บทที่ 3

...พีม...

งานแต่งงานของผมกับไนท์ถูกจัดขึ้นด้วยความปิติยินดีของคนมาร่วมงาน ผมเองก็ดีใจที่ได้แต่งงาน แต่ก็รู้สึกเสียใจเหมือนกันที่ทำให้ตัวของไนท์เป็นทุกข์ เมื่อมองรวมๆกันแล้วก็ดีกว่าให้แต่งงานกับน้องสาวของผมที่หวังจะมาปลอกลอกไนท์เพียงเท่านั้น

"มองเหี้ยอะไร"

"วันนี้เป็นวันมงคล นายอย่าพูดแบบนี้ได้ไหม"

"กูต้องเชื่อมึงด้วยหรอไอ้พีม"

"ไนท์ ไปอาบน้ำเถอะจะได้พักผ่อน"

"คิดว่าแต่งงานกับกูหวังจะเป็นคุณนายรองของตระกูลกูงั้นหรอ มึงมันฝันสูงไอ้พีม"

"เลิกพูดจาแบบนี้สักทีไปอาบน้ำได้แล้ว"

"กูไม่อาบมึงจะทำไมกูคิดว่าเป็นคนโปรดของคุณย่า แล้วกูจะไม่สามารถทำอะไรมึงได้นะ มึงคิดผิดวันแต่งงานคืนเข้าหอก็คือวันที่มึงเสียตัวนั้นแหละ!"

"ไนท์!"

"หุบปาก ในเมื่อมึงอยากเป็นเมียกูก็ต้องทำหน้าที่เมียหน่อย อย่าทำให้มันขาดตกบกพร่อง เพราะกูจะหาคนใหม่มาแทนมึง!"

"ไนท์ นายเมามากเราว่านายไปนอนเถอะ"

"เมาเหี้ไรกูไม่ได้แดกเหล้า"

"ปล่อยนะ"

ไนท์เข้ามากระชากแขนผมเหวี่ยงไปที่เตียง ชุดที่ผมใส่ก็ถูกกระชากจนขาดมันบาดตัวผมเพราะแรงกระชากนั้น ผมทำได้เพียงแค่ร้องขอพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้สนใจอะไร คำพูดแต่ละคำพูดของเขาก็แสนจะเจ็บปวดทุกครั้งที่เขาพูดออกมา ผมก็รู้สึกเจ็บไปทั้งหัวใจ

สวบบบบบ

"อ๊ะ!!!"

"ร้องทำไม มึงเสียตัวให้คนอื่นมายหลายคน จะอายอะไรห๊ะ!!"

"ปล่อย เราเจ็บ!"

"เจ็บสิดีกูชอบเห็นมึงเจ็บปวดไอ้พีมไอ้คนเหี้ย!!"

"อ๊าาาๆ อ๊ะๆ อื้ออออ"

"ครางเสียงหลงเชียว ชอบหรือไง"

"ก็กูบอกว่าเจ้บไอ้เหี้ย!!"

"นี้สินะตัวตนมึงอ่ะ ซี๊ดดดด แน่นดี"

"อื้อ อื้อ!!!!"

"อื้มมมมม"

แรงกระแทกของเขาส่งผลทำให้ผมตัวสั่นคลอนไปตามแรงความเจ็บปวดไปทั่วช่องทางด้านหลัง นี้คือครั้งแรกของผมที่มีอะไรกับคนอื่น ผมเจ็บไปหมดเพราะไม่เคยเจออะไรแบบนี้ แต่เขาคงคิดว่าผมมีความสุขแต่ไม่เลยผมไม่มีความสุขอย่างที่เขาเห็นเลยสักนิด ร่างกายของผมปวดร้าวไปหมด เขากระแทกเข้าออกอยู่นานจนตอนนี้เขาปลดปล่อยออกมาในร่างกายของผม แต่เขากลับไม่สนใจผมอีก เขาหมุนตัวเดินเข้าห้องน้ำทิ้งผมนอนร้องไห้อยู่บนเตียง ไม่รู้ผมสลบไปตอนไหนเมื่อรู้ตัวอีกทีก็เช้าเสียแล้ว

ก๊อกๆๆๆ

"คุณพีมคะ ตื่นหรือยังคะตอนนี้เที่ยงแล้วคุณพีมอยากทานอาหารหรือเปล่าคะ"

