ตอนที่ 3 ธุรกิจสีเทา(3)

ประเทศไทย 

ตอนนี้ผมอยู่ที่สนามบินสุวรรณภูมิผมมาถึงเมืองไทยในรอบสองปีที่ผ่านมา ที่นี่ดูเปลี่ยนไปเยอะมาก และคนของป๊าที่มารับผมถึงสนามบินก็พาผมไปส่งยังคอนโด ผมพึ่งมาถึงรู้สึกเหนื่อยมากต้องการพักผ่อนสักหนึ่งวันแล้วค่อยออกไปเคลียร์งาน 

ไลน์กลุ่ม 

บอย : กูกลับมาถึงไทยแล้วนะเว้ยไอ้นัทมึงตายหรือยังคืนนี้ไปฉลองกันหน่อยไหมวะ 

นัท : จริงดิ ไอ้เพื่อนเวร!! มึงมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่วะทำไมไม่บอกกูจะได้ไปรับ คืนนี้กูว่างว่ะไปเหล่สาวๆสักหน่อยก็ดีเหมือนกันกูก็เหงาๆเหมือนกันว่ะอยากได้อยากสักคนสองคน 

บอย : แล้วเพื่อนคนอื่นๆว่างไหมวะ ถ้าว่างคืนนี้ไปเจอกันที่ผับไอ้มิ้นท์นะเว้ยเดี๋ยวกูเลี้ยงเอง 

เบลล์ : ว่างสิ ฉันต้องไปอยู่แล้วคิดถึงแกจะตายไอ้บอยหายหน้าหายตาไปตั้งสองปี จากที่แกจะเรียนจบก่อนเพื่อนก็ดันมาจบพร้อมเพื่อนซะงั้น อิอิ 

มินท์ : ดีเลยตอนนี้กูก็อยู่ที่ผับพอดี คืนนี้เจอกันเว้ยไอ้เพื่อนรักไม่ได้เจอเพื่อนมานานมากๆคิดถึงทุกคนเหมือนกัน

เมล่อน : ตอนนี้กูกำลังวุ่นวายกับการเปิดห้องเสื้อพอดีกูปวดหัวมาหลายวันแล้วเนี่ย คืนนี้ได้ปลดปล่อยบ้างก็ดีเจอกันเว้ยเพื่อนๆ 

เบลล์ : นิสามันไปไหนของมันวะทำไมไม่ตอบไลน์กลุ่มเพื่อน????

มินท์ : นั่นสิ???

เบลล์ : นิสามันทำงานอยู่หรือเปล่าเห็นช่วงนี้มันทำงานเก็บเงินหนักมากเลยนะ 

มินท์ : เก็บเงินไปไหนนักหนาวะทำงานหนักขนาดนี้เงินหล่นทับตายแล้วมั้ง 

เมล่อน : นั่นสิหนีหายจากเพื่อนไปเลยเนี่ย 

เบลล์ : เดี๋ยวนิสาเห็นมันก็คงมาตอบเองแหละ เอาจริงๆฉันก็ไม่เห็นมันโผล่หน้ามาหาฉันเลยเนี่ยมีแต่คุยไลน์กันมันก็บอกแค่ว่าทำงานๆๆรวยตายแล้วมั้ง

ผมที่นั่งอ่านไลน์กลุ่มอยู่สักพักก็ไม่เห็นเธอจะตอบกลับมาจริงๆเธอยังไม่ได้อ่านแล้วก็ยังไม่ได้ตอบกลับมาแต่อย่างใดผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอกำลังทำอะไร นิสาเธอเป็นเพื่อนกับผมเจอกันจริงๆตอนเธอขึ้นปีหนึ่ง เธอเป็นเพื่อนของเบลล์กับมิ้นท์ ซึ่งพวกเรามารู้จักกันทีหลังเพราะเธอคือเพื่อนของเพื่อนก็เลยได้มาอยู่ในแก๊งค์เดียวกัน แต่หลังจากที่อยู่ในแก๊งค์เดียวกันไปสักพักผมก็เริ่มรู้สึกกับเธอแปลกๆซึ่งผมก็รู้ดีว่าเธอก็ไม่ได้รู้สึกกับผมแค่เพื่อนเท่านั้นแต่ความเป็นเพื่อนมันคล้ำคอจนทำให้ผมไม่ได้สานต่อความสัมพันธ์กับเธอทำให้เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ 

นิสา 

วันนี้ฉันทำงานเหนื่อยมากฉันตื่นตั้งแต่ตีห้าเพราะวันนี้มีงานถ่ายแบบสองงานและก็ละครหนึ่งเรื่องนับได้ว่าวันนี้เป็นวันที่เหนื่อยล้าที่สุดสำหรับฉันแต่ฉันก็ทนได้เพื่อเงิน ฉันเป็นนางแบบและเป็นนางเอกละครมาได้ตั้งแต่ตอนที่ฉันเข้าปีหนึ่งแล้วฉันหาเงินส่งตัวเองเรียนเพราะที่บ้านของฉันมีฐานะค่อนข้างยากจน ฉันจึงทำทุกทางเพื่อที่จะส่งให้ตัวเองเรียนสูงๆและมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น เมื่อเสร็จจากงานแล้วตอนนี้ก็เป็นเวลาประมาณหนึ่งทุ่ม ฉันเพิ่งได้จับโทรศัพท์แล้วก็เห็นไลน์กลุ่มของเพื่อนเด้งเป็นร้อยๆข้อความที่คุยกัน ฉันนั่งไล่อ่านตั้งแต่ข้อความแรกจนถึงข้อความสุดท้ายก็พอจับใจความได้ว่าวันนี้บอยมาจากฮ่องกงและกำลังชวนเพื่อนไปดื่มกันในตอนสามทุ่มของวันนี้ ซึ่งตอนนี้ก็เป็นเวลาทุ่มกว่าแล้วฉันจึงตอบไลน์เพื่อนไปว่า วันนี้ฉันจะแวะเข้าไปหา แต่อาจจะช้าหน่อยนะและอยู่ได้แป๊บเดียวเพราะว่าพรุ่งนี้มีงานตั้งแต่เช้า พอฉันตอบเสร็จฉันก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็รีบออกไปทันทีในใจของฉันก็รู้สึกตื่นเต้นเพราะจะได้เจอกับเขาแล้วหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นเวลาสองปี ไม่รู้ว่าเขาจะเปลี่ยนไปมากขนาดไหน ฉันแอบหลงรักเขาตั้งแต่วันแรกที่ฉันเจอหน้ากับเขาฉันเป็นเพื่อนของเบลล์ซึ่งเบลล์ก็ได้แนะนำให้ฉันรู้จักกับเขาและเราก็เป็นเพื่อนกัน ฉันไม่เคยบอกว่าฉันชอบเขาแต่เขาก็คงจะรู้ตัวเพราะว่าในกลุ่มของเพื่อนฉันคุยกับเขาน้อยที่สุดแล้ว