บทที่ 8 อดีต

“ครับ” น้องชายตอบเสียงดังทำให้แบรดต้องลุกขึ้นจากโต้ะทำงานเพื่อไปกินข้าวกับน้องชาย

“ฉันมีเวลาให้นายครึ่งชั่วโมงรุยส์” ร่างสูงเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็วจนน้องชายวิ่งตามออกมาแทบไม่ทัน

“รอผมด้วยสิครับพี่แบรด” รุยส์เรียกพี่ชายก่อนจะวิ่งไปกอดคอ

“นายสูงเท่าฉันเมื่อไหร่ค่อยมากอดคอละกัน”

“งั้นพี่ก็กอดคอผมก่อนสิ อีกห้าปีผมรับรองว่าสูงเท่าพี่แน่ๆ” คนตัวเตี้ยกว่าพูดอย่างมายหมาดว่าจะสูงเท่าพี่ชายให้ได้

“นายนี่น่ารำคาญจริงๆรุยส์” แบรดพูดจบก็กอดคอน้องชายลงลิฟต์ไปที่ร้านอาหารฝรั่งเศสเก่าแก่ที่อยู่ระหว่างซอกตึก ดี ม็องค์ กับบริษัทน้ำหอมแบรดดังของฝรั่งเศส ที่สองพี่น้องกินมาตั้งแต่เด็กเพราะเป็นร้านของเพื่อนปู่ถึงแม้จะเล็กแต่อาหารอร่อยหากจะมากินก็ต้องจองโต้ะแต่สำหรับสองหนุ่มและคนในครอบครัวจะมีโต้ะพิเศษและว่างตลอดทั้งปีโดยไม่ต้องจอง

“เฮ้ จาเม็ด ไม่น่าเชื่อว่านายจะอยู่ร้าน"

“ถ้าฉันไม่มาปู่ก็ไม่ให้เงินลงทุนสิวะ” จาเม็ด หนุ่มหล่อเจ้าชู้ไวไฟมีเซ็กส์ได้แค่เพียงสบตา เป็นคนเฟรนด์ลี่ ตลกเชื่อมั่นในตัวเองสูงและสานต่อธุรกิจของพ่อจนประสบความสำเร็จกับธุรกิจผลิตไวน์ที่นอร์มังดีบ้านเกิดจนมีชื่อเสียงแล้วตอนนี้กำลังจะผลิตน้ำหอมและกำลังอยู่ระหว่างทดลอง

“อะไรวะจาเม็ด กำไรขายหุ้นของนายเยอะแยะยังจะไปขอปู่อีกเหรอวะ” แบรดว่าเพื่อนที่เป็นนักเลงหุ้นเหมือนกันและทำกำไรได้มากมายหากจะทำธุรกิจไม่ต้องของเงินปู่สักบาทมันก็ทำได้

“ครั้งนี้ลงทุนเยอะว่ะ ฉันกะว่าจะเอาเงินส่วนตัวไว้หมุนแล้วยืมของปู่มาลงทุนก่อน ดีกว่าปล่อยมันทิ้้งไว้ในธนาคารดอกเบี้ยนิดเดียวสู้เอาออกมาทำกำไรไม่ดีกว่าเหรอวะ” ที่จริงเขาก็อยากใช้เงินตัวเองแต่อยากทำให้ปู่กับพ่อภูมิใจว่าเขาไม่ได้แต่เจ้าชู้ไปวันๆแต่เก่งเรื่องงานทั้งที่ตอนนี้ก็ประสบความสำเร็จไปแล้ว

“จะกินอะไรดีวะ วันนี้ฉันเลี้ยงนายกับรุยส์เอง.” จาเม็ดบอกเพื่อนเพราะเขาไปๆมาๆระหว่างปารีสกับนอร์มังดี

“ขอบคุณครับพี่จาเม็ด เรามีลาภปากอีกแล้ว” รุยส์ชอบเอาภาษาไทยมาสอนพี่ชายและเพื่อนๆของแบรดตลอดทุกครั้งที่เจอกัน

