เพราะพวกผู้หญิงมันไร้หัวใจ

อย่างไม่ทันตั้งตัว ชายหนุ่มยกอุ้มเธอขึ้น โดยสอดแขนใต้ข้อพับหัวเข่า ซอนย่ารีบตะกายเหนี่ยวคอเขาไว้กันตก ก่อนที่เขาจะทำอย่างปากว่า คือเสือกไสตัวตนเข้าออก ทำลายร่องรักของเธออย่างเร็วแรง ไม่ให้หายใจหายคอ

เสียงคร่ำครวญไม่ได้ศัพท์ เสียงเนื้อกระทั้นเนื้อ เสียงกรีดร้องแหบโหยหยุดลงอีกห้านาทีถัดมา ก่อนที่ประตูจะถูกเปิดผลัวะออกมาอย่างปัจจุบันทันด่วน ทำให้เลขานุการสาวที่แนบหูติดกับบานประตูเสียหลักเซเกือบล้ม แต่แขนแข็งแรง คว้าเอวคอดของเธอไว้ได้ทัน

เมื่อได้ที ซูซี่จึงถลาเข้าหาอกแกร่งเกินความจำเป็น จงใจให้หน้าอกคู่ใหญ่โตเบียดบี้แผงอกแกร่ง ก่อนจะกัดริมฝีปากเบา ๆ ส่งสายตายั่วเย้าเชิญชวน

“ รับเช็คเสร็จแล้วแหรอคะ มิสเตอร์ร็อบ ”

แม้จะพึ่งจบศึกสงครามอันหนักหน่วงมาเมื่อครู่ แต่ม้าศึกที่คึกคะนองอย่างนักรบก็ไม่คณา เขากวาดสายตาปราดเดียวก็คะเนได้ว่าคู่ต่อสู้อวบอัดกว่าเจ้านายข้างในห้องที่เขาจัดการจนหมอบกระแต หอบกระเส่าอยู่ที่โซฟามากโข

“ เสร็จแล้วครับ ”

เขาตอบพลางเอื้อมมือไปจับสะโพกสะบึมแล้วดึงเข้ามาเบียดบี้กับความนูนใหญ่ที่เป้ากางเกง น้องนางครางอื๊ออย่าง ยั่วยวน พลางหมุนวนเอวเบียดโหนกกลีบเข้ากับตรงนั้นอย่างหน้าไม่อาย

“ ไม่ทราบว่ามิสเตอร์ร็อบอยากจะเข้าห้องน้ำ หรือดื่มกาแฟในห้องกาแฟดีคะ ” คำถามเป็นนัยว่าจะกินกันที่ไหนดี นักรบยกยิ้มที่มุมปาก

“ ผมอยากจะดื่มกาแฟก่อน หลังจากนั้นค่อยเข้าห้องน้ำ จากนั้นอยากจะบริหารร่างกายโดยการเดินลงทางบันได ”

ซูซี่ตาโต เขาอยากกินเธอในห้องกาแฟ ในห้องน้ำยังไม่พอ หนำซ้ำยังอยากจะรักเธอที่บันได้หนีไฟอีก

ร่องสาวตอดตุบ ๆ เธอเอื้อมมือไปเกาะกุมเป้ากางเกงที่มีบางอย่างแอบซ่อนอยู่ในนั้น แต่มันขยายใหญ่ยาวจนปิดไม่มิด ขณะกำลังบีบคลึงและดึงมือเขาเดินตามไปยังสนามรบแห่งแรก พลันเสียงเตือนของแอพพลิเคชั่นหนึ่งของโทรศัพท์มือถือนักรบก็ดังขึ้น ชายหนุ่มหยุดกึก แต่มือยังขยำหน้าอกหน้าใจคู่ใหญ่ไม่วาง มือข้างที่ว่างล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงยีน หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดู พบว่าเป็นเสียงเตือนจากแมสเสนเจอร์ เขาเห็นเพียงข้อความล่าสุดที่เด้งขึ้นมาว่า

“ รบรีบกลับบ้านนะลูก ”

นักรบใจหาย ทำไมแม่ส่งข้อความมาอย่างนี้ ขณะกำลังจะพิมพ์ส่งข้อความกลับไปเพื่อถามไถ่ พลันอีกข้อความหนึ่งก็ถูกส่งมาติด ๆ

“ ยัยรีผูกคอตาย ตอนนี้อาการโคม่า อยู่ที่โรงพยาบาล ”

ร่างสูงใหญ่กำยำเซไปพิงผนังทันทีที่อ่านข้อความนี้จบ เขาแกะมือจากการเกาะกุมเพื่อเล้าโลมของฝ่ายตรงข้าม แล้วผลุนผลันเดินตรงดิ่งไปกดลิฟท์ทันที ทิ้งให้เลขาผู้เร่าร้อนยืนค้างเติ่งอยู่เพียงลำพัง

“ มิสเตอร์ร็อบ นั่นคุณจะไปไหน กลับมาก่อน คุณทำให้ฉันอารมณ์ค้าง คุณจะทำแบบนี้กับผู้หญิงสวยเซ็กซี่ที่คุณทำให้เธอเปียกไปทั่วแพนตี้แบบนี้ไม่ได้นะ กลับมาสิคะ ”

นักรบส่ายศีรษะอย่างหงุดหงิดผสมร้อนใจ ประตูลิฟท์เปิด เขาก้าวเข้าไปในนั้นแล้วกดเลือกไปที่ชั้นกราวด์ที่ทันที

ต่อให้สิบนางฟ้ามายืนตรงหน้า สิบพอร์นสตาร์แสนเซ็กซี่ เขาก็ไม่สน สำหรับเขา ไม่มีผู้หญิงคนไหนสลักสำคัญทั้งนั้นมีเอาไว้ก็แค่ระบายความใคร่ บำบัดอารมณ์ทางเพศ

เพราะพวกผู้หญิงมันไร้หัวใจ !

และไม่มีค่าพอที่เขาจะให้ใจเช่นกัน !

ผู้หญิงสองคนในโลกที่สำคัญที่สุดก็คือแม่และน้องสาว สองคนนี้คือแก้วตาดวงใจ และหนึ่งในแก้วตาดวงใจของเขาตอนนี้จะเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่รู้

นักรบพนมมือขึ้น ใช่ เขาอยู่ต่างประเทศ และปกติก็ไม่ค่อยเชื่อเรื่องบุญบาปสักเท่าไร เขาเชื่อในการกระทำมากกว่า แต่คราวนี้หัวใจมันไหวหวิวชอบกล ก็คงไม่ผิดที่เขาจะหาสิ่งยึดเหนี่ยว เขาจะขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์จากที่นี่ ในขณะที่เขากำลังจะเดินทางกลับแผ่นดินเกิด

“ ข้าแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่รู้ว่าท่านจะได้ยินไหม แต่ผมขอร้องให้ท่านช่วยปกป้องคุ้มครองนารี น้องสาวของผมให้ปลอดภัย อย่าเป็นอะไรด้วยเถิด ”

น้ำตาลูกผู้ชายคลอหน่วยทั้งที่ปกติเข้มแข็งเหลือหลาย ทำไมหัวใจมันหวิว ๆ แบบนี้วะ ชายหนุ่มสลัดศีรษะไล่ความรู้สึกบ้า ๆ ก่อนจะเดินออกจากลิฟท์ ตรงไปเรียกแท็กซี่ให้ขับไปส่งที่โรงแรมเพื่อเก็บข้าวของ ก่อนจะดิ่งไปสนามบินในทันที