๒.๔ ในอ้อมกอดนักรัก

สาวน้อยเข้ามานั่งหอบหายใจอยู่ในห้อง ร่างกายสะบัดร้อนสะบัดหนาวแปลกๆ แต่เธอบอกตัวเองว่าเป็นเพราะตัวเองกำลังโมโหและเจ็บใจเป็นที่สุด คอยดูเถอะคนอย่างชญาดาไม่มีทางปล่อย ให้ใครข่มเหงได้ฝ่ายเดียวแน่ สุภาษิตจีนโบราณกล่าวไว้ว่า แก้แค้นสิบปีก็ยังไม่สาย แต่เธอจะไม่รอนานขนาดนั้น แมทธิว ไครซ์ตัน จะต้องได้เจอการเอาคืนที่ทั้งเจ็บทั้งแสบเร็วๆ นี้แน่!

ใบหน้าของคนถูกรังแกนิ่ว คิ้วผูกกันเป็นปมยุ่งเหยิง ขณะนั่งขบคิดหาวิธีเอาคืน ก่อนที่เรียวปากอิ่มจะคลี่ยิ้มออกมาในที่สุด เมื่อความคิดบางอย่างแล่นวาบเข้ามาในสมอง

สาวน้อยเงี่ยหูฟังเพื่อรอคอยเวลา จวบจนกระทั่งแน่ใจว่าเขาออกไปข้างนอกแล้ว เธอจึงออกมานั่งนอกห้อง

คนเจ้าแผนการยังคงยิ้มแย้มให้กับแม่บ้านชาวรัสเซียอย่างเป็นปกติขณะอีกฝ่ายเข้ามาทำความสะอาดและทำอาหารเตรียมไว้ให้ แต่ในใจลุ้นให้แม่บ้านออกจากห้องไปไวๆ เพื่อที่เธอจะได้ปฏิบัติการบางอย่างเสียที

และในที่สุดเวลาแห่งการรอคอยก็สิ้นสุดลง หลังจากที่แม่บ้าน ออกไปพ้นห้องกว้างนั้น ร่างบางก็รีบวิ่งไปยังห้องครัว หยิบของที่ต้องการติดมือ แล้วเร้นกายเข้าไปในห้องของแมทธิวครู่ใหญ่ ก่อนจะกลับออกมาด้วยสีหน้ายิ้มกริ่ม

ตกดึกคืนนั้น...สาวน้อยเจ้าแผนการยังคงไม่หลับไม่นอน เพราะรอคอยการกลับมาของผู้ชายแก่บ้าตัณหาอย่างใจจดใจจ่อ และแล้วเขาก็ไม่ทำให้เธอผิดหวัง เมื่อเสียงหัวร่อต่อกระซิกของชายหญิงดังขึ้นที่หน้าห้องเช่นเดียวกับคืนก่อน ชญาดาไม่รู้ว่าผู้หญิงที่เขาพามาด้วยจะเป็นคนเดียวกันกับคนเมื่อคืนหรือเปล่า แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่เธอสนใจ เพราะเป้าหมายของปฏิบัติการในครั้งนี้พุ่งเป้าไปที่เขาเท่านั้น

“เดี๋ยวได้เผ็ดร้อนสมใจแน่”

เสียงหวานใสพึมพำคนเดียว ก่อนจะนอนหลับตาพริ้มลงคล้ายคนกำลังหลับฝันหวาน แต่ทว่าโสตประสาทยังคงทำงานเต็มประสิทธิภาพ

ภายในห้องหรูอีกห้อง แมทธิวกำลังคลุกเคล้าจมูกไปตามซอกคอของนางงามจากเวทีประกวดล่าสุดของรัสเซีย ซึ่งเขาพบกับเธอที่งานเลี้ยงและพูดคุยกันเพียงไม่กี่ประโยคก็มาจบลงที่เตียงนี้

