บทที่ 06 สุขสม [NC25+]

นางเลื่อนกระโปรงสีแดงชาดออกเช่นเดียวกับเกาะออก ทำให้เขาเห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของนางที่ชวนให้หลงใหลยิ่งนัก เขานอนกับนางคณิกามาตั้งมากมาย แต่ไม่เคยเห็นหญิงใดที่งดงามราวกับดอกไม้แรกแย้มพร้อมให้แมลงภู่ได้ดอมดมดอกไม้นั้น

“ข้าจะทำให้ท่านมีความสุขที่สุด” นางเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ใช้กลีบร่องถูบนดุ้นทำให้นางหอบกระเส่าวาบหวาม เขามองนางด้วยความหลงใหลไม่ใช่เพียงเพราะรูปร่างหน้าตาเท่านั้น แต่เป็นการกระทำของนางทำให้เขาแทบอยากจะแตกในตัวนาง

“โอ้ว...โอ้ว...อืม...”

เขาร้องครางกระเส่าอย่างไม่เคยเป็น มือหนาทั้งสองข้างลูบไล้สะโพกรับกับเรือนร่างของนาง นางยังคงใช้กลีบร่องถูบนดุ้นช้าๆ

“อืม...อา...” นางร้องครางกระเส่าเช่นกัน ใช้ริมฝีปากโลมเลียหัวนมแผ่วเบา แล้วเลื่อนมาจูบที่ริมฝีปากหนา เขาเผยริมฝีปากออกนางจูบริมฝีปากของเขาอย่างดูดดื่มและวาบหวามยิ่งนัก ราวกับกระชากวิญญาณของเขาไป อีกทั้งนางยังจับดุ้นลูบขึ้นลงช้าๆ สอดเข้าไปในกลีบร่องของนาง

“โอ้ว...โอ้ว...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อร๊าย...”

นางร้องกระเส่าแทบกรีดร้องออกมา เพราะดุ้นของเขาช่างใหญ่โตและยาวกว่าที่นางเคยพบเจอ แต่มันทำให้นางเสียวกระสันและเจ็บหน่วงยิ่งนัก เมื่อขยับขึ้นลงจนสุดลำทำให้นางกรีดร้องอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

“อร๊าย...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...”

นางยังคงกรีดร้องอย่างต่อเนื่อง นิ้วเรียวของนางข้างหนึ่งขยี้กลีบร่องอย่างรุนแรง เขาเด้งดุ้นใส่นางเช่นกัน นางเอนกายไปกายไปหาเขา ใช้มือเรียวยันที่นอนไว้ทั้งสองข้าง จนนางรู้สึกว่าน้ำของนางนั้นไหลออกมาเจิ่งนอง พร้อมกับน้ำที่กำลังพวยพุ่งออกมา นางยกตัวขึ้นทำให้น้ำไหลลงมาบนดุ้นของเขา

“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อร๊าย...อืม...”

นางกรีดร้องอย่างสุดเสียงด้วยความสุขหฤหรรษ์อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขามองใบหน้าของนางที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อชวนให้หลงใหลอย่างยิ่ง เขาไม่เห็นหญิงคนได้งดงามเช่นนี้มาก่อนในใต้หล้า อีกทั้งนางยังทให้เขาแทบสำลักความสุขออกมาด้วยเช่นกัน

นางยังคงกระแทกลงบนดุ้นของเขาด้วยความกำหนัดจนเอ่อล้นเช่นเดียวกับเขา เขากลัวว่านางจะเมื่อยล้าจนเกินความจำเป็นจึงดันตัวนางนอนลง ยกเรียวขาข้างหนึ่งจับดุ้นขยี้ที่กลีบร่องทำให้น้ำพวยพุ่งออกมาอีกครั้ง

“โอ้ว...โอ้ว...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อร๊าย...อืม...อื้ม...”

เขานำดุ้นยัดที่ร่องก้นทันที ทำให้นางสะดุ้งด้วยความตกใจเพราะเขานำคงมันใส่มาทั้งหมด สอดเข้าออกช้าๆ เพื่อให้นางปรับตัวได้ อีกทั้งนิ้วหนาสามนิ้วข้าไปในกลีบร่องของนาง นางร้องกระเส่าแทบขาดใจ แต่ทว่าเสียงที่นางร้องออกมาราวกับเสียงพินที่เล่นอย่างไพเราะ

“อืม...อื้ม...ข้า...เสียว...อร๊าย...” นางร้องกระเส่าวาบหวาน เขาเผยรอยยิ้มหื่นกระหาย ใช้นิ้วขยี้กลีบร่องจนน้ำแตกคามือเขา เขาจึงเอานิ้วมือออกมาดูดเลียอย่างไม่รังเกียจ นางเผยรอยยิ้มขณะที่หอบกระเส่า นางใช้มือขยี้กลีบร่องจนน้ำพวยพุ่งใส่เขาอีกครั้ง

“อร๊าย...อร๊าย...ข้าไม่ไหวแล้ว...อร๊าย...อืม...”

