ตอนที่ 1 คนโกง

กาสิโนอันเฟื่องฟูของตระกูลสิงหบดี รุ่นสู่รุ่นกับการทำธุรกิจสีเทาแต่บ่อนการพนันขนาดใหญ่กลับมีฐานที่ตั้งอยู่ในประเทศเพื่อนบ้าน การทำกิจการลักษณะแบบนี้ในประเทศไทยมันไม่ใช่เรื่องง่ายฉะนั้นการมีกฎหมายที่อำนวยกับอาชีพของต่างถิ่นแบบนี้มันค่อนข้างเหมาะเลยทีเดียว

ด้านในของบ่อนที่มีห้องทำงานขนาดใหญ่ใช้เป็นที่หลับนอนและเป็นโกดังเก็บเงินสดนับสิบๆ ล้านเพื่อหลีกเลี่ยงภาษี พื้นที่ขนาดใหญ่รองรับผู้ชอบลงทุนได้มากรวมเกือบ300 ชีวิต กาสิโนแห่งนี้มีเงินสะพัดแต่ละวันมีเงินหมุนเวียนไม่น้อยกว่า 10-20 ล้าน

สุดเขตต์ลูกชายคนเล็กของสินธุที่รับช่วงต่อจากผู้เป็นพ่อดูแลกิจการมานานหลายปีและมีพี่ชายต่างมารดาคือแทนคุณ แต่กระนั้นคนเป็นพี่กลับไปเอาดีด้านการเรียนและไปศึกษาปริญญาโทนานกว่า 3 ปีที่นิวยอร์ก

“นาย เรื่องที่นายให้คนไปสืบได้เรื่องแล้วนะครับ”

คนสนิทเตรียมรายงานเรื่องที่เจ้านายใช้ไปตามสืบ หลังจากรายได้ของกาสิโน่หายไปเกือบห้าสิบล้านประจวบกับพนักงานที่ดูแลบัญชีหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

สุดเขตต์เจ้าของเงินมูลค่ามหาศาลนั่งสูบบุหรี่อย่างไม่สะทกสะท้าน เขาไม่ได้เสียดายกับเงินแค่เศษฝุ่นแต่มันเสียความรู้สึกที่ไว้ใจผิดคน มันเหมือนกับโดนตรอกหน้าว่าเป็นไอ้โง่ ลูกน้องในกาสิโน่รวมทั้งบอดี้การ์ดที่คอยอารักขารวมๆก็เกือบ 60 ชีวิต ทุกคนเลี้ยงดูปูเสื่อเป็นอย่างดี เงินเดินสนนสตาร์จคนละ 3 หมื่น ที่พักฟรีอาหารฟรีเครื่องดื่มฟรีค่ารักษาพยาบาทฟรีเท่านี้มันกลับไม่มากพอที่จะให้ใครบางคนจงรักภักดีและซื่อสัตย์ได้เลย

“เรื่องที่มึงได้มามันเป็นยังไง” ควันโขมงนั่งฟังการรายงานของสถาลูกน้องคนสนิทที่สุดเขตต์ไว้ใจที่สุด ทั้งสองทำงานด้วยกันมานานรู้จักสนิทชิดเชื้อตั้งแต่สมัยพ่อของสถาเป็นบอดี้การ์ดให้สินธุพ่อของเจ้านายคนปัจจุบัน เมื่อสินธุวางมือในธุรกิจและอำนาจต่างๆ ทั้งยังส่งต่อให้สุดเขตต์มาดูแล สถาก็ต้องย้ายตัวเองเข้าทำงานในฐานะมือขวาของสุดเขตต์โดยปริยาย

“มันหนีไปแล้วครับนาย จะทำยังไงต่อกันดีครับ” ถามความเห็นเพราะอำนาจการตัดสินใจทุกอย่างขึ้นอยู่กับสุดเขตต์เพียงผู้เดียว ชั้นผู้น้อยอย่างสถาก็มีหน้ารับคำบัญชาเท่านั้น

“แล้วมึงคิดว่ากูต้องทำยังไง” เป็นการหยั่งเชิงอยากรู้ความเห็นว่าต้องลงมือแบบไหน การเด็ดหัวใครสักคนมันไม่ใช่ปัญหาของลูกชายคนเล็กสิงหบดีเลยสักนิด เพียงแต่อยากให้อีกคนลงความเห็นว่าต้องจับเป็นหรือจับตาย

“ไม่ควรปล่อย คนอื่นๆจะเอาเป็นเยี่ยงอย่าง”

เพียงเท่านี้ก็พอรู้คำตอบว่าไม่ควรปล่อยทั้งที่จริงมันแค่เศษเงินของสุดเขตต์เท่านั้น แต่ทว่าหากปล่อยปะละเลยก็กลัวคนอื่นจะเผลอเอาเป็นตัวอย่าง ฉะนั้นเมื่อกันตั้งแต่ต้นเหตุไม่ได้ก็ต้องจัดการมันด้วยปลายเหตุ

