ตอนที่​ 3​ โพลแดนซ์

4 อาทิตย์ผ่านไป

ตั้งแต่วันนั้นที่เขาเจออัลฟ่าเจ้าของกลิ่นแอปเปิลที่สตูดิโอ เขาก็ไม่เจอเจ้าตัวเองอีกเลย ถึงแม้ห้องจะอยู่ตรงกันข้ามกันแต่เขาก็ไม่เคยเห็นการเคลื่อนไหวใด ๆ เลยเห็นแค่แม่บ้านที่เขามาทำความสะอาดห้องและเขาลองถามแม่บ้านดูว่าทำไมพี่คีย์ไม่อยู่ แม่บ้านก็ตอบเขากลับมาว่าไม่รู้เพราะเจ้าของห้องเป็นแบบนี้ประจำไม่ค่อยอยู่ห้องนาน ๆ จะกลับมาที

และหลังจากวันนั้นมางานเขาก็เริ่มเยอะขึ้นเรื่อย ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะน้อยลงเขาเคยพูดกับพี่อ๋อยว่ารับงานวันเว้นวันได้ไหมแต่พี่อ๋อยกับสวนกลับมาทันทีว่าไม่ได้มีแต่คนที่อยากได้งานเยอะ ๆ แต่นี่มีที่ไหนไม่อยากรับงานคนตัวเล็กก็หน้ามุ้ยทันที เพราะตลอดสี่อาทิตย์มานี่แทบไม่เจอร่างสูงของแอลกอฮอล์คนที่เขาเคยคิดถึงคะนึงหาจนแทบไม่เป็นอันทำงาน

“พี่อ๋อยครับทำไมผมไม่เจอพี่คีย์เข้ามาที่ค่ายเลย”

“ปกติค่ะ คุณคีย์หลังจากที่ถ่ายละครเสร็จก็จะหายหน้าหายตาไปไม่ได้ค่อยมาที่ค่ายหรอก”

และอีกอย่างที่คนตัวเล็กเพิ่งรู้นั้นก็คือร่างสูงแทบไม่รับงานอะไรเลยนอกจากการแสดงนอกเหนือจากนั้นมีน้อยมากที่เจ้าของกลิ่นแอปเปิลจะออกงานและรับงานพีเซนเตอร์แค่แบรนด์ท็อป ๆ และเป็นที่รู้จักเท่านั้นตอนแรกที่ได้ยินแบบนั้นคนตัวเล็กก็ได้แต่ชมพี่ชายข้างบ้านอยู่ในใจว่าเท่มากทำตัวลึกลับน่าค้นหาไม่รับงานง่าย ๆ หล่อเลือกได้จริง ๆ แฟนใครเนี่ยคนตัวเล็กจินตนาการไปไกลแล้วแต่ก็ต้องกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงเพราะเพื่อนเรียก

“ซูกัสวันนี้ไปเที่ยวกันไหม ไปผ่อนคลายกันหน่อย”

โอปอโอเมก้ากลิ่นกุหลาบเจ้าของร่างสุดเซ็กซี่ที่เป็นดาวเด่นของค่ายอีกคนเอ่ยชวนเพื่อนสนิทคนใหม่ไปเที่ยวผ่อนคลายกันที่สถานที่ปลดปล่อยของหลายคนในค่าย

“ไปเที่ยวเหรอไป ๆ ตั้งแต่มาอยู่ไทยยังไม่ได้ไปเที่ยวเลย”

ซูกัสพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นตั้งแต่อยู่ที่นี่มาเป็นเดือนแทบไม่ได้ออกไปไหนเลยนอกจากทำงานวันที่ไม่มีงานก็นอนพักผ่อนดูซีรีส์ที่ห้อง เผื่ออัลฟ่ากลิ่นแอปเปิลนั้นจะกลับมาที่ห้องแต่รอมาเป็นเดือนก็ยังคงไม่มีวี่แววไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน วันนี้เมื่อเพื่อนคนไทยคนแรกที่เป็นโอเมก้าชวนมีหรือที่คนชอบเที่ยวอย่างซูกัสจะพลาดได้

.

