Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
มะนาวกลับขึ้นมาทิ้งกายลงนอนบนเตียงภายในห้องนอนของตัวเองทั้งที่ใจยังสั่นระทึก ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าวันนี้จะได้เจอกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน สิงห์เพิ่งทำให้หญิงสาวผู้ไร้เดียงสาในเรื่องเซ็กส์อย่างมะนาวได้รู้ว่าอาการ ‘อารมณ์กระเจิง’ นั้นเป็นยังไง มะนาวนอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง ภายในช่องท้องยังตีรวนเหมือนมีมวลคลื่นปั่นป่วนอยู่ภายใน ไม่ง่ายเลยสักนิดที่จะสลัดความรู้สึกเสียวซ่านออกไปจากอารมณ์ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้หล่อนจะไม่เดินตามเขาเข้าไปหลังคอกม้าอย่างเด็ดขาด “อ๊า... ซี้ด... ” หญิงสาวเผลอครางออกมา รู้สึกว่าร่างกายของตนกำลังตกอยู่ในอาการสะบัดร้อนสะบัดหนาว กล้ามเนื้อรอบๆ โพรงสวาทมีอาการเกร็งตัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หัวนมแข็งตั้งเป็นตุ่มไต ตุงขึ้นมาเสียดแทงอยู่ใต้เสื้อ “นี่เราเป็นอะไร” มือเรียวลูบไล้แขนตัวเองไปมา รู้สึกขนลุก ยิ่งนึกถึงตอนที่แก่นกายของเขาเกือบจะสอดใส่เข้ามาเมื่อครู่ ใบหน้าก็ร้อนผ่าวคล้ายจะเป็นไข้ หากลึกลงไปในใจ มะนาวรู้ดีว่าอะไรที่เป็นสาเหตุ หลังจากผุดลุกผุดนั่งเหมือนคนบ้าอยู่นานเป็นครู่ หญิงสาวก้าวลงจากเตียง ยืนมองออกไปจากช่องหน้าต่างห้องนอน รู้สึกโล่งใจที่เห็นสิงห์ขับรถออกไปจากโรงรถ อย่างน้อยก็ทำให้หล่อนปลอดภัย แม้จะเป็นเพียงชั่วขณะหนึ่งตาม มะนาวหันกลับมาทิ้งศีรษะลงบนหมอน นอนนิ่งมองเพดานอยู่นานเป็นครู่ พยายามข่มบังคับเปลือกตาให้ปิดลงด้วยความรู้สึกร้อนวูบวาบในช่องท้อง ครั้นเมื่อเอื้อมมือลงมาลูบไล้เนินสวาทของตัวเอง ก็พบว่ามันยังเปียกฉ่ำ ชุ่มเยิ้มไปด้วยน้ำคาวสวาท ร่องรักไวต่อสัมผัสของนิ้วที่เขี่ยคลึงเม็ดกระสันของตัวเองเบาๆ
ตอนที่ 1
...สุดแค้นแสนหื่น...
ที่บ้านไม้หลังใหญ่ ตั้งอยู่ท่ามกลางฟาร์มโคนมและไร่องุ่นบนเนื้อที่หลายร้อยไร่ในจังหวัดเชียงราย
“สิงห์... แกพอจะมีเวลาคุยกับพ่อสักเดี๋ยวมั้ย”
พ่อเลี้ยง ‘ดามพ์’ เอ่ยกับ ‘สิงห์’ ผู้เป็นลูกชายที่กำลังยกแก้วกาแฟดำขึ้นดื่ม ก่อนจะคว้าหมวกคาวบอยสีน้ำตาลปีกกว้างที่แขวนเอาไว้ข้างฝาผนังบ้าน มาสวมลงบนศีรษะ กำลังจะออกไปตรวจงานในไร่ในฟาร์มเหมือนอย่างที่เคยทำเป็นกิจวัตร
“มีอะไรครับพ่อ”
ชายหนุ่มหรี่ตามองหน้าบิดาด้วยสีหน้าและแววตาครุ่นคิด เดาว่าคงจะเป็นธุระสำคัญอะไรสักอย่าง เพราะปกติพ่อเลี้ยงดามพ์มักจะตื่นสาย แต่วันนี้กลับเห็นนายใหญ่ของบ้านลงมานั่งดื่มกาแฟอยู่ที่เทอเรสหน้าบ้านตั้งแต่เช้าตรู่
“พ่อจะบอกกับแกว่าพรุ่งนี้จะมีผู้หญิงสองคนมาอยู่บ้านเรา”
พ่อเลี้ยงดามพ์กล่าว ทั้งที่พอจะคาดเดาได้ว่าลูกชายจะทำหน้ายังไง เมื่อได้ยินเรื่องที่ตนบอก
“อะไรนะครับ ผู้หญิงสองคน... มาอยู่บ้านเรา... ยังไงครับ ผมไม่เข้าใจ แล้วจะมาอยู่ในฐานะอะไรมิทราบครับ?”
