9 สัตว์เลี้ยง

สามีปีศาจ 9 สัตว์เลี้ยง

แควกกกก!!!

มือหนาฉีกเสื้อยืดของเธอจนขาดวิ่นออกจากกันท่ามกลางความตกใจของหญิงสาว ส่งผลให้หน้าอกคู่งามภายใต้บราเซียสีดำโผล่ออกมาประจักแก่สายตาของเขามันอวบอั๋นและใหญ่กว่าครั้งก่อนมาก

ยาคุชิลอบกลืนน้ำลายเอือกใหญ่เพราะหน้าอกคู่นี้ครั้งหนึ่งเขาเคยดูดมันอย่างเมามันส์ ในขณะที่ไอติมยกมือขึ้นมาบังหน้าอกอวบไว้ถึงแม้จะปิดยังไงก็ไม่มิด

“หืม” ชายหนุ่มครางในลำคอขณะที่หญิงสาวกำลังจะวิ่งไปที่ประตูเพื่อหนีเขา แต่ช้าไปมือใหญ่คว้าเข้าที่ต้นแขนเรียวก่อนจะออกแรงกระชากจนหญิงสาวตกอยู่ในอ้อมกอดของเขา

“ปะ...ปล่อยนะ” หญิงสาวเปลือยท่อนบนยกมือดันหน้าอกแกร่งเอาไว้

“ขอโทษนะสาวน้อย เข้าถ้ำเสือแล้วอย่าคิดว่าจะออกไปง่ายๆ”

“โอ้ยยย! ” ไอติมร้องเสียงหลงเมื่อยาคุชิกระชากบราเซียที่ห่อหุ้มหน้าอกของเธอออกอย่างรุนแรงจนผิวขาวเกิดรอยแดง

ชายหนุ่มตะลึงกับเม็ดทับทิมสีชมพูและทรวงอกกลมมันทั้งใหญ่และกลมกลึง

“ฉันทำอะไรได้มากกว่าที่เธอคิดอีกสาวน้อยอย่าคิดว่าให้กำเนิดลูกแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรกับเธอนะ”

“ยะ...อย่าทำฉัน”

“ห้าปีเชียวนะที่ไม่ได้เจอกันไม่คิดถึงรสชาติของฉันบ้างหรอ” หน้าคมเคลื่อนลงต่ำกระซิบเบาๆที่ข้างหูพร้อมกับสูดดมกลิ่นของไรผม

“มะ...ไม่ ฉันไม่เคยคิดถึงคุณแม้แต่วินาทีเดียว” ร่างบางพยายามฝืนตัวออกจากอกแกร่งนั่นยิ่งทำให้ยาคุชิรัดแน่นมากขึ้น หากจะบอกว่าห้าปีที่ผ่านมาใบหน้าของเขาและคำพูดยังคงวนเวียนในห้วงความทรงจำไม่เคยลืมเลือน

“งั้นฉันขอลำลึกหน่อยนะ”

พรึบ!

ชายหนุ่มช้อนตัวหญิงสาวขึ้นอย่างรวดเร็วในท่าเจ้าสาวก่อนจะตรงเข้าไปยังห้องนอนทันที หญิงสาวดิ้นเป็นพัลวัลแต่ก็ไม่สามารถหลุดจากอ้อมอกของเขาได้จนกระทั้งถึงเตียงนอน

ปึก!

“โอ้ยยยย! ” ไอติมตัวงอด้วยความจุกท้องน้อยเมื่อโดนยาคุชิโยนลงบนที่นอนอย่างแรงแม้เตียงจะนุ่มแต่มันก็ทำให้เธอจุกพอสมควร

เมื่อตั้งตัวได้ไอติมกระวีกระวาดลุกขึ้นจากเตียงหมายจะหนีคนตัวสูงแต่ทว่ายาคุชิไว้กว่า มือหนาคว้าข้อเท้าเล็กแล้วออกแรงกระชากเข้ามาหาตัว

“อย่าดื้อกับฉัน! ” ชายหนุ่มเริ่มไม่พอใจเมื่อหญิงสาวพยศไม่หยุด

“คุณจะทำแบบนั้นอีกไม่ได้ ฉันไม่ยอม! ” ไอติมพยายามสะบัดขาออกจากฝ่ามือหนาแต่ยาคุชิกลับเพิ่มแรงบีบจนทำให้หญิงสาวรู้สึกปวดหนึบ

“หืม” ชายหนุ่มครางในลำคอก่อนจะหรี่ตามองคนตัวเล็กด้วยสายตากรุ้มกริ่ม “แต่ฉันจำได้ว่าตอนนั้นเธอเป็นคนเดินเข้ามาหาฉันเอง”

“ตอนนั้นฉันแค่ไม่มีสติ แต่ตอนนี้ไม่! ”

แกร๊กกก!