.

ดวงตากลมโตที่ตอนนี้เหมือนมีดาวเปล่งประกายอยู่ในนั้นมองผับที่ไทยอย่างตื่นเต้น ตั้งแต่เดินเข้ามาในนี้เข้ารู้ได้ทันทีว่าเป็นคลับของคนที่มีฐานะมีไฮโซนักธุรกิจคนชื่อดังคนในวงการบันเทิงต่างก็มากองรวมกันอยู่ที่นี่และแต่ละคนหน้าตาดี ๆ กันทั้งนั้นเลยตั้งแต่เดินเข้ามาในนี้ก็รู้สึกหลายสายตามองมาที่ทางพวกเขา วันนี้เขามากับโอปอแค่สองคนเขาแต่งตัวตามสไตล์ที่โอปอบอกว่าสวย กางเกงหนังสีดำและเสื้อเชิดสีขาวเนกไทด์รองเท้าโลฟเฟอร์แบรนด์ดังและสร้อยแหวนที่ใส่ประดับให้ดูไม่โล่งเกินไปและเปลี่ยนปลอกคอเป็นแบบเหนียวที่สุดกัดก็ไม่ขาดและกินยาป้องกันฮีทมาเรียบร้อยเพราะมาสถานที่แบบนี้เขาต้องเชฟตัวเองเพราะเป็นโอเมก้าส่วนคนที่มาด้วยกันวันนี้ก็ไม่น้อยหน้าใส่สีครอปตัวบางโชว์เอวคอดและกระโปรงพลีทแฟชั่นสีขาวพร้อมกับถุงน่องลายตาข่ายแซ่บสุดพริกสิบเม็ด

โอปอจูงมือคนตัวเล็กที่ดูจะอ่อนเรื่องพวกนี้เดินนำไปที่โต๊ะที่ได้จองไว้ ตอนนี้คนเริ่มโยกย้ายส่ายสะโพกออกมาเต้นตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มแต่ละคนเริ่มได้ที่ส่วนพวกเขาก็เพิ่งจะมาถึง สาเหตุที่มาถึงช้าก็เพราะว่าโอปอจับเขาแต่งตัว เมื่อมาถึงโต๊ะโอปอก็ได้สั่งเหล้าและค็อกเทลให้เพื่อนที่อยู่ตรงหน้าที่สอดส่องสำรวจไปทั่ว

อึกก

“เป็นไงขมละสิ แต่มันจะให้ความเราสนุกขึ้นไปอีก ไปกันเถอะไปปลดปล่อยกัน”

ใบหน้าสวยของโอเมก้ากลิ่นซากุระเบ้หน้าขมปี๋เลยและรู้สึกว่าร่างกายตัวเองเริ่มร้อนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เพิ่งกินเข้าไปนั้นได้ออกฤทธิ์แล้ว โอปอที่ตอนนี้เห็นเพื่อนตัวเล็กเริ่มกรึม ๆ ได้ที่แล้วก็ดึงแขนเพื่อนตัวเล็กไปที่กลางฟอร์เต้นเป็นการปลดปล่อยในผับตอนนี้คนแน่นร้านและมืดแน่นเอียดเต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตาไม่นานแอลกอฮอล์ก็ออกฤทธิ์เต็มที่ โอเมก้าเจ้าของกลิ่นซากุระตอนนี้นั้นขึ้นไปอยู่บนฟอร์เป็นที่เรียบร้อย โชว์สเต็ปการเต้นที่เรียนมาหลายปีสามารถสะกดให้ทุกสายตามองมาที่บนฟอร์ที่มีคนตัวเล็กที่เต้นรูดเสาโพลแดนซ์เหมือนเป็นนักโพลแดนซ์มืออาชีพร่างกายสวยที่ถูกจัดระเบียบร่างกายมาให้อ่อนตั้งแต่เด็ก เต้นไปตามจังหวะเพลงที่ไม่รู้ว่าเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนไหนทุกคนที่อยู่บริเวณนี้เริ่มหยุดกิจกรรมที่ทำอยู่และมองไปที่คนที่กำลังเต้นรูดเสาอยู่กลางฟอร์ ใบหน้าสวยนั้นสะกดทุกสายตาโอเมก้า อัลฟ่า เบต้า ยามที่สปอตไลต์ส่องไปที่กลางฟอร์ทำให้ทุกสายตามองไปที่กลางฟอร์รวมถึงเจ้าของผิวสีแทนอัลฟ่าเจ้าของกลิ่นแอปเปิลด้วยอีกคน มองเจ้าเด็กจูออนที่ตอนนี้กำลังเต้นรูดเสาด้วยสายตาที่สนอกสนใจ

