บทที่ 9 มันน่าดูชมไม่ใช่น้อย

เขาเอ่ยบอกนางด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม นางใช้มือเรียวผลักเขา โดยที่เขาไม่ทันตั้งตัวทำให้เขาเซไปเล็กน้อย พอนางได้จังหวะที่เขาเผลอนางก็ใช้มือเรียวตบลงใบหน้าของเขา

“อย่ามาจาบจ้วงข้า” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดัน แล้วหันหนีเพื่อจะออกไปที่ประตู เขากลับช้อนหลังและเรียวขานางทั้งสองข้างขึ้นมา นางมองเขาด้วยสีหน้าที่ดูตื่นตกใจและหวาดกลัวในแววตาคู่นั้น

“ข้าพึ่งรู้ว่าคนเมืองหลวงเช่นเจ้าจะชอบใช้ความรุนแรงแบบนี้” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

คนป่าเถื่อน บ้าอำนาจคิดอยากจะได้ อยากจะทำสิ่งใดตามอำเภอใจเช่นนั้นก็ได้หรือ

“คิกคิกคิก เจ้ากำลังคิดว่าข้าเป็นคนป่าเถื่อนสินะ” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“เจ้ามันเป็นคนบ้า ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง” นางเอ่ยบอกและดิ้นรนให้เขาปล่อยนางลง และยังใช้มือเรียวทุบตีเขา

“แรงเท่าเท่านี้ คิดว่าข้าจะเจ็บ แต่ถ้าเจ้าดิ้นเช่นนี้ เมื่อเจ้าตกลงไปแข้งขาหักขึ้นมา ข้าก็ช่วยต่อขาให้เจ้าไม่ได้นะ” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม นางจึงหยุดทุบตีเขาทันที

เขาก้าวเดินอย่างรวดเร็วแค่ไม่กี่ก้าว เขาก็ถึงเตียงสีแดง แล้วจึงโยนนางลงบนเตียงทันที มันทำให้นางรู้สึกจุกจนพูดอะไรไม่ออก เขาทอดสายตามองเรือนร่างของนางที่สวมใส่อยู่ แต่ไม่ได้บดบังเรือนร่างที่งดงามของนางแม้แต่น้อย

“ฮา...ก่อนอื่น ข้าคงต้องเปลื้องผ้าของเจ้าก่อน” เขาเอ่ยบอกนางด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ใช้มือดึงเชือกคาดเอวสีขาวลวดลายลายดอกเหมย นางจับมือหนาของเขาผลักออก

“อย่านะ” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดัน นัยน์ตาของนางเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างยิ่ง

“ในเมื่อเจ้ากลัวเช่นนี้ เหตุใดถึงหนีออกจากบ้านมาในหอคณิกาเช่นนี้เล่า ราวกับว่าไร้ซึ่งความกลัวใดๆ” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงกระเส่ายั่วยวนอารมณ์ของนางให้ต้องการเขา นางกลับนิ่งไม่ไหวติง มองไปยังใบหน้าของเขาด้วยสายตาตั้งคำถาม

ข้ามาที่นี่จุดประสงค์ข้าคือสิ่งใด ข้อต้องการอะไร ต้องการให้ตนเองมีมลทินก่อนไปเป็นตัวประกันในแคว้นหยางเช่นนั้นหรือ

ใช่แล้ว จุดประสงค์ข้ามันเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว คิดหรือว่าฮัวมู่ฉีจะส่งข้าไปให้ต้าหวางแคว้นหยางอย่างไร้มลทิน สู้ให้ข้ามีมลทินเสียตอนนี้ยังดีเสียกว่า ก่อนที่เขาจะได้ข้าจะเสพสังวาสกับเขาโดยที่ไม่เต็มใจ

“อือ...” เยว่ชิงร้องเสียงครางกระเส่าแผ่วเบาด้วยความเสียวอย่างที่ไม่เคยเป็น เพราะเขาโน้มใบหน้ามาซุกไซ้ซอกคอระหงของนาง ริมฝีปากของเขาขบกัดแผ่วเบา เขาเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าของนางที่เม้มริมฝีปากด้วยความหวาดเสียวที่เขามอบให้เมื่อครู่

“ข้ายังไม่ได้เริ่มเลย เจ้าก็ครางจนเสียงความสง่างามแล้วหรือ” เขาเอ่ยบอกและแสยะยิ้มทอดสายตามองใบหน้าไม่วางสายตา

