EP 1 : ประธานหนุ่มสุดเพอร์เฟค

ตอนที่ 1 : ประธานหนุ่มสุดเพอร์เฟค

"ดีไซเนอร์หนุ่มหล่อขวัญใจสาวๆหลายคนหรือที่หลายคนรู้จักกันในนามผู้บริหารบริษัทสตอร์ม ซีเครท เรียกแสงแฟลชรัวๆแซงนางแบบชื่อดังได้ราบคาบจริงๆ งั้นเรามาฟังเสียงหล่อกันสักนิดดีกว่านะคะ จะตกสาวๆที่นี่และที่ชมอยู่ทางบ้านจนต้องประกาศSold out ภายในวันนี้ได้อีกครั้งหรือเปล่า ขอเสียงปรบมืออีกครั้งให้กับคุณพายุ เกียรติศักดิ์ดำรงค์หน่อยค่ะ"

แปะ แปะ แปะ

เสียงปรบมือกึกก้องดังไปทั่วทั้งงานอีกครั้งเพื่อต้อนรับบุคคลสำคัญของงานวันนี้

ริมฝีปากหนาหยักได้รูปอมยิ้มเล็กน้อย สายตาคมสาดส่องไปที่ทุกคนภายในงานและจ้องมองไปที่กล้องที่ทำการถ่ายทอดสดให้กับคนที่อยู่ทางบ้านด้วยความมุ่งมั่นไม่มีแม้แต่ความประหม่าตื่นเต้นเลยแม้แต่นิดเดียว ฝ่ามือหนาจับไมค์โครโฟนด้วยท่าทางทะมัดทะแมง ไม่มีสักวินาทีเดียวที่เสียบุคลิก

"สวัสดีทุกท่านที่อยู่ในงานวันนี้และที่อยู่ทางบ้านนะครับ คงไม่ต้องแนะนำตัวอะไรกันมากเราก็คนคุ้นเคยกันหมดแล้ว เพราะทุกคนเปรียบเสมือนคนในครอบครัวของผมไปแล้ว ต่อให้ตอนนี้แบรนด์สตอร์ม ซีเครทจะดังไกลระดับโลกแต่ผมก็ยังให้เกียรติลูกค้าที่สนใจในตัวแบรนด์ของผมเสมอ ทำให้ผมผลิตสินค้าที่ดีเพื่อจะมอบให้คนที่ผมรักอย่างเช่นพวกคุณทุกคน ผลิตภัณฑ์ของเราเน้นสวมใส่สบายแต่ยังคงเน้นความเซ็กซี่ยั่วยวนเลยทำให้สาวๆหลายคนหลงรัก วันนี้เรียกได้ว่าเป็นอีกหนึ่งคอลเลคชั่นที่ผมตั้งใจทำอย่างหนัก ใส่ใจรายละเอียดทุกจุดที่ปักลงบนเนื้อผ้า เชื่อว่าคอลเลคชั่นนี้ไม่ได้พึงพอใจแค่สตรีสาวสวยเท่านั้น แต่ยังดึงดูดชายหนุ่มไม่มากก็น้อย ไม่เชื่อลองถามแถวหนุ่มที่นั่งในงานตอนนี้ก็ได้ครับ มองนางแบบของเราตาไม่กะพริบเชียว"

"ฮ่า..ฮ่า..."สิ้นคำแซวอย่างเป็นกันเองของผู้บริหารหนุ่มทำเอาเรียกเสียงหัวเราะออกมากันอย่างทั่วหน้า บางคนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับความเป็นกันเองไม่ถือตัวของผู้บริหารหนุ่มหล่อ