“เพิ่งรู้ว่าจูออนเด็กกะโปโลก็เต้นเป็นกับเขาด้วย”

“พี่คีย์พูดอะไรเหรอครับหนูไม่ได้ยิน”

โอเมก้าใบหน้าสวยหวานเอ่ยถามเจ้าของอ้อมอกที่กำลังซบอยู่ตอนนี้และก็ไม่ได้รับคำตอบกลับมาแต่ดวงตาสีน้ำเข้มกับมองลงไปที่ฟอร์ด้านล่างที่กำลังมีโอเมก้ากำลังเต้นรูดเสาอยู่อย่างสนอกสนใจ โอเมก้าที่ซบอยู่ที่อกแกร่งของอัลฟ่าตรงหน้าก็รู้สึกไม่พอใจที่อีกคนเอาแต่สนใจโอเมก้าด้านล่างทั้งที่มากับเข้าแท้ ๆ

“รินขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับเดี๋ยวกลับมา”

รินกระซิบที่ข้างหูร่างสูงแต่ก็ไม่ได้รับความสนใจใด ๆ ทั้งสิ้นอัลฟ่าตรงหน้าเอาแต่สนใจคนด้านล่างจนไม่สนใจเขารินที่เห็นแบบนั้นก็รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

“เชี่ยย เซ็กซี่มากมึงดูดิ”

อู๋เพื่อนเที่ยวของคีย์ที่มาด้วยกันวันนี้มองลงไปที่ตรงกลางฟอร์ด้วยสายตาสนอกสนใจอย่างปิดไม่มิด รวมถึงอัลฟ่าอีกหลายคนที่คืนนี้หมายตาคนตัวเล็กดาวเด่นคืนนี้เอาไว้ในใจ

“กูอยากได้เขาว่ะเพื่อน หน้าตาก็สวยแถมเต้นรูดเสาเก่งอีกสวยขนาดนี้เป็นดารารึเปล่าว่ะ มึงรู้จักไหมไอ้คีย์ทำไมมองกูแบบนั้น”

ดวงตาคมฉายแววหงุดหงิดที่ได้ยินเพื่อนพูดว่าอยากได้เด็กจูออนนั้น มีอะไรน่าสนใจทำไมถึงอยากได้นิสัยก็เด็ก ๆ จืดก็จืดขาวเหมือนเกิดมาแล้วตกลงไปในถังสีขาว ร่างสูงจึงพูดตอบคำถามเพื่อนสนิทที่มีนิสัยเหมือนกันไปว่า

“อืม รู้จักเป็นนักแสดงหน้าใหม่ที่ค่ายกูเองและเป็นเพื่อนบ้านกัน”

ขณะที่พูดสายตาทรงเสน่ห์ที่ฉายแววหงุดหงิดไม่ละสายตาจากคนตัวขาวที่เต้นรูดเสาอยู่ด้านล่างแต่ปากก็พูดตอบคำถามเพื่อนสนิท อู๋ที่สังเกตดูเหมือนว่าจะรู้จักก็รีบตั้งคำถามออกไปทันที

“จริงดิแจ่มเลย ชื่ออะไรวะน่ารักฉิบหายขาวมาก”

“ชื่อซูกัสเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น และอย่าแม้ที่จะคิดกับเด็กคนนั้น”

