3

Chapter 3

“ถ้าไม่พักที่นี่ แล้วจะพักตรงไหน ถามโง่ๆ”

พวงชมพูอ้าปากค้างเมื่อได้ยินคำพูดนั้นจากปากของเขา คนอะไรปากร้ายปากจัดยังกับผู้หญิง แถมอารมณ์ยังแปรปรวนง่ายเสียอีก

“ไม่อยากพักที่นี่ อยากจะกลับบ้าน” เธอพูดใส่หน้าเขา ในเมื่อเขาพูดไม่เพราะ เธอก็ระเบิดอารมณ์ใส่บ้าง ใครจะทำไม เธอไม่ใช่คนที่จะยอมอะไรง่ายๆ เหมือนกัน

“หึ! บ้านไหนล่ะ ผมจะไปรู้ได้ไงว่าบ้านคุณอยู่ที่ไหน”

“ก็พาออกไปจากป่าสิ จะบอกว่าบ้านอยู่ไหน”

“ออกไปไม่ได้” เขายักไหล่ ไม่พูดต่อ

“อ๋อ... ลืมไป นายมันพวกโจร ออกไปตำรวจก็จับขังคุกน่ะสิ” เธอเชิดหน้าใส่ เขาหรี่ตามองประเมินท่าทีหญิงสาว

“ก็คงงั้น” ตอบแล้วยักไหล่อีก พวงชมพูกอดอกเม้มปากอย่างขัดใจ

“แต่ถ้านายพาฉันออกไปจากที่นี่ ไปส่งบ้านคุณพ่อก็ได้ ฉันจะไม่แจ้งตำรวจ”

“บ้านพ่อคุณอยู่ไหน อยู่ที่นี่เหรอ”

“ใช่ พ่อเป็นคนที่นี่” เธอตอบกลับไป ทิ้งระยะห่างไม่กล้ายืนใกล้รัศมีมือเขาอีก รู้ดีว่าเขามือไวปากไวขนาดไหน แล้วการกระทำของเขาก็ทำให้เธอร้อนวูบวาบรวมถึงมวนไปถึงท้องน้อย

“พ่อชื่ออะไร”

“นายถามทำไม”

“เผื่อรู้จักจะได้เรียกค่าไถ่ถูกคน”

พวงชมพูชะงักที่จะตอบเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น

“พ่อเป็นเจ้าของไร่ ไร่ธารน้ำใสน่ะ ถ้านายปล่อยฉันไป รับรองว่าจะให้เงินนายเท่าที่นายต้องการเลยล่ะ และจะไม่บอกด้วยว่านายมาตั้งกลุ่มโจรที่นี่”

“จะมั่นใจได้ยังไงว่าไม่บอก เกิดไปชี้เป้าให้ตำรวจมากวาดล้างทำไง” อุกฤษฏ์ไปตามน้ำ พวงชมพูหน้างอเมื่อโดนดักคอ

ถ้าเธอรอดไปได้นะเหรอ เขาไม่รอดแน่ เธอจะให้ตำรวจมาจัดการพวกโจรให้หมด ไม่น่าเชื่อว่าประเทศไทยจะมีโจรเยอะขนาดนี้ พวกหนึ่งมาดักซุ่ม อีกพวกมาจัดการต่อ เธอคิดแล้วถึงกับเพลียจิต

“จับฉันมาทำไม ตอนแรกนึกว่าจะช่วยเสียอีก” เธอคิดว่าเขาจะมาช่วย ที่ไหนได้... หนีเสือปะจระเข้

“ยังคิดไม่ออกว่าจะจับมาทำอะไรดี ถ้าคิดออกแล้วจะบอก” เขาตอบหน้าตาย

พวงชมพูอยากจะกรีดร้องให้ลั่น ได้แต่นับหนึ่งถึงสิบในใจเมื่อเขาตอบยียวนกวนอารมณ์ทุกประโยค

“จะยืนคุยกันอีกนานไหม เมื่อยจะตายอยู่แล้ว” เขาพูดแล้วเดินมาดึงมือเธอไปยังกระท่อมด้านหน้า

“นะ... นายจะทำอะไรน่ะ กรี๊ด...” พวงชมพูหวีดร้องพยายามดิ้น

“อย่าดิ้นได้ไหม เดี๋ยวพ่อจับปล้ำตรงนี้เลย” พอเขาขู่เธอก็ยิ่งตกใจ ดิ้นหนีเอาเป็นเอาตาย

“ที่ดิ้นนี่อยากให้ปล้ำใช่ไหม บอกว่าถ้าดิ้นจะปล้ำแล้วยังจะดิ้น ต้องแปรภาษาไทยเป็นภาษาไทยหรือไง ฟังภาษาคนรู้เรื่องไหม”

“กรี๊ด!!!”

หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อโดนอุ้มขึ้นพาดบ่า พอเธอร้อง ทุบแผ่นหลังของเขา เขาก็จัดการหวดก้นเธอเธอแรงๆ จนเธอเจ็บ หอบแฮ่กๆ หัวหมุนมึนไปหมดเพราะโดนอุ้มหัวห้อย

พวงชมพูได้แต่เจ็บใจ ร้องไห้น้ำตาไหลอย่างอัดอั้น ตอนนี้จะมีใครรู้หรือยังว่าเธอโดนจับมาที่นี่!!!

“ว้าย! ไอ้บ้า ป่าเถื่อน”

พวงชมพูกรีดร้องเมื่อโดนโยนลงกระแทกกับพื้น คนอะไรซาดิสก์ร้ายกาจที่สุด

“หนัก ตัวอ้วนเหมือนหมู”

เขายังพูดหน้าตาย ตักน้ำด้วยกระบวยที่ทำจากกะลาในโอ่งดินเผาดื่มอย่างกระหาย ไม่ยอมชวนเธอสักคำเดียว พวงชมพูหน้างอง่ำ ลูบก้นป้อยๆ กลืนน้ำลายด้วยลำคอที่แห้งผาก มองค้อนคนป่าเถื่อน โกรธที่เขาหาว่าเธอตัวหนัก อ้วนเหมือนหมู เธอนะเหรอตัวหนักอ้วนเหมือนหมู เธอออกจะหุ่นดี ออกกำลังกายทุกวัน แถมยังทานอาหารที่มีประโยชน์ เขานั่นแหละ ตาถั่ว

“หิวน้ำ” พวงชมพูพูดลอยๆ แต่เขาก็ยังทำเฉย แถมยังตั้งท่าถอดเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกอีก

“หิวน้ำแล้วมาบอกผมทำไมครับคุณ” เขาพูดยียวนใส่

“จะ... ทะ... ทำอะไรนะ” เธอระล่ำระลักถามอย่างตกใจเมื่อเห็นเขาเริ่มปลดกระดุมเสื้อออกอย่างใจเย็น

“มันร้อนจะถอดเสื้อ อยากถอดให้เหรอ” เลิกคิ้วถาม สีหน้าโคตรจะยียวนจนเธออยากหาอะไรฟาด

“บ้า! ไม่ใช่เสียหน่อย” เธอเหวใส่ อ้าปากค้างเมื่อเห็นเขาเปลือยอก ดวงตาเขากำลังล้อเลียน เธอเลยเบือนหน้าหนีเมื่อเห็นแผ่นอกล่ำๆ ของเขาเต็มตา

“อยากมองก็มองสิ ใครว่าอะไร ทำเป็นไม่เคยเห็นไปได้”

ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนอนด้วยท่าทีแสนสบาย แต่พวงชมพูระแวดระวัง เพราะรู้ดีว่าเขาไว้ใจไม่ได้ พอเห็นเขานอนหลับตานิ่งๆ เธอจึงผ่อนคลายลง

พวงชมพูแอบลอบมองใบหน้ารกที่เต็มไปด้วยหนวดเคราแล้วย่นจมูก เกิดมาเคยโกนหนวดกับเค้าบ้างไหมนี่ ไหนจะผมอีก ยาวประบ่ายิ่งเหมือนมหาโจรเหลือเกินในความคิดของเธอ

เห็นเขานอนนิ่งไปจริงๆ เธอเลยเอามือแกว่งไปมาที่ใบหน้าของเขา ยังนิ่งเหมือนเดิม แสดงว่าหลับไปแล้ว หญิงสาวรีบไปตักน้ำจากโอ่งดินเผาดื่มบ้างด้วยความกระหาย

“ทำอะไรน่ะ”

“แค่กๆๆๆ” พวงชมพูสำลักน้ำที่ดื่มเข้าไปจนหน้าแดงก่ำ ไอติดกันจนน้ำหูน้ำตาไหล รีบวางกระบวยลงอย่างตกใจ