ชายหนุ่มหยิบกุญแจมือออกมาจากลิ้นชักส่งผลให้ไอติมดิ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย ผู้ชายคนนี้จะทำอะไรกับเธอกันแน่!

ยาคุชิจัดการรวบข้อมือบางขึ้นเหนือหัวแม้หญิงสาวจะกัดฟันดิ้นจนสุดแรงแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงของเขาได้ จนในที่สุดเขาก็ล็อคข้อมือบางของเธอเข้ากับหัวเตียง ก่อนจะก้าวถอยหลังเพื่อดูผลงานในขณะที่หญิงสาวเปลือยท่อนบน หน้าอกอวบกระเพิ่มขึ้นลงตามจังหวะการหารใจเมื่อเห็นคนตัวเล็กสั่นเล็กน้อยส่งผลให้ยาคุชิยิ้มด้วยความพึงพอใจ

“นะ...นั่นคุณจะทำอะไร” ไอติมเบิกตาโพล่งเมื่อชายหนุ่มกำลังหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายวิดิโอแบล็กเมย์เธอ

“ทำให้เธอไม่กล้าพาลูกหนีไปจากที่นี่ไงล่ะ เมื่อไหร่ที่เธอพาลูกหนีไปฉันประจานเธอด้วยคลิบนี้”

“คนเลว! ” ไอติมสั่นไปทั้งตัวพร้อมกับหันหน้าหนีกล้องที่กำลังจ่อเข้ามาที่ใบหน้าของเธอ ชายหนุ่มใช้มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่กระพุ้งแก้มก่อนจะกระชากหน้างามให้หันมามองกล้อง แล้วค่อยเลื่อนมือถือลงไปที่หน้าอกอวบพร้อมกับใช้มือขย้ำจนมันแดงเถือกในขณะที่หญิงสาวในคลิปดิ้นใหญ่ “ไม่นะ อย่าทำแบบนี้!! ”

“ไม่ต้องกลัวตราบใดที่เธอยังอยู่ที่นี่ไม่แอบพาลูกหนีไปไหน คลิปนี้จะมีแค่ฉันเท่านั้นที่ได้ดู” ยาคุชิยิ้มกรุ้มกริ่มในขณะที่ท่อนเอ็นแข็งชันขึ้นมาดื้อๆกะจะถ่ายคลิปแบล็คเมย์เธอแต่พอเห็นเรือนร่างอันแสนเย้ายวนของไอติมแล้วมันกำลังทำให้เขาตบะแตก!

“ไม่คิดว่าคุณจะชั่วได้ถึงเพียงนี้” หญิงสาวทอดวายตามองคนตัวสูงด้วยความเสียใจ แม้กาลเวลาจะผ่านมานานถึงห้าปีแต่ยุคุชิก็ยังมีนิสัยเหมือนเดิมหรือเธอเองยังไม่รู้จักเขาดีพอ

“ฉันชั่วได้มากกว่าที่เธอคิดอีก” ชายหนุ่มเดินไปที่โต๊ะข้างหัวเตียงก่อนจะวางมือถือลงแล้วแพลนกล้องมาที่เธอซึ่งโดนมัดข้อมืออยู่บนเตียง

“ไม่นะ! ข้อร้องล่ะอย่าทำแบบนี้!! ” ดวงตากลมโตสั่นไหวระริกเพราะรู้ดีว่าเหตุผลที่ชายหนุ่มแพลนกล้องมาหาเธอจุดประสงค์ของเขาคืออะไร

“เก็บเสียงไว้ร้องครางดีกว่า คนอย่างฉันไม่มีคำว่าเห็นใจ” ชายหนุ่มค่อยๆแกะกระดุมเสื้อออกอย่างใจเย็นในขณะที่ดวงตาคมทอดมองคนที่นอนดิ้นอยู่บนเตียง

“ไม่นะ! ” หญิงสาวพยายามดึงทึ่งข้อมืออกจากพันธนาการ กุญแจมือขรูดบาดข้อมือบางจนเลือดซึม

“กับโยฮันเธอเป็นพี่เลี้ยงแต่กับฉัน...เธอเป็นสัตว์เลี้ยง! ”