"ท้ายที่สุดนี้ผมขอขอบคุณจากใจที่หลายคนเปิดใจยอมรับให้กับแบรนด์ชุดชั้นในสตอร์มซีเครทเข้าไปอยู่ในหัวใจนะครับ ถ้าไม่มีพวกคุณบริษัทเราคงไม่ไปไกลขนาดนี้ ผมพายุ เกียรติศักดิ์ดำรงค์ ผู้บริหารบริษัทขอขอบคุณทุกท่านที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ และที่อยู่ทางบ้าน ต่อไปเราจะผลิตสินค้าที่ได้คุณภาพมาให้ทุกคนได้สวมใส่กันต่อไปเรื่อยๆครับ" ร่างสูงพูดจบก็ก้มหัวให้กับทุกคนทันทีและค้างนานเกือบสองนาทีเพื่อแสดงความเคารพออกมาจากหัวใจจริงๆ ก่อนจะเงยมองทุกคนอีกครั้งท่ามกลางเสียงปรบมือที่ดังกึกก้องไม่มีหยุดพัก

แปะ แปะ แปะ

มือบางปรบมือให้กับคนที่พูดบนเวที ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มในอุดมคติด้วยแววตาเป็นประกาย ริมฝีปากบางอมยิ้มส่งไปให้ชายหนุ่มร่างสูงต่อให้คนบนเวทีจะไม่เห็นก็ตาม

"พูดดีจัง" น้ำเสียงแผ่วเบาออกจากปากแก้มใส ดวงตากลมโตยังคงจับจ้องชายหนุ่มไม่วางตา

"หล่อ พูดดี กระชากใจ ถ้าฉันมีผัวก็ต้องหาให้ได้แบบคุณพายุบอสสุดเท่ของใบเฟิร์น แต่ถ้าฟ้ามีตาโปรดส่งบอสมาให้หนูเลยก็ได้นะคะ ไม่เกี่ยงสักนิดเลยค่ะ"

"ตื่นจากความฝันแล้วไปเก็บของหลังจากแขกกลับย่ะ ฟ้ากับดินมันห่างกันเยอะ"

"โห่...พี่ฝนอะ ดับฝันหนูตลอด หนูรู้น้า...ว่าพี่ก็ปลื้มบอสเหมือนกัน" สาวตุ้ยนุ้ยทำท่าทีหยอกล้อรุ่นพี่สาวอย่างรู้ทัน

"ปลื้มในฐานะคนทำงานเก่ง ถ้าเกินนั้นพี่ก็ไม่คิดหรอกเฟิร์นเอ๊ย นอกเหนือจากทำงานด้วยกันแล้วเขาก็ไม่เคยมองเราด้วยซ้ำ"

"ก็จริง แต่ยังไงหนูก็วาดฝันไว้จะได้มีกำลังใจทำงาน"

เสียงของสองสาวห่างออกไปเรื่อยๆ ฉันมองตามหลังสองคนที่คุยกันกะหนุงกะหนิงไม่ได้เดินไปพร้อมกัน มันก็จริงอย่างที่พี่ฝนว่านอกจากเรื่องงานเขาก็ไม่เคยสนใจผู้หญิงระดับชนชั้นล่างอย่างพวกเราเลย ถึงจะไม่เคยมีสาวคนไหนแวะเวียนเข้ามาที่บริษัทให้กวนหัวใจนักวาดฝันอย่างพวกฉันก็ตาม แต่โปรไฟล์ดีขนาดนี้ยังไงก็ต้องมีหวานใจเคียงข้างอยู่แล้ว อาจจะเปิดตัวในวันที่ประกาศแต่งงานเลยก็ว่าได้

"ยัยแก้มเธอคิดบ้าอะไรเนี่ย" ฉันรีบสะบัดหัวไปมาอย่างเร็วเมื่อนึกถึงภาพแต่งงานที่มีฉันใช่ชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ควงแขนชายหนุ่มร่างสูงที่พึ่งเดินลงจากเวทีไปเมื่อไม่นาน ทุกอย่างดับลงเมื่อตั้งสติได้และรีบเดินตามเพื่อนสาวทั้งสองคนไปเก็บของเคลียร์พื้นที่

สองชั่วโมงผ่านไป...

