2
“คุณยายทวดไม่อยู่ค่ะไปทำธุระในเมือง ฝากให้หนูดาวจัดปิ่นโตให้ลุงพัฒน์ด้วย หนูดาวก็เลยจะมากินข้าวเที่ยงกับลุงพัฒน์น่ะค่ะ” เธอบอกเขาก่อนจะยิ้มแฉ่งให้เขา
“ก็กินสิ” พัฒน์มองเด็กสาวจัดจานอาหารเงียบๆ เธอหันมายิ้มหวานให้เขา เขาก็เบือนหน้าหนี เห็นรอยยิ้มของเด็กแล้วใจสั่นทุกทีสิน่า
“วันนี้หนูดาวทำกับข้าวเยอะแยะเลยค่ะ คุณยายทวดบอกว่าลุงพัฒน์ชอบกินหอย หนูดาวเลยทำหอยมาให้หลายเมนูเลยค่ะ” ประโยคของเด็กสาวทำให้พัฒน์ถึงกับสำลักในทันที
“แค่กๆๆ” เขายกน้ำขึ้นดื่มก่อนจะตบอกไปมาเบาๆ หูตาแดงไปหมด
“ลุงพัฒน์สำลักใหญ่แล้ว” ทัดดาวรีบเข้าไปลูบหลังลูบไหล่ให้ กลิ่นหอมของสาวน้อยทำให้พัฒน์ถึงกับหน้าแดง รีบปัดมือของเธอออกโดยไว
“ฉันไม่เป็นไรแล้ว”
“หอยของหนูดาวอร่อยไหมคะ”
“ฉันไม่เคยกินหอยของเธอจะไปรู้ได้ยังไงว่าอร่อยหรือไม่อร่อย เธอต้องให้ฉันลองกินก่อนสิ” พัฒน์เสียงดังใส่เด็กสาว ยายเด็กนี่ยั่วเขาแน่ๆ พัฒน์คิดในใจ
“ก็นี่ไงคะหอยของหนูดาว มีทั้งหอยผัดฉ่า หอยลวกน้ำจิ้มรสเด็ดสูตรของคุณยายทวด หอยลายผัดน้ำพริกเผา” เธอทำหน้างงใส่เขา ก่อนจะกะพริบปริบๆ อย่างไร้เดียงสา
“หอยอันนี้เหรอ” พัฒน์ทำท่าว่าเก้อ ก็คิดว่าเด็กมันยั่วคิดว่าหอยอย่างอื่นเสียอีก
“ใช่ค่ะ แล้วลุงพัฒน์คิดว่าหอยอะไรคะ”
“ก็จะหอยอะไรล่ะ ก็หอยแครงลวกไง หอยแครงลวกไม่มี” เขาเฉไฉไม่ให้เธอรู้ว่ากำลังคิดลามกอยู่
“หอยแครงลวกไม่มีจริงๆ ด้วยค่ะ หนูดาวไม่ได้ทำมา แต่ลุงพัฒน์จะกินหอยแครงลวกเหรอคะ” ทัดดาวถามเขาตาปริบๆ
“เห้อ...” พัฒน์ถอนใจเขาอยากกินหอยเด็กนี่แหละ
“ลุงพัฒน์ถอนใจทำไมคะ กับข้าวไม่อร่อยหรือไม่ถูกปากคะ”
“เปล่า” เขาตอบก่อนจะรับประทานอาหารต่อ เธอก็ตักกับข้าวให้เขาอย่างเอาใจ
“ลุงพัฒน์ชิมอันนี้สิคะ” เธอตักไข่ปูให้เขาอย่างเอาใจ
“รู้ได้ไงว่าชอบกินไข่”
“คุณยายทวดบอกค่ะว่าลุงพัฒน์ชอบกินไข่ปู”
“ไข่อย่างอื่นฉันก็ชอบนะ”
“ไข่อะไรคะ”
“อะแฮ่ม” เขากระแอมกระไอยกน้ำขึ้นดื่ม
“ทำไมต้องมาชวนพูดเรื่องลามกด้วย”
“หนูดาวพูดเรื่องลามกตรงไหนคะ” เด็กสาวทำตาปริบๆ