มือใหญ่สะอาดค่อยๆ เปลื้องผ้าของสาวสวยด้วยลีลาช่ำชองระดับเพลย์บอยตัวพ่อ เพียงไม่กี่เสี้ยววินาทีชุดเดรสเกาะอกก็ร่วงลงไปกองที่พื้น ในขณะที่ร่างงามของนางงามบิดกายด้วยความวาบหวาม เร่าร้อนและกระตือรือร้น

การได้ขึ้นเตียงกับผู้ชายระดับแมทธิว ไครซ์ตัน ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด และเขาก็เป็นผู้ชายเลือดร้อนสมคำร่ำลือ เพราะเพียงแค่ถูกจมูกและมือของเขาเล้าโลมก็ทำเอาเธอแทบจะหวีดครางเสียงหลงอยู่แล้ว

นางงามสาวค่อยๆ ทอดกายที่เกือบเปลือยเปล่าของตัวเองลงนอนบนเตียงหนานุ่ม ซึ่งไม่ต้องประเมินก็รู้ว่าราคาแพงมันของแค่ไหน กลิ่นผ้าปูที่นอน หมอน และผ้าห่ม หอมสะอาดสะอ้าน บ่งบอกว่ามีคนดูแลทำความสะอาดอย่างดี และคืนนี้เธอกับหนุ่มหล่อเลือดร้อนอย่างแมทธิวคงจะต้องใช้มันเป็นสังเวียนเสพสวาทกันแทบทั้งคืนเป็นแน่

“อื้อ...จูบฉันสิคะแมท”

นาตาเลียโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาหาเพื่อให้เขาประกบปากจูบกับตน ซึ่งเพลย์บอยตัวพ่อไม่คิดจะขัดใจให้เสียเชิง อีกอย่างตอนนี้เขาคึก! คึกมากกว่าปกติ ทั้งๆ ที่เมื่อคืนก็เพิ่งจะกินนางแบบสาวอีกคนบนเตียงนี้อย่างเผ็ดร้อนไปหลายรอบจนเธอแทบจะคลานลงจากเตียงด้วยความอิ่มเอม

ทว่าแทนที่หลังจากปลดปล่อยไปแล้ว เขาจะลดความคึกคักลงไปบ้าง แต่คืนนี้มันกลับเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ อาการเช่นนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่อยู่บนเครื่องบินตอนที่เขาได้นอนทาบทับบนร่างเล็กกลมกลึงของยัยเด็กแสบที่ตอนนี้กำลังนอนอยู่ห้องข้างๆ นั่นแหละ และมันกำเริบอย่างหนักเมื่อช่วงกลางวันที่ผ่านมา ตอนที่เขาอุ้มเด็กนั่นขึ้นวางบนโต๊ะ จับขาเธอกางออก แล้วบดเบียดแก่นลำชายเข้ากับนวลเนื้อสาวของเธอ แม้มันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่เขาก็จำความรู้สึกสุดวิเศษที่แฝงปนมากับความทรมานตอนนั้นได้ดี เขาแทบจะยั้งตัวเองไม่อยู่ ดีว่ามีอาภรณ์กั้นเอาไว้ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่รั้งรอที่จะโจนจ้วงเข้าไปในร่างเล็กๆ ของเธอ และโยกสะโพกสอบกระแทกกระทั้นอย่างบ้าคลั่งจนถึงจุดไคลแม็กซ์ไปด้วยกันเป็นแน่!

“แมทคะ...” เสียงหวานยั่วยวนของสาวสวยเอ่ยเตือนเมื่อจู่ๆ เขาก็ชะงักไป

“ตอนนี้เลยทูนหัว”

แมทธิวรีบขับไล่ความคิดเกี่ยวกับเด็กสาวทิ้งไป และหันมาสนใจสาวงามใต้ร่างแทน ใบหน้าหล่อเหลาเซ็กซี่ก้มลงไปจนปากเกือบ จะแตะกับปากของนางงามสาว ทว่าอารมณ์สวาทที่กำลังคุกรุ่นนั้นก็ต้องชะงักกึกอีกรอบเมื่อนาตาเลียร้องโวยวายขึ้น

“เดี๋ยวค่ะแมท! อุ๊ย! แสบจังค่ะ!”

