บทที่ 7 เสือเลือกเหยื่อ

พัฒน์วางสายจากแดนก็ขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องทำงานของเขาและนั่งหงุดหงิดอยู่คนเดียวโมโหแดนที่ไม่ได้ดั่งใจเขาสั่งไว้แล้วว่าต้องรู้ทุกอย่างที่สาวน้อยของเขาทำตอนเธออยู่นอกบ้าน เดี๋ยวเถอะจะเล่นงานมันสักหน่อยที่ปล่อยให้เขาบ่นเป็นตาแก่อยู่คนเดียว

เมื่อพัฒน์เดินออกไปแล้วคุณหน่อยโทรหาเพื่อนสาวสองคนให้มานั่งกินอาหารด้วยกันเพื่อโชว์เพื่อนว่าเธอกำลังคบกับพัฒน์อยู่เพราะร้านที่พวกเธอนั่งกินอาหารนั้นพัฒน์เป็นคนดูแลค่าใช้จ่ายให้เธอทั้งหมดเพื่อจะทำให้เพื่อนของเธอเชื่อได้แล้วเอาไปเม้าท์ต่อนั่นเอง

"เธอคบกับคุณพัฒน์จริงๆเหรอหน่อย"เพื่อนไฮโซถามเธอ

"ก็น่าจะใช่นะ ไม่งั้นคุณพัฒน์จะมาเทคแคร์ดูแลฉันทำไมล่ะ"

"แต่ข่าวคุณพัฒน์ก็ไม่ธรรมดานะเธอ" สาวสวยอีกคนก็พูดขึ้นมา

"ก็ไม่รู้นะ คุณพัฒน์เขานัดฉันก่อนเขาตื้อน่ะฉันเลยต้องรับนัดน่ะ" คุณหน่อยคุยโม้นิดๆ ทั้งที่ไม่เป็นความจริง

"นี่คุณพัฒน์เขาไปไหนแล้วทำไมเธอนั่งคนเดียวล่ะ" สาวไฮโซอีกคนถามบ้าง

"อ่อ,มีงานด่วนน่ะสิ ตอนแรกว่าจะไปเที่ยวกันต่อแต่ไม่เป็นไรฉันเข้าใจว่างานเขาเยอะ" คุณหน่อยพูดมโนไปเรื่อยๆ

"แล้วเธอไม่ไปนั่งรอเขาที่ห้องทำงานล่ะ มานั่งกินอาหารคนเดียวทำไม" คุณหน่อยเกือบจะจนมุมอยู่แล้ว มีเสียงโทรศัพท์เข้ามาก่อนเธอจึงบอกเพื่อว่าขอคุยโทรศัพท์ก่อน

"สวัสดีค่ะ หน่อยค่ะ"

"สวัสดีครับผมแดนครับ"

"มีอะไรคะ หรือว่าคุณพัฒน์เปลี่ยนใจเป็นนัดคืนนี้คะ"

"ไม่ใช่ครับ ผมจะโทรมาบอกว่าจัดการเรื่องอาหารให้แล้วนะครับ"

"อ้าว,เหรอคะ "เสียงเธอผิดหวังมากกับการบอกกล่าวของแดน

"แค่นี้นะครับ"แดนวางสายแล้วถอนหายใจ

แพรพลอย ปลายฝัน เพชร เดินคุยกันออกมาจากโรงหนังอย่างสนุกสนานเพราะหนังที่พวกเธอดูนั้นมันตลกทั้งเรื่องเลย แพรพลอยเปิดโทรศัพท์ก็มีเสียงข้อความทั้งไลน์ทั้งเฟสและข้อความโทรเข้าดังขึ้นไล่ๆกันมีแต่ของพัฒน์ที่ทั้งโทรทั้งส่งไลน์มาเป็นสิบๆข้อความเลยจนเธอขำในใจแล้วเสียงโทรศัพท์เธอก็ดังขึ้นมาหญิงสาวมองแล้วยิ้มกว้างเมื่อเห็นเป็นชื่อพี่ชายโชว์อยู่

"ค่ะพี่พัฒน์ " เธออมยิ้มจนแก้มตุ่ย

"น้องพลอยอยู่ไหนครับ ปิดโทรศัพท์ทำไมพี่โทรหาเป็นสิบสาย" พัฒน์ถามน้องสาว

"แหม,พี่พัฒน์ พลอยดูหนังอยู่ก็ต้องปิดโทรศัพท์สิคะ"

