บทที่ 3 ทางสะดวก

หญิงสาวชุดสีม่วงอ่อนลวดลายกล้วยไม้วิจิตรงดงามบ่งบอกว่าเป็นหญิงผู้สูงศักดิ์ในราชวงศ์สูงส่ง ใบหน้างดงามราวกับพระจันทร์เต็มดวง คิ้วโก่งดังคันศร นัยน์ตาสีดำสนิทกลมโต ผมของนางดกดำเงางามรัดเกล้าต่ำด้วยหินหลากสีและดอกโบตั๋นสีชมพูตัวเรือนเงิน เช่นเดียวกับชุดสีชมพูค่อนไปทางสีม่วง ทำให้นางงดงามเหนือหญิงใดใน

หญิงสาวผู้นี้วัยสิบห้าปีเต็มในวันนี้ ในวังจัดงานวันเกิดให้นางอย่างเอิกเกริกด้วยเป็นกงจู่หนึ่งเดียวของเยว่หัวต้าหวางแห่งแคว้นอวี้ โดยนางมีนามว่า ‘เยว่ชิง’ นางมีอุปนิสัยร่าเริงเป็นที่รักของทุกคน แต่ทว่านางกลับมีนิสัยซุกซนไม่ชอบอยู่ในกฎระเบียบ ชอบหนีออกไปเที่ยวนอกวัง จนฟู่จวินของนางและเกอเกอทุกคนคอยปวดหัวอยู่ทุกครั้ง แต่พวกเขาก็เอ็นดูนาง ด้วยนางเป็นกงจู่หนึ่งเดียวของเยว่หัวต้าหวาง (เกอเกอ = พี่ชาย / กงจู่ = องค์หญิง)

หญิงวัยกลางคนนามว่า ‘หลี่ซีซี’ นางก้าวเดินมาในห้องของเยว่ชิงด้วยสีหน้าเป็นกังวลอย่างมาก นางมาตามรับสั่งของเยว่หัวฟูจวินของนางด้วยความเป็นกังวล ทั้งเรื่องการศึกมาแรงเดือนเสียทั้งกำไรไพร่พลให้กับแคว้นหยาง อีกทั้งไม่รู้ว่าแนวหน้าจะทลายลงเมื่อไหร่ และเรื่องของกงจู่เพียงคนเดียวของนางที่ยังไม่ได้ออกเรือน ในวัยปักปิ่นนี้สมควรที่จะแต่งงานได้เสียที แต่นางเอาแต่ใจไม่ยอมที่จะแต่งงาน จนนางจนปัญญาที่จะรบเร้านาง

“กงจู่...กงจู่เยว่ชิง...กงจู่เพคะ...เสด็จไปไหนอีกแล้ว เมื่อครู่ยังอยู่ในตำหนักอยู่เลย” เสียงของนางกำนัลสาวนามว่าม่านถัวเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล เมื่อมองไปทั่วตำหนักก็ไม่มีเยว่ชิงอยู่ในที่แห่งนี้ ถ้าต้าหวางรู้ว่ากงจู่หายออกไปจากตำหนักโดยไม่มีพวกนางตามไปต้องโดนโบยเป็นแน่

“กงจู่หายหรือ” เสียงของนางกำนัลสาวอีกคนเอ่ยถามนามว่ากานเม่า ในมือของนางถือขนมดอกพุดตานอยู่ในถาด โดยที่ขนมดอกพุดตานเป็นขนมที่เยว่ชิงกงจู่โปรดปรานมากที่สุด นางรีบวางถาดลงบนโต๊ะโดยทันที

“พวกเจ้าลองหาบริเวณรอบตำหนัก ส่วนข้าจะไปดูที่ศาลาริมน้ำเผื่อว่ากงจู่จะอยู่ที่นั่น” ม่านถัวเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงร้อนใจ และวิ่งออกไปทันทีกับนางกำนัลอีกสองคน

“ไปตามหาให้ทั่ว อย่าให้ต้าหวางและหวางเย่รู้ว่ากงจู่หายไป” กานเม่าเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“เจ้าค่ะ” นางกำนัลหกคนต่างรับคำสั่งและแยกย้ายหากันโดยทันที

“ทางสะดวกแล้ว” เสียงของเยว่ชิงเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาหลังจากที่นางกำนัลเดินออกไปตามหานางนอกตำหนัก นางก็ปืนหน้าต่างลงมาสู่พื้นล่าง ขณะที่ทหารกำลังสับเปลี่ยนเวรยามทำให้ตรงที่นางยืนนั้นไม่มีทหารแม้แต่คนเดียว

.........................................

เยว่ชิงนางเอกของเราปรากฏตัวแล้ว

ถ้านางได้เจอสองแม่ทัพเมื่อใด ต้องเร่าร้อนซาบซ่านแน่นอน อิอิ

อย่าลืม! กดหัวใจ และ เขียนคอมเม้นท์มาพูดคุยกันบ้างน๊า ไรท์จะได้ไม่เหงา

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกท่าน และพยายามตอบกลับทุกคอมเม้นท์นะจ๊ะ