EP 9

“รายละเอียดทั้งหมดป้าก็รู้แค่นี้ล่ะแอ้เอ้ย จดไปอย่าให้ขาดเชียวนะเอ็ง ไม่งั้นคุณท่านได้เอ็ดตายเลย เห็นไม่ค่อยพูดอย่างนั้นเวลาโมโหขึ้นมาล่ะก็ตัวใครตัวมันเลยนะ ป้าคนหนึ่งล่ะที่ไม่เอาด้วยน่ากลัวเหลือเกิน ข้าวของในบ้านเก็บทันก็ทัน ไม่ทันก็แตกย่อยยับตรงนั้นล่ะ”

สายหยุดย้ำเตือนพร้อมแสดงสีหน้าขยาดขลาดกลัวให้เห็น จนปาลิตานึกภาพออกประหนึ่งประสบเหตุการณ์มาด้วยตัวเองก็ไม่ปาน อริสานั่งฟังอยู่ด้วยได้แต่ทำตาปริบๆ เ

พราะให้สงสารเพื่อนนักที่จะต้องมาเป็นทั้งคนรับใช้งานบ้านสารพัด ไหนจะต้องคอยพลีเรือนร่างให้เพื่อเป็นเครื่องไถ่ถอนอีก และคืนนี้แล้วที่เพื่อนรักคงจะต้องสังเวยความสาวให้กับเศรษฐีบ้ากามเป็นแน่แท้

เพียงแค่คิดอริสาก็กลั้นน้ำตาไว้แทบไม่อยู่ แต่ก็พยายามอดกลั้นเอาไว้ ด้วยกลัวว่าเพื่อนจะพลอยใจเสียหนักเข้าไปอีก พาลอยากหลีกลี้หนีหน้าไปจนเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตขึ้นมา

ทั้งที่ใจจริงแล้วอริสาก็อยากปล่อยให้เรื่องออกมารูปนั้นไม่น้อย ด้วยเห็นใจในความรักของเพื่อนทั้งสองที่จะต้องมาพังลงเพียงเพราะเรื่องเงิน แต่จากที่ได้คิดหน้าคิดหลังไตร่ตรองแทนเพื่อนอย่างถ้วนถี่แล้วพบว่าได้ไม่คุ้มเสียสักเท่าไหร่

เผลอๆ อาจจะเสียอย่างเดียวด้วยซ้ำ ด้วยต่างคนก็ต่างยังช่วยตัวเองไม่ได้ แบมือขอเงินพ่อแม่ไปเรียนหนังสืออยู่เลย

การหนีไปอยู่ด้วยกันฉันท์ผัวเมีย เมื่อแรกก็คงจะหอมหวานแต่พอนานๆ อาจจะขื่นขมระทมทุกข์ เพราะปัญหาต่างๆ เริ่มรุมเร้า โดยเฉพาะเรื่องการเงิน พาลจะส่งผลให้เรียนไม่จบกันทั้งคู่ ต้องไปทำมาหากินอย่างอื่น

แทนที่จะได้เรียนจบมีงานดีๆ ทำ มีอนาคตสดใส ไม่นานก็คงมีลูกมาเพิ่มภาระให้อีกคนสองคน ทีนี้โอกาสจะได้กลับไปไขว่คว้าปริญญาคงจะดับวูบลงไปไม่เป็นท่าแน่

อริสาเลยสรุปแทนเพื่อนว่า ไหนๆ จะเสียเนื้อเสียตัวทั้งที ก็ต้องให้ได้มากกว่าเสีย หนึ่งคือได้ที่สวนของพ่อคืน สองคือยังได้เรียนจนจบ สามเพื่อนอาจจะเป็นที่พออกพอใจของพ่อเจ้าหนี้หน้าเลือดเข้าให้ ถึงกับปล่อยวางไม่ลงเมื่อหมดสัญญา

ก็เลยส่งเสียเลี้ยงดูเป็นเรื่องเป็นราว มีบ้านมีรถมีเงินใช้ไม่ขาดมือก็เป็นได้ แต่ถึงแม้ข้อสามจะไม่เป็นดังใจคิด และหากสิงหายังมั่นคงในรักแท้ เพื่อนทั้งสองก็น่าจะมีโอกาสได้กลับมาสานฝันให้จบจนได้

“มีอะไรขาดเหลือหรือสงสัยก็โทรมานะแอ้ เดี๋ยวแก้มกับแม่จะรีบจัดการให้ แต่เรื่องแค่นี้คนเก่งๆ อย่างแอ้รับมือได้อยู่แล้วใช่มั้ยเพื่อน”

