พันธสัญญา

2พันธสัญญา

ในห้องพักฟื้นวีไอพี เครื่องช่วยหายใจ สายระโยงระยางเครื่องช่วยชีวิตมากมาย ร่างบางผอมแห้ง ซีดเชียวไร้สีเลือด การ์นต์วีร์ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ละมันกำลังจะพรากเธอไปจากครอบครัว

ไอริน เด็กสาววัย 15 ปี นั่งอยู่ที่สวนของโรงพบาบาล แม่ป่วยมาหลายปีแล้ว ทุกคนทำใจกันหมดแล้ว ยกเว้นเธอ ไอรินสนิทกับแม่มาคุยกันทุกเรื่อง แม่เหมือนเพื่อน เหมือนพี่สาว ร่ายกายที่เปลี่ยนแปลงไปในทางที่แย่ลงเรื่อยๆ ของแม่เธอทำใจมองไม่ได้ ทุกครั้งที่มาเยี่ยมเธอจะเข้าไปกอดแม่แล้วปล่อยให้แม่อยู่กับพ่อส่วนเธอลงมานั่งที่สวน

''คุณพ่อค่ะ ก่อนตายวีร์มีเรื่องจะขอร้องคุณพ่อค่ะ''

''วีร์ อย่าพูดแบบนั้น'' สมประสงค์บีบมือภรรยาไว้แน่น

''วีร์รู้ตัวดี เวลาวีร์ไม่เหลือแล้ว วีร์ห่วงแค่ยัยหนู''

ท่านสมบัติพยักหน้า มองหน้าลูกสะใภ้ด้วยแววตาเศร้าหมอง

''วีร์ รู้ว่าเรื่องหมั้นหมายของยัยหนูคงจะยกเลิกไม่ได้แต่วีร์ขอ หากลูกชายบ้านนั้นมีคนรักสัญญาหมั้นหมายถือเป็นโมฆะ วีร์ไม่อยากให้ลูกต้องแต่งกับผู้ชายที่รักผู้หญิงอื่น'' หากลมหายใจสุดท้ายของเธอมันจะต่อชีวิตให้ลูกสาวคนเดียวได้เธอก็จะทำ

คุณหญิงบัวแก้ว อินทราปัญญากูล และครอบครัวมางานศพคุณหญิงกานต์รวี ไอรินนั่งอยู่ตรงหน้ารูปภาพของมารดา ดวงหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ถึงจะยังไม่ได้หมั้นหมายกันแต่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ ตรงหน้าคือว่าที่สะใภ้ คุณหญิงบัวแก้วเดินเข้าไปนั่งข้างๆ

ไอรินจึงยกมือพุมไหว้

''หนูรู้มั้ยจ๊ะว่าฉันเป็นใคร''

''ทราบค่ะคุณป้า คุณแม่เล่าให้ฟังบ่อยๆ''

'' ต่อไปนี้ป้าจะดูแลหนูเอง''กุมมือเด็กสาวไว้แน่น

เหมันต์ หลังจากเข้าไปเคารพศพแล้ว จึงออกเดินมายั่งข้างมารดา หางตามองเด็กสาวที่นั่งข้างๆมารดาของเขา นี้หรือว่าที่คู่หมั้นของเขา ยังเด็กอยู่เลย ปู่เขาคิดอะไรอยู่ถึงจับเขาหมั้นกับเด็กคนนี่ตั้งแต่เขาอายุ 5 ขวบ ตอนนั้นเด็กนี่ก็เพิ่งเกิด แถมเมื่อวานยังมาบอก หากเขาแต่งงานกับคนอื่น ครอบครัวทรัพย์ทวีไพศาล ไม่ต้องคืนสินสอดยกให้เปล่า 100ล้านน่ะ ไม่ใช่ 100 บาท