลายๆอย่างตอนนี้ผมกำลังจะเปิดร้านอาหารอย่างที่ต้องการ เเละต่ายเพื่อนของเพลงพิณเธอก็มาช่วยผมหลายๆอย่างในร้านซื้อของเข้าร้านตกเเต่งร้าน คือผมไปหาเธอทุกวันยิ่งตอนนี้เธออยู่บ้านคนเดียวด้วยยิ่งเป็นห่วง เอิ่มถามว่ารู้สึกอย่างไงกับต่ายก็รู้สึกดีต่ายเองเธอก็ชอบผมก็ไม่เเปลกถ้าเราทั้งสองคนจะเปิดใจเเละเริ่มต้นใหม่ไปด้วยกัน! ส่วนน้องหมิวไม่ต้องพูดถึงหรอกผมไม่รึอาจเอื้อมเด็ดดอกฟ้าแน่นอน หึ! ดอกฟ้าอะไรเสนอตัวให้ลูกน้องพี่ชายอยู่บ้านก็นิ่งๆ คงจะผ่านมาเยอะแล้วสิ! ช่างเถอะพูดถึงเเล้วหงุดหงิด

“เสร็จเเล้วค่ะพี่เชนไปทานMKกันนะ” เธอพูดเฉยๆหรอป่าวเลยเธอเดินมาคล้องเเขนผมอีกคือนมก็ติดเเขนผมนั่นเเหละคิดว่าผมจะชอบมั้ง เออถ้าเป็นคนอื่นไม่แน่! ผมจับเเขนเธอออกจากผมทันที

“ไม่อะคุณจะกลับไหมถ้าไม่ก็กลับเอง”

“ใจร้ายกับหมิวจังนะคะ” เธอมองหน้าผมพร้อมกับสีหน้าเศร้าๆคือผมผิดอะไรวะ! เข้ามายุ่งวุ่นวายเองมาชอบผมเองคือความรักมันบังคับกันได้อย่างนั้นหรอ

“ถ้าหิวก็ไปกินคนเดียวผมจะไปรอที่รถ” ผมพูดจบก็เดินหนีมาที่ลานจอดรถเลย!

ครืด!!! หลังจากที่ผมนั่งอยู่ในรถเสียงมือถือของผมดังขึ้นเป็นเบอร์ของต่ายเเล้วเห็นคุณหมิวกำลังเดินมาเธอก็คงไม่กินแหละถึงออกมาไว! ..

“ฮโหลว่าไงครับ” ผมรับมือถือพร้อมกับใส่หูฟังบลูทูธไงเพราะผมจะขับรถกลับส่วนน้อง

หมิวเธอมานั่งหน้าคู่กลับผมอีกเช่นเคยตอนมาก็นั่งมันไม่สำควรป้ะเป็นเจ้านายต้องนั่งหลังป้ะละ!

“พี่เชนมาทานข้าวกลับต่ายไหมค่ะพอดีต่ายทำปลาราดพริกอร่อยเฟ่อ” เสียงพูดไปหัวเราะไปถามผมว่าไปทานไหมเอิ่มก็หิวอยู่นะ

“ครับพี่ทำธุระเสร็จพี่เข้าไปนะ”

“ค่ะ” ตู๊ดๆๆ!!

“พี่เชนจะไปไหนหรอค่ะ” ผมขับรถอยู่นะก็ไม่ได้ตอบอะไรเธอหรอกเห็นเธอถือถุงของอะไรมาไม่รู้! รำคาญนะเอาจริงอยากส่งๆเธอให้ถึงบ้านเเล้วไปกินข้าวที่บ้านต่ายละ

“เอ่อพี่เชนค่ะทานทาร์ตไข่ไหมค่ะอร่อยนะ! นี่ห๊อมๆ”

“ไม่ครับขอบคุณ”

“งื้อทานหน่อยนะคะ อร่อยจริงๆนะเเล้วพี่จะติดใจไม่เชื่อดม” เหอะคือเอามาไกล้จมูกผมจนจะชนอยู่ละคือผมเป็นคนที่ไม่กินไข่ไงเเละเหม็นมันมากผมเอามือปัดออก

“ไม่กินไง” พรึ่บพรึ่บ! ปิ้ว ผมไม่ได้ตั้งใจปัดเเรงขนาดนั้นเเต่คือมันดระเด็นไปทางกระจกเลย

“ไม่กินก็บอกกันดีๆก็ได้นี่ค่ะฮึ้กทำไมค่ะน้องหมิวมันไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ”

“คนไม่กินไม่เข้าใจหรอ ทำตัวหน้าเบื่อ”

“ใครจะไปดีทุกอย่างเหมือนเพลงพิณละ” เอี้ยด!! ปึกคือผมเบรกรถกระทันหันเลยเเหละเเล้วเธอหัวโคกด้านหน้าดังปึก ใช่เธอชอบพูดเรื่องเพลงพิณกับผมชอบเเขวะผมตลอด

“โอ้ยฮื่อๆหมิวเจ็บ” เธอเอามือจับหัวพร้อมกับหันมองหน้าผมคือมันไม่ได้เเรงถึงกับหัวเเตกแต่เเค่โน

“สมควรไหมแล้วอย่ามายุ่งเรื่องของผมอีก”

“ฮึ้ก”

ตัด!! หลังจากส่งหมิวที่บ้านเสร็จผมก็ขับออกมาเลยพร้อกับขับรถตรงมาที่บ้านของต่ายคือเธอโทรให้ผมไปกินข้าวไง

“พี่เชนสวัสดีค่ะ” ต่ายเดินมาหาผมหน้าบ้านพร้อมกับรอยยิ้มหวานๆอันสดใสของเธอนั่นเเหละ

“ครับผมเป็นไงบ้างวันนี้ขายขนมดีไหม”

“ดีค่ะหมดไวมากต่ายเลยไปซื้อปลาดทับทิมมาทำปลาราดพริกกิน ไปกินข้าวกันนะคะ”

“กำลังหิวเลยเนี้ย" ผมหัวเราะกับเธอพร้อมกับเดินเข้ามาที่บ้านคือด้านล่างนะบ้านของต่ายเป็นบ้านไม้สองชั้นไง

“มาเเย้วค่ะปลาตัวใหญ่ๆ ” ต่ายยกกลับข้าวมาวางที่โต๊ะคือไม่ได้มีเเค่ปลาราดพริกไงยังมีน้ำพริกผัดผักที่ผมไม่ชอบก็คือไข่ทอดนั่นเเหละ

“พี่เชนคือต่ายทอดไข่ทรงเครื่องลองไหมค่ะ”

“พี่ไม่กินไข่อะ”

“อ่าวหรอค่ะงั้นต่ายเอาเก็บแปป”

“ไม่เป็นไรต่ายก็กินสิ”

“ไม่ดีกว่าคนไม่ชอบอะมันไม่ดี ชิมปลาหน่อยต่ายอยากรู้ว่าอร่อยไหม” ผมพยักหน้าให้กลับเธอพร้อมกับชิมเอิ่มอร่อยนะ! รสชาติดีเลยทีเดียว

“หื้มอร่อยนะ”

“งื้อดีใจจัง”

“ฮ่าๆ หรามาเดี๋ยวจะกินให้หมดเลย”

“กินเลยค่ะแล้วจ่ายค่าปลาต่ายด้วย150” โถ่เเทบจะสำลักดิ!

“งกวะ”

“หยอกเล่นน่า”