“ลาภปากคืออะไร” จาเม็ดถามรุยส์

“ภาษาไทยวันนี้คือ ลาภปาก คือโชคดีก็ได้กินอาหารฟรีไงครับ”

“อ้อ, ลาภปาก โอเควันนี้นายมีลาภปาก ไปกันเถอะก่อนที่นายสองคนพี่น้องจะไม่มี ลาภปาก หึๆ..” จาเม็ดทวนคำพูดของรุยส์แล้วพาสองพี่น้องกับคนสนิทเข้าไปในห้องส่วนตัวที่อยู่ด้านในสุดเพราะร้านอาหารของเขาเป็นตึกสูงสองชั้นแนวยาวไปกับซอกตึกลึกไปร้อยห้าสิบเมตรเท่ากับด้านหน้าเพราะที่ตรงนี้ปู่ของแบรดแบ่งให้เพื่อนที่ชอบทำอาหารเปิดร้านอาหารจนมีชื่อเสียงมาจนถึงทุกวันนี้ แม้จะแก่แล้วแต่แซ็คก็ยังไม่วางมือเขาสอน จีรา ลูกสาวซึ่งเป็นอาของขาเม็ดให้ทำอาหารสูตรของเขาที่ยังคงรสชาติเดิมได้อย่างไม่ผิดเพี้ยนแม้แต่จาเม็ดก็ทำได้เพราะคลุกคลีกับปู่มาตลอด สองพี่น้อง มาร์โกล เดินตามจาเม็ดไปที่ห้องอาหารส่วนตัวของครอบครัวที่อยู่ด้านหลัง ครัวเป็นส่วนตัวก่อนจะสั่งอาหารและคุยเรื่องธุรกิจกันระหว่างรออาหารและนัดหมายกันไปดื่มต่อในค่ำคืนนี้

“แกเจอลิสซี่บ้างหรือเปล่าแบรด” จาเม็ดถามเพื่อนฝรั่งเศสกว้างก็จริงแต่เรื่องราวของไฮโซสาวคนดังอย่างลิสซี่ที่หย่าสามีวัยสี่สิบห้าปีหลังจากแต่งงานกันได้แปดปีและมีลูกสาวด้วยกันหนึ่งคนวัยหกขวบ

“ฉันไม่รู้ไม่ได้สนใจ นายถามทำไม” แบรดถามเพื่อนเพราะเขาไม่ได้สนใจลิสซี่ตั้งแต่เลิกกันไปหลังจากที่ตั้งใจจะแต่งานกันและเธอกลับไปคบกับนักธุรกิจรุ่นใหญ่มหาเศรษฐีของมืองลิโมซอาจจะเป็นเพราะเขาไม่ได้รักเธอมากพอถึงขั้นเสียผู้เสียคน เขาแค่เสียความรู้สึกหลังจากตกลงคบหากับลิสซี่เขาก็ไม่ได้ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีกเพราะคิดจะใช้ชีวิตร่วมกันจริงๆแต่ในเมื่อเธอเลือกจะไปจากเขา แล้วทำไมเขาจะต้องสนใจด้วยล่ะ

“ก็ฉันเจอหล่อนโดยบังเอิญที่นอร์มังดีน่ะสิ หล่อนถามหาแกอยู่นะ”

“ก็ช่างหล่อนปะไร”

“แต่ลิสซี่พูดเหมือนจะมาหานายด้วยนะ หล่อนไม่ได้เอาลูกมาด้วยเห็นว่ายกให้สามีเลี้ยงหล่อนออกมาแต่ตัวผู้หญิงแบบนี้น่ากลัวว่ะ” จาเม็ดบอกเพื่อนไว้ก่อนหากเจอลิสซี่จะได้ไม่ตกใจ

“จะพูดถึงหล่อนอีกนานมั้ยฉันจะได้กลับ”