"ผมตื่นแล้วครับจัดอาหารเที่ยงให้ผมด้วยผมกำลังจะลงไป"

"ได้ค่ะ"

ผมบอกสาวใช้ที่อยู่หน้าประตูก่อนที่จะลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าร่างกายของผมที่ถูกย่ำยีมาเมื่อคืน ยังอยู่สภาพของเมื่อคืนอยู่ผ้าปูเตียงก็ยังคงเลอะไปด้วยคราบต่างๆ ผมอาบน้ำเสร็จแล้วก็แต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงมาทานอาหารเที่ยง

"ไม่สบายหรือเปล่าน่าซีดเชียว"

"นิดหน่อยครับคุณย่า"

"ไนท์ทำแรงเกินไปแล้วนะ เมียแกพึ่งแต่งเข้ามาทำอะไรเบามือหน่อย"

"ครับคุณย่า"

"เอาเถอะกินข้าวได้แล้ว"

"ครับคุณย่า"

"ทานข้าวเยอะๆนะหนูพีม"

"ครับคุณย่า คุณย่าเองก็ต้องทานข้าวเยอะๆนะครับ"

"ได้จ้า หนูพีมต้องย้ายไปบ้านตาไนท์นะ บ้านอยู่ไม่ไกลหรอก บ้านอยู่ข้างๆกันนี้เอง"

"ครับ"

"ไปอยู่ด้วยกันหนักนิดเบาหน่อยอดทนให้มากๆนะ"

"ได้ครับ ผมทราบแล้ว"

"มากินข้าวกันเถอะ อาหารกำลังร้อนๆเลย"

ไนท์ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อไปส่วนผมเองก็ต้องกินข้าวพร้อมกับพูดคุยกับคุณย่า บ้านใหญ่คนที่ไม่ใช้หัวหน้าตระกูลจะอยู่ที่นี้ไม่ได้ กระต่ายถูกวางตัวให้สืบทอดตระกูลต่อจากหัวหน้าตระกูลรุ่นก่อน แต่กระต่ายยังไม่มารับตำแหน่งเลยต้องรอ คนในตระกูลมโนธรรมเมื่อแต่งงานแล้วก็ต้องออกไปอยู่กับครอบครัวหรืออยู่บ้านที่อยู่ในเขตพื้นที่ 100 ไร่ ที่บ้านใหญ่คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด

"มองอะไร อิ่มแล้วก็ไปที่บ้านฉันซะ ฉันจะเข้าไปทำงานที่บริษัท"

"อืม"

"งั้นผมต้องกลับก่อนนะครับคุณย่า"

"พักผ่อนเยอะๆนะ ว่างๆมาหาย่านะ"

"ครับงั้นผมกลับก่อนนะครับ ลานะครับ"

"จ้าไปเถอะ"

ผมมาที่บ้านของไนท์ บ้านหลังใหญ่ที่อยุ่ในเขตพื้นที่บริเวณบ้านใหญ่ พื้นที่ 100 ไร่ มีครบทุกอย่างที่ต้องการบ้านนี้รวยมาก มีแต่ลูกบ้านนี้ที่ทำตัวติดดินยกเว้นไนท์คนหนึ่งที่ชอบการใช้ชีวิตที่หรูและแพง พี่น้องคนอื่นนั้นชอบการใช้ชีวิตธรรมดา บ้านใหญ่ขนาดนี้มีคนอยู่หลักๆไม่เยอะเท่าที่ควร เพราะแต่ละคนอยูดูแลงานแต่ละที่นานครั้งค่อยกลับ พี่วอร์มแต่งงานก็ออกจากบ้านใหญ่ไปอยู่คอนโดตัวเองตอนนี้ก็กำลังตั้งท้องอยู่ เลยไม่ค่อยได้ออกไปทำงาน เพราะกลัวว่าจะส่งผลกระทบต่อลูกในท้อง

"พี่สะใภ้"

"แวมมาได้ไง ไปต่างประเทศไม่ใช่หรอ"

"ผมไปจริงๆนั้นแหละแต่เพราะพลาดงานแต่งงานพี่เมื่อวาน เลยบินกลับมามอบของขวัญวันแต่งงานให้ก่อนไง"

"ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้"

"ไม่ได้พี่ผมอุตส่าห์เตรียมของไว้ให้แล้ว นี้ไงผมให้พี่นะครับ"

