หนีรักสารเลว (ฉบับผู้ชายสารเลว)

“พนันกับกูไหม ถ้ามึงจีบติดภายในหนึ่งเดือน กูให้มึงห้าหมื่น แต่ต้องมีหลักฐานนะ”

“เอาไง กูลงอีกหนึ่งหมื่น ถ้ามึงจีบไม่ติดต้องจ่ายเงินมาให้พวกกูนะ”

“ดิว”

เวลา 17:15 น. ณ มหาลัยฯ เอกชนแห่งหนึ่ง

เสียงลิฟต์ดังขึ้นเมื่อถึงชั้นหนึ่งนักศึกษาบริหารชั้นปีที่ 1 กำลังเดินกันออกมาจากลิฟต์ สายฝนกำลังโปรยปรายลงมาไม่หยุด ได้ยินเสียงบ่นของเหล่านักศึกษากันหลายคนเพราะไม่ได้เตรียมตัวกับฝนที่ตกอย่างกะทันหัน

“กิ่ง มีเทพบุตรมารอแกด้วย” รักษ์เอ่ยแล้วหันไปยิ้มให้กับเพื่อน กิ่งฟ้าก้มหน้าเขินอายเมื่อมองเห็นผู้ชายที่มาตามจีบเธอเช้าเย็น และในตอนนี้เขาก็กำลังเดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับร่มในมือ

“วันนี้เดี๋ยวพี่ไปส่ง” เขายิ้ม ก่อนหันไปยื่นส่งร่มให้กับเพื่อนของกิ่งฟ้า “ให้พี่ไปส่งไหม” เขาถามเพื่อนของหญิงสาวที่กำลังตามจีบ

“ไม่เป็นไรค่ะ” รักษ์รีบปฏิเสธทันที จ้องมองมีนาที่เป็นเพื่อนสนิทอีกคน

“เอาไว้เจอกันวันจันทร์นะ” มีนารีบดึงแขนของรักษ์เดินจากไป ทิ้งให้เพื่อนสนิทที่กำลังก้มหน้าเขินเอาไว้กับผู้ชายรูปหล่อคณะวิศวะที่มีชื่อเสียงเรื่องความเจ้าชู้

แต่เขาก็พิสูจน์ให้ได้เห็นมาเกือบหนึ่งเดือนแล้ว ความเป็นสุภาพบุรุษของชายหนุ่มทำให้หญิงสาว กลุ่มนี้ไว้ใจเขาเป็นที่สุด เช้าถึงเย็นถึงคงไม่มีใครทำได้แบบผู้ชายคนนี้แล้ว

“หิวไหม” เขาโน้มใบหน้าลงมาใกล้ “กินข้าวก่อนกลับกันดีไหมครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ กลับดีกว่าค่ะ” กิ่งฟ้ากระชับกระเป๋าสะพายข้างขึ้นบ่า เธอยิ้มเล็กน้อยก่อนที่เสื้อหนังสีดำจะถูกวางทับลงมาที่ตัวของเธอ

“ไปเถอะพี่จอดรถเอาไว้ตรงนั้น แต่ต้องวิ่งนะเพราะร่มพี่เอาให้เพื่อนกิ่งไปแล้ว” น้ำเสียงนุ่มทุ้มต่ำทำให้กิ่งฟ้ายิ้มอีกครั้งก่อนที่จะพยักหน้า ทั้งสองหลบฝนด้วยเสื้อหนังสีดำราคาแพงของเขา

“พี่เปียกหมดแล้ว” เธอเอ่ยเมื่อขึ้นมานั่งบนรถยนต์ของมาธัส “หนูมีแค่ผ้าเช็ดหน้าค่ะ” เธอยื่นให้แล้วส่งยิ้มอ่อนหวานเหมือนกำลังโปรยเสน่ห์ แต่คนตรงหน้ารู้ดีว่ารอยยิ้มหวานนี้เป็นรอยยิ้มที่มาจากใจของเธอ

“พี่ขอไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องก่อนได้ไหม ห้องพี่อยู่ใกล้ ๆ นี่เอง”

“คือ…” หญิงสาวเงียบไปและกำลังคิดเล็กน้อย

“รอพี่อยู่บนรถครับ แป๊บเดียวสิบนาที” เขาหันมาส่งยิ้มแล้วขับรถตรงไปที่ห้องพักของตนเอง โดยหญิงสาวไม่ทันได้ปฏิเสธว่าจะไม่ไปด้วย ตลอดทางเต็มไปด้วยรถที่แน่นท้องถนน

