บทที่ 5

"รอย่านานไหมจ๊ะ สาวๆ"

เสียงทักทายของหม่อมหลวงนฤนาถดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของหญิงสูงวัยสองท่าน ที่ก้าวเข้ามาหาพวกเธอที่โต๊ะด้วยกันอย่างพร้อมเพรียง

"สวัสดีค่ะ คุณย่า" พริมารีบเอ่ยขึ้นพร้อมกับกระพุ่มมือไหว้ย่าของเพื่อนรักอย่างสนิทสนม เนื่องจากสมัยเรียนเธอมักจะแวะเวียนไปเล่นที่บ้านของแหวนเพชรอยู่บ่อยๆ

"เป็นยังไงบ้างแม่พริ้ม ตั้งแต่แม่แหวนเขาไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศสย่าก็ไม่เห็นหน้าคร่าตาเราเลย คุณพ่อคุณแม่สบายดีนะ"

"สบายดีค่ะ คุณย่ายังสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ"

"แหม ปากหวานจริงนะเรา"

แหวนเพชรลอบกลอกตาขณะที่ผู้เป็นย่ากับเพื่อนของเธอกำลังสนทนากัน และเมื่อมองไปทางหญิงสูงวัยที่ยืนเยื้องไปทางด้านหลังของนฤนาถ เธอก็รีบกระพุ่มมือไหว้เพื่อนของย่าทันที

"สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีจ้ะ" เจิดจรัสรับไหว้คนอายุน้อยกว่าด้วยความเอ็นดู ก่อนจะหันไปบอกนฤนาถอย่างชื่นชม "หนูแหวนตัวจริงสวยกว่าในรูปตั้งเยอะแน่ะคุณน้อง"

"จริงเหรอคะคุณพี่"

"จริงสิ พี่ว่ามีเค้าของคุณน้องตอนสมัยสาวๆ ด้วยนะเนี่ย ดูเฮี้ยวหน่อยๆ เหมือนกันไม่มีผิด"

แหวนเพชรแทบกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหว เมื่อได้ยินคำพูดของเพื่อนย่า ที่เอ่ยพาดพิงถึงวีรกรรมสมัยแตกเนื้อสาวของหม่อมหลวงนฤนาถ จนเจ้าของเรื่องถึงกับหน้างอง้ำคล้ายกำลังแง่งอนคนพูดอย่างไม่จริงจังนัก

"เราไม่พูดเรื่องนี้กันดีกว่าค่ะคุณพี่ เดี๋ยวแม่แหวนจะเฮี้ยวกับน้องหนักกว่าเดิม"

คุณหญิงเจิดจรัสหัวเราะครื้น แล้วเสมองไปทางโต๊ะด้านข้างด้วยรอยยิ้มขบขัน ก่อนจะเอ่ยเรียกหลานชายคนโตของตนให้ย้ายมานั่งด้วยกันแต่โดยดี

"เจ้าชัชมาถึงนานแล้วละสิท่า"

"พึ่งมาถึงครับ"

คำตอบของชายหนุ่มที่พึ่งย้ายมานั่งเก้าอี้ข้างเธอ ส่งผลให้แหวนเพชรเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เนื่องจากอีกฝ่ายนั่งอยู่ตรงนั้นตั้งแต่ตอนที่เธอเดินเข้ามาในร้านนี้แล้วด้วยซ้ำ แถมเขายังได้ยินการสนทนาระหว่างเธอกับพริมาทั้งหมดเลยด้วย

หายนะมาเยือนของแท้ ของจริง ไม่ติงนังเลยทีเดียว

"นี่พี่ชัช ว่าที่เจ้าบ่าวของแม่แหวนเขาน่ะ แม่พริ้ม"

นฤนาถรีบแนะนำว่าที่หลานเขยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่คนฟังกลับรู้สึกตกใจไม่ต่างจากเพื่อนรักเลยสักนิด เพราะเรื่องที่พวกเธอแอบนินทาและเอาเขาไปเปรียบเทียบกับพระเอกแนวโหดหื่นในละครนั่น เขาก็คงจะ... ได้ยินหมดเลย

ซวยแล้ว!

สองสาวสบตากันโดยไม่ได้นัดหมาย ก่อนจะส่งยิ้มแห้งให้อย่างรู้กัน แล้วพยายามทำตัวเป็นปกติให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

"สวัสดีค่ะ พี่ชัช"

แหวนเพชรกับพริมากระพุ่มมือไหว้ แล้วกล่าวคำทักทายศิชัชอย่างพร้อมเพรียง

"เดือนหน้าอย่าลืมมางานแต่งนะ"

"คะ? อ๋อค่ะ หนูจองตำแหน่งเพื่อนเจ้าสาวไว้แล้วค่ะคุณย่า"

ว่าที่เจ้าสาวขึงตาใส่เพื่อนรักที่เปลี่ยนสีไวจนน่าตี แต่เธอจะทำอะไรได้ล่ะ นอกจากก้มหน้าก้มตายอมรับชะตากรรมในครั้งนี้ต่อไปอย่างไม่มีทางเลี่ยง

"โอ๊ะ! พอดีหนูพึ่งนึกขึ้นได้ว่าคุณพ่อวานให้ไปทำธุระให้ ถ้าอย่างนั้นหนูขอตัวกลับก่อนนะคะคุณย่า สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ" พริมารีบบอกลาและกระพุ่มมือไหว้ผู้อาวุโสทั้งสองทันควัน

"เดี๋ยว!"