บทที่ 13 ว่าไงนะ ผู้หญิงของนาย ?

บทที่ 13 ว่าไงนะ ผู้หญิงของนาย ?

มองออกไปทางกระจก ฝนที่ยิ่งตกยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ เธอรู้สึกปวดหัวและตอนนี้เธอก็ลงจากรถไม่ได้

ได้แต่ปล่อยให้เขาเป็นคนส่งเธอกลับบ้าน

เธอพิงอยู่ที่กระจกของรถ ไม่นานเธอเริ่มรู้สึกมืนหัว ตายิ่งอยู่ก็ยิ่งหนักขึ้น หลับไปในรถโดยไม่รู้ตัว

อาคารส้ายน่าที่พักอาศัยริมทะเลที่หรูหราที่สุดในเมืองเฉิงหนาน

รถลัมโบร์กีนีได้จอดลงที่หน้าคฤหาสน์หลังนึง

เว่ยชีได้ลงจากรถแล้วกางร่มขึ้น เดินไปเปิดประตูข้างรถอย่างสุภาพ “ เชิญครับ ท่าน ”

โห้หลีเฉินกำลังเตรียมจะลงรถ หันไปมองเธอที่อยู่อีกฝั่ง ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

เธอยังนั่งพิงกับกระจกแบบไม่ขยับ

ตัวเลย ดูถ้าเธอคงจะหลับสนิท เว่ยชีก้มหน้ามองในรถ ถามขึ้นว่า

“ ท่านครับ ให้ผมไปปลุกคุณเย้นมั้ยครับ ? ”

“ ไม่ต้อง ”โห้หลีเฉินพูดขึ้นเสียงต่ำ จากนั้นก็ลงจากรถ

สีหน้าของเขาเรียบเฉยแล้วอ้อมไปอีกฝั่งขอรถ และได้ยกมือเปิดประตูออก

จากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นมา เว่ยชีที่กางร่มตามหลังของเขาอึ้งไปทีเดียว มองฉากตรงหน้านี้แบบไม่น่าเชื่อ

ท่านถึงกับอุ้มคุณเย้นกับมือเอง ? หลายปีมานี้ เขาไม่เคยเห็นนายท่านตัวเองไปใกล้ชิดกับผู้หญิงคนไหนเลย

นี่เป็นครั้งแรก !

โห้หลีเฉินอุ้ม เย้นหว่านเดินเข้าไปในคฤหาสน์ เท้าของเขาเหยียบกับน้ำฝน

แววตาที่ลึกไม่อาจเดาใจได้จ้องเธอคนนี้ที่อยู่ในอ้อมกอดไว้

เสื้อของเธอได้เปียกฝนหมด อุ้มเธอไว้แล้วรู้สึกมันเย็บๆไม่ค่อยสบาย แต่รูปร่างเธอที่บอบบาง ทำให้เขารู้สึก

คุ้นเคยกับมัน เหมือนความรู้สึกที่ผู้หญิงคืนนั้นมีให้เขา

“ หนาว ...... “

เธอรู้สึกจะไม่สบายเอาอย่างมาก เปลือกตาเธอกระตุกไปหลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นสักที

โห้หลีเฉินอุ้มเธอไว้แน่นขึ้น รูปร่างที่สูงใหญ่ขิงเขากอดเธอไว้อุ้มกอดเขา จนบังลมที่พัดมาไว้

เขายื่นมือไปจับที่หน้าผากเธอ ตกใจเห็นว่าหน้าผากเธอร้อนมาก ผู้หญิงคนนี้ เธอเป็นไข้ ?

สีหน้าของเขามืดครึ้มขึ้นมา ก้าวเท้าเร็วรีบเดินเข้าไปในคฤหาสน์ ขณะเดียวกันก็ได้สั่งให้เว่ยชี

“ โทรตามฉินฉู่ให้รีบมาทันที “

“ ครับ ท่าน “ เว่ยชีรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร

หลักจากได้รับโทรศัพท์ ฉินฉู่ก็เร่งรีบมาถึง หายใจหอบใหญ่เลย ยังไม่ทันจะเดินมาถึงก็ถามขึ้น

“ เว่ยชี หลีเฉินเป็นอะไรบ้าง ? ดึกๆแบบนี้ เขาไม่สบายเป็นอะไร ? “

แววตาที่เว่ยชีมองหน้าของฉินฉู่แปลกๆ พูดขึ้น “ คุณเข้าไปแล้วก็จะรู้เอง “

ฉินฉู่แปลกใจ หลังเห็นสีหน้าของเว่ยชี หรือว่าหลีเฉินจู่ๆไม่สบายขึ้นมาอาการหนักมาก ?

นึกแล้ว เขาก็ยิ่งเดินเร็วขึ้น วิ่งขึ้นไปห้องนอนชั้นสอง “ หลีเฉิน ฉันมาแล้ว นายไม่สบายตรงไหน ........ “

ยังไม่ทันขาดคำ ก็ถูกน้ำลายตัวเองติดคอ อึ้งจ้องภาพเหตุการณ์ในห้อง ก็เห็นนายโห้หลีเฉินนั่งอยู่ตรงข้างเตียง

อย่างดี ใบหน้าที่หล่อเหลานอกจากเย็นชื่นไปนิดนึง ดูไม่เหมือนว่าไม่สบาย แต่ที่เตียงนั่น กำลังมีผู้หญิงที่สีหน้า

ซีดเซียวนอนอยู่ โห้หลีเฉินเงยหน้าขึ้นมองเขา ก็ลุก็ขึ้นจากเตียง เว้นที่นั่งออกมาให้เขา

พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ เธอไม่สบาย ช่วยดูอาการเธอหน่อย “

ฉินฉู่ “ ........ “ กลางคืนดึกๆ ที่ให้เขาต้องวิ่งฝ่าฝนมา ก็เพื่อดูอาการให้ผู้หญิงคนแปลกหน้านี้ ?

เขาไม่ใช่หมอสักหน่อย เห็นสีหน้าของฉินฉู่ไม่ค่อยพอใจ โห้หลีเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย อธิบายอย่างใจเย็น

“ เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันไม่ค่อยไว้ใจ ที่ให้หมอท่านอื่นดู “

“ ผู้หญิงของนาย ? “

ฉินฉู่ตกตะลึงอย่างมาก เขาเป็นเพื่อนกับโห้หลีเฉินมาหลายปี

ไม่เคยเห็นข้างกายของเขามีผู้หญิงปรากฏเลย

ยิ่งไม่พูดถึงผู้หญิงที่เขายอมรับ

เขารู้สึกอยากรู้ขึ้นมาทันที “ นายไปมีผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่ ?

รีบพูดมา เธอเป็นคุณหนูของตระกูลไหน สามารถปราบเจ้าชายน้ำแข็งอย่างนายให้อยู่หมัด ? “