“คุณเป็นอะไรไปนาตาเลีย” แมทธิวเอ่ยถามคู่ขาสาวอย่างงงๆ ในปฏิกิริยาของเธอ

“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ จู่ๆ ฉันก็แสบผิวไปหมด แสบร้อนเหมือนกับโดนพริก…” นางงามสาวสวยสูดปากและลูบมือไปตามผิวตัวเอง เพราะรู้สึกแสบร้อนไปหมด

“เป็นไปได้ยังไง ในเมื่อแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดห้องนี้อยู่ทุกวัน หรือว่ามีคนเอาเข้ามาโรย” ความคิดนั้นแล่นวาบเข้ามาในสมองพร้อมๆ ใบหน้าของเด็กแสบ ต้องเป็นแม่ตัวดีนั่นแน่ๆ เขาคิดอย่างเข่นเขี้ยว ก่อนจะเอ่ยกับนางงามคนสวยที่กำลังขยับยุกยิก

“คุณไปอาบน้ำก่อนนะนาตาเลีย เดี๋ยวผมจะให้คนไปส่ง”

“แล้วคุณล่ะคะ” แม้จะอยู่ในอาการแสบร้อน แต่นาตาเลียก็ยังอาลัยอาวรณ์รสสวาทจากแมทธิวที่กำลังจะได้ลิ้มลอง

“ผมต้องอยู่จัดการ ‘คนของผม’ ก่อน เอาไว้วันหลังผมจะแวะไปหา” เขาหยอดคำหวานเพื่อให้สาวสวยสบายใจ

“ก็ได้ค่ะ”

นาตาเลียยอมลุกไปอาบน้ำอย่างค่อนข้างอิดออด แมทธิวหยิบ โทรศัพท์มาโทร.หาแดริล หลังจากนั้นเขาก็ยืนรอจนกระทั่งสาวสวยอาบน้ำเสร็จ ทั้งๆ ที่ใจอยากจะแล่นไปจัดการกับคนต้นเรื่องเต็มทีแล้ว

เสียงของคนที่เอะอะโวยวายกลางดึกไม่ได้สร้างความรำคาญให้กับสาวน้อยซึ่งนอนฟังอยู่ห้องข้างๆ แต่อย่างใด ตรงกันข้ามตอนนี้เจ้าตัวกำลังหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข เพราะผลงานของตนสำเร็จอย่างงดงาม เธอได้ยินเสียงทรงอำนาจสั่งให้แดริล ออกไปส่งสาวสวยคู่ขา ในขณะที่หญิงสาวนางนั้นพูดเข้ามาให้ได้ยินแว่วๆ ในทำนองว่าวันพรุ่งนี้แมทธิวจะต้องไปหาหล่อนตามที่รับปากเอาไว้ให้ได้ ซึ่งฟังจากเสียงแล้วผู้หญิงที่แมทธิวหอบหิ้วมาด้วยน่าจะเป็นคนละคนกับเมื่อคืน

คิดๆ ไปแล้ว ชญาดาก็แอบสงสารผู้หญิงคนนั้นอยู่เหมือนกัน หล่อนไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรด้วย แต่ก็ต้องมารับเคราะห์ ทว่าเธอก็ไม่มีทางเลือก หากขืนปล่อยให้แมทธิวกับผู้หญิงของเขาบรรเลงเพลงสวาทกัน โดยที่เธอไม่จัดการอะไร เสียงของทั้งคู่อาจจะดังกว่าเมื่อคืนก็ได้

สาวน้อยคิดเช่นนั้นเพื่อหาความชอบธรรมและให้ตัวเองสบายใจ เพราะปกติเธอไม่ใช่คนที่คิดทำร้ายหรือระรานใครก่อน ไม่ว่าแบบหนักหรือแบบเบาก็ตาม

