ตอนที่8 ผู้หญิงที่ฉลาดและจิตใจดี

ตอนที่8 ผู้หญิงที่ฉลาดและจิตใจดี

"อะไรนะ?"มู่น่อนน่อนได้ยิน เกือบจะตกใจจนขาอ่อน"ฉันทำไม่ได้!"

ถึงแม้เธอจะรังเกียจผู้ชายคนนี้ แต่เธอก็รักชีวิต

ถึงแม้ว่าการกำเนิดของเธอ เป็นแค่การเกิดปัญหาของการคุมกำเนิดผิดพลาดของมู่ลี่เหยียนกับเซียวชู่เหอ กี่ปีมานี้อยู่ตระกูลมู่ถูกมู่หวั่นขีสั่งใช้เหมือนกับคนใช้มาตลอด

แต่เธอก็ยังพยายามดำรงชีวิตอยู่

เธอไม่รู้ว่าทำไมเฉินเจียฉินถึงเอาเรื่องของชีวิตคนมาพูดง่ายๆแบบนี้ แต่เธอจะไม่ตอบตกลง

เฉินถิงเซียวยักคิ้ว"หรือว่าเธออยากฝังไว้ข้างๆฉัน?"

ยังคงเป็นน้ำเสียงที่เย็นชา แต่กลับแสดงออกถึงความไม่สงสัยอย่างแน่วแน่

มู่น่อนน่อนใบหน้าว่างเปล่า ไปเอาของอย่างช่วยไม่ได้

เธอคิดว่า ชีวิตของเธอตั้งแต่แต่งเข้าตระกูลเฉินวินาทีนั้นมา ก็พังทลายจนซ่อมไม่ได้แล้ว พังกว่านี้ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร?

เธอคิดอย่างหาความสุขในความทุกข์จนได้ ถ้าเฉินเจียฉินตายตอนเธอเอากระสุนออกให้เขาจริงๆ เธอได้ฝังข้างๆผู้ชายที่หน้าตาดีแบบนี้ ก็ไม่ถือว่าเสียหายมาก

มู่น่อนน่อนพยายามรักษาความสงบนิ่งอย่างเต็มที่แล้ว แต่ก็ยังควบคุมไม่ได้จนมือสั่นเล็กน้อย

เธอใช้มีดกรีดหนังข้างๆบาดแผลของเขาพลาง เฝ้าระวังอาการของเฉินเจียฉินพลาง

เธอสังเกต นอกจากสีหน้าเขาจะขาวซีด และเม็ดเหงื่อบนหน้าผากแล้ว ก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเป็นพิเศษ แม้แต่หัวคิ้วก็แค่ขมวดเล็กน้อย

ถ้าจะบอกที่ที่พิเศษ งั้นก็คือเขาจ้องมองเธอตลอด

ตอนนี้เธอรู้สึกได้ถึงความอ่อนแอของเขา แต่ว่าดวงตาเขายังคงเหมือนปกติ เผาไหม้เธอ

มู่น่อนน่อนอดไม่ได้ที่จะพูด"เธออย่ามองฉัน"

อันที่จริงเฉินถิงเซียวไม่ได้นิ่งเฉยเหมือนภายนอก เจ็บแผล เสียเลือดเยอะ เขาเกือบจะสลบไป

แต่ว่า เวลาเขาเห็นมู่น่อนน่อน ความเจ็บปวดจะลดลงอย่างปาฏิหาริย์

"ไม่ต้องตื่นเต้น ฉันไม่ตายหรอก ฉันเชื่อเธอ"เสียงของเฉินถิงเซียวเบาบางมาก แต่กลับมั่นใจอย่างมาก

มู่น่อนน่อนไม่เคยถูกเชื่อถือและให้ความสำคัญอย่างนี้มาก่อน เธอกัดฟันสู้ เอากระสุนออกมาให้เขาอย่างจดจ่อมากขึ้น

.......

มู่น่อนน่อนรู้สึกผ่านเวลาไปนานเหมือนหนึ่งศตวรรษ

พอเธอเอากระสุนเม็ดนั้นออกมาได้แล้วนั้น ก็เหงื่อไหล่เต็มตัว

เธอล้างมือในกะละมังข้างๆ ถามเฉินถิงเซียวอย่างกังวล"เธอรู้สึกยังไงบ้าง?"

ถ้าพูดว่าก่อนหน้านี้ ความประทับใจของเธอที่มีต่อเฉินเจียฉินคือเสนียดลูกผู้ดี แต่หลังจากที่เอากระสุนออกมา เธออดไม่ได้ที่จะนับถือเขา

ตลอดขึ้นตอน เขาไม่ได้ร้องเจ็บสักคำ และไม่ได้สลบไป ความเด็ดเดี่ยวเกินคนแบบนี้ เธอเคยเห็นแค่ในภาพยนตร์

ในเวลาเดียวกัน เธอก็สึกว่าผู้ชายคนนี้มีความลึกลับที่ไม่สามารถรู้ได้ มีความน่ากลัวเล็กน้อย

"หาปากกา ฉันเรียงชื่อยาให้เธอ" ถ้าแม้สีหน้าเฉินถิงเซียวขาวซีด แต่เวลาพูดก็ยังมีความข่มขู่อยู่มาก

มู่น่อนน่อนจดชื่อยาไว้ ก็ออกไปซื้อยาให้เขา

เธอซื้อยาหลายร้านอย่างระมัดระวังถึงจะซื้อยาจนครบได้

ตอนมู่น่อนน่อนกลับมา เฉินถิงเซียวสังเกตเห็นหล่อนถือถุงพลาสติกที่พิมพ์ร้านยาไม่เหมือนกัน ยกมุมปากขึ้นที่จับได้ยาก

ช่างเป็นผู้หญิงที่ฉลาดและจิตใจดี

เขามองออก มู่น่อนน่อนเกลียดเขา

หรือจะพูดว่า หล่อนเกลียดเฉินเจียฉิน

หล่อนน่าจะคิดว่าเขาถูกศัตรูตามฆ่า เพราะงั้นเธอช่วยเขาซื้อยารักษาแผลกลัวถูกคนสงสัย เลยหาซื้อหลายๆร้าย

มู่น่อนน่อนเอายาออกมา นั่งยองๆตรงหน้าเขา"ฉันใส่ยาให้เธอ ถ้าเจ็บ เธอก็บอกให้ฉันเบาหน่อย"

จนเธอใส่ยาเสร็จ เฉินถิงเซียวก็ไม่ร้องสักแอะ

ในตอนที่หล่อนจะลุกขึ้น จู่ๆผู้ชายยื่นมือดึงหล่อนไว้ จูบทับริมฝีปากหล่อน

"ฉันเคยบอกแล้ว ห้ามใส่แว่น"