"มิน่าล่ะ พี่โทรหาก็ไม่ติดเลยแล้วไปกับใครบ้างล่ะ"

"ฝันกับเพชรค่ะ หมวยกลับบ้านไม่ได้มาด้วยก็เลยมากันแค่สามคนค่ะ" แพรพลอยรายงานพี่ชาย

"แล้วจะไปไหนกันต่อล่ะครับ"

"จะไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยกลับบ้านค่ะ"

"ไปกินร้านไหนกันล่ะครับน้องพลอย"

"พลอยจะไปกินอาหารญี่ปุ่กันค่ะ ไม่ได้กินนานแล้ว"

"งั้นเดี๋ยวพี่ไปหานะครับ " พัฒน์บอกน้องสาวแล้วรีบลุกเดินออกไปจากห้องทำงานผ่านหน้าแดนและเอกไปที่ลิฟต์

"เฮ้ย..เจ้านายจะรีบไปไหนวะเอก" แดนถามและลุกขึ้นเดินตามเจ้านายไปที่ลิฟต์เอกส่ายหน้าให้ทั้งเจ้านายกับเพื่อน

"ไม่ต้องแดน ฉันจะลงไปหาน้องพลอย ถ้าจะกลับบ้านจะโทรบอก"

"ครับเจ้านาย" เมื่อพัฒน์เดินเข้าลิฟต์ไปแดนก็เดินกลับไปหาเอก

"โธ่,วัวแก่จะไปกินหญ้าอ่อนนี่เองว่ะ" แดนพูดกับเพื่อน

"วัวแก่อะไรของแกวะเนี่ย" เอกงงๆ

"ก็เจ้านายเราไงแกรู้ไหมว่าไปไหน" แดนย้อนถามเอก

"อ้าว,ไอ้แดนครับ แกตามเจ้านายไปนะแล้วฉันจะรู้ได้ยังไงวะ"

"ปากบอกไปหาน้องพลอยครับ แต่ใจไปหาเพื่อนน้องนะสิ" แดนจีบปากว่าเจ้านาย

"นี่,แกหึงเจ้านายเหรอวะ ฮ่าๆฮ่าๆ" เอกหัวเราะขำเพื่อน

"ไอ้บ้า,ฉันหมั่นไส้โว้ย พอรู้ว่าน้องฝันมากับน้องพลอยแค่นั้นแหละเจ้านายเททิ้งคุณไฮโซไว้ที่ร้านอาหารคนเดียวเลยนะโว้ย" แดนเริ่มเม้าท์เจ้านายให้เพื่อนฟัง

"ถึงว่าสิ ฉันเห็นเดินหน้าตึงเข้าห้องไปตั้งแต่บ่ายแล้วน่ะ"

"น้องพลอยปิดเครื่องน่ะสิ เจ้านายเลยติดต่อไม่ได้แต่ตอนนี้หน้างี้บานเลยเชียวหมั่นไส้ว่ะ"

"หมั่นไส้ใครเหรอครับคุณแดน" คุณภพเดินออกมาได้ยินพอดีจึงยกมือห้ามเอกและแกล้งถามแดน

"ก็ คุณพัฒน์ไงวะ เอ่อ.." แดนเงยหน้าขึ้นเห็ท่านประธานยืนอยู่ก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ฝ่ายเอกนั่งหัวเราะเพื่อนที่หน้าเหวอ

"เหรอ,เรื่องอะไรล่ะ" คุณภพถามไปด้วยหัวเราะไปด้วยอย่างขำลูกน้องของลูกชายและยังเป็นสปายให้ท่านอีกด้วย

"โธ่,ท่านครับมาไม่ให้เสียงกันเลยนะครับ" แดนโอดครวญเล็กน้อย

"อ้าว,ถ้าบอกแก ฉันก็ไม่ได้ยินอะไรดีๆสิว่ามาเลยไม่มีใครอยู่" คุณภพเดินเข้าไปก้มหน้าคุยกับแดนและเอกเบาๆแดนก็เล่าเรื่องเจ้านายให้ฟังจนหมด

"ปลายปีรับโบนัสงามๆเลยนะทั้งสองคนเลย ฮ่าๆฮ่าๆ" คุณภพหัวเราะชอบใจที่ได้รู้ว่าลูกชายตัวเองชอบลูกสาวเพื่อนของท่านจริงๆ