ดวงตาคู่สวยที่ประดับด้วยแพขนตาดำขลับงอนยาวค่อยๆ หลับพริ้มลงด้วยหวังว่าหลังจากนี้จะได้นอนอย่างมีความสุข ทว่าความ คิดนั้นก็ผิดมหันต์ เมื่อมีเสียงเคาะประตูปังๆ ดังขึ้นที่หน้าห้อง พร้อมกับเสียงห้วนๆ ซึ่งบ่งบอกอารมณ์ของคนเคาะได้ดี

“พรีม! พรีม! เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะแม่ตัวดี”

เงียบ! เรื่องอะไรจะเปิด เขาเคาะเสียงดังและโวยวายแบบนี้ต้องมาไม่ดีแน่ๆ ขืนเปิดเธอก็โง่เต็มที ร่างบางนอนนิ่งๆ ไม่ยอมขยับเขยื้อนใดๆ แต่ตายังคงมองไปยังประตูอย่างหวาดระแวง

“บอกให้เปิดไงพรีม!”

เขายังคงออกคำสั่งเสียงห้วน แต่ช่างเขาปะไร คนข้างในยังคงใช้ความเงียบสงบสยบความเคลื่อนไหว

“ผมรู้นะแม่ตัวดีว่าคุณยังไม่หลับ!”

เสียงห้วนดุนั้นดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเงียบไปพักใหญ่เมื่อไร้การตอบสนอง ชญาดาเดาว่าเขาคงรามือไปแล้วจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แต่ต่อมาแค่ครู่เดียวร่างบางก็ต้องทะลึ่งพรวดลุกขึ้นนั่ง เมื่อประตูห้องถูกไขเข้ามาด้วยกุญแจสำรอง เขาตรงเข้ามายังเตียงที่เธอนอนอยู่ แล้วเอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียงให้สว่างพรึบขึ้นทันที

พระเจ้า! เปล่าเลย สาวน้อยไม่ได้ร้องอุทานเช่นนั้น ไม่แม้แต่จะเปล่งเสียงใดๆ ให้หลุดลอดออกมาจากปาก เพราะตอนนี้ร่างทั้งร่างแข็งทื่อราวกับถูกสาป หากจะมีสิ่งที่ยังตอบสนองต่อภาพที่เห็นก็มีเพียงดวงตาที่เบิกกว้างขึ้นกับฮอร์โมนวัยสาวซึ่งกำลังวิ่งพลุ่งพล่านอย่างรุนแรง...

แมทธิว ไครซ์ตัน มนุษย์ผู้ชายตัวเป็นๆ เดินโทงๆ เข้ามาในห้องของเธอ ทั้งๆ ที่ไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกายสักชิ้น

เขาหล่อ! เขาล่ำ! เขาน่ากิน!

บ้าแล้ว! ไม่ใช่!

เขามันพวกโรคจิต! พวกชีเปลือย! พวกชอบโชว์! และหน้าไม่อายต่างหาก!

เขาโรคจิตน่ะใช่ แต่ทำไมคนโรคจิตถึงได้แก้ผ้าแล้วเซ็กซี่แบบนี้ เกิดมาไม่เคยรู้สึกอยากกินผู้ชายแบบนี้มาก่อนเลย!

ให้ตายสิ เธอเป็นผู้หญิงไร้เดียงสาอยู่นะชญาดา! จะไปรู้สึกบ้าๆ กับผู้ชายบ้ากามคนนี้ได้ยังไง

หยุดคิดเดี๋ยวนี้ หยุดคิด! หยุดคิด!

“ฝีมือคุณใช่มั้ยแม่ตัวแสบ!”