“ทำไมเหรอเพื่อนหรือว่ามึงกับน้องมีซัมติ้งกันอยู่”

อู๋ยกขาขึ้นไขว่ห้างควงแก้ววิสกี้ที่อยู่ในมือไปมา มองไปที่เพื่อนตัวเองที่นั่งอยู่ตั้งข้ามด้วยสายตาที่มีเลศนัย

“เปล่าเป็นแค่พี่น้องกัน รู้จักกันตั้งแต่เด็ก”

“แค่นั้นจริงเหรอว่ะทำไมต้องห้ามกูเข้าไปยุ่งกับน้องเขาด้วยมันต้องมีอะไรแน่นอนมึงคิดอะไรกับน้องเขารึปะ...”

ยังไม่ทันที่จะพูดจบร่างสูงร้อยแปดสิบกว่าลุกขึ้นยืนและเดินลงไปข้างล่างผ่านหน้าอู๋ไปอย่างรวดเร็วเมื่อหันลงไปมองด้านล่างก็ถึงกับบางอ้อที่แท้ก็ลงไปหาน้องโอเมก้าตัวขาวคนนั้นที่ตอนนี้ถูกรุมล้อมไปด้วยอัลฟ่ามากหน้าหลายตา ทั้งนักธุรกิจและนักแสดงที่เข้าไปรุมล้อมเจ้าของร่างบางที่ตอนนี้ดูเหมือนจะเมามาก

“ช่วยปล่อยมือของคุณออกไปจากแขนคนผมด้วยครับ”

เสียงทุ้มเอ่ยเสียงเข้มดังไปทั่วอาณาบริเวณและปล่อยฟีโรโมนออกมาเพื่อกดดันอัลฟ่าที่กำลังโอบเอวของคนเมาแอ้ไม่รู้เรื่องออก แต่อีกฝ่ายก็ปล่อยฟีโรโมนออกมาข่มคีย์อย่างไม่พอใจตอนนี้คนที่แย่ก็คงจะเป็นโอเมก้าคนเดียวที่อยู่ในวงอัลฟ่าที่กำลังปล่อยฟีโรโมนข่มกัน ร่างบางที่ตอนนี้สั่นเป็นลูกนกหายใจไม่ออกเหมือนจะขาดอากาศหายใจร่างบางที่ตอนนี้ได้ไปนั่งอยู่บนพื้นอาการดูไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่

ร่างสูงของคีย์ที่เห็นคนตัวเล็กที่ตอนนี้ลงไปกองอยู่กับพื้นก็รีบอุ้มเจ้าตัวขึ้นมาจากพื้น และเดินออกจากร้านไปผู้คนที่อยู่รอบ ๆ เห็นแบบนั้นก็รีบหลีกทางให้เพราะตอนนี้โอเมก้าคนนั้นดูเหมือนจะแย่มากกลิ่นซากุระหอมละมุนที่ตอนนี้ฟุ้งกระจายไปทั่วร้านส่งผลต่ออัลฟ่าและโอเมก้าหลายคนลูกค้าทางร้านที่เห็นแบบนั้นก็ต่างรีบเช็คบินและรีบวิ่งออกจากร้านไปก่อนที่เหตุการณ์มันจะเลวร้ายไปมากกว่านี้

โอปอที่มาด้วยกับคนตัวเล็กก็รู้สึกเป็นห่วงเพื่อนที่ตอนนี้ฮีทอย่างกะทันหันถูกคีย์อุ้มไป นักแสดงรุ่นใหญ่ในค่ายที่ขึ้นชื่อเรื่องความเจ้าชู้ ตอนแรกเขาว่าจะเข้าไปช่วยเพื่อนที่ถูกรุมโดยอัลฟ่าเป็นฝูงแต่เข้าไปไม่ได้และตอนนี้ก็ได้แต่มองเพื่อนตัวเองที่ถูกอุ้มไปแล้ว โอปอสบถในใจว่าแย่แล้ว