พัฒน์เดินไปหาน้องสาวที่ร้านอาหารญี่ปุ่นที่เธอบอกเขาไว้และมองหาว่าน้องสาวกับเพื่อนนั่งโต้ะไหนเมื่อเห็นจึงรีบเดินไปหา แหมเขาต้องตบรางวัลให้น้องสาวหน่อยละจัดที่นั่งได้ถูกใจเขาจริงๆ เพชรกับพลอยนั่งฝั่งเดียวกันส่วนปลายฝันนั่งคนเดียวเขาจึงเดินไปนั่งข้างเธอ

"สวัสดีครับพี่พัฒน์/สวัสดีค่ะคุณพัฒน์" เพชรกับปลายฝันไหว้พี่ชายของเพื่อน

"สวัสดีครับ" พัฒน์รับไหว้ทั้งสองคน

"ว่างแล้วเหรอคะพี่ชาย" แพรพลอยกระเซ้าพี่ชายตัวเอง

"ครับน้อพลอย แล้วนี่สั่งอะไรกันหรือยังล่ะ" พัฒน์ถามทั้งสามคน

"สั่งไปแล้วค่ะ พี่พัฒน์จะสั่งอะไรเพิ่มดีคะ" แพรพลอยถามพี่ชาย

"ขอดูเมนูหน่อยสิ" เขาก้มถามปลายฝันใกล้ๆจนเธอต้องถอยหน้าหนี

"เอ่อ,นะ.นี่ค่ะ"ปลายฝันยื่นเมนูให้เขาอย่างเงอะงะ พัฒน์หยิบเมนูจากมือเธอและเขาก็จับโดนปลายนิ้วเธอต่างสะดุ้งเล็กน้อยเหมือนกัน แพรพลอยสังเกตุพี่ชายอยู่แล้วจึงฟันธงได้ว่าพี่ชายตัวเองชอบเพื่อนเธออย่างแน่นอน ส่วนเพชรก็สนใจเมนูอาหารจึงไม่ได้เห็นเหมือนเธอ

"เธอสั่งอะไรไปปลายฝัน สั่งให้ฉันหน่อย" พัฒน์บอกเธอเบาๆ

"เอ่อ,คุณพัฒน์สั่งเองดีมั้ยคะ ฝันไม่รู้ว่าคุณพัฒน์ชอบกินอะไรค่ะ"

"สั่งเหมือนเธอนั่นแหละ ฉันกินได้ทุกอย่าง" เขาพูดซ้ำปลายฝันจึงจำเป็นต้องสั่งมาให้เขา

"ขอบใจ" เขาพูดข้างหูสาวน้อยของเขาเบาๆ

ปลายฝันใจสั่นหวิวๆเหมือนจะเป็นลมและหวังว่าจะไม่มีใครสังเกตุเห็น ส่วนพัฒน์นั่งกินไปตักให้น้องสาวและสาวน้อยของเขาไปด้วย ทั้งสี่คนนั่งกินอาหารไปคุยกันไปจนอิ่มแป้กันหมดทุกคนแล้ว

"ใครมาส่งน้องพลอยครับ" พัฒน์ถามน้องสาวว

"พี่สมหมายมาส่งค่ะเดี๋ยวพลอยจะโทรบอกให้มารับและจะไปส่งฝันด้วยค่ะ"

"ไม่ต้องโทรหรอกเดี๋ยวพี่จะไปส่งละกัน " เขาบอกน้องสาว

"พี่พัฒน์เสร็จงานแล้วเหรอคะ" แพรพลอยถามไปอย่างงั้นแหละเพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าพี่ชายของเธอคงอยากจะตามไปส่งเพื่อนสาวเธอ

"เสร็จแล้วครับ ที่เหลือให้เอกทำต่ออีกนิดหน่อยน่ะ"

"พลอยไปก่อนนะเพชรแล้วเจอกันตามนัดนะ แกอย่าสายนะไม่งั้นอดไปเที่ยวนะ" แพรพลอยขู่เพื่อนเล่นๆ

"ไม่มีทางย่ะ ฉันไม่พลาดแน่นอนที่จะไปนอนดูหนุ่มไทยหนุ่มฝรั่งแก้ผ้าอาบแดดกันหรอกนะยัยพลอย" เพชรตอบกลับเพื่อนสาวทันที

"โอ้โห นี่ตกลงแกจะไปเที่ยวหรือไปดูหนุ่มๆกันแน่เนี่ยคุณเพชร" ปลายฝันว่าให้เพื่อนสาว