สิงห์ตีสำนวน หัวคิ้วเป็นแพดกหนาชิดเข้าหากันด้วยความสงสัย ยกแก้วกาแฟดำขึ้นดื่มอีกครั้ง
น้ำเสียงของสิงห์เข้มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แววตาสีสนิมเหล็กหรี่ลงเล็กน้อยอย่างคนกำลังใช้ความคิด
“คือ... เอ่อ... พรุ่งนี้จะมีผู้หญิงคนหนึ่งมาอยู่กับพ่อ แล้วเธอมีลูกสาวมาด้วย”
พ่อเลี้ยงดามพ์หนักใจที่จะบอกตรงๆ ว่ากำลังจะมีเมียใหม่ ทว่าชายหนุ่มก็ไม่ได้แสดงอาการตกใจสักเท่าไรนัก พอจะคาดเดาได้ว่าอะไรเป็นอะไร พ่อม่ายเมียตายที่ครองตัวโสดมาหลายปี วันนี้คงนึกอยากได้เมียใหม่เป็นธรรมดา
“อ๋อ... คุณพ่อจะเล่นแม่ม่ายลูกติดว่างั้นเถอะ... ก็ไม่มีปัญหาอะไรนี่ครับ ถ้าชอบแบบนี้ แต่ที่ผมสงสัยก็คือทำไมต้องให้มาอยู่ที่บ้าน? เรื่องแบบนี้ถ้าอยากนักก็ซื้อกินดีกว่า ผู้หญิงเยอะแยะเหมือนผักปลา... ไม่เห็นจะต้องเอามารับผิดชอบดูแลให้เป็นภาระเลี้ยงดู”
สิงห์แสดงความเห็นออกมาด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก รู้ว่าหลายปีที่ผ่านมาพ่อของตนครองตัวเป็นพ่อม่ายมานาน เรื่องความต้องการทางเพศนั้นย่อมมีกันทุกคน
แต่ที่สิงห์รู้สึกแปลกใจก็คือทำไมต้องให้ผู้หญิงคนนี้เข้ามาอยู่บ้าน
“พ่อทำแบบนั้นไม่ได้ จะพูดยังไงดี... ถ้าบอกตรงๆ ก็คือผู้หญิงคนนี้คือคนที่พ่อแอบรักเมื่อในอดีต แต่เธอตัดสินใจไปแต่งงานกับผู้ชายอีกคนซึ่งก็คือเพื่อนสนิทของพ่อ... แล้วตอนนี้เพื่อนพ่อคนนี้ก็เสียชีวิตแล้ว พ่อเลยสงสารสองแม่ลูกที่ทุกวันนี้ต้องดิ้นรนต่อสู้ชีวิตกันเพียงลำพัง หลังจากหัวหน้าครอบครัวต้องมาตายจาก”
พ่อเลี้ยงดามพ์ย้อนระลึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อในอดีต
“อ๋อ... ที่แท้ก็ถ่านไฟเก่า... แต่แบบนี้คงต้องเรียกว่าเซ้งเมียต่อจากเพื่อนสินะ... แล้วพ่อจะเอาทั้งลูกทั้งแม่เลยใช่ไหมครับ”
คนฟังรู้ว่ามีอารมณ์ประชดประชันอยู่ในน้ำเสียงของลูกชาย แววตาแข็งกร้าวบอกให้รู้ว่าโกรธ
“ไอ้สิงห์... เอ็งพูดอะไรก็รู้จักให้เกียรติผู้หญิงบ้างสิโว้ย ตอนนี้ผู้หญิงสองคนนี้กำลังตกที่นั่งลำบาก บ้านก็โดนยึด ไม่มีที่ซุกหัวนอน ชีวิตน่าสงสารมาก... ถ้าเอ็งได้ไปเห็นสภาพความเป็นอยู่ของสองแม่ลูกเอ็งก็จะสงสาร”
พ่อเลี้ยงดามพ์โกรธจนหน้าแดง
“แต่อย่าลืมว่าบ้านของเราไม่ใช่สถานสงเคราะห์นะครับคุณพ่อ”
สิงห์ไม่เห็นด้วยเลยสักนิด กับความคิดของบิดาในครั้งนี้
“เออ... เรื่องนั้นกูรู้น่ะ... กูก็แค่สงสารผู้หญิง”
พ่อเลี้ยงดามพ์พยายามให้เหตุผล
“คุณพ่อสงสารหรือว่าอยากได้เมียใหม่กันแน่... แต่ถ้าถามความเห็นผมละก็ ผมตอบได้เลยว่าไม่อยากให้ผู้หญิงคนไหนมาอยู่ในบ้านหลังนี้”
สิงห์ยังคงยืนกรานเสียงแข็ง จมูกโด่งเป็นสันสวยที่ปลายเชิดรั้น บอกความเป็นคนดื้อรั้นเอาแต่ใจตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย
“พี่ผ่านๆ มาเอ็งอยากได้อะไรพ่อก็ตามใจตลอด... คราวนี้เอ็งจะตามใจพ่อบ้างไม่ได้หรือไงวะไอ้สิงห์”
คนเป็นบิดาเสียงอ่อนลง เหมือนรู้ว่าไม่ควรใช้ไม้แข็งกับลูกชายผู้เอาแต่ใจคนนี้
“โถ... พูดขนาดนี้แสดงว่าคุณพ่อคงอยากได้ผู้หญิงคนนี้มาก งั้นผมคงขัดอะไรไม่ได้ ถ้าอยากเอากันนักก็ตามสบายเถอะครับ”
สิงห์ทำหน้าเอือมระอา คำพูดที่ได้ยินสะกิดใจผู้เป็นบิดาเข้าอย่างจัง