บทที่ 3 นางในฝัน 1

บทที่ 3

นางในฝัน

ทว่าในคืนวันต่อมา เจซี่กลับปวดท้องจนไปเที่ยวด้วยไม่ได้ หลังจากกินยาเสร็จก็นอนพักทันที กันติทัตจึงต้องออกไปข้างนอกกับพัชราตามลำพังสองคน

พัชราแต่งกายด้วยชุดวาบหวิวตามแบบฉบับสาวแซ่บ ด้วยเสื้อสายเดี่ยวสีแดงสด กับกระโปรงทรงเอสีแดงเข้ากับเสื้อสั้นเพียงคืบ อวดขานวลผ่องจนหนุ่มๆที่เดินผ่านถึงกับเหลียวมามองหลายคน

และก็ดูเหมือนหล่อนจะพอใจเสียด้วยสิที่ตกเป็นเป้าสายตาผู้คน หล่อนเชิดคอขึ้นสูงอย่างหยิ่งทะนง พลางควงแขนกันติทัตราวจะแสดงตนว่าเป็นเจ้าของเขาอย่างออกหน้าออกตา

คืนวันเพ็ญเดือนสิบสอง ท้องฟ้ากระจ่างนวลด้วยดวงจันทร์กลมโตที่ลอยเด่นเหนือผิวน้ำ ให้คนมากมายทยอยกันเอากระทงที่ทำจากต้นกล้วยไปลอยน้ำ จนทั่วผืนน้ำกว้างใหญ่ของวัดแห่งนี้ดูสว่างไสวด้วยแรงเทียนที่ปักอยู่ในกระทงซึ่งลอยเกลื่อนน้ำ

บนเวทีที่ประดับไฟจนสว่างจ้า มีเหล่าหญิงสาวในชุดไทย เครื่องประดับแพรวพราวแบบสาวย้อนยุค เรียงแถวเดินยิ้มหวานออกมาทีละคนให้ผู้ชมได้ยลโฉมกันเต็มตา

“นี่คือสาวงามที่ผ่านเข้ารอบทั้ง 17 คนครับ ต่อไปคนเชียร์จะเป็นคนตัดสินนะครับว่าใครจะได้เป็นนางนพมาศประจำปีนี้ โดยให้ซื้อดอกกุหลาบที่ขายทางด้านซ้ายมือนั้น รายได้จากขายกุหลาบจะนำไปบริจาคให้เด็กผู้ด้อยโอกาสนะครับ สาวงามท่านใดได้ดอกไม้เยอะสุด จะเป็นคนได้ครองตำแหน่งนพมาศ”

คนแล้วคนเล่าที่ผ่านสายตาไป…ไม่มีใครดึงดูดใจของเขาได้มากเท่ากับร่างแน่งน้อยในชุดไทยสีเหลือง สไบสีอ่อนสะบัดพลิ้ว…ท่าเดินงามสง่าดุจนางหงส์ ใบหน้านวลที่ต้องแสงไฟงามจับตาจนกันติทัตถึงกับตาค้าง

สวย…สวยแบบไทย ผมสีดำ ดวงตาสีดำ ผิวนวลลออ รอยยิ้มบาดใจ ทรวดทรงอ้อนแอ้น อกตึงขนาดพอดี เอวเล็กบาง สะโพกผาย น่ากอดน่าทนุถนอม…และอยากจุมพิตเรียวปากสีชมพูที่ขยับแย้มยิ้มให้ทุกคนที่รอเชียร์อยู่ด้านล่างเวที

แต่ว่า…หล่อนหน้าตาคุ้นๆชอบกล เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน

สติของชายหนุ่มคืนกลับมาเมื่อโดนพัชรากระตุกแขนอย่างแรง

“อย่าไปดูเลยค่ะคุณกันต์ งานประกวดกิ๊กก๊อกแบบนี้น่ะ กระจอกมากๆ ประกวดตามงานวัด เอาไว้ค่อยไปดูพัชประกวดในงานใหญ่ๆดีกว่านะคะ ต้องอย่างพัชสิถึงเรียกว่ามืออาชีพ เราไปหาซื้ออะไรกินทางโน้นดีกว่านะคะ มีของน่ากินเยอะแยะเลย”

ทว่าชายหนุ่มกลับขืนตัวไว้ไม่ยอมเดินไปตามทางที่พัชราลากไป แต่กลับเดินเพิงขนาดกลางที่เปิดขายดอกกุหลาบ...ดอกเล็กๆแต่ราคาสูงมากพอสมควร ดอกละ 50 บาทเลยทีเดียว คนส่วนใหญ่จะซื้อกันคนละดอก สองดอก เพื่อนำไปมอบให้สาวบนเวทีที่ถูกใจตัวเองมากที่สุด

“คุณกันต์ อย่าบอกนะคะว่าคุณจะซื้อกุหลาบ โอ๊ย ! ไม่น่าเชื่อว่าคุณจะสนใจการประกวดกิ๊กก๊อกนี่ด้วย แต่ช่างเถอะค่ะ ตามใจคุณกันต์ล่ะกัน” หญิงสาวปล่อยมือจากแขนเขา ในขณะที่กันติทัตเหลือบมองไปทางเวที เห็นสาวไทยในชุดสีเหลืองมีดอกไม้เต็มสองมือแล้ว และหล่อนก็หันไปส่งดอกไม้ให้คนที่ถือถุงใบใหญ่รอรับ

“ขอ 50 ดอกครับ” เขาบอกความต้องการ และนั่นก็ทำให้คนขายถึงกับนิ่งอึ้ง แต่ก็ยอมขายให้แต่โดยดี