“ยืนบื่อทำไมพวกมึงรีบไปจัดการ” เป็นคำสั่งและต้องจัดการอย่างเร่งด่วน ถือว่าเป็นปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นกับสิงหบดีไม่มีใครกล้าหยามหรือลำเส้นขนาดนี้

เมื่อได้คำสั่งจากเจ้านายมือขวาอย่างสถาก็จัดการสั่งงานต่อให้คนที่ไว้ใจเป็นทอดๆและเป้าหมายในครั้งนี้ก็คือพงษ์เพชรอดีตบัญชีของกาสิโนที่ทำงานมาเกือบ 5 ปี แต่ด้วยสภาวะทางเศรษฐกิจหรืออะไรก็ไม่มีใครทราบถึงการทุจริตยักยอกทรัพย์สินไปได้มากมายขนาดนี้

“เฮียขา เปียมาแล้วค่ะ” เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มเดินพรวดพราดไร้มารยาทเข้าห้องทำงานส่วนตัวของสุดเขตต์ แต่อีกคนก็ไม่ได้ว่าอะไรและยังเป็นคนเรียกมาหาถึงที่ เปียโนคือเด็กที่สุดเขตต์จะเรียกใช้บริการทางกามเดือนละ 2-3 วันแล้วแต่โอกาส เปียโนมีเงินเดือนจากสุดเขตต์เดือนละสองหมื่นห้าไม่รวมค่าช้อปปิ้ง ดีกรีจบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยเอกชนแต่ด้วยพื้นฐานครอบครัวเป็นเด็กต่างจังหวะใช้ชีวิตดิ้นรนคนเดียวในต่างถิ่น ดังนั้นอาชีพไหนที่เป็นทางให้หาเงินได้ง่ายและไม่เหนื่อยเธอก็ทำ

สุดเขตต์ยังคงนั่งอัดควันบุหรี่อย่างเคยๆ ทุกครั้งที่มาชายหนุ่มก็นั่งอยู่มุมเดิมๆ ของห้องสูบบุหรี่ยี่ห้อโปรดเป็นประจำ

“เฮียดูเครียดๆนะคะ” หย่อนก้นกลมๆลงโซฟาตัวแพงพร้อมกับปลดกระดุมเสื้ออย่างรู้งาน มาที่นี้ก็ต้องมีเซ็กส์ใครๆ เขาก็รู้และเปียโนก็รู้หน้าที่ตัวเองเป็นอย่างดี เธอเปรียบเสมือนเป็นแค่ลูกจ้างอีกคนเปรียบเป็นนายจ้าง แต่ด้วยรูปร่างหน้าตาสุดเขตต์จัดเป็นประเภทผู้ชายที่หล่อและมีเสน่ห์แม้จะปากหมาไปบ้างก็ทำให้เปียโนแอบตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่กล้าเปิดเผยความในใจเพราะรู้ดีว่าสุดเขตต์คงไม่ได้ยินดีหากรับรู้ สู้ได้ทั้งเงินได้ทั้งความสุขและอยู่ในสถานะแบบนี้ไปนานๆก็ไม่ติด

เปียโนถอดเสื้อผ้าบนเรือนกายทีละชิ้นจนไม่เหลือและเดินก้าวอย่างเชื่องช้าบิดแอ่นสะโพกไปมาเป็นการยั่วสวาทคนมองให้มีอารมณ์ สุดเขตต์ไม่ต้องทำอะไรเพียงแต่มีหน้าที่กระแทกสะโพกอันบึกบึนเข้าเรือนร่างเด็กสาวอย่างถึงใจก็พอ เพราะนอกน้ันเปียโนจัดการให้หมดไม่ว่าจะเป็นการถอดการเร่าการอมแม้กระทั่งขย่ม

เปียโนเอนตัวไปด้านหน้าเล็กน้อย ไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีกรมตัวแพงออกจนถึงเม็ดสุดท้ายแผงหน้าอกหนาปึกมีกล้าเป็นลอน สุดเขตต์ไม่ใช่คนผิวขาวแต่ก็ไม่ถึงกลับดำลักษณะเป็นผิวสีแทนมันมีเสน่ห์กับเพศตรงข้ามอย่างสุดๆ

ปลายนิ้วเล็กเกลี่ยวนๆช่วงบนหน้าท้อง สุดเขตต์คว้ามือเรียวที่ประดับด้วยเล็บสีแดงสดขึ้นจูบ สายตาก็จดจ้องใบหน้าเซ็กซี่อย่างไม่ละ เรียวลิ้นเลียริมฝีปากหนาอย่างหื่นกระหาย มืออีกข้างล้วงกางเกงลูบไล้แก่นกายที่กำลังแข็งขืนคับแน่นใต้กางเกงใน

