บทที่ 3 แข็งแกร่ง

บทที่ 3 แข็งแกร่ง

ณ เมืองอันหยาง (安阳) เมืองหลวงของแคว้นเจียงซี

เสียงฟ้าร้องคำรามดังสนั่น ก้อนเมฆค่อยๆ รวมตัวกันจนดำมืดครึ้ม ปกคลุมทั้งสี่แคว้น ด้านล่างกำลังประกอบพิธีขับไล่ปีศาจครั้งยิ่งใหญ่ในประวัติศาตร์ของ โหย่วหวี (虞氏) ทั้งสี่แคว้นรวบรวม ปรมาจารย์ และราชครูที่แข็งเกร็งที่สุดเข้าร่วมต่อต้าน โดยมีจุดศูนย์รวมพลังเป็นค่ายกลมหาเวท

ซึ่งเป็นค่ายกลระดับตำนานที่ต้องใช้พลังธาตุทั้งห้าอย่างมหาศาลในการขับเคลื่อน เพื่อส่งพลังเข้าไปเปิดใช้งานค่ายกล ผลักดันประตูมิติให้เปิดออก และดูดเกลือนเจ้าแห่งปีศาจนรกโลกันตร์กลับไปยังมิติอื่น ชาวบ้านทั้งแผ่นดินต่างรวมตัวกันมืดฟ้ามัวดินผู้คนล้วนหวาดกลัว แต่ยังมารวมตัวกันเพื่อยืนส่งกำลังใจเฝ้ามองเหตุการณ์ครั้งประวัติศาตร์ของโหย่วหวี ที่ต้องถูกจารึก ทุกคนยืนอยู่นอกเหนือรัศมีพลังไม่อาจเข้าใกล้ได้

สายลมกระโชกแรง ยิ่งเวลาผ่านไป ไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงโดยง่าย บนท้องฟ้าที่มืดครึ้มก้อนเมฆขนาดมหึมาค่อยๆ ก่อตัวเป็นรูปร่าง เหนือท้องฟ้าฉับพลันปรากฏใบหน้าเจ้าแห่งปีศาจนรกโลกันตร์ใบหน้าน่าสะพรึงกลัวสุดบรรยาย

"เปรี้ยง!! "

เสียงฟ้าร้องคำรามสะเทือนเลื่อนลั่น จู่ๆ พลังงานที่มองไม่เห็น กับความกดอากาศที่เพิ่มขึ้นทันทีที่ใบหน้าปีศาจปรากฏขึ้น และแล้วค่ายกล มหาเวทก็เริ่มขับเคลื่อน ปรมาจารย์ทุกคนล้วนช่วยกันส่งพลังธาตุของตนเข้าไปขับเคลื่อนค่ายกล ชาวบ้านบางคนที่พลังไม่แข็งแกร่งพอไม่อาจต้านทานไหวทรุดลงนั่งกับพื้น จนมาตอนนี้ปรมาจารย์บางคน ถึงกับกระอักโลหิตออกมาล้มลงและเสียชีวิตในทันที ทีละคนๆ จนสุดท้ายเหลือเพียง ปรมาจารย์หนุ่มรูปงาม เฟยหลงแห่งแคว้นเจียงซีเพียงผู้เดียวที่ยังคงสามารถยืนควบคุมทิศทาง และขับเคลื่อนให้ ค่ายกลมหาเวทส่งพลังงานใบยังท้องฟ้า ลำแสงขนาดใหญ่ค่อยๆ ก่อตัวขยายวงกว้าง และรวมรั้งพุ่งตรงขึ้นท้องฟ้าจนเกิดสว่างวาบระเบิดเสียงดัง

"ตูมม!!!!!!! "

เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวสั่นสะเทือนฟ้าดิน เมื่อค่ายกลพลังธาตุถูกยิงออกไป ก่อเกิดช่องว่างประตูมิติเปิดออก และสูบเจ้าแห่งปีศาจนรกโลกันตร์ลงไปตามรอยแยกแห่งมิติทันที ภาพตรงหน้าที่ยิ่งใหญ่ตระการตา ประชาชนโดยรอบยืนเงียบกริบ ไม่มีใครส่งเสียง จนเมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาจึงค่อยหาเสียงของตัวเองพบ

.

.

"เฮ้! พวกเราชนะแล้ว"

"เฮ้! พวกเราชนะแล้ว"

"เฮ้! พวกเราไม่ตายแล้ว"

"ท่านเฟยหลง! ท่านเฟยหลง! ท่านเฟยหลง! "

"ฮือๆๆ ขอบคุณสวรรค์ ขอบคุณท่านเฟยหลง"เสียงตะโกนของชาวบ้านดังกึกก้อง บางคนร้องไห้บางคนสลบไป บางคนกอดคอกันร้องไห้

"อึก แฮ่กๆ " เฟยหลงราชครูหนุ่ม ทรุดตัวลงนั่งชันเข่าข้างหนึ่ง ริมฝีปากมีเลือดซึม หลังจากพักเหนื่อยเขาเดินจากไปอย่างไม่ใยดีผู้คนที่แห่แซ่ซ้อง เขาเดินหันหลังกลับไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

.

.

หลังเหตุการณ์สงบ ฮ่องเต้ไท่คัง (太康) จัดงานเลี้ยงใหญ่โตเพื่อฉลองความสำเร็จ และพระราชทานทรัพย์สมบัติให้เฟยหลงมากมาย เฟยหลงมีตำแหน่งเป็นถึงราชครู แต่เขากลับไม่มีงานประจำ ไร้ซึ่งอำนาจในราชสำนัก

เนื่องเพราะไม่ใช่เพียงประชาชนแคว้นเจียงซีต่างให้การยอมรับ ยกย่อง เทิดทูนบูชา เฟยหลงเยี่ยงวีรบุรุษหนุ่มเขายังเป็นสัญลักษณ์แห่งความยิ่งใหญ่ของแคว้นเจียงซี บุรุษหนุ่มรูปงามที่มีเวทวิชาแข็งแกร่งที่สุดบนแผ่นดินโหย่วหวี หากถามว่าบนแผ่นดินโหย่วหวีมีใครไม่รู้จักราชครูหนุ่มรูปงามเฟยหลง ตำนานที่ยังมีชีวิตอยู่บ้าง คำตอบคือไม่ ผิดกับฮ่องเต้ไท่คัง ถึงพระองค์จะเป็นถึงฮ่องเต้ผู้ยิ่งเหนือใต้หล้าหนึ่งในสี่แคว้นใหญ่แต่ชาวบ้านส่วนใหญ่กลับยังไม่รู้จัก หรือจดจำพระองค์ได้เลยด้วยซ้ำ นั่นยิ่งทำให้ฮ่องเต้ไท่คังรู้สึกอิจฉาและหวาดระแวงหวั่นเกรงพลังอำนาจของ ราชครูหนุ่มเป็นอย่างยิ่ง