ยิ่งฝนตกหนักแบบนี้ยิ่งทำให้รถติด มหาลัยแห่งนี้อยู่ใจกลางเมืองไม่ต้องพูดถึงเวลาตอนเย็นว่ารถจะติดมากแค่ไหน กว่าจะขับรถมาถึงห้องพักของมาธัสได้ก็เล่นเอาเกือบหนึ่งชั่วโมงทั้งที่ระยะทางเพียงไม่ไกล

“ลงมาก่อนเถอะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งตากแอร์มานานคงหนาวแย่ กว่าจะถึงยังต้องนั่งตากแอร์กลับบ้านอีก ทำตัวให้อุ่น ๆ จะได้ไม่ป่วย” เขาส่งยิ้มอ่อนโยนแล้วเดินมาเปิดประตูรถยนต์ให้กับกิ่งฟ้า

หญิงสาวลังเลแต่สุดท้ายก็ทนคำพูดที่ชายหนุ่มหว่านล้อมไม่ไหว เดินตามหลังเขาเข้ามาที่ห้องพัก ตึกสูงมากกว่าสิบชั้นจึงไม่ค่อยมีผู้คนพลุกพล่านมากนัก

เมื่อเดินเข้ามานั่งภายในห้อง กิ่งฟ้ารีบหันมองสำรวจอย่างรวดเร็ว มันเป็นระเบียบเรียบร้อยเกินกว่าจะเป็นห้องของผู้ชายอย่างมาธัส ดูจากภาพภายนอกเขาไม่ได้เป็นคนเจ้าสำอางหรือรักความสะอาดนัก

“ให้ฝนหยุดตกก่อนค่อยกลับดีไหม กิ่งโทรบอกที่บ้านก่อนดีไหมครับ พี่ขอไปอาบน้ำก่อน” เขาพูดแล้วมองดูตัวเอง เสื้อของเขานั้นเปียกไปข้างหนึ่งเธอพยักหน้าตอบรับอีกครั้ง

“ค่ะ”

“เดี๋ยวพี่ไปเอาเสื้อมาให้เปลี่ยน” ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินหายเข้าไปในห้องนอนไม่นานก็กลับมาพร้อมเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ส่งมาให้แก่เธอ แล้วเขาจึงเดินไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่

เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ เมื่อกิ่งฟ้าติดต่อบอกคนที่บ้านว่าเธอนั้นติดฝนอยู่ระหว่างทางกลับบ้านอาจกลับช้าหน่อย กว่าจะวางสายไปได้แม่ของเธอก็บ่นและเน้นย้ำให้เธอรีบ ๆ กลับบ้านให้ไวอย่าไปเถลไถลที่ไหน

มาธัสเดินออกมาหาเธอที่ห้องนั่งเล่น เพราะห้องที่เขาอยู่นั้นแยกห้องนอนห้องนั่งเล่นและห้องครัวออกเป็นโซน เขาเดินเข้ามาที่ครัวเพื่อหยิบน้ำดื่มมาให้กับเธอ

“ดื่มน้ำหน่อยไหม” เขาวางน้ำที่เปิดให้เรียบร้อยแล้วให้กับเธอ ก่อนจะยกน้ำอีกขวดขึ้นดื่มด้วยความกระหาย “มองพี่ทำไมครับ”

“เปล่าค่ะ” กิ่งฟ้ารีบยกน้ำขึ้นดื่มเพื่อดับอาการเขินอายของตัวเอง “ไปส่งกิ่งเถอะค่ะ”

“ทำไมครับ ไม่อยากอยู่กับพี่เหรอ” เขานั่งลงข้าง ๆ แล้วจ้องมองใบหน้าสวยหวานที่ผู้ชายคนไหนเห็นก็อยากเข้ามาจีบ แต่ด้วยเธอนั้นเป็นคนที่มีกำแพงสูงมาก ผู้ชายที่อยากเข้าใกล้หลายคนต้องยอมถอยห่าง

“มะ…ไม่..ใช่ค่ะ” เธอตอบเสียงเบาแล้วก้มหน้าเขินอายอีกครั้ง ไม่กล้าสบตาผู้ชายตรงหน้าเพราะมันทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรง

“ทำไมพูดกับพี่กิ่งต้องก้มหน้าทุกครั้งด้วยครับ อายเหรอ” เขาไม่พูดเปล่ายังยื่นมือมาเชยปลายคางให้มองสบตากับเขา มาธัสยิ้มหวานแล้วค่อย ๆ โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้