เปียโนนั่งย่อกึ่งคุกเขาจากนั้นไล้แกะกระดุมเข็มขัดรูดซิบและรั้งกางเกงของสุดเขตต์ลงปลายเท้า ตอนนี้ชายหนุ่มมีเพียงเชิ้ตตัวแพงที่ยังคาร่างไว้อยู่ ความเป็นชายอันใหญ่โตเป็นสิ่งที่ร่างเซ็กซี่คุ้นชิน เรื่องอย่างว่าไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง แต่ตลอด 1 ปีที่ผ่านมาเปียโนจะแวะเวียนมานั่งเทียนให้ชายหนุ่มเดือนละ 2-3 ครั้งแต่พักหลังก็ทิ้งช่วงห่างเดือนละครั้งหรือสองเดือนครั้งได้

ปลายหัวบานถูกโอบล้อมด้วยความอุ่นด้านในโพรงปาก เปียโนขยับมันขึ้นลงอย่างความถี่อย่างสม่ำเสมอและมันก็สร้างความเสียวซ่านให้คนบนเก้าอี้อย่างดี

“อ๊า ดีมากเปียโน” มือหยาบโอบช้อนหัวทุยช่วยประคองและดันอีกแรงให้คนนั่งเบื้องล่างออกแรงเร็วขึ้น

“อ๊า ซี้ดส์” จิกกลุ่มผมดำขลิบจนใบหน้าแหวนขึ้น เปียโนตกใจไม่น้อยเมื่อสุดเขตต์ดึงมันอย่างรุนแรงจนปากเล็กยกขึ้นจากความแข็งขืน

“อะ เฮีย โอ๊ย” ขยุ้มมันแรงขึ้นแทบหนังหัวหลุด

“มึงไปเอากับใครมาอีเปีย”

“ปะเปล่า” ตะกุกตะกักเมื่อสุดเขตต์จับพิรุธได้ แต่กระนั้นจะไม่บอกว่าชั่วโมงล่าสุดแอบไปนอนอ้าขาให้กับเสี่ยคนไหนมา

“มึงแอบไปขายให้คนอื่นมาใช่ไหม ทำไมเงินที่กูมันไม่พอยาไส้มึงเลยเหรอ”

เดือนละสองหมื่นห้าสำหรับคนทั่วไปก็ถือว่ามากพอสมควร แต่สำหรับเปียโนมันไม่พอใช้ในแต่ละเดือนด้วยซ้ำ นอกจากเงินเดือนที่ได้ประจำไม่ว่าจะเป็นค่าคอนโดหรือน้ำไฟแม้กระทั่งรถยนต์คันหรูสุดเขตต์ก็เป็นคนจัดการให้ไม่ขาดตกบกพร่อง

“เฮียปล่อยผมเปียก่อน เปียเจ็บ”

สุดเขตต์ยอมปล่อยแต่จับใบหน้าที่มีแต่สารพลาสติกอยู่ด้านในก่อนจะบีบปากจนบู้บี้พูดไม่เป็นคำ

“มึงก็รู้ว่ากูไม่กินของต่อใคร แต่มึงก็ยังเอาตัวไปให้คนอื่นแล้วมาหากู”

“อือ เอียอาเอียออโอษ” (อือ เฮียขาเปียขอโทษ”

เกาะขาสุดเขตต์ทั้งสั่นกลัวว่าจะโดนทำร้ายร่างกายหรือเปล่า แต่กระนั้นชายหนุ่มก็ไม่เคยถึงตบตีผู้หญิง เพียงแต่หน้าตาอันดุดันน้ำเสียงอันโหดเหี้ยมและพฤติกรรมที่ชอบกระชากลากถูก็ทำเอาคนหุ่นบอบบางซ้ำมาแล้วก็หลายครั้ง

“ใส่เสื้อผ้าแล้วมึงก็กลับไป ให้น้ำเน่าที่มันคาช่องคลอดมึงอยู่เหือดแห้งไปให้หมดแล้วมึงค่อยมาหากู กูไม่ชอบเอาทีหลังใคร”

สะบัดหน้าคอแทบหลุด เปียโนลุกใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว หยิบกระเป๋าและเงินสดอีกสามพันที่สุดเขตต์วางไว้ให้เป็นค่าเสียเวลา

นิสัยอีกอย่างหนึ่งที่ใครๆก็รู้อย่างดี สุดเขตต์ชอบความเป็นที่ 1 ทุกอย่างต้องได้ก่อนเสมอ เรื่องบนเตียงก็เช่นกันถึงจะทราบกันว่าเปียโนคือเด็กที่ใช้ร่างกายแลกเงินหรือง่ายๆคือขายตัว แต่การจะให้ใครมาแทรกคิวระหว่างกันเท่าเป็นการหยามหน้ากันชัดๆ