บทที่ 3

..เราจะเอาไงดี เพราะถ้าจะคุยกับลูกชายของนาง ต้องดึงเหตุผลออกมาพูด จะอ้างเรื่องไสยศาสตร์เวทย์มนต์ก็ไม่ได้

"คุณแม่คะ วาดอยากจะขอกลับบ้าน"

"หนูจะกลับไปทำไม" คนยิ่งกำลังหนักใจเรื่องลูกชาย กลับต้องมีเรื่องให้คิดเพิ่มขึ้น

"วาดโทรติดต่อทางบ้านไม่ได้เลยค่ะ"

"เดี๋ยวแม่จะให้คนรถพาไป แต่คืนนี้กลับมานอนที่นี่ได้ไหม"

"วาดยังไม่อยากให้ทางบ้านรู้เรื่องนี้ค่ะ" หญิงสาวยังไม่อยากให้แม่รู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ กลัวว่าท่านจะไม่สบายใจ

"ถ้าเสร็จธุระแล้วให้โทรมาหาแม่นะ เดี๋ยวแม่จะให้คนรถไปรับ"

"ค่ะ" วาดเดือนรีบขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดเดิม เพราะเธอจะกลับบ้านในชุดที่หรูหราแบบนี้ไม่ได้

หญิงสาวรีบออกมาจากคฤหาสน์หลังงาม

"ใครวะ" คนที่นั่งอยู่ในรถคันที่เพิ่งเลี้ยวเข้าบ้าน มองตามหลังผู้หญิงที่เดินออกจากบ้านเขาไป

"แต่งตัวแบบนี้ สงสัยจะเป็นแม่บ้านคนใหม่หรือเปล่า" นักรบก็ไม่เคยเห็นหน้าเหมือนกัน

อาทิตย์สนิทกับนักรบมาก..ถึงแม้นักรบจะเป็นลูกน้อง แต่ทั้งสองก็เคยเป็นเพื่อนเรียนมาด้วยกัน เวลาที่นักรบขับรถให้ อาทิตย์มักจะมานั่งเคียงคู่

"กลับมาแล้วเหรอลูก" อรชรได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาก็เลยเดินออกมาดู ..เขาเห็นกันไหมเนี่ย ถ้าเห็นในสภาพนั้นแย่เลย เพราะนางก็เห็นว่า วาดเดือนเปลี่ยนชุดธรรมดาออกจากบ้าน

"มีอะไรหรือเปล่าครับแม่"

"เปล่าจ้า แม่แค่สงสัยว่าทำไมวันนี้ลูกถึงกลับเร็ว"

"ผมเหนื่อยครับอยากจะกลับมาพักผ่อน" ชายหนุ่มรู้สึกเหนื่อยแปลกๆ จนอยากจะกลับมาพักผ่อน

"ถ้างั้นลูกก็ขึ้นไปนอนเถอะนะ" นางหายใจโล่งขึ้น เพราะลูกชายคงไม่ทันสังเกตเห็นตอนที่เธอเดินออกไป

[บ้านวาดเดือน]

"แม่..แม่คะ วาดดาว" วาดเดือนตะโกนเรียกแม่กับน้องสาวแต่ก็ไม่มีใครอยู่บ้าน

"ไปไหนกันหมด" หญิงสาวรีบมาที่บ้านพี่สาวซึ่งอยู่ติดกัน

"พี่ดวงคะ พี่ดวง"

"ไม่มีใครอยู่หรอกไปโรงพยาบาลกันหมดแล้ว" ลุงที่อยู่ข้างบ้านร้องมาบอก

"ใครเป็นอะไรลุง ทำไมไปโรงพยาบาล" พอได้ยินหญิงสาวแทบช็อก

"ก็ไอ้เลิศ พี่เขยมึงน่ะสิ ขึ้นไปซ่อมหลังคาแล้วตกลงมา"

ได้ยินแค่นี้วาดเดือนก็วิ่งเข้าไปหยิบโทรศัพท์ แล้วโทรไปหาหมอโชติ

"มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของฉันกันแน่"

พอหมอโชติได้ยินปลายสายพูดแบบนี้ ก็รู้แล้วว่าต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก "พอมันกินผู้ชายในบ้านหมดแล้ว มันก็จะกินผู้หญิง"

ดวงของเธอเป็นแบบนั้นจริง แต่ถ้าจะให้ผ่อนหนักเป็นเบาก็พอมีวิธี แค่หมอโชติดึงดวงมรณะของเธอมาช่วยให้งานตัวเองสำเร็จ ก็เลยไม่หวังจะช่วยแบบจริงจัง

"ฉันจะทำตามที่พ่อหมอแนะนำมาให้เร็วที่สุด" แล้วเธอก็วางสายไป

[โรงพยาบาล] วาดเดือนรีบมาที่โรงพยาบาล เพื่อดูอาการพี่เขย

นี่เขาเป็นแค่พี่เขยไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน ยังมาเจออาถรรพ์ของเราอีกเหรอ หญิงสาวมองพี่เขยที่นอนเข้าเฝือกเพราะขาหัก โชคดีที่ยังไม่ถึงแก่ชีวิต

"แม่คะ พี่ดวง ฉันจะไปทำงาน พี่ดูแลพี่เขยให้ดีนะ" แล้วใบหน้างามก็หันมาที่น้องสาว "วาดดาว น้องดูแลแม่ให้ดีนะ" น้องสาวของเธอกำลังเรียนอยู่ชั้นม. 6

"ลูกจะไปทำงานที่ไหน"

"วาดมีงานทำแล้วค่ะแม่ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ" พ่อเสียไป หวังพึ่งแค่ผู้ชายหนึ่งเดียวในบ้านก็คือพี่เขย และตอนนี้พี่เขยก็ขาหักคงทำอะไรไม่ได้อีกนาน เธอก็เลยจำเป็นต้องเป็นหัวหน้าครอบครัว

ออกจากโรงพยาบาล วาดเดือนตรงกลับมาที่บ้านของอรชร

กว่าจะมาถึงก็ค่ำมืดดึกดื่น ..เธอโทรมาบอกก่อนแล้วว่าจะเข้ามา ก็เลยมีคนรอเปิดประตูบ้านให้

ระหว่างที่คุยโทรศัพท์กับอรชรอยู่นั้น ทั้งสองได้วางแผนกันเรียบร้อยแล้วว่าจะทำยังไง ถึงจะรวบหัวรวบหางลูกชายของนางได้

พอมาถึงคฤหาสน์หลังงาม วาดเดือนก็ตรงไปที่ห้องของลูกชายเจ้าของบ้าน..นั่นก็คือห้องของนายอาทิตย์