ริมฝีปากหนาทาบทับลงมาที่ริมฝีปากบางอย่างนุ่มนวล กิ่งฟ้านิ่งไปชั่วขณะเธอกำลังผลักให้เขาออกห่างแต่ถูกวงแขนแข็งแรงของชายหนุ่มสวมกอดเอาไว้

มาธัสกดริมฝีปากลงมาที่กลีบปากอวบอิ่ม ดุนดันปลายลิ้นให้แทรกผ่านเข้าไปในริมฝีปากของเธอ ด้วยความไร้เดียงสาของกิ่งฟ้าไม่นานปลายลิ้นอุ่นก็ถูกสอดผ่านเข้ามาในโพรงปาก

ชายหนุ่มควานหาความหอมหวานจนอีกคนเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่นุ่มนวล ร่างบางถูกดันให้นอน ราบลงไปบนโซฟาก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะตามติดคร่อมบนร่างกาย

“อื้อ” เสียงครางเบา ๆ จากคนใต้ร่างทำให้มาธัสรีบเดินหน้ามอบความปรารถนาให้กับเธอและตัวเองอย่างรวดเร็ว

มือหนาสอดผ่านเข้ามาในเสื้อยืดสีขาวลูบเลื่อนไปตามผิวเนียนละเอียดขาวนวลก่อนที่ตะขอบราลูกไม้สีขาวและถูกปลดออกอย่างรวดเร็ว กิ่งฟ้าไม่ได้รู้สึกตัวเพราะกำลังเคลิ้มไปกับรสจูบที่เขามอบให้

มาธัสวางมือลงที่หน้าอกอวบอิ่มที่ล้นมือ เขาดูตกใจไม่คิดว่าหญิงสาวตัวบางเล็กจะซ่อนรูปได้มากขนาดนี้ ริมฝีปากของทั้งสองค่อย ๆ ผละออกจากกัน

“อย่าค่ะ” หญิงสาวรีบดันตัวออกห่างแต่ชายหนุ่มกลับตามติด

“พี่รักกิ่งนะครับ” เขาโน้มตัวลงมาหอมแก้ม “กิ่งไม่ชอบพี่เหรอครับ พี่รักกิ่งนะ” คำพูดแสนหวานทำให้หญิงสาวที่ด้อยประสบการณ์ยิ้มเขิน

“แต่ทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ เราต้องแต่งงานกันก่อน” เธอยังคงวาดฝันถึงวันแต่งงานของตนเองกับชายคนที่รัก

“ผู้ชายทุกคนอยากครอบครองสิ่งที่ตัวเองรักกันทั้งนั้น พี่ก็เหมือนกัน การที่ผู้หญิงยอมมอบสิ่งหวงแหนให้กับผู้ชายที่ตัวเองรัก นั้นก็หมายถึงการแสดงความจริงใจอีกแบบเหมือนกันนะครับ”

“คือ…กิ่ง…” เธอมีสีหน้าตกใจเมื่อได้มองเห็นใบหน้าของมาธัสที่ดูเศร้า เขาถอยห่างนั่งก้มหน้า “ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ”

“ไม่เป็นไรพี่เข้าใจ พี่ก็แค่...” เขาพูดเสียงสั่น ยิ่งทำให้หญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านข้างรีบก้มลงมองใบหน้าของเขา

“พี่ร้องไห้ทำไมคะ”

“พี่รู้ว่ากิ่งไม่ได้ชอบพี่ มีแต่พี่ที่รักกิ่งข้างเดียว รีบแต่งตัวเถอะพี่จะไปส่ง” เขาลุกขึ้นยืน แล้วกำลังเดินเข้าไปในห้องนอน แต่ถูกมือของกิ่งฟ้าดึงชายเสื้อเอาไว้

“กิ่งก็รักพี่เธียรค่ะ กิ่งยอมค่ะ” เธอใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีในการคิดไตร่ตรองก่อนที่จะพูดออกไป เพราะเธอไม่อยากเห็นเขามีความทุกข์

“อย่าฝืนใจเลยกิ่ง พี่ไม่อยากให้กิ่งต้องมาฝืนทนอยู่กับพี่ รีบแต่งตัวเถอะพี่จะไปส่ง ต่อไปพี่จะไม่ไปให้กิ่งเห็นหน้าพี่อีกแล้ว”

