ตอนที่ 4

“พี่ทั้งสองชื่ออะไรจ๊ะ”

พิมพิลาถาม หญิงรับใช้ทั้งสองคนมีรูปร่างอวบอัด ผิวพรรณขาวสะอาดสะอ้าน แม้วัยใกล้เลขสี่ แต่ก็ยังมีเค้าโครงของความสวยเมื่อครั้งวัยสาว

“ชื่อลาล่ากับลูลู่จ้ะ”

สาวใช้ประสานเสียงตอบพร้อมกัน จากนั้นก็พาหญิงสาวมายังห้องอาบน้ำ

สาวใช้ทั้งสองช่วยกันถอดชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ออกจากเรือนร่างเอิบอิ่มของเจ้าสาวแสนสวย

“คุณหนูสวยมาก… ”

ลาล่าอุทาน ลูลู่กวาดสายตาสำรวจตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของพิมพิลา ก่อนจะประคองให้หล่อนก้าวเท้าลงมาในอ่างอาบน้ำทองเหลือง มีกลีบดอกไม้หลากสีสันลอยอยู่เหนือผิวน้ำ

พิมพิลาทอดร่างลงนอนบนเตียงเล็กๆ กึ่งเก้าอี้ รูปทรงคล้ายขาหยั่ง ตั้งอยู่ในอ่างน้ำ

จากนั้นขาทั้งสองข้างของหล่อนก็ถูกแยกออกจากกันแล้วยกขึ้นพาดพนักเก้าอี้ทั้งสองข้าง

“อย่าเกร็งค่ะ”

ลูลู่ว่า พิมพิลาค่อยๆ เอนหลังพิงพนักเก้าอี้อยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน รอบๆ กายโอบล้อมไว้ด้วยน้ำและมวลดอกไม้หอม

“ของคุณหนูสวยจัง… ดูสิ… หนอกเนินสวาทอวบอูมสวยงาม ขนดำนุ่มนิ่มเหมือนเส้นไหม เต้านมอวบใหญ่ ปลายหัวนมสีชมพูชี้งอนเป็นทรงสวย คุณหนูช่างโชคดี ผู้ชายทุกคนในตระกูลนี้จะรักและหลงคุณหนู”

ลาล่ากล่าวพลางแหกขาของหญิงสาวออกกว้าง จากนั้นก็เทน้ำอบในถ้วยทองเหลืองเล็กๆ ราดรดลงบนหนอกเนินสวาท หงายฝ่ามือแล้วสอดนิ้วกลางลูบล้วงเข้ามาสำรวจซอกเสียว ความฟิตแน่นทำเอาลาล่ารู้สึกตกใจ

“อ๊ะ… อ๊อย… ”

พิมพิลาสะดุ้ง

“แน่นมาก… ”

ลาล่าเป็นกังวลว่าอวัยวะเพศของพิมพิลาที่ยังฟิตแน่นและคับแคบมาก จะรับอวัยวะเพศของนายใหญ่ไม่ไหว

“งั้นคุณหนูต้องดื่มน้ำจันทร์สวาท”

ลาล่ากล่าวขณะตวัดนิ้วรัวๆ เพื่อทำความสะอาดในซอกเสียว ทำเอาหญิงสาวสะดุ้ง หลังไหล่แอ่นระแน้ เพราะว่าไม่ใช่แค่ร่องสวาทที่โดนมือของลาล่าสัมผัส เพราะว่าตอนนี้หัวนมสองข้างของหล่อนก็โดนนิ้วของลูลู่เคล้นคลึงชโลมน้ำมันหอมรอบหัวนม

“น้ำจันทร์สวาท… มันคืออะไร?”