"นี่,ชะนีฝันเอ้ย ดูนุ่มหล่อล่ำกล้ามแน่นนี่ฟินมากเลยนะแก เดี๋ยวฉันจะพาแกไปเปิดหูเปิดตาเองนะชะนีน้อย"เพชรพูดหยอกเหย้าเพื่อนโดยไม่รู้ว่าโคแก่เริ่มคิดหนักแล้วล่ะสิ

"อะแฮ่มม,กลับกันหรือยัง" พัฒน์กระแอมในคอแล้วถามน้องสาว เพชรลุกขึ้นก่อนและบอกลาเขา

"ขอบคุณที่เลี้ยงข้าวครับพี่พัฒน์ เพชรกลับก่อนนะครับสวัสดีครับ บาย พลอย ฝัน" เพชรโบกมือลาให้เพื่อนและเดินออกไป

"บาย เพชร/ บายเพชร"สองสาวบอกลาตอบเพชร พัฒน์รับไหว้เพื่อนน้องสาวและชวนสองสาวกลับ

"ไปกันหรือยังล่ะน้องพลอย"เขาลุกขึ้นก่อนเพื่อให้ปลายฝันที่นั่งอยู่ด้านในขยับออกมา

"ค่ะพี่พัฒน์ ไปฝันเดี๋ยวไปส่งแกก่อนละกัน"

"ไม่เป็นไรพลอย เกรงใจคุณพัฒน์น่ะ" ปลายฝันพูดเบาๆกับพลอย

"ไม่เป็นไร ฉันไปส่งได้ไม่ลำบากอะไร" พัฒน์หันไปบอกเพื่อนน้องสาว แพรพลอยแตะแขนเพื่อนและพากันเดินตามหลังพัฒน์ไป ชายหนุ่มโทรตามแดนให้ลงมารอที่รถเพื่อจะไปส่งปลายฝันแล้วก็กลับบ้าน

เมื่อถึงบ้านของปลายฝันสองพี่น้องจะไปสวัสดีครูแป๋วบังเอิญท่านไม่อยู่ทั้งสองจึงกลับบ้าน

"ขอบคุณที่มาส่งนะคะคุณพัฒน์ ขอบคุณค่ะพี่แดน บายจ้ะพลอย" เธอไหว้ขอบคุณสองหนุ่มเจ้านายกับลูกน้อง

"บายฝัน เดี๋ยวคืนนี้พลอยโทรหานะ"

"เคร,จ้า" ปลายฝันโบกมือให้เพื่อนขณะที่รถแล่นออกไปจากหน้าบ้านเธอ

"พี่พัฒน์ จองที่พักไว้เรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะ"

"อืมม,แดนแกจัดการแล้วใช่ไหม"

"ครับเจ้านาย คุณปาลจัดการให้แล้วครับ หายห่วงเจ้าของรีสอร์ตการันตีเองครับ" แดนตอบเจ้านาย

"ขอให้เรียบร้อยเหมือนที่พูดเถอะว่ะ" พัฒน์ว่าให้ลูกน้องคนสนิท

"ทำไมวันนี้พี่พัฒน์ใจดีจังเลยคะ"

"อ้าว,งั้นที่ผ่านมาพี่ใจร้ายเหรอครับ"ชายหนุ่มถามน้องสาวแล้วยิ้มๆ

"ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ ก็พี่พัฒน์งานยุ่งตลอดนี่ จะมีก็แต่พี่แดนพี่เอกที่มาดูแลพลอยกับฝันน่ะสิ แต่เอ้ะ,วันนี้ได้ข่าวว่าควงสาวไปกินตับ เอ้ย,ไม่ใช่ไปกินข้าวด้วยนี่คะ" แพรพลอยถามพี่ชาย

"รู้ได้ยังไงครับน้องพลอย" พัฒน์หันไปมองแดนอย่างสงสัยลูกน้องแดนส่ายหน้าตอบทันทีเหมือนกัน

"อ่อออ,ยัยฝันเห็นน่ะสิคะ" แพรพลอยลากเสียงยาวและมองพี่ชายเขม็งเห็นเขาสะดุ้งนิดหน่อยแล้วก็นิ่งไป

"จริงเหรอครับน้องพลอยแล้วน้องฝันว่ายังไงบ้างครับ" แดนถามอย่างรู้ใจเจ้านายที่พลาดไปในวันนี้

"ก็ไม่ว่ายังไงนี่คะ แค่พูดว่า...." แพรพลอยหยุดคำพูดไว้แล้วมองพี่ชายกับลูกน้องที่นั่งฟังหูกางอย่างอยากรู้

"ว่าไงครับน้องพลอย" แดนเร่งให้เธอตอบ