3 - นายเป็นใครกันแน่...

เรียวลิ้นร้อน ๆ ของคนตรงหน้าพยายามที่จะเอามาเกี่ยวพันกับลิ้นของฉัน แต่ว่าฉันไม่ยอม แล้วเขาก็งับกัดริมฝีปากล่างของฉันหนึ่งทีก่อนจะปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ

ไอ้บ้านี่!! ปากฉันชาหมด

“ต่อไปนี้ห้ามมายุ่งวุ่นวายกับฉันอีก” เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ ฉันก็ตวาดใส่หน้าของเขาทันที

“ก็ไม่ได้อยากจะยุ่ง” เขาตอบพร้อมกับมองฉันด้วยสายตาเย็นชา ทั้งที่ตัวเองเพิ่งจะจูบฉันไปเมื่อกี้เองแท้ ๆ

“ไม่อยากยุ่งก็เปิดประตูรถสิ !!” ฉันพยายามจะเปิดประตูรถออกไปอีกครั้ง แต่เขาก็ยังไม่ยอมปลดล็อกให้ฉันอยู่ดี

เขาไม่พูดอะไรเลยนอกจากจะมองฉันด้วยสายตาเย็นชา ใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก จากนั้นเขาก็หันหน้ากลับไปแล้วก็ออกรถโดยไม่ฟังเสียงท้วงจากฉันที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เลยสักนิด ราวกับฉันเป็นเพียงแค่ธาตุอากาศภายในรถของเขาอย่างนั้น

ฉันนั่งหน้าบึ่งไปจนถึงคอนโดของตัวเอง เอาจริงดิ!! คือเราเพิ่งจะจูบกัน โอเค ถึงมันไม่ใช่จูบแรกของฉัน แต่!!! เขาคือผู้ชายคนที่สองที่เคยจูบฉัน ฉันหวงนะ มันมีเหตุผลอะไรที่เขาจะมาทำแบบนี้ มันไม่มีเหตุผลเลยสักนิด

“ลงไป” เสียงทุ้มเข้มของคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ สั่งให้ฉันลงจากรถ เมื่อรถจอดสนิทที่หน้าคอนโดแล้ว

“นายควรจะขอโทษฉัน !!”

“เรื่อง ?” เขาหันมาทำหน้าไร้ความรู้สึกมองฉันพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นเชิงถาม ผู้ชายคนนี้นี่มัน...!!

“นาย จูบ ฉัน !!” ฉันกัดฟันพูดทีละคำ ไม่ได้อยากจะเอ่ยถึงหรอกนะ

“แล้วยังไง ?” เขาพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ฉัน ทำให้ฉันรีบเอนตัวหนีแทบไม่ทัน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อย ๆ จนใบหน้าของเราทั้งคู่แทบจะชนกันจนฉันต้องเอามือดันอกแกร่งของเขาเอาไว้แล้วเบือนหน้าหนีไปอีกทาง

“อย่างเธอ...ไม่จำเป็น”

คำพูดเย็นชาของเขาทำให้ฉันรีบหันไปมองใบหน้าของเขาอีกครั้งอัตโนมัติ

“หมายความว่าไง !!” ฉันถามออกไปอย่างเหลืออด ถ้าบอกว่าอารมณ์ตอนนี้มันเริ่มจะเดือดดาลขึ้นมาทุกทีแล้วจะเชื่อมั้ย ฉันแทบอยากจะชกหน้าเขาเลยจริง ๆ

“ก็เปล่า” ลมหายใจร้อน ๆ ถูกพ่นใส่หน้าของฉัน เขาค่อย ๆ ออกห่างจากตัวฉันช้า ๆ แต่สายตาของเขามันทำให้ฉันรู้สึกแปลก ๆ

“นายเป็นใครกันแน่ แม้แต่ชื่อนายฉันยังไม่รู้ นายต้องการอะไรจากฉัน”

ฉันมองคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ ในหลายครั้งที่เขาทำตัวเหมือนเขามีอะไรบางอย่าง เขาเข้าหาฉันเพราะอะไรอย่างงั้นหรอ