บทที่ 5

สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 5

หลังจากในห้องเงียบเสียงไปได้พักหนึ่งประตูห้องก็ถูกเปิดออกมา..

"ลูกพี่ครับเจ้านายออกมาแล้ว"

"เร็วขนาดนั้นเชียว" ธามม์มือขวาคนสนิทของสิงขรได้ยินสมุนอีกคนพูดเลยรีบเดินเข้ามาดู "นาย?"

"ผู้หญิงบ้าอะไรวะฤทธิ์เยอะชิบหาย"

"ตาเจ้านายไปถูกอะไรมาครับ" มนตรีลูกน้องอีกคนสังเกตเห็นมุมตาของผู้เป็นนายมีรอยช้ำ

"จะถามหาพ่อมึงทำไม"

"อย่าบอกนะครับว่าเป็นฝีมือของ?"

"ถ้ามึงยังพูดอีกคำรอยบนหน้ากูจะไปอยู่หน้ามึง" ว่าแล้วสิงขรก็เดินอารมณ์เสียออกไปที่รถ

"จะไปไหนครับ" ธามม์รีบเดินตามมา

แต่สิงขรไม่ได้ตอบลูกน้อง เขาเดินไปที่เฟอร์รารี่สุดหรูก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปนั่งประจำที่คนขับ

"ไปเอารถออกสิวะ" ธามม์สั่งลูกน้องอีกคนเพราะจะปล่อยเจ้านายไปคนเดียวไม่ได้

"แล้วทางนี้ล่ะครับพี่ธามม์"

"อย่าเพิ่งทำอะไรจนกว่าจะมีคำสั่ง" เพราะผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ธรรมดา ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอสองตระกูลมีหวังได้ห้ำหั่นกันหนักกว่านี้แน่

"ฮืออึกอึก" หลังจากที่รถของพวกนั้นวิ่งออกไปคนตัวเล็กที่อยู่ในห้องเมื่อสักครู่ทิ้งตัวคว่ำลงกับหมอนก่อนจะปล่อยโฮออกมา มันกล้าดียังไงขโมยจูบแรกของเธอไป ไอ้เลว ที่จริงเธอก็ไม่ใช่คนหัวโบราณ แต่ไม่มีผู้ชายคนไหนที่อยากจะให้เธอเสียจูบแรกไปได้เลย

รถเฟอร์รารี่ขับมุ่งหน้าเข้าตัวเมือง โดยไม่รอรถคันหลังที่กำลังตามมาเลย

"เอาไงดีครับพี่ ขับเร็วขนาดนั้นเกิดอุบัติเหตุมาแย่เลยนะ"

"คงไม่เป็นไรหรอกมึงก็รีบเหยียบเข้าสิวะ"

ผ่านไปสักพักรถของลูกน้องก็ตามมาถึงที่คลับ

"นายล่ะ"

"ไม่รู้โมโหมาจากไหน"

"แล้วตอนนี้ไปไหนแล้ว"

"ห้องเผด็จศึก"

"ยังมีอารมณ์อยู่อีกเหรอ"

"สงสัยว่าอารมณ์ยังค้างอยู่แน่เลยครับ"

"อืออคุณสิงขรขาาอ๊อยยซี๊ดด"

"จะครางอะไรนักหนาวะรำคาญ!"

"อ้าว..คุณสิงขรกลับมาก่อนสิคะ" อยู่ดีๆ อีกฝ่ายก็ไม่ลงเสาเข็มซะงั้น "เราพูดอะไรผิดไปใครๆ ก็ชอบเสียงครางกันทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ"

"ห๊า? เสร็จแล้วเหรอ" ลูกน้องที่ยืนอยู่หน้าห้องตกใจเมื่อเห็นเจ้านายออกมา เพราะยังคุยกันไม่ถึงไหนเลยแต่ทางนั้นเสร็จสะแล้ว

วันต่อมา..

ไอรินทั้งขู่และโวยวายพวกมันก็ไม่ยอมเปิดประตูให้ และอดคิดไม่ได้ว่าทำไมพี่ชายถึงยอมกล้าให้เธอมาอยู่กับคนพวกนี้ได้

หญิงสาวไม่รู้จะทำอะไรเลยเดินไปเปิดดูตู้เสื้อผ้า เธอจำเป็นต้องใส่เสื้อผ้าพวกนี้แล้วล่ะ ตั้งแต่ถูกขังอยู่ในห้องนี้ยังไม่ได้อาบน้ำเลย และชุดที่ใส่ติดตัวมาก็ไม่น่าจะไหวแล้ว

แต่พอค้นหาอุปกรณ์ในการอาบน้ำเห็นมีแค่สบู่อยู่ก้อนเดียว

ก๊อก ก๊อก

"ฉันต้องการที่อาบน้ำ"

"มีสบู่อยู่ด้านใน"

"จะบ้าเหรอ สบู่ก้อนเดียวจะใช้ทั้งร่างกายเลยหรือไง"

"แล้วเธอจะเอาอะไร" คนที่อยู่ด้านนอกตะโกนเข้ามาถาม

ไอรินเลยบอกไปว่าต้องการอะไรบ้าง

"อะไรนะ?" ร่ายยาวมาขนาดนั้นใครจะไปจำได้ และแต่ละอย่างมันคืออะไรบ้าง

"ก็เอาโทรศัพท์ฉันมาสิเดี๋ยวฉันจะหารูปให้ดู"

พวกมันเลยส่งกระดาษเข้ามาให้เธอจดว่าต้องการอะไร เพราะเดี๋ยวจะส่งให้เจ้านายดูเอง

ไอรินเขียนสิ่งที่ต้องการลงไปในกระดาษก่อนจะส่งออกไปให้

อีกสถานที่หนึ่งในเวลาต่อมา..

"ดูอะไรของมึงวะ" สิงขรที่นั่งอยู่เบาะหลังเห็นธามม์เอาแต่จ้องโทรศัพท์ที่มีข้อความเด้งเข้ามาเมื่อสักครู่

"ก็เธอคนนั้นน่ะสิครับฝากซื้อของ"

"ซื้ออะไรบ้างพี่" มนตรีที่ทำหน้าที่ขับรถอยู่อดถามไม่ได้เพราะเห็นว่าธามม์มองดูนานแล้ว

"หลายอย่างเลย บางอย่างกูก็ไม่รู้จัก"

สิงขรที่กำลังเครียดเรื่องงาน คิดว่าไปหาเรื่องผ่อนคลายหน่อยดีกว่า เลยสั่งให้มนตรีจอดรถที่ร้านสะดวกซื้อ

"ไปสิ" ธามม์สั่งให้มนตรีลงไปซื้อ

"แล้วผมจะรู้เหรอว่าซื้ออะไรบ้าง"

"ก็ตามนี้แหละ"

"อะไรของพวกมึงลงไปด้วยกันทั้งสองคนนั่นแหละ"

"แล้วนายจะเอาอะไรไหมครับ"

"ถุงยาง"