“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ กิ่งไม่ได้ฝืนทนค่ะ กิ่งรักพี่เธียรจริง ๆ นะคะ กิ่งยอมทุกอย่างค่ะ เพื่อพี่กิ่งยอมค่ะ” เธอยังคงดึงชายเสื้อของเขาเอาไว้แน่น มาธัสหันมานั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ

“พี่รักกิ่งนะครับ ขอบคุณนะที่กิ่งตอบรับพี่” เขายิ้มแล้วอุ้มเธอเดินเข้ามาในห้องนอน ก่อนวางหญิงสาวลงบนเตียงนอนกว้างสีขาวสะอาดตา

“แต่กิ่งต้องรีบกลับบ้านนะคะ” เธอยังเป็นกังวล อยากรีบกลับบ้านเพราะคนเป็นแม่รออยู่

“ไม่ต้องห่วงพี่จะรีบทำ กิ่งได้กลับบ้านไม่เกินสองทุ่มแน่นอนครับ” ชายหนุ่มยิ้มหวานอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะถอดเสื้อยืดที่สวมใส่ออกจากร่างกาย

ชายหนุ่มใช้มือวางลงที่เรียวขาขาวก่อนสอดมือเข้าไปใต้กระโปรงจีบรอบด้วยความอ่อนโยน ดวงตากลมโตจ้องมองการกระทำของชายที่รักด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ

มาธัสโน้มตัวลงมามอบจูบอย่างอ่อนหวานให้กับกิ่งฟ้าอีกครั้ง มารู้ตัวก็ตอนที่เสื้อผ้าบนร่างกายของเธอไม่เหลือติดตัวแล้ว ดวงตาคมกวาดมองเรือนร่างสวยตรงหน้าด้วยความชื่นชม

ไม่คิดเลยว่าหญิงสาวอย่างเช่นกิ่งฟ้าจะดูเร้าอารมณ์ของเขาได้มากขนาดนี้ มองตรงไหนก็สวยงามไปหมด ทั้งความเขินอายที่ดูไร้เดียงสายิ่งทำให้เขาชอบมอง

“พี่อย่ามองนานสิคะ” เธอใช้มือปิดร่างกายเอาไว้เท่าที่จะสามารถปิดได้

“กิ่งสวยมากเลยครับ” เขาเอ่ยชมยิ่งทำให้คนที่นอนเขินทำตัวไม่ถูก “เป็นของพี่นะครับคนดี” น้ำเสียงอ่อนหวานทำให้หัวใจที่เต้นเร็วยิ่งเต้นเร็วเข้าไปอีก

มือบางถูกดึงออกก่อนที่มาธัสจะใช้ปลายลิ้นสัมผัสที่ยอดอกสีหวาน เขาดูดเลียวนอยู่นานหลายนาที ได้ยินเสียงครางที่หญิงสาวพยายามกลั้นเอาไว้ ปลายลิ้นยิ่งตวัดเลียเร็วดูดดึงให้อีกฝ่ายเกิดความเสียวซ่าน

มือข้างหนึ่งวางทาบลงที่หน้าท้องแบนราบกดลูบไปตามเรือนร่างเปลือยเปล่าด้วยความเสน่หา ริมฝีปากยังคงครอบครองยอดอกเหมือนกำลังหลงใหลไม่อยากถอยออกไปที่ใด

“อื้อ พี่เธียร อ๊ะ” เธอสะดุ้งเมื่อฝ่ามือใหญ่หยุดนิ่งที่เนินเนื้อสาว ก่อนที่ปลายนิ้วข้อแข็งจะกรีดลงที่รอยแยกของความเปียกชื้น สะกิดเข้าที่ปุ่มกระสันทำให้คนใต้ร่างสั่นสะท้านไปทั้งตัว

เขาแทรกกายเข้าหาเมื่อเรียวขาขาวถูกดันให้แยกออก ริมฝีปากเลื่อนลงมาตามท้องน้อยหยุดนิ่งที่กายสาวเรียบเนียน ก่อนใช้ปลายลิ้นลากยาวไปตามรอยแยกของเนื้อที่ปิดสนิท

“อื้อ…พี่เธียร กิ่งรู้สึกแปลก ๆ“ เธอใช้มือสอดลงที่เรือนผมของเขา ยกสะโพกขึ้นตามจังหวะของปลายลิ้นที่ตวัดโดนปุ่มกระสัน เสียงครางดังอยู่ไม่นานก่อนร่างบางจะสั่นเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำรักออกมาให้เขาได้โลมเลียอย่างสมใจ

