ข้อตกลงระหว่างแต่งงาน

เดมอนรู้สึกโล่งใจที่พิธีสิ้นสุดลง ตอนนี้ สิ่งที่เหลืออยู่คือการพาเจ้าสาวกลับบ้านเพื่อแสดงให้เธอเห็นว่าเธอกำลังจะเริ่มมีชีวิตใหม่แบบไหน ถ้าเขาโชคดี เธอจะต้องขอหย่าจากเขาอย่างรวดเร็วและปล่อยเขาเป็นอิสระ

ด้วยวิธีนี้เขาได้ทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาเป็นจริงแล้ว ด้วยการแต่งงานกับลูกสาวคนโตของตระกูลเคิร์ต มันจะไม่ใช่เรื่องของเขาอีกถ้าหากเธอเกลียดวิถีชีวิตของเขา และหย่าขาดจากเขาไป

จากสิ่งที่เขาได้ยินเกี่ยวกับลูกสาวคนโตของเคิร์ต เธอคงไม่อยากค้างคืนในบ้านหลังเล็กที่เขาเตรียมไว้แน่นอน

ดังนั้นเมื่อเอมิเลียเดินเข้าไปในบ้านหลังเล็กหลังเก่าและบอกว่ามันดูดี เขาก็รู้สึกประหลาดใจ แม้ว่าจะเป็นบ้านที่เป็นระเบียบเรียบร้อย แต่ก็เป็นเพียงห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ เท่านั้น ทุกอย่างตั้งแต่ห้องนอนไปจนถึงห้องนั่งเล่นและห้องครัวถูกจัดอยู่ภายในห้องเดียวกัน ตระกูลเคิร์ตอาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ เธอจะใจเย็นและทนอยู่กับสภาพห้องแบบนี้ได้อย่างไร

ขณะที่เอมิเลียมองไปรอบๆ บ้านใหม่ของเธอ เธอคิดว่ามันไม่สะดวก เธอหวังว่าจะมีห้องนอนแยกจากสามี แต่ดูเหมือนว่านั่นจะแบบที่เธอคิด เมื่อภายในพื้นที่นี้มีเพียงหนึ่งห้องและหนึ่งเตียง

จากที่มองดูแล้ว บ้านหลังนี้มีขนาดและพื้นที่เท่ากับห้องพักของคนรับใช้ที่ตระกูลเคิร์ต ไม่มีอะไรหรูหรา แต่อย่างน้อยก็ดูดี แม้จะห่างไกลจากคฤหาสน์ของครอบครัวบุญธรรม แต่ก็ดูอบอุ่นและเป็นระเบียบเรียบร้อยพอตัว ขนาดพื้นที่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอ

ก่อนที่ตระกูลเคิร์ตจะรับอุปการะเธอ เธอเคยอาศัยอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า โดยอยู่หอพักร่วมกับเด็กผู้หญิงอีกหลายคน เธอจำใส่ใจไว้เสมอว่าขอแค่ให้มีหลังคาคลุมหัวก็ดีมากแล้ว มีเด็กกำพร้าไม่กี่คนที่โชคดีมีคนรับอุปการะแบบนี้

เตียงเดียวต่างหาก...นั่นคือปัญหาที่แท้จริง สายตาของเธอจ้องมองไปที่โซฟาในบ้าน เธอคงต้องนอนอยู่ตรงนั้นใช่ไหม? เธอคิด

ในขณะที่เอมิเลียกำลังจ้องมองพื้นที่ภายในบ้าน เดมอนก็เดินไปที่เตียงและถอดชุดสูทออก บางทีเธออาจจะโอเคกับบ้านหลังนี้ แต่เธอเคยคิดเกี่ยวกับการอยู่ร่วมห้องของชายหญิงหรือไม่? เพราะความเป็นส่วนจะไม่มีอีก

พวกเขาจะต้องแชร์เตียง ห้องน้ำ และทุกอย่างอื่นๆ เธอจะรักษาศักดิ์ศรีของเธอได้หรือไม่ หากเขาเปลื้องผ้าต่อหน้าเธอ?