"ขอบใจนะ กินผลไม้มั้ยพี่เห็นในตู้เย็นไนท์น่าจะเป็นคนทำไว้"

"ไม่ดีกว่าครับพี่ ผมต้องไปส่งเอกสารเข้ามาหา'ลัยอีก ยุ่งยากอยู่สักหน่อยแต่ก็ดีกว่าไปต่างประเทศ"

"จะเรียนคณะอะไรหรอ"

"ศิลปศาสตร์ครับเอกภาษาจีนครับ พี่พีมก็จบสถาปัตยกรรมศาสตร์ไม่ใช่หรอครับ"

"ใช่ ดรียนหนักพอดูเลยล่ะ"

"มีแต่พี่ไนท์ที่จบบริหารมาต้องทนเรียนกับสิ่งที่น่าเบื่อพวกน้้นหลายปี"

"มันก็คงไม่แย่ขนาดนั้นหรอกอย่าคิดแบบนั้นเลยเขาอาจจะชอบมาด้านนี้ก็ได้ไนท์ชอบเกี่ยวกับธุรกิจเราตั้งแต่เด็กไม่ใช่หรอแวมก็ชอบศิลปศาสตร์เลย ความชอบไม่เหมือนกัน"

"มันก็จริงนะครับ ผมต้องไปทำงานก่อนแล้วนะครับ"

"เอาไว้มาคุยกันใหม่นะ"

"ครับ"

ใช่ ไนท์ชอบบริหารมากเราฝันอยากเป็นประธานบริษัทมาตั้งแต่เด็ก ผมจึงอยากจะสร้างบริษัทออกแบบบริษัทให้กับเขาเพื่อเป็นของขวัญตอบแทน แต่ตอนนี้บริษัทของเขาก็ทำเสร็จไปแล้ว แต่ก่อนตั้งแต่เด็กจนถึงมหาลัยเราเป็นเพื่อนที่ดีกันมาตลอด แต่เพราะไนท์มารู้ว่าผมแอบชอบเขา เขาจึงตีตัวออกห่างแล้วก็เลิกคบกันเป็นเพื่อนกับผมแล้ว ทั้งๆที่ผมก็รู้ว่าเขาคิดยังไงแต่ผมก็ยังดื้อรั้นไม่อยากให้เขาโดนหลอกแบบนี้ ต่อให้เขาต้องเกลียดผมมากมายถึงขนาดไหนผมก็จะไม่ให้ใครมาทำร้ายจิตใจเขาได้แม้แต่น้องของผมที่ทำกับเขาแบบนั้นผมก็จะไม่มีวันให้อภัยเธอเช่นกัน

"ร่าน!!"

"ไนท์..."

"ลับตากู มึงก็อ่อยน้องกูมันไม่เอามึงหรอกอย่าคิดที่จะหวังสูงคว้าทั้งพี่คว้าทั้งน้องไปเป็นของตัวเอง!"

"เราไม่เคยคิดแบบนั้นนายอย่ามาใส่ร้ายเราได้ป่ะ"

"ตอแหล"

"แล้วแต่นายจะคิดเถอะเราจะเข้าบ้านแล้ว"

ผมไม่ได้โต้ตอบอะไรก่อนที่จะเข้าไปในบ้านบ้านของไนท์มีห้องอยู่ 3 ห้องซึ่งผมรู้แล้วว่าผมต้องไปอยู่ที่ไหน ห้องแรกซ้ายมือก็เป็นของไนท์ผมต้องไปอยู่ห่างจากเขา ซึ่งแน่นอนว่าห้องที่ 3 คือทางเลือกที่ดีที่สุดของผม และก็เป็นไปอย่างที่ผมคิดเมื่อเปิดเข้ามาในห้องก็มีของของผมอยู่ในห้องที่ 3 นั้นการตกแต่งน่าจะเป็นเพราะคุณย่าตกแต่งไว้ให้ผม จึงค่อนข้างจะเป็นรสนิยมการแต่งบ้านแต่งห้องของผมของแท้เลย อย่างน้อยที่นี่คือเซฟโซนของผม ดูแล้วมันอบอุ่นที่สุด วันนี้จะเป็นยังไงพรุ่งนี้ค่อยเริ่มต้นใหม่อีกครั้งก็ได้ เมื่อคิดแบบนั้นก็เตรียมตัวที่จะไปอาบน้ำนอนพักผ่อนอีกครั้ง