09 สลบคาอก

อิณรานั่งตัวเกร็ง กำสาบเสื้อไว้แน่นเพราะข้างในไม่ได้ใส่อะไร พอเห็นดังนั้นราฟาเอลก็กระแทกลมหายใจด้วยความหงุดหงิดกับความเหนียมอายของเธอทั้งๆที่เขาเองก็สัมผัสมาทุกซอกทุกมุมแล้ว

มือแข็งดั่งคีมเหล็กกระชากร่างของเธอเข้ามาใกล้ ไม่สนใจอาการป่วยของเธอเลยด้วยซ้ำ จากนั้นเขาก็บังคับให้เธอถอดเสื้อผ้าออก แม้หญิงสาวจะออกแรงขัดขืนแต่สุดท้ายเสื้อผ้าก็หลุดออกจากร่างอยู่ดี

“ยะ…อย่า”

“จะอายทำไม มากกว่านี้ฉันก็ทำมาแล้ว” แม้ผิวกายของเธอจะร้อนรุ่มแค่ไหนแต่เขาก็ไม่ได้มองว่ามันเป็นอุปสรรคเลย

อิณรากัดริมฝีปากสั่นระริกเมื่อเขาซุกใบหน้าเข้าที่ซอกคอแล้วขบเม้มอย่างหื่นกระหาย ทั้งอับอาย และโกรธตัวเองที่ไม่สามารถต้านทานแรงมหาศาลของซาตานร้ายได้

ไม่รู้ด้วยซ้ำเขาเป็นใคร หน้าตาเป็นยังไง คงโหดร้ายไม่ต่างจากนิสัย

“ฮึก….” อิณราทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนร้องไห้น้ำตาไหลริน ปล่อยให้ชายหนุ่มบันเทิงกับเรือนร่างอย่างเอาแต่ใจ

ความร้อนจากแก้มแดงแผ่มาถึงร่างสูงใหญ่ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ ประกบริมฝีปากลงไปที่ปากร้อนแสนอวบอิ่ม มอบจุมพิตแสนป่าเถื่อนจนหญิงทนมองภาพนั้นไม่ไหว หลับตาแน่น ปล่อยให้น้ำตาไหลรินลงมาไม่ขาดสาย

ราฟาเอลเองก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมร่างกายของอิณราถึงมีแรงดึงดูดขนาดนี้ เพียงแค่ได้จูบ เลือดในร่างกายก็เดือดพล่านขึ้นมาทันที

นี่สินะ…รสชาติของนังฆาตกร!

ราฟาเอลจัดการปลดเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองออกเผยให้เห็นมัดกล้ามเนื้อเรียงสวยที่ผ่านการดูแลมาเป็นอย่างดี ก่อนจะเคลื่อนขึ้นไปคร่อมทับร่างสั่นระริกของลูกไก่ในกำมือ แต่จู่ๆชายหนุ่มก็นึกอะไรขึ้นมาได้ กระชากผมของเธอขึ้น ล้วงมือถือออกมาถ่ายรูปตอนที่เธอกำลังนอนเปลือยอยู่บนเตียง แสงแฟลชจ้าทำให้อิณราเผลอหลับตาเลยไม่มีโอกาสได้เห็นใบหน้าของผู้ชายคนนั้น

“ฉันจะส่งรูปพวกนี้ไปให้ครอบครัวเธอดู อยากรู้เหมือนกันว่าพวกมันจะอกแตกตายหรือเปล่า ถ้ารู้ว่าลูกสาวคนเล็กโดนอะไรมาบ้าง”

“ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ ต่อให้คุณส่งไปก็ไม่มีใครสนใจฉันหรอก”

“ลูกหายไปทั้งคน ป่านนี้พ่อของเธอคงแจ้งตำรวจแล้วล่ะมั้ง ได้ข่าวว่าเส้นใหญ่ไม่ใช่หรอ งั้นก็รีบตามหาให้พบสิ”

ประโยคนั้นทำให้อิณราสะอึกสะอื้นขึ้นมาทันทีเพราะรู้ดีว่าไม่มีใครสนใจเธอหรอก ขนาดออกจากบ้านมาเกือบหนึ่งอาทิตย์ก็ยังไม่เห็นมีใครโทรตามเลย

พวกเขาไม่ได้รักหรือสนใจใยดีเธอขนาดนั้น

เชื่อว่าถ้าบิดาตามหาจริงๆ ป่านนี้คงเจอตัวเธอไปนานแล้ว แต่ที่ยังไม่เห็นใครมาช่วยนั่นก็เพราะ…ท่านไม่ได้รักเธอเหมือนที่รักพี่ๆทั้งสองคน

“ร้องไห้ทำไม? กลัวฉันส่งรูปพวกนี้ไปหรอ”

“เปล่าค่ะ ต่อให้คุณส่งไปหรือไม่ส่งไป สุดท้ายฉันก็หนีคุณไม่พ้นอยู่ดี”

“รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัวแบบนี้ก็ดี ค่อยคุยกันง่ายหน่อย” เขาโยนมือถือลงบนที่นอนแล้วเดินหน้าบรรเลงเพลงรักต่อ

ทรวงอกอวบอิ่มคู่สวยชูชันล่อตาล่อใจจนร่างสูงเผลอเปล่งเสียงกระเส่าในลำคอเบาๆ ยิ่งเห็นยิ่งอยากสัมผัส อยากครอบครองทุกซอกทุกมุมอีกรอบ

ใบหน้าหล่อสะลักท่ามกลางความมืดมิดเคลื่อนเข้าไปฝังจมูกที่สองเต้าอวบสวย แล้วครอบครองยอดประทุมถันด้วยริมฝีปาก มือร้อนเลื่อนผ่านลำตัวลงไปจนกระทั่งถึงใจกลางร่าง ลูบไล้ ปลุกเร้าอารมณ์ของอีกฝ่าย แต่ทำยังไงเธอก็ไม่มีอารมณ์ร่วมสักที