ปาลิตายิ้มรับไปอย่างนั้น ทั้งที่ในใจกำลังสะเทือนไปทั่วอกกับคำว่าเรื่องแค่นี้ของเพื่อน รู้ว่าเพื่อนอยากปลอบใจให้คลายกังวล แต่ก็ยากเหลือเกินที่จะไม่คิดมากกับสิ่งที่จะต้องสูญเสียให้คนที่เธอเกลียดชังในอีกไม่ช้า เผลอๆ คืนนี้ก็คงไม่รอดพ้นเงื้อมมือเขาไปได้ด้วยซ้ำ ก็ในเมื่อเขากลับมาแล้วหลังจากที่อุตส่าห์ให้เวลาทำใจอยู่ตั้งสองวัน

“ป้าว่าอย่าคิดมากเลยแอ้เอ้ย ถือซะว่าเอ็งโชคดีกว่าอีกหลายๆ คนก็แล้วกัน มีอย่างเหรอทนทำงานสองปีไถ่หนี้ได้ตั้งห้าล้าน ใครที่ไหนจะยอมให้กันฮึ อะไรไม่ชอบไม่ดีก็ทำลืมๆ ไปซะ เอ็งก็ลองดูอย่างพวกอีตัวที่หากินตามซ่องสิ วันๆ มันต้องเจอผู้ชายร้อยแปดพันเก้ากว่าจะได้เงินมา หื่นกามหรือหน้าหม้อแค่ไหนเราก็ไม่รู้ เผลอๆ ก็พวกซาดิสม์ด้วย แต่เอ็งอย่างมากก็นอนกับคุณท่านคนเดียว แถมไม่ค่อยจะอยู่บ้านด้วย และวันดีคืนดีคุณท่านก็หอบผู้หญิงคนอื่นมานอนด้วย เอ็งก็สบายไม่ต้องเปลืองตัว สองปีไม่นานหรอกแป๊ปๆ แต่ที่สำคัญนะเอ็งนะ อย่าปล่อยให้ท้องเพื่อคิดจับคุณท่านเด็ดขาด เพราะนอกจากเอ็งจะไถ่ที่สวนไม่ได้แล้ว ยังจะถูกคุณท่านไล่ตะเพิดหนีไปอีกนะ ป้าเห็นมานักต่อนักแล้วพวกผู้หญิงที่คิดจะรวยทางลัดด้วยการจับคุณท่านด้วยวิธีนี้ สุดท้ายก็ต้องไปและไม่มีสิทธิ์ได้กลับมาอีกเลย บ่อเงินบ่อทองเลยสลายภายในพริบตา”

แม้จะรู้ว่าคนบอกหวังดีสักแค่ไหน แต่กับคำพูดคำจาและภาษาที่ใช้ก็ตรงไปตรงมาไม่มีหักหลบหรืออ้อมค้อมใดๆ ก็ยังคงบั่นทอนหัวใจดวงน้อยๆ ให้เจ็บแสบขึ้นมาได้ไม่ยากเลย จนต้องรีบลุกเข้าครัวเพื่อจัดข้าวของสำหรับทำอาหารมื้อเย็นแล้วรีบเดินกลับทางเดิมด้วยการสั่งลาสองแม่ลูกเพียงรอยยิ้มบางๆ

“แม่อะ ไปพูดตรงๆ อย่างนั้นได้ยังไง แค่นี้แอ้มันก็เสียใจจะแย่แล้วนะ”

อริสารู้ดีว่าเพื่อนสะเทือนใจจึงหันมาแหวใส่แม่ที่พูดตรงจนไม่รู้จักหักหลบหักเลี้ยวบ้าง สายหยุดทำตาโตใส่ลูกอย่างคนที่ไม่ได้รู้สึกผิดตรงไหนเลย

“นี่เอ็งเป็นลูกข้านะมาร้องด่าแม่ได้ยังไง ที่ข้าพูดเพราะหวังดีกับมัน ไม่อยากให้มันพลาดพลั้งเดี๋ยวจะเสียเปล่า แล้วมานั่งปั้นหน้าอยู่อย่างนี้ งานบ้านทำเสร็จแล้วเหรอ ไปเลยข้าจะเข้าสวนไปช่วยพ่อเอ็ง อีนี่มาทำปากดีกับแม่ กูเบ่งมึงออกมาและเลี้ยงด้วยความลำบากนะมึง ไม่ทันไรริจะเนรคุณซะแล้ว”

คนเป็นลูกเหนื่อยใจเกินกว่าจะต่อล้อต่อเถียงกับแม่ จึงเลี่ยงไปหางานที่ทำค้างไว้แค่นั้น