บทที่ 8

สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 8

"สวัสดีค่ะเสี่ย เจนนี่จะขอดูแลเสี่ยเองนะคะ"

"สวัสดีค่ะเสี่ย" ผู้หญิงอีกคนที่เป็นเด็กใหม่เพิ่งเข้ามาทำงานเหมือนกัน ก็ได้เดินตามเข้ามาติดๆ

"ชื่ออะไรล่ะเรา" และดูเหมือนว่าสิงขรจะสนใจคนที่เดินตามหลังมามากกว่า

"ชื่อดาวค่ะ" ดาวตอบโดยที่ยังยืนอยู่ที่เดิม ซึ่งแตกต่างจากอีกคนพอแนะนำตัวก็รีบเข้าไปนั่งเบียดแล้ว

"เข้าไปนั่งข้างคุณสิงขรสิ" ธามม์เห็นสายตาผู้เป็นเจ้านายแล้วดูจะสนใจคนนี้มากกว่า

"ดาวขออนุญาตนั่งนะคะ"

เจนนี่ที่นั่งก่อนตวัดสายตามองแบบหมั่นไส้ ทำเป็นผู้ดีอยู่ได้ ถ้าเป็นผู้ดีแล้วจะมาหากินแบบนี้ทำไม

ดาวยังไม่ทันได้นั่งก็ถูกมาเฟียหนุ่มดึงตัวเข้ามาโอบกอดโดยการให้ดาวนั่งลงตัก

"อุ๊ย" คนที่ตกใจก็คือเจนนี่เพราะจังหวะนั้นแผ่นหลังของดาวชนเข้ากับร่างของเธอเลยต้องรีบขยับออกก่อน

"เคยทำงานที่ไหนมาก่อนไหม" ริมฝีปากหนากระซิบพูดแทบจะสัมผัสกับซอกคออีกฝ่ายอยู่แล้ว แต่เขาก็ทำแค่ให้เสียวเล่น

"ยังค่ะ" สิ้นคำพูดเท่านั้นแหละริมฝีปากของคนที่ตอบก็ถูกครอบครอง "อืมม"

"หึ!!" เจนนี่ที่นั่งอยู่ข้างๆ ไม่พอใจเอามากๆ ที่เสี่ยเลือกอีกคน

ธามม์เรียกตัวให้ผู้หญิงอีกคนที่เจ้านายไม่สนใจออกจากห้องไปก่อน รวมถึงลูกน้องที่อยู่ในห้องนั้นด้วย เพื่อปล่อยให้ลูกพี่ได้เสพสม แต่ก่อนจะออกไปธามม์ไม่ลืมที่จะวางถุงยางอนามัยไว้ให้กับผู้เป็นเจ้านาย

แบบนี้แหละธามม์ถึงได้เป็นมือขวาคนสนิทเพราะรู้ใจไปสะทุกอย่าง ที่จริงทั้งสองรู้จักกันมาตั้งแต่ตอนที่สิงขรยังไม่จับงานด้านนี้ด้วยซ้ำ

วันต่อมา.. ที่เพนเฮาส์แถวชานเมืองของจังหวัดนั้น

"ใครโทรมา" ออกมาจากห้องนอนก็เห็นธามม์เพิ่งวางสายไป

"ไอ้เอครับ" เอก็คือคนที่เฝ้าไอรินอยู่บ้านในป่า

"โทรมาทำไม"

"เมื่อวานนี้โวยวายหนักเลยครับ"

"ไม่มีข่าวทางนั้นเลยเหรอ" สิงขรหมายถึงทางคู่หมั้นของผู้หญิงที่เขาจับตัวมาขังไว้

"คนของเราก็ตามสืบอยู่ครับ"

"คืนนี้เคลียร์งานด้วยกูจะไปค้างที่นั่น"

"ที่ไหนครับ" ที่จริงก็พอจะเดาได้ แต่เห็นบอกว่าจะไปค้างที่นั่นทีไรก็ไม่เห็นว่าจะได้ค้างเลยแถมยังเจ็บตัวกลับมาอีก แต่พอถามออกไปแล้วมองดูสายตาของผู้เป็นนายธามม์ก็ต้องรีบถอยก่อน

"เราต้องเตรียมอะไรไหมพี่" มนตรีกระซิบถามลูกพี่

"ยา"

"ฮ่าาา" มนตรีขำขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยจนสิงขรที่นั่งหน้าเครียดอยู่เหลือบตามองไปดู "อุ๊ย"

"คืนนี้แหละกูจะจัดให้พวกมึงดู"

"ครับ..ผมจะรอดู"

"ไอ้มนตรี!"

"อุ้ยขอโทษครับนาย"

"หาเรื่องกวนตีนแล้วไหมมึง" ธามม์พูดกับมนตรีก่อนที่จะรีบเดินตามหลังเจ้านายออกไป

ดึกๆ คืนนั้น..

"เมาขนาดนี้ไหวแน่นะครับเจ้านาย"

"มองยังไงว่ากูเมา เหล้าแค่นั้นทำอะไรกูไม่ได้หรอก" ว่าแล้วสิงขรก็เดินเซลงจากรถเข้าไปในบ้าน

"ดึกขนาดนี้ผมนึกว่าจะไม่มาแล้ว"

"เปิดประตูให้กู"

"ครับ" เอรีบเดินไปเปิดประตู พอสิงขรเข้าไปคนข้างนอกก็ปิดไว้เหมือนเดิม

เข้ามาถึงด้านในสิงขรก็ตรงไปที่เตียงก่อนจะกระชากผ้าห่มออกจากร่างของหญิงสาวที่นอนเอาผ้าห่มคลุมโปงอยู่

"?" แต่พอเปิดผ้าห่มออกก็เห็นว่ามันคือกองเสื้อผ้า สิงขรหันขวับกลับไปมองด้านหลังเพราะเหมือนมีอะไรเคลื่อนไหวอยู่ด้านหลังตัวเอง

ตุ้บ!