ไกลบ้าน

1ไกลบ้าน

ณ มณฑลเฮยหลงเจียง ประเทศจีน

''ที่นู้นหนาวไหมลูก''

''วันนี้ไม่ค่อยหนาวค่ะคุณป้า อากาศกำลังเย็นสบายเลย'' ค่ะไม่หนาว 15 องศาเองเบาๆ

''จ๊ะ ใส่เสื้อผ้าหนาๆ อย่าลืมทานข้าวให้ตรงเวลาด้วยล่ะ''

''ค่าาา คุณป้าก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ คุณป้าค่ะหนูต้องไปเรียนแล้วค่ะ''

''จ๊ะ ไว้อาทิตหน้าป้าโทรหาใหม่ ดูแลตัวเองดีๆนะว่าที่ลูกสะใภ้''

ฟู่ เสียงถอนหายใจพรวดใหญ่ๆ การคุยกับญาติผู้ใหญ่บางที่มันก็อึดอัด ยิ่งถ้าอีกฝ่ายเป็นถึงว่าที่แม่สามีด้วยแล้ว ความอึดอัดมันก็คูณสิบไปเลยสิค่ะ

ไม่ชอบอากาศหนาว แต่ต้องมาอยู่เมืองหนาว ฉันไอริน กานต์จนา ทรัพย์ทวีไพศาล หลังจากที่แม่เสียชีวิตฉันก็หอบตัวเองมาเรียนต่อที่เมืองจีนทันที ที่วางสายไปเมื่อซักครู่คือคุณหญิงบัวแก้ว แม่ของคู่หมั้นฉันเอง เฮ้อ ย้อนกลับไป 25 ปีที่แล้ว วันที่ฉันลืมตาดูโลก

''พ่อจะให้ไอรินหมั้นกับลูกชายบ้านอินทราปัญญากูล''

''แต่คุณพ่อค่ะ ไอรินเพิ่งจะคลอดได้ไม่ถึง2 วันเลยนะคะ'' กานต์รวีกอดลูกน้อยที่อยู่ในห่อผ้าสีขาวสะอาดเด็กน้อยในห่อผ้ายังตัวแดงๆเหี่ยวย่นอยู่เลย จะให้หมั้นซะแล้ว

''นั้นสิครับคุณพ่อ มันเร็วเกินไปหรือป่าวครับ ลูกผมเพิ่งจะคลอด'' สมประสงค์ ลูบหลังเมียรักปลอบประโลมแพ่วเบา

''แล้วแกมีเงินไปคืน 100 ล้าน ไปคืนท่านประพบหรือป่าวล่ะ'' ท่านสมบัติกัดฟันแน่น เมื่อปีก่อน บริษัทล้มไม่เป็นท่า สมบัติของตระกูลทั้งหมดกำลังจะถูกยึด โชคดีที่เพื่อนรักอย่างประพบ อินทราปัญญากูล ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ประพบเห็นลูกสะใภ้เขาท้องหลานสาวจึงเปรยมาว่า ไม่อยากได้คืนเงินแต่อยากเกี่ยวดองกันมากกว่าเพราะเขาก็มีหลานชายอายุ 5 ขวบ

''ตามนั้นล่ะ'' พูดจบท่านสมบัติก็เดินนออกจากห้องพักฟื้นคนไข้ออกไป ปล่อยให้สองสามีภรรยานั่งกอดกันเงียบๆ

สมประสงค์รู้ดีคำสั่งของพ่อเขาเด็ดขาดคำไหนคำนั้น อยากขัดใจพ่อแต่ก็ทำไม่ได้ ต่อให้ไม่มีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง เขาก็ไม่เคยขัดใจท่านอยู่แล้ว ท่านทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวมาตลอด แต่เมียเขานี้สิจะทำใจได้หรือ

ใช่แล้วกานต์รวีทำใจไม่ได้ที่จะให้ลูกน้อยหมั้นหมายและแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก ที่สำคัญลูกเธอยังเล็กมากๆ แม้จะเป็นการหมั้นหมายปากเปล่า แต่กานต์รวีก็ทำใจไม่ได้จริงๆ จึงเลือกที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับบ้านอินทราปัญญากูล

''วีร์ อยากโกรธคุณพ่อเลย ท่านทำเพื่อพวกเราทุกคนน่ะ''

''แต่นี้ลูกวีร์'' ฮึก ฮึก คลอดลูกมาต้องเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขสิ แต่ทำไม่กานตร์วีร์กลับได้ข่าวร้าย

''อย่าเพิ่งคิดอะไรเลยวีร์ มันเป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่ตกลงกัน รอยัยหนูโตนั้นล่ะถึงจะมีพิธีหมั้น''

''ยกเลิกไม่ได้ใช่ไหมค่ะ'' กานตร์วีร์ มองหน้าสามีด้วยความหวัง หวังว่าจะมีหนทาง

''ยกเลิกได้ แต่ต้องมีเงิน 100 ล้านไปคืนคุณลุงประพบ'' ไม่ใช่ว่าเขาไม่คุณกับพ่อ เขาคุยแล้ว เงินที่ให้ยืนมาถือว่าสินสอด ต่อให้หามาคืนได้เขาเชื่อว่าพ่อเขาก็ไม่มีทางผิดคำพูด การหมั้นหมายในอนาคตไม่มีทางล้มเลิก