“อ้าว,ไอ้เพื่อนบ้าฉันพูดด้วยความหวังดีนะเว้ย ไม่อยากจะบอกเลยว่าหล่อนเข้าใจว่าที่แกไม่มีแฟนเพราะยังรักหล่อนอยู่จึงอยากจะมาสานสัมพันธ์กับแกใหม่ด้วย”

“ทำไมแกไม่บอกหล่อนล่ะ ว่าให้ไปหาเอาข้างหน้าเถอะผู้หญิงมีเยอะแยะทำไมฉันต้องกลับไปกินของเก่าด้วยวะ แต่ก็ขอบใจที่เล่าให้ฟัง ฉันไปก่อนนะ คืนนี้เจอกัน” แบรดกินอาหารอิ่มแล้วก็ชวนน้องชายกลับเพราะยังมีงานค้างอีกมากจากที่บอกว่าจะมาแค่ครึ่งชั่วโมงกลายเป็นว่าคุยกับเพื่อนานไปหน่อยเลยเกินเวลาไปเกือบชั่วโมง

“โอเคเพื่อน”

สองพี่น้องเดินออกไปจากร้านอาหารชื่อดังกลับบริษัทที่เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงประตูพร้อมกับคนสนิทที่ติดตามเจ้านายทุกฝีก้าวเพื่อความปลอดภัย

“พี่ไม่คิดจะมีแฟนบ้างเหรอครับ” รุยส์ถามพี่ชายหลังเลิกกับลิสซี่พี่ชายของเขาก็คบผู้หญิงมากหน้าหลายตาทั้งดารานางแบบ ไฮโซแต่งไม่คิดจริงจังกับใครเลยสักคนอย่างมากก็เดือนหนึ่ง เร็วสุดก็วันเดียวแต่จะมีคนเดียวที่ยังไปมาหาสู่พี่ชายและที่บ้านเขาคือเอ็มม่า น้องสาวของอีริคเพื่อนพี่ชายที่สนิทสนมกันและไม่เห็นพี่ชายมีท่าทีอะไรกับเอ็มม่าเลย

“นายเดือดร้อนอะไรรุยส์ ฉันจะมีแฟนหรือไม่มีแฟนก็เห็นจะเป็นไร อยู่เป็นโสดนี่ดีนที่สุดแล้วน้องชายไอ้เรื่องความรักมันไม่มีจริงหรอก ลองนายไม่มีเงินหรือเกิดในตระกูลดังร่ำรวยละก็สาวๆก็เมินเหมือนกันนั่นแหละ โลกนี้นายจะหาคนจริงใจสักคนก็ยากเต็มทีแล้วรุยส์ ไปทำงานได้แล้วไอ้น้องชาย” แบรดตบไหล่น้องชายเมื่อลิฟต์เปิดออกรุยส์ก็เดินออกจากลิฟต์ที่ชั้นยี่สิบแปดที่มีบุคลากรระดับหัวกะทิเชี่ยวชาญคอมพิวเตอร์ โปรแกรมเมอร์ จัดการระบบการงานของ ดี ม็องค์ฯ ทั้งหมดและออกแบบโฆษณา และอื่นๆอีกมากมาย มารวมตัวกันอยู่ที่นี่นับร้อยชีวิตมาจากหลายประเทศรวมทั้งคนไทยไม่รวมแผนกอื่นปลีกย่อยอีกมามายรวมแล้วพนักงานของ ดี ม็องค์ ฟราส์น แอร์ไลน์ และ ธนาคาร ดี ม็องค์ มีมากกว่าหมื่นคนมีพนักงานประจำอยู่เกือบทุกประเทศทั่วโลก แบรดกลับขึ้นไปทำงานที่ห้องของตัวเองจนเย็นก่อนจะขึ้นไปอาบน้ำแล้วไปตามนัดเพื่อนที่คลับหรูแถวถนนฌ็องเซลิเซ่ ที่อยู่ไม่ไกลจากตึก ดี ม็องค์ฯ