หลังจากจ่ายเงินแล้ว กันติทัตก็หอบกุหลาบเดินไปหน้าเวที ซึ่งผู้คนก็รีบหลีกทางให้ โดยทุกสายตาจับจ้องมองเขาอย่างสนใจว่าเขาจะให้กุหลาบแก่ใคร หรือจะแบ่งให้สาวงามทุกคนเลย

ชายหนุ่มเดินผ่านคนอื่น จนไปหยุดที่หญิงสาวในชุดห่มสไบสีเหลือง และทันทีที่สายตาสานสบกัน กันติทัตก็เย็นวาบไปทั้งร่าง แม้ว่าหล่อนจะเกล้าผมขึ้นสูง ใบหน้าแต่งแต้มสีสันอ่อนๆ แต่เขาก็จำได้ว่าหล่อนคือ…ผู้หญิงในฝันของเขา

เหมือนหล่อนจะมีปฏิกิริยาต่อต้านทันทีที่เห็นหน้าเขา เพราะหน้าหวานซีดเผือดทันตาเห็น หนำซ้ำดวงตายังวาววับราวแม่เสือ

“รับไปสิครับ” เขาพูด ดวงตายังไม่ยอมห่างจากวงหน้าสวย

หญิงสาวยังคงยืนนิ่งเฉย จนเขาต้องกระตุ้น

“รับไปสิครับ ทั้ง 50 ดอกเลย”

นั่นแหละ หล่อนถึงยอมยื่นมือมารับกุหลาบหลายสิบดอกจากเขาเหมือนจำใจ

ชายหนุ่มถอยห่างจากเวที ใจเต้นรัวเร็วอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน…เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่านางในฝันจะมีตัวตนจริงๆ

หลังจากหมดเวลาให้ดอกไม้ว่าที่นางนพมาศทั้ง 17 คนแล้ว กรรมการก็นับดอกไม้ ก่อนประกาศชื่อผู้ที่จะได้ครองตำแหน่งนางนพมาศในปีนี้

“นางนพมาศขวัญใจหนุ่มๆในปีนี้ ได้แก่…นางสาวเมริน นราภัตติ ซึ่งมีดอกไม้ทั้งสิ้น 249 ดอก เยอะมากที่สุดเลยครับผม”

เสียงปรบมือดังสนั่น ส่วนกันติทัตยืนมองผู้ที่ได้ตำแหน่งนางนพมาศราวกับต้องมนต์สะกด จนคนที่มาด้วยชักจะไม่พอใจ

“คุณกันต์ ! อย่ามัวดูอะไรไร้สาระอยู่เลยค่ะ พัชว่าไปหาอะไรกินทางโน้นดีกว่า”

เหมือนเขาไม่ได้ยินคำพูดของพัชราด้วยซ้ำ เพราะใจมัวจดจ่ออยู่กับคนบนเวที หลังได้รับสายสะพายและเงินรางวัลแล้ว เมรินก็เดินเข้าหลังเวทีทันที เล่นเอาชายหนุ่มถึงกับถอนหายใจด้วยความผิดหวัง

“คุณกันต์คะ…ไปหาอะไรทานเถอะค่ะ แล้วเมื่อกี้เสียเงินจ่ายค่าดอกไม้ไปตั้งเยอะ ไม่เสียดายบ้างเหรอไงคะ” หล่อนถามเสียงกระฟัดกระเฟียด และนั่นก็ทำให้กันติทัตสิ้นสุดความอดทน เพราะเขาหันมาตอบเสียงลอดไรฟันว่า

“เงินของผมนะคุณพัช ผมจะใช้ทำอะไรก็ได้ไม่ใช่เหรอ”

“ก็รู้แล้วค่ะว่าเป็นเงินของคุณ แต่ถ้าต้องเสียเงินไปเพราะเรื่องไร้สาระ พัชไม่เห็นด้วย”

“คุณพัช…!” ชายหนุ่มเรียกชื่อหล่อนหนักๆเป็นการเตือน และนั่นก็ทำให้หญิงสาวถึงกับหน้าเง้า รู้สึกขัดใจอย่างบอกไม่ถูกที่เห็นเขาซื้อกุหลาบไปให้ผู้หญิงคนนั้นมากมาย ทว่าหล่อนกลับไม่เคยได้รับดอกไม้จากเขาแม้แต่ดอกเดียว !

แต่จะว่าไป…ผู้หญิงคนนั้นก็หน้าตาคุ้นๆอยู่ไม่น้อย โดยเฉพาะชื่อเมริน

พัชรานิ่งคิดพักหนึ่ง หัวคิ้วขมวดเข้าหากันอยู่ตลอดเวลา ก่อนจะเบิกตากว้าง ใจสั่นระรัวเมื่อนึกขึ้นได้

ไม่ผิดแน่ ผู้หญิงคนนั้นคือเมรินที่หล่อนเคยรู้จัก !

หล่อนจะให้กันติทัตพบหน้าเมรินอีกครั้งไม่ได้เป็นอันขาด !

เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว หญิงสาวจึงดึงแขนเขาออกมาจากบริเวณหน้าเวทีทันที “กลับกันเถอะค่ะคุณกันต์ พัชง่วงแล้ว”

“ง่วงเหรอ ? เพิ่งสามทุ่มเนี่ยนะคุณบ่นว่าง่วง ทั้งๆที่ปกติ ผมเห็นคุณนอนตี1 ตี 2โน่นไม่ใช่เหรอ”