หญิงสาวสงสัย

“สุราชนิดหนึ่งที่มีฤทธิ์กระตุ้นอารมณ์ทางเพศ”

ลาล่าตอบ

“ทำไมต้องใช้สุรา”

พิมพิลายังไม่หายสงสัย

“อวัยวะเพศของนายท่าน… ใหญ่มาก”

ลาล่าจำต้องตอบไปตามความจริง สิ่งที่ได้ยินทำให้หญิงสาวนึกกลัว

ครู่ใหญ่ๆ ผ่านไป

ภายหลังจากเสร็จสิ้นพิธีชำระล้างร่างกาย สาวใช้ก็เอาผ้าขนหนูมาเช็ดตัวของพิมพิลา

เมื่อตัวแห้งก็พามาที่โต๊ะเครื่องแป้ง หวีผมให้หล่อน เอาเสื้อคลุมสีดำเนื้อผ้าซาตินพลิ้วบางมาสวมทับเรือนร่างเปล่าเปลือย

“ทำไมต้องใช้เสื้อสีดำ”

พิมพิลาถามด้วยความคับข้องใจ

“ปู่รามม์… นายใหญ่ของคฤหาสน์หลังนี้ท่านชอบสีดำค่ะ”

ลาล่าตอบพลางเหลือบมองนาฬิกาแล้วกล่าวว่า

“หมดหน้าที่ของพวกเราแล้ว… ขอตัวนะคะ”

สองสาวใช้ก้าวถอยหลังออกมา ค้อมศีรษะแสดงความนอบน้อมให้หญิงสาวแล้วรีบเดินออกมา เพราะได้ยินเสียงไม้เท้ากระทบพื้นดังเข้ามาใกล้ทุกที

“เดี๋ยวสิพี่ลาล่าพี่ลูลู่”

พิมพิลาพยายามจะเหนี่ยวรั้งเอาไว้ เมื่อหล่อนกำลังจะโดนทิ้งไว้เพียงลำพัง

ร่างของสาวใช้ลับตาไปแล้ว พิมพิลากวาดสายตาสำรวจห้องนอนกว้างใหญ่ ผนังทุกด้านทาด้วยสีเทาเข้มเกือบดำ มลังเมลืองไปด้วยแสงไฟจากแชนเดอเลียร์ ระย้าลงมาจากเพดานสูง เพิ่มความหรูหราอลังการให้กับห้อง… ขณะที่ภายในหัวใจของพิมพิลากำลังรู้สึกเคว้งคว้าง บีบคั้น หวาดกลัวและตื่นเต้นกับสิ่งที่กำลังจะได้เจอในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

อึดใจสั้นๆ ต่อมา

ประตูไม้มะฮอกกานีสีน้ำตาลบานใหญ่ถูกผลักเข้าพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของนายใหญ่

พิมพิลาแทบกลั้นใจมอง นายใหญ่หันไปปิดประตูลงกลอนเมื่อเข้ามาในห้อง

ปู่รามพ์เป็นผู้ชายตัวใหญ่มาก ใบหน้าหล่อเหลาคมคร้ามสะดุดตา จมูกโด่ง คิ้วเป็นแพหนา เบ้าตาลึก มีแผงหนวดสีดอกเลาเป็นแพหนาเหนือริมฝีปาก ปลายหนวดทั้งสองข้างขมวดโง้งงอน

“ตัวจริงหนูสวยมาก”

ปู่รามพ์ชมสะใภ้ สืบเท้าเข้ามาใกล้ เอื้อมมือมาเชยคางหล่อน พินิจใบหน้าสะสวยสะกดใจชาย นึกชมตินน์ผู้เป็นหลานชายของตัวเองที่ตาถึงเหลือเกิน

“ปู่รามพ์เคยเห็นหนูด้วยหรือคะ”

พิมพิลาสงสัย

เพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่หล่อนได้มีโอกาสเห็นตัวจริงของนายใหญ่แห่งวงศ์ตระกูลผู้มีบุคลิกสง่างามสะดุดตา หล่อนแทบไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายในวัยแปดสิบคนนี้จะยังดูหนุ่มเกินวัย