ตอนที่ 4 “แฟนจำเป็น”[3]

“ไม่ คุณต้องเลือกมา”

การได้รับอะไรบางอย่างแต่ไม่ต้องตอบแทนไปนั้นไม่ใช่นิสัยของกันต์ธี ดังนั้นถึงอีกฝ่ายจะตอบมาแบบนี้แต่เขาก็คะยั้นคะยอให้เธอนึกให้ออก

และด้วยถ้าไม่ตอบอะไรไปสักอย่างตัวเองก็คงจะได้เอาแต่นั่งอยู่ในห้องนี้ ที่รักจึงจำต้องนั่งใช้สมองว่าเธอจะเรียกร้องอะไรดี เธอควรจะเรียกร้องอะไรให้ดูไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป และไม่ทำให้กันต์ธีมองไม่ดี

“ถะ ถ้างั้น... ถ้างั้นฉันขอเป็นเงินก็ได้ค่ะ”

“คุณอยากได้เท่าไหร่?” พออีกฝ่ายคิดได้กันต์ธีก็ยิ่งโล่ง เขาหยิบสมุดเช็คขึ้นมาและเตรียมจะเขียนจำนวนเงินลงไป แต่คำพูดต่อมาของที่รักก็ทำให้เขาต้องหยุดมือ

“ฉันก็ไม่รู้ค่ะ...”

“หมายความว่าไง?” กันต์ธีทำหน้าสงสัยเล็กน้อยมองมาที่เธอ

“คือจริง ๆ ฉันไม่ได้อยากได้เงิน... ฉันแค่อยากรีโนเวทร้านให้ที่บ้านใหม่ ฉันเลยไม่รู้ว่าต้องใช้เงินเท่าไหร่...”

คำพูดของที่รักกันต์ธีเข้าใจได้ในทันที เพราะหลังจากที่ไปบ้านเธอวันนั้นเขาก็ได้รู้ว่าบ้านของเธอทำอาชีพเป็นร้านขายก๋วยเตี๋ยวอยู่แถวเยาวราช ซึ่งเปิดมานานกว่าสามสิบปี

“งั้นเหรอ เข้าใจแล้ว ถ้างั้นเอาแบบนี้ก็แล้วกัน”

“ผมจะจัดหาคนมาคุยรายละเอียดเรื่องนี้ให้ คุณอยากได้แบบไหนก็บอกเขาไป ไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน ตกลงไหม?”

“เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ”

ถือว่าเป็นอันตกลงกันเรียบร้อย ทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย แค่เริ่มขั้นตอนการตกลงกันเท่านั้น แต่มันก็ทำให้กันต์ธีสบายใจอย่างถึงที่สุด เขาไม่ลืมที่จะยิ้มและกล่าวขอบคุณเป็นครั้งสุดท้าย แต่ก็ไม่รู้ทำไม ที่รักจึงไม่มองเขาเลยแล้วรีบขอตัวออกจากห้องไป

“อะไรของเขากัน” กันต์ธีที่ไม่เข้าใจบ่นพึมพำ

ในห้องตอนนี้มีเด่นชัยอยู่ด้วย เขารู้ว่าทำไมอยู่ ๆ ที่รักจึงรีบหนีออกไป เพราะเขาเห็นใบหน้าจิ้มลิ้มนั้นมันขึ้นสีแดงระเรื่อ แต่เขาก็เลือกที่จะอยู่เงียบ ๆ ไม่ได้ไขข้อสงสัยให้เจ้านาย

เพราะเขาอยากรู้ว่าความสัมพันธ์นี้ การตกลงนี้จะพาทั้งสองให้ไปเจอกับเรื่องอะไรบ้าง และมันจะจบลงแบบไหน แต่ถึงจะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรหรือจบยังไง เด่นชัยก็มั่นใจว่ามันต้องน่าสนใจแน่...