คนป่วยสะลึมสะลือบรือตาขึ้นเห็นเงาตะคุ่มของร่างยักษ์กำลังดูดดึงยอดหน้าอกอย่างเมามันส์ เธอหลบหนีภาพแห่งความโหดร้ายด้วยการหลับตาแล้วเบือนหน้าหนีเพราะไม่อาจทนเห็นสิ่งที่เขากระทำได้

ขอให้มันเป็นเพียงความฝัน…ขอให้มันเป็นเพียงฝันร้าย เธออ้อนวอนต่อพระเจ้า

“ฉันไม่ไหวแล้ว” เขาบอกเสียงแหบพร่าพลางหยัดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วแยกเรียวขาร้อนจัดออก อิณราผวาเฮือกทุกครั้งที่รู้ตัวว่าสิ่งนั้นมันกำลังจะเข้ามาอีกแล้ว

เธอสะอื้นหนักขึ้นเรื่อยๆ

“ร้องไห้ไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก เพราะต่อให้เธอป่วยใกล้จะตายฉันก็ไม่สนใจ ยังไงเธอก็ต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำลงไป พวกเธอไม่เข้าใจคนสูญเสียหรอก!”

ซ้วกก!!

จบปะโยคนั้นเขาก็กระแทกท่อนเอ็นเข้าไปโพรงถ้ำที่ไร้น้ำหล่อลื่นเป็นตัวนำทางแล้วแช่แก่นกายไว้ข้างใน คนเจ็บปวดทรมานดิ้นรนเพราะทนไม่ไหว เจ็บไม่ต่างจากวันแรกที่ถูกกระทำ เจ็บเหมือนร่างจะฉีกออกจากกัน

“เจ็บ…ฮึก….ฉันเจ็บ~”

“ถ้ารู้ว่าเจ็บก็อย่าเกร็งสิ” เขากระแทกเสียงด้วยความหงุดหงิดเพราะต้องการปลดปล่อย ในขณะที่อิณราร้องไห้ครวญครางด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว

ราฟาเอลไม่รอให้หญิงสาวพร้อมเพราะรู้ว่ายังไงเธอก็ไม่มีวันพร้อม ลงมือกระแทกกระทั้นท่อนเอ็นยาวใหญ่เข้าไปอย่างหนักหน่วง ถี่รัว ทำให้หญิงสาวกรีดร้องลั่นห้องอีกรอบ

“ฮื้ออ!! เจ็บ…เจ็บเหลือเกิน ได้โปรดเอามันออกไป”

เธอไม่พร้อมและไม่เคยพร้อมกับสิ่งที่เขากำลังมอบให้ ร่างกายสั่นสะท้าน เจ็บจนเกร็ง แต่ซาตานร้ายก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ โหมกระหน่ำร่างเข้ามาอย่างหนัก

ปึก!ปึก!ปึก!

บทรักที่แสนรุนแรงจนเจ็บแสบไปทั้งร่าง อีกทั้งเขายังใช้คมเขี้ยวขบกัดหน้าอกของเธอครั้งแล้วครั้งเล่าจนเลือดไหลซึม แต่นั่นก็ยังไม่เจ็บปวดเท่ากลางร่างที่กำลังเสียดสีกับท่อนเอ็น

เจ็บจนน้ำตาไหลพราก มือน้อยจิกเล็บลงบนที่นอนเพื่อบรรเทาควาเจ็บปวด

ฝั่งของราฟาเอลเริ่มหงุดหงิดอีกครั้งเพราะหญิงสาวไม่ยอมให้ความร่วมมือด้วยการปล่อยน้ำรักออกมาสักที เขารีบถอนแก่นกายออกกลางคันแล้วก้มลงไปดูดกลืนกินความหวานจากใจกลางร่าง แต่ก็สัมผัสได้แค่กลิ่นคาวเลือด ไร้น้ำล่อลื่น

“ในเมื่อเธอไม่ยอมให้ความร่วมมือ งั้นก็ทนเจ็บต่อไป” เขารู้ว่าเธอเจ็บ เพราะขนาดคนที่เคยมีอะไรกับเขา มีน้ำหล่อลื่นเป็นตัวนำทางยังบ่นว่าไม่ไหวเลย แต่ในเมื่อเขาโน้มน้าวแล้วเธอยังไม่มีอารมณ์ร่วม งั้นก็ทนเจ็บต่อไป

ปึก!ปึก!ปึก!...

อิณรากัดริมฝีปากจนห้อเลือด สะดุ้งเฮือกเมื่อเขาแทงท่อนเอ็นร้อนเข้ามาอีกครั้งแล้วกระแทกสะโพกสอบเข้ามาอย่างหนัก

รอบนี้เขายกร่างของเธอขึ้นนั่งตักแล้วกระแทกความเป็นชายเข้ามา ส่วนปากก็ดูดดึงยอดหน้าอกอวบอยู่อย่างนั้น

ร่างอ่อนปลวกเปียกของอิณราค่อยๆอ่อนแรงลง ภาวนาขอให้บทรักอันแสนทรมานนี้สิ้นสุดลงสักที

ไม่ไหวแล้ว…เจ็บเหลือเกิน

อิณราค่อยๆซบหน้าลงที่ไหล่กว้างในท่าที่เธอนั่งคาบอยู่บนตัก ส่วนราฟาเอลยังคงหรรษากับการร่วมรัก กระตุกสะโพกขึ้นลงถี่รัวโดยไม่รู้ว่าตอนนี้หญิงสาวตัวเล็กนั้นได้สลบคาอกไปแล้ว