ขณะที่เอื้อมมือปลดเนกไท เขาก็หันกลับมาเผชิญหน้ากับเธอ เธอเป็นผู้หญิงสวยมากคนหนึ่ง

เขาส่ายหัวกับความคิดนั้น น่ารักเหรอ? พระเจ้า ทำไมเขารู้สึกหวั่นไหวแบบนี้

นอกจากนี้ เขาไม่สนว่าเธอจะน่ารัก ร้อนแรง หรือขี้เหร่ธรรมดา เขาไม่คิดว่าจะใช้ชีวิตอยู่กับเธอแบบนี้ไปนาน ๆ ไม่นานเธอจะต้องขอหย่ากับเขา

เขาเห็นช่วงเวลาที่ดวงตาของเธอหันกลับไปหาเขาขณะที่เขาปลดกระดุมเสื้อ เธอหน้าแดงทันทีและพึมพำขอโทษ

เดมอนยิ้ม เห็นว่าปฏิกิริยาของเธอน่าขบขัน เมื่อเห็นเธอยกสองมือขึ้นมาปิดที่ตาทั้งสองข้าง

พวกเขากำลังจะใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วยกัน เธอต้องยอมรับกับสภาพที่เป็นอยู่ เมื่อไม่มีพื้นที่ส่วนตัว และเธออาจจะเห็นเขาแก้ผ้าต่อหน้าของเธอด้วยในบางครั้ง

“คุณจะอาบน้ำก่อนไหม” เขาถามเธอ

อาบน้ำเหรอ?

เอมิเลียมองไปทางห้องน้ำ มันเป็นพื้นที่ส่วนตัวแห่งเดียวในบ้าน อย่างน้อยก็แก้ปัญหาของเธอได้หนึ่งอย่าง เธอจะไม่มีวันเปลื้องผ้าต่อหน้าเขาแน่นอน เธอหวังว่าเขาจะทำตัวมีมารยาทเดียวกันกับเธอและหยุดเปลื้องผ้าต่อหน้าเธอ

"ค่ะ ฉันอยากอาบน้ำ" เธอพูดพร้อมพยักหน้า เมินสายตาจากเขา

เธอเดินไปที่กระเป๋าเดินทางของเธอที่มุมห้อง หยิบผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยน โดยไม่พูดอะไรกับเขาอีก เธอรีบไปที่ห้องน้ำ ปิดประตู และหายไปข้างใน มองตัวเองในกระจก เธอก่นด่าเบา ๆ ใบหน้าของเธอยังคงถูกปกปิดด้วยเครื่องสำอาง เธอลืมนำเมคอัพรีมูฟเวอร์เข้ามาในห้องน้ำด้วย

เธอวางผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนไว้ที่ราวในห้องน้ำ เปิดประตู ก้าวเดินออกมานอกห้องน้ำเพียงก้าวเดียว ก็สังเกตเห็นว่าตอนนี้เดมอนไม่สวมเสื้อ เธอตัวแข็งไปชั่ววินาที ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวขณะที่เธอจ้องมองเนื้อตัวที่เปลือยเปล่าของเขา

กล้ามเนื้อหน้าท้องของเขาและร่างกายของเขานั้น ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขานั้นมีรูปร่างที่ดี

"คุณชอบรูปร่างของผมไหม" เขาถาม เมื่อเห็นหญิงสาวจ้องมองรูปร่างนั้นไม่ละสายตา

เธอจ้องเขาอย่างตกใจเมื่อพบว่าเขากำลังจ้องมองเธออยู่ รอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเขา ทำให้เธอก้าวถอยหลังกลับเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

เอ่อ ทำไมเธอถึงประหม่าจัง เธอจะต้องทำตัวให้ชินและเริ่มปรับตัวให้ได้เมื่ออยู่กับเขา

เธอจ้องมองตัวเองที่หน้ากระจก เครื่องสำอางบนใบหน้าของเธอต้องใช้คลีนชิ่งเพื่อช่วยทำความสะอาด ไม่งั้นผิวหน้าของเธอคงพังแน่ แต่ต้องถอนหายใจอีกครั้งเมื่อไม่มีทางเลือก เธอจึงใช้สบู่อาบน้ำมาล้างหน้าแทน

เมื่อเอมิเลียออกจากห้องน้ำ เธอรู้สึกสบายตัวมากขึ้น เธอใช้เวลาอาบน้ำอยู่นาน และกลัวเวลาที่จะออกไปอยู่กับเขา หากเธอแสดงให้เขาเห็นว่าเธอประหม่า เขาจะต้องใช้ประโยชน์จากเธออย่างไม่ต้องสงสัย

เดมอนยืนพิงเคาน์เตอร์ในครัว จิบน้ำหนึ่งแก้วเมื่อเธอปรากฏตัว

เธอชี้ไปที่กระเป๋าเดินทางของเธอ “ฉันจะเก็บเสื้อผ้าตอนคุณอาบน้ำ”

เขาพยักหน้า “ผมแบ่งตู้เสื้อผ้าไว้ให้คุณครึ่งหนึ่ง” เขาบอกเธอ

เธอพยักหน้า มองไปทางประตูบานคู่ของตู้เสื้อผ้า เช่นเดียวกับสิ่งอื่นๆ ในบ้าน พวกเขาจะแบ่งปันสิ่งร่วมกัน