“เป็นเด็กเป็นเล็กถามมากจริงๆ” เขาทำเสียงดุใส่ เธอก็เลยยิ้มแฉ่ง เด็กสาวตรงหน้าร่าเริงสดใสไม่เครียดไม่ทุกข์ ไม่กังวลใจอะไรเลยและหลายครั้งที่เธอทำให้เขายิ้มตามได้
“ลุงพัฒน์คะ”
“อะไร
“หนูถามจริงๆ สิคะ”
“ถามมาสิ อยากถามว่าอะไร”
“ลุงพัฒน์ไม่ชอบหนูดาวหรือว่าโกรธอะไรหนูดาวหรือเปล่าคะ”
“ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ” เขาเลิกคิ้วขึ้นมองขณะเอ่ยถาม การได้รับประทานอาหารกับเด็กสาวทำให้เขาเจริญอาหารไม่น้อย
“ก็ลุงพัฒน์ชอบทำหน้าบึ้งใส่หนูดาว บางทีก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่หนูดาวน่ะค่ะ”
“เปล่า”
“อะไรเปล่าคะ”
“ไม่ได้โกรธอะไร”
“โล่งใจไปทีค่ะ หนูดาวคิดไปว่าอาจจะทำอะไรให้ลุงพัฒน์โกรธ”
“เห็นผู้ชายมาหาบ่อย” เขาว่าจะไม่พูดแต่มันหลุดปากไปแล้ว
“ผู้ชายมาหาบ่อย ใครกันคะ อ้อ... เพื่อนๆ ของหนูดาวทั้งนั้นค่ะ ตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย” เนื่องจากบิดามารดาของเธอเสียชีวิตกะทันหัน แล้วคุณตาคุณยายของเธอก็มาด่วนจากไปอีก เธอจึงมาอยู่ที่ไร่ของเขาแทน ด้วยว่าผู้เป็นยายให้มาอยู่ด้วยกันจะได้ดูแลกันไม่อยากให้อยู่คนเดียว ญาติพี่น้องของทัดดาวก็ไม่มีใครสนใจจะดูแลเพราะครอบครัวของทัดดาวเป็นหนี้เป็นสิน พ่อแม่และตายายจากไปก็ทิ้งให้เธออยู่ตัวคนเดียวและลำบาก คุณยายของเขาจึงค่อนข้างเวทนาทัดดาวเป็นอันมาก
“ถึงจะเป็นเพื่อนแต่เป็นผู้ชายมาหากันบ่อยๆ มันดูไม่งาม” เขาทำเสียงดุ
“เดี๋ยวหนูดาวจะบอกไม่ให้เขามาหาก็ได้ค่ะ” เธอหน้าหมองลงไปถนัดตา เพราะคุณยายทวดพิมพ์บงกชมีบุญคุณกับเธอมาก นำเธอมาชุบเลี้ยงและใช้หนี้สินให้อีก เธอจึงไม่อยากขัดใจท่านและไม่อยากขัดใจพัฒน์ด้วย การทำให้ผู้มีพระคุณสบายใจไม่เดือดเนื้อร้อนใจคือสิ่งที่เธอสมควรจะทำเป็นอย่างยิ่ง
“ว่านอนสอนง่ายแบบนี้ก็ดีแล้ว วันนี้อากาศร้อนไปเล่นน้ำกันไหม” พัฒน์อยากจะกัดลิ้นตัวเองนัก แต่ค้นพบว่าตัวเองชวนไปแล้ว
“ไปเล่นได้เหรอคะ ได้ยินคนงานบอกว่าในไร่ของลุงพัฒน์มีน้ำตกสวยมาก” ดวงตาของทัดดาวเป็นประกายสดใสทำให้พัฒน์อยากทำให้เด็กสมหวังในทุกๆ เรื่อง