“พี่ขอนะครับคนดี” เขาเลื่อนใบหน้าขึ้นมากระซิบที่ใบหู ก่อนจะใช้หัวหยักลากยาวไปตามรอยแยกที่ชุ่มฉ่ำ “อ๊า” เขาครางออกมา ความตื่นเต้นกำลังทำให้มาธัสมือสั่น

เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้เชยชมความบริสุทธิ์ของหญิงสาว ผู้ชายเช่นเขานิยมผู้หญิงที่มีประสบการณ์มากกว่า แต่พอได้ลองชิมความหอมหวานของผู้หญิงตรงหน้ากลับทำให้เขาอยากเปลี่ยนรสนิยมของตนเอง

หัวหยักถูกกดผ่านรอยแยกเข้าไปเพียงส่วนหัว กิ่งฟ้าก็กรีดร้องออกมาสุดเสียงด้วยความเจ็บปวด ทั้งยังร้องไห้เสียงดังร่างบางกำลังพยายามถอยหนีและเอ่ยขอให้มาธัสเลิกดันมันเข้ามาในกายของเธอ

“พี่เธียร กิ่งเจ็บค่ะ พอแล้ว ฮึก ฮึก” เธอสะอื้นไห้ ทั้งยังถอยหนีแต่กลับถูกมือหาจับสะโพกเอาไว้แล้วเขาจึงกดแก่นกายเข้ามาทีเดียว “ฮึก เจ็บ!”

“ไม่ร้องนะคนเก่ง อื้อ…พี่ไม่ขยับแล้วครับ โอเคไหม ไม่ต้องเกร็งเดี๋ยวมันก็ดีขึ้นนะครับ” ชายหนุ่มรีบเอ่ยปลอบทั้งยังมอบจูบให้กับเธออีกครั้ง

สองมือเล้าโลมบีบเคล้นให้หญิงสาวใต้ร่างมีอารมณ์ร่วมกับเขา เพียงไม่นานกิ่งฟ้าก็หลงเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสมือของมาธัส เอวสอบเริ่มขยับเนิบนาบให้อีกคนได้ปรับตัว

เขาจับแขนของเธอให้โอบกอดลำคอของเขาเอาไว้ ก่อนที่จะขยับสะโพกเร็วเป็นจังหวะ ความคับแน่นและตอดรัดทำให้ชายหนุ่มครางออกมาด้วยความพอใจ เขาก้มลงมาหอมแก้มของเธอหลายครั้งเพื่อแสดงความรักที่มีต่อกิ่งฟ้า

“อ๊า หายเจ็บหรือยังครับ อือ” เขาถามด้วยความเป็นห่วง เพราะยังมองเห็นสีหน้าของความเจ็บปวดของเธอ

“นิดหน่อยค่ะ อื้อ..” เธอพยักหน้าว่ายังมีความเจ็บหลงเหลืออยู่ “ช้า ๆ หน่อยค่ะ อื้อ”

“เริ่มเสียวแล้วใช่ไหม อ๊า…ตอดพี่แน่นแบบนี้จะเสร็จแล้วใช่ไหมครับ” เขายิ้มแล้วซุกใบหน้าลงมาที่หน้าอกของเธอ ทั้งใช้ริมฝีปากทั้งใช้มือบีบเคล้น ทำไมทุกอย่างที่เป็นกิ่งฟ้าเขาถึงได้ควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้

“อ๊า…พี่เธียร กิ่งไม่ไหวแล้วค่ะ อ๊า” เธอครางทั้งยังตอดรัดแก่นกายที่กำลังกระแทกเข้าออก เหมือนคนบนร่างจะได้รู้ว่าเธอนั้นกำลังจะพบกับความสุข เพียงไม่นานเธอก็สั่นกระตุกสวมกอดเขาเอาไว้แน่น

“อร๊าสสส” ชายหนุ่มกดแก่นกายเข้ามาในกายสาวที่กำลังตอดรัด เขาได้ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้ามาเต็มช่องทางรักทั้งยังไม่ยอมถอยห่างมอบจูบให้กับเธออย่างดูดดื่มอีกครั้ง

“อื้อ…พอแล้วค่ะ กิ่งต้องกลับแล้วนะคะ” เธอดันแผงอกของเขาเอาไว้ ก่อนจ้องมองร่างกายกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามให้เต็มสองตา ก่อนที่สายตาจะหยุดมองที่ส่วนล่างของเขา