นางปล่อยน้ำออกมาอีกครั้ง สิ่งในหัวของนางนั้นขาวโพลงไม่รับรู้สิ่งใด เขาจึงกระแทกดุ้นใส่นางอย่างไม่ปรานี ทำให้นางโยกไปตามแรงของเขาที่ถาโถมลงมาใส่

“โอ้ว...โอ้ว...โอ้...อา...”

เขาปลดปล่อยน้ำใส่นางจนเอ่อล้นออกมา แล้วก้มลงจูบริมฝีปากบางที่กำลังหอบกระเส่าด้วยความเหน็ดเหนื่อยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นางไม่เคยมีความสุขสมเช่นนี้มาก่อน ทุกครั้งที่ได้สมสู่กับผู้ใดนางจะเป็นคนเริ่มก่อน และชายผู้นั้นจะเสร็จก่อนนาง แต่เขาคนที่ทำให้นางเสร็จพร้อมกันกับเขาอย่างน่าเหนือเชื่อ

เขาเองก็ไม่เคยสุดเช่นนี้มาก่อน และไม่เคยมีใครทำให้เขาพึงพอใจเช่นนาง เขาได้ปลดปล่อยทำให้รู้สึกโล่งยิ่งนัก หลังจากการทำศึกมาหลายวันจนเหนื่อยล้า ครั้งนี้เขาแอบเข้าเมื่อเมืองมาพร้อมคนสนิท เพราะมีเสียงเลื่องลือว่ามีองค์หญิงนามว่าตวนมู่น่าหลัง บุตรสาวอดีตท่านข่าน นางยังเป็นเจี่ยเจียท่านข่านคนปัจจุบันด้วยเช่นกัน ถึงนางเป็นหญิงสูงศักดิ์ แต่นางเลือกเปิดหอคณิกาโดยไม่ถือกฎของเผ่า (เจี่ยเจีย แปลว่า พี่สาว)

ตวนมู่น่าหลังจะอยู่หอคณิกาไห่ถัง นางเป็นคนเลือกชายหนุ่มที่เข้ามาเสพสุขกับนางเช่นทุกค่ำคืน และทำให้ชายมากมายเสร็จสุขทุกครั้งแต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะเข้าหานาง เพราะนางเป็นเจี่ยเจียของท่านข่าน จึงมีชายในเผ่ายำเกรงนาง ถ้านางไม่เอา ชายใดจะขัดได้เล่า

“ท่านเงียบทำไมหรือ หรือท่านยังไม่สุขสม” นางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อนยิ่งนัก ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะจูบริมฝีปากบาง นางสอดลิ้นเข้าหาเขาทำให้เขาสอดลิ้นเข้าหาพันกันนัวเนียอย่างเอาใจ แล้วถอนริมฝีปากออก แล้วมานอนข้างๆ นาง เขามองเพดานห้อง และหันมามองนางที่นอนตะแคงข้างมองเขาด้วยรอยยิ้ม เป็นยิ้มที่งดงามมากที่สุดที่เขาเคยพบเห็นมา มือหนาอดไม่ได้ที่จะลูบใบหน้ากลมดั่งพระจันทร์วันเพ็ญ เขาไม่รู้ว่าจะเจอนางอีกไหม หรือว่าจะยึดเผ่านี้ให้ราบคาบ และเอาตัวนางมาเป็นตัวประกัน

“ท่านดูเป็นกังวล มีอะไรเล่าให้ข้าฟังได้ ข้าไม่ปากสว่างบอกผู้ใดหรอก” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน โอบกอดเขาอย่างเขาใจ ทำให้เขาเผยรอยยิ้ม และโอบกอดนางเช่นกันใช้มือลูบแผ่นหลังที่นวลเนียนแผ่วเบา

“ไม่มีอะไร เจ้าเหนื่อยมากไหม ดูเจ้าเพลียๆ” เขาเอ่ยถามนาง นางจึงเงยหน้ามองเขาด้วยรอยยิ้ม และจูบริมฝีปากหนา

“ไม่เลย ข้ารู้สึกมีความสุขมากที่ได้อยู่กับท่านในค่ำคืนนี้” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ใช้มือเรียวลูบใบหน้าราวกับหยกของเขาด้วยความหลงใหลเขาจึงจับมือเรียวของนางมาจูบอย่างอ่อนโยน

“เจ้าก็ทำให้ข้ามีความสุขเช่นกัน” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม นางใช้มือเรียวเท้าบนอกแกร่งและจ้องใบหน้าของเขา ราวกับเด็กน้อยที่กำลังสงสัยสิ่งใดจากผู้ใหญ่

.........................................

เขาคือใครกัน เขาคือแม่ทัพหลี่เจิ้น หรือ แม่ทัพจู่ม่งกันแน่

หรือเขาจะเป็นแม่ทัพของแคว้นไป๋

อย่าลืม! กดหัวใจ และ เขียนคอมเม้นท์มาพูดคุยกันบ้างน๊า ไรท์จะได้ไม่เหงา

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกท่าน และพยายามตอบกลับทุกคอมเม้นท