“ทำให้มันจบๆ ไปสักทีเถอะ” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เขายกยิ้มที่มุมปากชั่วครู่แล้วเปลื้องเสื้อของตัวเองออกจากเรือนร่าง นางทอดสายตามองเรือนร่างหนาอุดมไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นเป็นก้อนๆ ที่หน้าท้องของเขา อีกทั้งเขายังมีผิวขาวดุจหิมะประกอบกับใบหน้าหล่อเหลางดงามเป็นอันมาก จะว่าไปนางก็ไม่เคยเห็นผู้ใดงดงามและหล่อเหลาได้เท่าอีกคงไม่มี

“เจ้าจะทำสิ่งใด” นางเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก เมื่อเขาจับมือเรียวของนางมาจับที่ดุ้นของเขาที่ใหญ่และยาวจนน่าตกใจ มันอาจจะใหญ่เท่าเรียวแขนเล็กของนางเสียด้วยซ้ำ

“ฮู่ว...ให้ข้าได้เห็นไฟราคะของเจ้า มันจะเร่าร้อนถึงเพียงใด” เขาเอ่ยบอกนางด้วยน้ำเสียงยั่วยวนหลอกล่อนางให้คล้อยตาม และยังจับมือเรียวของนางรูดที่ดุ้นของเขาขึ้นลงเบาๆ

“ปล่อยมือข้านะ...!” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา นางทอดสายตามองใบหน้าหน้าเขา เขาเองก็มองนางไม่กะพริบสายตา เหมือนกับว่ากำลังสะกดจิตนางให้ลุ่มหลงในรูปลักษณะของเขาที่งดงามเกินคำบรรยาย แต่ทว่าดุ้นที่นางสัมผัสนั้นมันใหญ่และยาวก็จริง ผิวบนดุ้นกลับขรุขระด้วยเส้นเลือดมาหล่อเลี้ยงให้แข็งตัว

“กลัวข้าหรือกลัวเจ้านี่กันแน่” เขาเอ่ยถามนางด้วยรอยยิ้ม นัยน์ตาของเขาดูเร่าร้อนและหื่นกระหายไม่สิ้นสุด

“ปล่อย...ปล่อยนะ...ปล่อยมือข้าเดี๋ยวนี้นะ...” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังแฝงไปด้วยความดุดัน เขายังคงจับมือเรียวรูดดุ้นขึ้นลงหนักๆ ตามความปรารถนาของตัวเอง

น้ำกามพรวดพวยพุ่งออกมาจากดุ้นของเขาเป็นอันมาก ทำให้นางรู้สึกตกใจ เพราะมันเป็นครั้งแรกในชีวิตของนางที่ได้เห็นน้ำกามขาวขุ่นที่พวยพุ่งออกมาจากดุ้นของบุรุษ

“ฮู่ว...อืม...ดูเจ้าสิ...เจ้าในตอนนี้ มันน่าดูชมไม่ใช่น้อยเลย” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก แล้วเขายกร่างบางขึ้นมาด้วยมือหนาทั้งสองข้างประคองหลังของนางเอาไว้ ทำให้นางรู้สึกแตกตื่น และรู้ตัวด้วยว่าเสื้อผ้าของนางที่สวมใส่ทั้งหมด ถูกเขาเปลื้องออกไปทั้งหมดแล้ว

“ดะ...เดี๋ยวก่อน...” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ขณะที่กลีบร่องของนางชนกับดุ้นของเขา นางจึงถอยห่างจากเขา เขาจึงดันนางเข้ามาแนบชิดอีกครั้ง

“หิวขนาดต้องทำแบบนี้เลยหรือ” เขาเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง นัยน์ตาดำสนิทกลับเร่าร้อนหื่นกระหาย จับแขนเรียวขึ้นมากัดที่ข้อมือของนางและเลียหนักๆ ทำให้นางทั้งอายและเสียวในเพลาเดียวกัน

“อย่านะ...” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาด้วยความกลัวและตื่นเต้นจนเสียงหัวใจดังออกมาตุบๆ เขากลับเผยรอยยิ้มกว้าง

“ความจริงแล้ว ข้าก็ไม่เคยเล้าโลมใครมาก่อน ได้แต่กระแทกมันใส่อย่างเดียว ข้าจะลองค่อยๆ เล้าโลมเจ้าดีหรือไม่” เขาเอ่ยบอกจบ แล้วใช้มือหนาคว้าท้ายทอยของนางมาจูบที่ริมฝีปาก นางรู้สึกตกใจที่เขาจู่โจมจูบเช่นนี้ เพราะนางไม่เคยต้องมือชายมาก่อนเลย

“ถ้าเจ้าไม่ยอมเผยปาก ข้าจะกัดนะ”

.........................................

อย่าลืม! กดหัวใจ และ เขียนคอมเม้นท์มาพูดคุยกันบ้างน๊า ไรท์จะได้ไม่เหงา

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกท่าน และพยายามตอบกลับทุกคอมเม้นท์นะจ๊ะ