ขย่มกลางร้านพิซซ่า

หล่อนครางยั่ว ชายหนุ่มแอ่นเด้งมันเข้าใส่มือนุ่มทันที ทั้งที่เมื่อครู่ยังห้ามปรามอยู่เลย หญิงสาวยกยิ้มอย่างผู้ชนะ ผู้ชายมักมากในกามอย่างธาวินน่ะเหรอจะมีทางปฏิเสธการปลุกเร้าของสาวสวยผู้โชกโชนอย่างเธอได้

“ มันจะเร้าใจแค่ไหนน้า ถ้าแนนจะจับมันยัดใส่ร่องแล้วขย่มกลางร้านพิซซ่า ” คำพูดยั่วเย้ากระตุ้นเร้าให้เพลิงลุก เหมือนราดน้ำมันลงบนกองไฟ ยิ่งเป็นไฟบรรลัยกัลป์อย่างธาวินเสียด้วย

“ ถอดกางเกงในออกสิ แหกรูแล้วจับมันยัดใส่เดี๋ยวนี้ ” เขาคำรามสั่งข้างหูเธออย่างงุ่นง่าน หล่อนสนองตอบทันควันด้วยการล้วงเข้าไปในกระโปรง แหวกชั้นในออกเบี่ยงไปทางหนึ่งพอให้รูร่องเปิดเปลือย

“ ไม่ถอดหรอก แหวกรูพอมีทางให้เสียบก็พอ ” หล่อนว่าก่อนแหวกขาอ้าร่องน้อยให้อ้าอมท่อนเนื้อใหญ่เข้าไปจนหมดทันที

“ โอววว ” ชายหนุ่มครางอย่างแสนกระสัน ยิ่งอยู่ในที่สาธารณะมันยิ่งตื่นเต้นเร้าใจ

“ ชอบไหมที่รัก ” แนนถามพลางยกตัวโยกร่องน้อยขึ้นลงกับท่อนเนื้อที่ตั้งโด่เบา ๆ

“ รักเลยแหละ แรงอีกสิ ” ธาวินว่าพลางจับเอวคอดยกขึ้นแล้วกดลงอย่างแรงพร้อมกับงัดลำเด้งสวนเข้าใส่ดังตั้บ เคราะห์ดีที่ร้านเปิดเพลงคลอแถมทั้งคู่อยู่ในมุมลับตา จึงไม่มีใครสงสัยเสียงหฤหรรษ์นั้น

“ แนนสัญญาว่าจะไม่ไปทำอย่างนั้นกับใครอีกแล้ว ถ้าวินรับปากจะจริงจังกับแนน พาแนนเข้าบ้านเสียที นะวินนะ แนนรักวินจะตาย ”

ชายหนุ่มไม่ได้ตอบอะไรให้เสียอารมณ์ เขาทำเพียงเอื้อมมือไปบีบสองเต้าแล้วเคล้าคลึงรุนแรง ก่อนรูดมือลงมาสอดใต้กระโปรงนักศึกษาไปบดบี้ติ่งเนื้อน้อยกลางกลีบสาว กระตุ้นเร้าความกระสันให้ยิ่งพุ่งสูง สาวสวยโยกตัวขึ้นลงถี่ขึ้น ร่องรักตอดตุบกระชั้นขึ้น

เมื่อความหื่นบังเกิด สติก็เตลิดเกินไปหน่อย หญิงสาวปะป่ายมือไปโดนเป้ของชายหนุ่มที่วางไว้บนโต๊ะแล้วตกลงพื้นพร้อมกับจานมีดช้อนดังเพล้ง !

ทันใดนั้น หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มในชุดพนักงานก็โผล่พรวดมาทันที ทั้งคู่จำต้องหยุดกิจกรรมเข้าจังหวะกะทันหัน

หล่อนชะงักนิดหนึ่งเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มหญิงสาวดูกำลังสวีทหวานเพราะถึงขั้นนั่งตักกันอยู่ แล้วยิ่งตกใจไปกันใหญ่เมื่อเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของผู้ชายคนนั้นชัดเจน

พี่ธาวิน วิศวะปีสี่ ผู้มีตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัย แถมยังเป็นนักบาสเก็ตบอลของมหาวิทยาลัยที่เธอแอบชอบมาตั้งแต่เข้าปีหนึ่งแล้ว

ยังจำได้ดีในวันนั้นที่เธอโดนรับน้องคณะบัญชีของตนเองอย่างหนักจนกระทั่งจะเป็นลมตอนเดินกลับบ้าน ผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาอุ้มเธอไปวางไว้ที่เก้าอี้หินอ่อน หาน้ำมาให้ดื่ม จนกระทั่งเธออาการดีขึ้นจึงพาไปเรียกแท็กซี่ที่หน้ามหาวิทยาลัย

เป็นเขา พี่ธาวินคนนี้ ที่เธอแอบมีเขาในใจตั้งแต่วันนั้น ไม่เคยลืม แต่เขาเองคงจะลืมเธอไปแล้ว ที่นั่งตักอยู่นั่นก็พี่แนน ดาวคณะนิเทศศาสตร์ปีสี่ พ่วงตำแหน่งดาวมหาวิทยาลัยไปด้วย ช่างเหมาะสมกันดีแท้

หัวใจของริสาแกว่งไกวนิดหนึ่งราวกับคนผิดหวังในความรัก ทว่าก็ต้องปฏิบัติตามหน้าที่

“ เดี๋ยวเก็บให้นะคะคุณลูกค้า ” เธอว่าพลางเดินกลับไปหยิบอุปกรณ์ในห้องพนักงาน จังหวะนั้นธาวินรีบยกตัวหญิงสาวออกจากการรวมร่างซึ่งเธอขืนขัดอย่างหงุดหงิด

“ เอาออกทำไมล่ะวิน ”

“ เธอจะบ้าหรือไงแนน เดี๋ยวเด็กนั่นก็กลับมาเก็บจานที่แตกอีก ”

“ แล้วไง มันเก็บแล้วเดี๋ยวมันก็ไป เราก็เอากันต่อได้ ”

“ ไม่ดีหรอก แค่นั่งตักกันก็น่าเกลียดแล้ว ”

“ ไม่ใช่ว่าอยากจะเคลมนังพนักงานนั่นหรอกนะวิน ”

“ บ้าน่าแนน ”

การถกเถียงจำต้องหยุดลงเมื่อพนักงานคนนั้นกลับมาพร้อมที่ตักที่ตักผงและไม้กวาด เธอก้มลงเก็บกระเป๋าเป้แล้ววางไปบนเก้าอี้ ก่อนจะหยิบเศษอันใหญ่ ๆ ใส่ที่ตักผง ความตื่นเต้นทำให้มือเธอสั่น แล้วโดนเศษจานบาดเอาทันที

“ อุ๊ย ! ” เธออุทานก่อนชักมือออก ชายหนุ่มรีบปรี่เข้ามาหาอย่างรวดเร็ว

“ เฮ้ยน้อง เลือดออกเลย ” เธอจะชักมือกลับ ทว่าไม่ทันเสียแล้ว เพราะอีกฝ่าย จับนิ้วน้อยที่บาดเจ็บเข้าสู่ริมฝีปากสวยได้รูปเกินชายแล้วดูดมันเบา ๆ