บทที่ 2 เจรจา

แคว้นอวี้ ซึ่งมีเนื้อที่กว้างใหญ่ในทะเลทรายไม่ติดทะเล แต่ทว่ามีอากาศหนาวแทบทั้งมี แทบจะไม่มีเม็ดฝน แต่ที่แคว้นนี้อยู่มาได้เพราะมีโอเอซีสขนาดใหญ่ และมีแม่น้ำไหลผ่าน ส่วนปราการที่สำคัญคือหุบเขารอบทั้งสี่ทิศยากที่เผ่าหรือแว่นแคว้นที่จะเข้ามาต่อตีจนชนะ

แต่ทว่าสามสี่วันมานี้ แคว้นหยางบุกแคว้นอวี้อย่างหนักรอบด้าน ไม่มีท่าทีจะล่าถอยเช่นทุกครั้งที่สู้รบกันมา แคว้นแคว้นอวี้เป็นกังวลอย่างมาเสบียงในเมืองเสียงหูเริ่มขาดแคลน ผู้คนในกำแพงเมืองก็มีแต่ผู้หญิง ส่วนทหารก็ถูกรุกโจมตีทางด่านหน้า

ทุกครั้งแคว้นหยางเข้ามาโจมตีแคว้นจะส่งแม่ทัพมาโจมตี พอถึงฤดูน้ำหลากจะล่าถอยไป แต่ทว่าครั้งนี้คนที่นำทัพมาคือฮัวมู่ฉี ผู้ที่ไร้พ่าย เขาให้ทูตส่งสาส์นเพื่อของเมืองฉี และเมืองเฉินโจว ซึ่งเมืองเฉินโจวเป็นเมืองท่าของแคว้นอวี้ เก็บภาษีได้เป็นจำนวนมากระหว่างแม่น้ำตงเหอ ทำให้เขาไม่อาจยกเมืองนั้นได้

“ฮัวมู่ฉี ข้าไม่อาจยกเมืองเฉินโจวและเมืองฉีให้กับแคว้ยหยางได้” เจ้าแคว้นอวี้ มีนามว่าเยว่หัวเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เหล่าขุนนางต่างมองใบหน้ากัน เพราะรู้ว่าคนที่เป็นราชทูตนั้นคือผู้ใด

“เยว่ต้าหวางท่านไม่ต้องรีบร้อนตอบข้าก็ได้กระมัง ข้าจะให้เพลาท่านสามวัน สามวันนับจากนี้ถ้าท่านยังไม่เปลี่ยนใจที่จะยกเมืองเฉินโจวและเมืองฉี ข้าฮัวมู่ฉีจะนำทัพมาบุกตีแคว้นอวี้ในทันที ท่านก็รู้ว่าข้าแพ้ไม่เป็นเสียด้วย” ฮัวมู่ฉีเอ่ยบอกดังลั่นได้ยินทั่วทั้งท้องพระโรง ทำให้เหล่าขุนนางรู้สึกกลัว ด้วยรู้ว่าฮัวมู่ฉีมันเป็นนักรบของแคว้นหยางที่ไร้พ่าย ไม่มีแคว้นหรือเผ่าใดชนะเขาได้

“เพื่อไม่เป็นการตัดไฟแต่ต้นลม เพื่อไม่ให้แคว้นอวี้ก่อสงครามกับแคว้นหยางในอนาคต ต้าหวางต้องให้เยว่ชิงกงจู่มาเป็นตัวประกันของแคว้นอวี้ ไปอยู่ในพระราชวังแคว้นหยาง” ฮัวมู่ฉีเอ่ยบอกอีกครั้ง ทำให้เยว่หัวตกใจในคำพูดของฮัวมู่ฉีที่จะเอาเยว่ชิงกงจู่ไปเป็นตัวประกัน ด้วยเยว่ชิงเป็นกงจู่เพียงหนึ่งเดียวของเขา และเป็นคนที่เขารักมากที่สุดอีกด้วย

“มันจะมากเกินไปแล้วนะ” เสียงของน้ำเสียงดุดันกัดฟันด้วยความโกรธชี้หน้าไปที่มู่ฉี คือ เยว่เฟยหงไท่จื่อ ไท่จื่อของแคว้นอวี้ และเป็นเกอเกอของเยว่ชิงที่ฮัวมู่ฉีเอ่ยถึง

“ใจเย็นก่อน ข้าให้พวกท่านตัดสินใจสามวัน สามวันนับจากนี้ ค่อยให้คำตอบกับข้า” มู่ฉีเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย สีหน้าเรียบเฉย แล้วก้าวเดินออกไปจากท้องพระโรงทันที

“ต้าหวางจะยกเมืองท่าและกงจู่ในคราวเดียวกันไม่ได้ มันมากไปแล้วพระเจ้าค่ะ” เสียงของขุนนางชั้นผู้ใหญ่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ถ้าเป็นเช่นนั้น ไม่แคล้วที่แคว้นอวี้จะล่มสลายเป็นแน่แท้” เสียงของขุนนางอีกคนเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล

“เจ้าดูถูกกองทัพของเรามากเกินไปแล้วนะ ผู้ตรวจการจางอวี้” เสียงของขุนนางอีกคนเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ฮัวมู่ฉีผู้นี้เคยล่มแคว้น เผาเมืองมาแล้วนะ เจ้าลืมข้อนี้ไปแล้วหรือหย่งเฉิน” จางอวี้เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง หันไปหาคู่สนทนา

“เลิกประชุม” เสียงของเยว่หัวเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลแล้วก้าวเดินออกไปทันที

.........................................

เจรจาขอเมืองไม่พอ ยังจะมาขอน้องอีกนะมู่ฉี

แต่ถ้านางได้เจอสองแม่ทัพ รับประกันความเร่าร้อนซีดปากกันเลยทีเดียว อิอิ

อย่าลืม! กดหัวใจ และ เขียนคอมเม้นท์มาพูดคุยกันบ้างน๊า ไรท์จะได้ไม่เหงา

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกท่าน และพยายามตอบกลับทุกคอมเม้นท์นะ