"ทุกคน...ยอดสั่งจองทะลุเป้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว" ฝนพูดด้วยท่าทางดีใจและรีบแจ้งให้กับทุกคนหลังจากเคลียร์สถานที่จัดงานเสร็จ

"บอสเราไม่เคยทำให้ผิดหวังจริงๆ ทั้งที่ของยังไม่ออกมาวางจำหน่าย แต่ยอดจองทะลุเป้าไปแล้ว" พนักงานหนึ่งในนั้นพูดขึ้นด้วยท่าทางดีใจและเยินยอชื่นชมประธานบริษัท

"โบนัสสิ้นปีหวานปากอีกแล้วสินะ ค่อยมีกำลังใจในการทำงานหน่อย" แก้มใสพูดด้วยรอยยิ้มเมื่อได้รับข่าวดี เพราะเวลาที่ยอดขายทะลุเป้าพวกเราในบริษัททุกคนก็จะได้โบนัสกันทั้งนั้น จำนวนเงินก็ลดหลั่นกันไป แต่พวกฉันที่ทำอยู่แผนกการตลาดคิดค้นทุกกระบวนการของงานก็จะได้เยอะกว่าแผนกอื่น ไม่แปลกที่มนุษย์เงินเดือนอย่างพวกเราจะหวังโบนัสจากยอดขาย

"คิดคร่าวๆก็โบนัสเกือบแสนไปล่ะ โดยเฉพาะพี่ฝนหัวหน้าคนเก่ง ฟาดแสนแน่นอน ไหนๆก็ได้เงินเยอะกว่าลูกน้อง คืนนี้เจอกันที่ผับเดิม พี่ฝนเลี้ยงค่า..."

"เฮ้..."

แปะ แปะ แปะ

"เดี๋ยว ใครเป็นบอกแกยัยเฟิร์นว่าพี่จะเลี้ยง แกถามพี่ตอนไหน" ฝนถึงกลับฉุดรั้งแขนรุ่นน้องคนสนิทเพราะคิดเองเออเองอยู่คนเดียว และทำให้หลายคนเข้าใจผิดจนปรบมือด้วยความดีใจ

"เอาหน่าพี่ฝน ถือว่าเลี้ยงพวกเราที่ทำงานวันนี้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีก็ได้ค่ะ หลังจากเครียดกับโปรเจคนี้กันมาหลายเดือน ขอพวกเราได้ปลดปล่อยกันหน่อยได้ไหมคะ" ฉันถึงกับเข้าไปคล้องแขนรุ่นพี่สาวคนสนิทและทำท่าทางคล้ายแมวขอความเห็นใจ เพราะตั้งแต่เริ่มทำคอลเลคชั่นใหม่ให้แบรนด์ของบริษัท พวกเราทุกคนก็ก้มหน้าก้มตาทำงานกันอย่างบ้าคลั่ง ฉันเองก็อยากปลดปล่อยอยู่เช่นกัน ยิ่งได้ยินเฟิร์นเพื่อนสาวคนสนิทเปิดทาง ฉันก็ต้องรีบเสี้ยมทันที

"พี่ฝนจะให้พวกเราดีใจเก้อเหรอคะ"

"ใช่ค่ะ เราอุตส่าห์ลงทุนลงแรงกันมาหลายเดือนตามที่แก้มใสพูดเป๊ะเลย"

"กดดันพี่กันจังเลยนะพวกเอ็ง เอาไงก็เอา...ผับไม่ปิดห้ามกลับ เพราะพรุ่งนี้บอสอนุมัติให้พวกเราหยุด" ฝนโชว์หน้าจอโทรศัพท์ที่มีข้อความจากเลขาคนสนิทของประธานบริษัทให้พนักงานที่เกี่ยวข้องในการทำงานครั้งนี้หยุดหนึ่งวันเป็นกรณีพิเศษ

"ว้าว...โชคสองชั้น" ดวงตากลมโตลุกวาวเมื่อได้ยินคำพูดจากพี่ฝน นี่คือสิ่งที่ทำให้พนักงานทุกคนรักและเคารพเจ้านายหนุ่มกันทั้งนั้น นอกจากบริษัทดีแล้วเจ้าของบริษัทก็ดีด้วยทำให้ทุกคนอยากที่จะทำงานที่นี่

"คุณพายุน่ารักกับพวกเราจริงๆ เข้าใจลูกน้อง คงรู้ว่าเราเหนื่อยกัน"

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยเมื่อหนึ่งในกลุ่มพนักงานพูดขึ้น