เจ้าของร่างสุดเซ็กซี่ที่ไม่ได้เมามากเหมือนเพื่อนรีบเบียดตัวออกไปจากร้านรีบตามเพื่อนไปแต่เมื่อออกมากับไม่เจอคนที่ต้องการเจอ เมื่อเห็นแบบนั้นก็รีบยกโทรศัพท์หาเพื่อนตัวเองที่ไม่รู้ว่าได้เอาโทรศัพท์ออกมาจากร้านรึเปล่าก็ไม่รู้

“เธออดทนไว้ก่อนนะเดี๋ยวฉันจะลงซื้อยาแก้ฮีทที่ร้านขายยาแป๊บเดียวอย่าออกไปจากรถล่ะ”

“อืม ครับ”

คนตัวเล็กที่นั่งอยู่เบาะข้าง ๆ นั้นก็ได้แต่กระสับกระส่ายไปมาเพราะความรุ่มร้อนจากอาการฮีท รู้สึกหายใจไม่ออกยิ่งได้กลิ่นฟีโรโมนกลิ่นแอปเปิลที่คุ้นเคยก็ยิ่งทำให้อาการฮีทเพิ่มขึ้นไปอีกช่องทางด้านหลังที่ตอนนี้เปียกแฉะเต็มไปด้วยน้ำสีใสที่ผลิตออกมาไม่หยุดดูเหมือนจะเยอะขึ้นเรื่อย ๆ

“เธอโอเคไหมนี่ยาแก้ฮีทรีบกินสิ”

ฝ่ามือใหญ่ยื่นเม็ดยาที่แก้อาการฮีทระดับรุนแรงให้โอเมก้ากลิ่นซากุระที่ตอนนี้หน้าแดงตัวแดงส่งเสียงครางออกมาไม่หยุด

“อ๊ะ ไม่เอาผมอยากได้ของพี่คีย์ ได้ไหมครับผมอยากได้ของพี่”

“ไม่ได้ครับกินยาอย่าดื้อพ่อแม่นายจะเป็นห่วงขนาดไหนถ้ารู้ว่าฮีทแบบนี้และยังจะดื้อ...”

ไม่ทันที่ร่างสูงจะพูดจบโอเมก้าตัวขาวก็มานั่งคร่อมตักของร่างสูงอย่างรวดเร็วจนอัลฟ่ากลิ่นแอปเปิลนั้นยังไม่ได้ตั้งตัว ปากเล็กนั้นก็ประกบจูบลงมาที่ริมฝีปากหนา และใช้ลิ้นพยายามเปิดปากคนพี่และก็สำเร็จเมื่อได้สอดเข้ามาแล้วเจ้าของริมฝีปากสีพีชก็ดูดดึงแค่ริมฝีปากของร่างสูงไปแบบนั้นสักพักแบบเงอะงะ ๆ

“เธอแน่ใจแล้วใช่ไหมที่จะทำแบบนี้จริง ๆ แล้วจะไม่มาเสียใจทีหลัง”

“ไม่เสียใจแน่นอนครับ”

เมื่อได้รับความยินยอมจากโอเมก้าเจ้าของกลิ่นซากุระแล้วคีย์ก็ประกบจูบสอนสิ่งที่เรียกว่าจูบจริง ๆ ไม่ใช่สิ่งที่คนตัวเล็กทำเมื่อกี้ที่เป็นเหมือนการดูดปากไม่ใช่จูบ

ฝ่ามือใหญ่สอดเลื้อยมือเข้าไปในเสื้อเชิดสีขาวเขี่ยตุ่มไตสีชมพูเชอร์รี่ที่แข็งเป็นไตคนตัวเล็กสะดุ้งทันทีตามสัญชาตญาณส่งเสียงครางอื้ออึ้งดังไปทั่วรถ ก้นกลมทรงลูกพีชบดลงที่เป้ากางเกงคนพี่อย่างไม่อยู่นิ่งทำให้มังกรที่หลับใหลให้ตื่นขึ้นมาอย่างง่ายได้