“เห็นหมดแล้วไม่ต้องอาย” เขาลุกขึ้นเดินเปลือยเข้าไปในห้องน้ำ ทำให้กิ่งฟ้ารีบยกมือขึ้นปิดตาได้ยินเพียงเสียงหัวเราะของเขาเท่านั้น

หญิงสาวมองคราบเลือดสีแดงสดที่ติดอยู่บนเตียงนอนสีขาว มันย้ำเตือนเธอให้ได้รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นคือความจริง เธอกลายเป็นผู้หญิงของเขาไปแล้ว พอคิดถึงมาธัสใบหน้าก็ร้อนผ่าวรีบก้มลงเก็บเสื้อผ้าของตัวเองขึ้นมาสวมใส่

ชายหนุ่มขับรถหยุดจอดที่หน้าร้านขายยาที่เป็นทางผ่านระหว่างไปส่งหญิงสาวที่บ้าน เขาหันมายิ้มบอกให้กิ่งฟ้ารออยู่บนรถก่อนที่เขาจะเดินลงไปที่ร้านขายยา

ครืด ครืด เสียงแจ้งเตือนข้อความของมาธัสดังขึ้นแต่เจ้าของเครื่องโทรศัพท์กลับลงไปซื้อของ กิ่งฟ้ามองที่หน้าจอมือถือที่ตอนนี้มีข้อความเด้งขึ้นมา

“มึงชนะแล้ว เดี๋ยวกูโอนเงินให้”

“เด็ดหรือเปล่าวะ น้องกิ่งของมึง”

“แล้วมึงจะทำยังไงต่อ ชนะพนันแล้ว จะทิ้งหรือเก็บเอาไว้กินเรื่อย ๆ แต่กูอยากลองเหมือนกัน แบ่งกูด้วยสิ”

“หายไปไหนวะ ทำไมไม่ตอบข้อความ”

กิ่งฟ้ามองข้อความที่เด้งขึ้นหน้าจอ เธอหยิบมันขึ้นมาพร้อมกับมือที่สั่น โทรศัพท์ของมาธัสไม่ได้ล็อกหน้าจอเอาไว้เธอจึงได้อ่านข้อความที่เขาได้พูดคุยกับเพื่อน

น้ำตาของเธอไหลอาบสองข้างแก้ม เมื่อได้ยินเสียงประตูรถยนต์ที่เปิดออกชายหนุ่มรีบดึงโทรศัพท์ของตัวเองคืนกลับไปก่อนที่เขาจะวางยาลงบนมือของเธอ

“กินยาคุมฉุกเฉินตอนนี้เลย” เขาเปิดขวดน้ำให้กับเธอ และไม่ถามว่าเธอนั้นร้องไห้ทำไมแต่ก็คงจะรู้ว่ากิ่งฟ้าได้อ่านข้อความของเขากับเพื่อนแล้ว

“พี่ไม่อธิบายหน่อยเหรอคะ”

“หึ…ไม่แก้ตัวหรอกนะ” เขายกยิ้มมุมปากแล้วขับรถตรงกลับบ้านของเธอ ภายในรถมีแต่เสียงสะอื้นไห้ของหญิงสาว “เลิกร้องไห้สักทีรำคาญ”

“......” เธอไม่ได้พูดสิ่งใดยังคงเอาแต่นั่งร้องไห้ จนกระทั่งรถยนต์จอดนิ่งที่หน้าบ้านหลังใหญ่ “พี่รักกิ่งหรือเปล่าคะ”

“รีบลงไป” เขาไม่ตอบแต่กลับไล่ให้เธอลงไปจากรถของตัวเอง สายตาไม่แม้แต่จ้องมองใบหน้าหญิงสาวที่พึ่งบอกว่ารัก

“โกหกสินะคะ” กิ่งฟ้าปาดน้ำตาพร้อมกับยิ้มเย้ยหยันให้กับความโง่และความใจง่ายของตัวเอง เธอเปิดประตูรถยนต์เดินลงจากรถแล้วปิดประตูเสียงดัง

มาธัสถอนหายใจจ้องมองแผ่นหลังที่เดินเข้าไปในบ้านอยู่ไม่นานก่อนที่เขาจะขับรถจากมา พร้อมกับความรู้สึกบางอย่าง ความจุกแน่นในอกมันคืออะไร… แล้วมือที่อยากคว้าเธอเอาไว้อีกล่ะมันคืออะไร…