เสียงดุดันเกือบเป็นตะคอกนั้นดึงให้ชญาดาหลุดจากภาวะอึ้งของตัวเอง ดวงตาคู่สวยกะพริบปริบๆ อย่างตั้งสติ ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นสู้ พยายามไม่หวั่นไหวกับภาวะเปลือยเปล่าของเขาแต่อย่างใด

“คุณพูดเรื่องอะไร ฉันไม่เข้าใจ” สาวน้อยแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้

“ก็เรื่องที่คุณเอาพริกไปโรยใส่เตียงผม”

“อ้อ...นึกว่าเรื่องอะไร”

“สรุปว่ายอมรับ”

แมทธิวยกมือขึ้นเท้าสะเอวทำให้กล้ามเนื้อบนแผงอกของเขา เคลื่อนที่อย่างชวนมอง จนชญาดาแทบจะเก็บอาการไม่อยู่

“ฉันก็แค่หวังดี อยากให้คุณกับผู้หญิงของคุณเผ็ดร้อนยิ่งกว่าเดิมเท่านั้นเอง”

“มีแต่คนโง่เท่านั้นล่ะที่ไม่รู้ว่า อะไรเพิ่มอะไรดับอารมณ์สวาท”

“นี่คุณหลอกด่าฉันเหรอ” ชญาดาฉุนกึก

“ไม่ได้หลอกด่า แต่ด่าตรงๆ”

“ก็ใครใช้ให้คุณกับผู้หญิงของคุณทำอะไรกันเสียงดังล่ะ” สาวน้อยยังแถไปน้ำขุ่นๆ ก็ในเมื่อมันสมเหตุสมผลที่เธอจะเอาคืนนี่

“คนเสียวมันก็ต้องเสียงดังสิ เวลามีเซ็กซ์ไม่มีผู้หญิงคนไหนนอนแข็งทื่อเป็นท่อนไม้ได้หรอก โดยเฉพาะถ้ามีเซ็กซ์กับผู้ชายที่เลือดร้อนและใหญ่โตอย่างผม มันยิ่งเสียวมากเป็นพิเศษ”

“คนทุเรศ! หลงตัวเองเป็นที่สุด!” ชญาดาทำปากยื่นอย่างหมั่นไส้ แล้วก็ต้องหน้าแดงซ่านเมื่อสายตาปะทะกับสิ่งที่บ่งบอกความภูมิใจของเขา ซึ่งมันใหญ่โตมโหฬารสมคำคุยโวเชียวล่ะ เธอไม่ได้อยากมองแต่เหมือนมีกระแสดึงดูดให้ต้องส่งสายตาไปจับจ้องสิ่งนั้น

“ไอ้ที่เห็นน่ะยังไม่เต็มที่นะ ถ้าเต็มที่น่ะใหญ่กว่านี้สองเท่า” แมทธิวพูดสำทับเมื่อเห็นสายตาและใบหน้าที่แดงก่ำของชญาดา

“ใครเขาอยากรู้อยากเห็นให้อุจาดตา”

“มีเยอะไป อย่างน้อยๆ ก็คนเมื่อคืนและคนที่คุณเพิ่งทำให้กลับเมื่อกี้นี่” เขาวกกลับมาเรื่องเดิม

“แล้วทำไมคุณไม่ตามไปล่ะ ไปทำกันซะให้เรียบร้อยสิ ทั้งคุณทั้งหล่อนจะได้ไม่ต้องค้างเติ่ง” สาวน้อยบอกเหมือนเสนอความคิดเห็นแต่น้ำเสียงนั้นกระแทกแดกดันเป็นที่สุด

“ถ้าผมตามไป คนก่อเรื่องอย่างคุณก็ลอยนวลน่ะสิ”

พูดจบร่างสูงก็ตรงไปยังตู้เสื้อผ้า หยิบเอาเนกไทออกมาเส้นหนึ่ง แล้วกลับมายังเตียงที่สาวน้อยจอมแสบนั่งอยู่ ตาคู่คมจ้องมองใบหน้าหวานใสนั้นอย่างเอาเรื่อง ทำให้ชญาดาต้องถอยร่นไปชิดพนักเตียงตามสัญชาตญาณการระมัดระวังตัว