“ดื่มน้ำ ฉันไม่ได้จะขโมยอะไรของนายนะ” เธอรีบบอกหลังจากหายสำลัก คิดว่าเขาหลับไปแล้วเสียอีก ทำไมถึงตื่นมาได้ล่ะ เธอตกใจหมดเลย คนบ้า... จะแกล้งกันไปถึงไหนนี่

“ที่ถามไปยังไม่ตอบเลยนะ”

“ถามว่าอะไร” เธอทำหน้างง

“สมองปลาทองหรือไงกัน”

พวงชมพูหน้างอเมื่อโดนต่อว่า เขาน่ะสิสมองปลาทอง “นายน่ะสิสมองปลาทอง”

“ถามว่ามาที่นี่ทำไม มาเยี่ยมพ่อเฉยๆ เหรอ”

“ใช่ มาเยี่ยมพ่อ”

“มีอย่างอื่นอีกไหม”

“เอ๊ะ!” เธอทำเสียงขัดใจ บอกไปว่ามาเยี่ยมพ่อแล้วจะมาคาดคั้นอะไรเธอกันนี่

“ถามก็ตอบสิ”

“จะอยากรู้ไปทำไม”

“เห็นมีคนมาดักจับตัวไง ก็เลยถามดู”

“นายก็จับฉันมา”

“ผมผ่านไปทางนั้นพอดี เลยช่วยคุณเอาไว้นะครับอย่าลืม” เขาทวนคำ มองเธอนิ่งๆ พวงชมพูเม้มปากไม่กล้าสบตา รู้สึกหวั่นไหวแปลกๆ

บ้าน่า! เธอไม่อยากเป็นเมียโจรหรอกนะ ทำไมถึงได้ไปรู้สึกอะไรกับผู้ชายตรงหน้าด้วย หน้าตารกครึ้มน่ากลัว เขาจับเธอมาด้วยนะ แถมยังเป็นคนเลว ปล้นฆ่าคนบริสุทธิ์เพื่อหาเลี้ยงชีพ

แต่... สายตาของเขามันทำให้เธอหวั่นไหวแปลกๆ ดวงตาคู่นั้นมันมีเสน่ห์ชะมัด

“ถ้าช่วยจริงก็ต้องพาไปส่งบ้าน” เธอสะบัดความคิดฟุ้งซ่านออกไปจากหัว

“เรื่อง!” เขาตอบหน้าตาย เธออ้าปากค้างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

“นายก็โจรเหมือนกันนั่นแหละ หึ!” ทำเสียงขึ้นจมูก สะบัดหน้าเชิดใส่ อุกฤษฏ์กวาดสายตามองนิ่ง จนพวงชมพูหันมามองอย่างระแวดระวัง

“นะ... นายจ้องฉันทำไม” เธอทำท่าจะถอยหนี เขาก็ตะครุบเอาไว้ ดึงมือเธอมาหา

“เฮ้ย! ไอ้บ้ากาม นายจะทำอะไรฉัน หยุดเดี๋ยวนี้นะ” เธอร้องอย่างตกใจผลักไสเขาเต็มกำลัง แต่เขาแรงเยอะ ยังกะผลักกำแพงขนาดใหญ่ แทบไม่ขยับเขยื้อนเลย จนรู้สึกเจ็บมือไปหมด

“ปล่อยนะ นายโรคจิต” พวงชมพูตาโตเมื่อเขากดร่างเธอลงบนพื้น แถมยังขยับตัวขึ้นมาคร่อมทับเอาไว้

“อยู่นิ่งๆ สิ ดื้อฉิบ!” เขาทำเสียงดุ

“อยู่นิ่งๆ ให้นายรังแกหรือไง ปล่อยนะ ปล่อย”

“ฤทธิ์เยอะชะมัด ถ้าดิ้นอีก โดนปล้ำแน่ เห็นไหมว่าขามันสีอีกแล้ว” เขาทำเสียงดุดันเหมือนเธอทำความผิดอย่างใหญ่หลวง

พวงชมพูตาโตหน้าแดง อ้าปากค้างเมื่อความเป็นชายของเขาเสียดสีกับซอกขาด้านใน เพิ่งรู้ว่าเขาแทรกตัวเข้ามากลางหว่างขาของเธอ

“อยู่นิ่งๆ แบบนี้น่ะดีแล้ว ดิ้นมากๆ เดี๋ยวพ่อปล้ำสามวันสามคืน”

“อือ... คนลามก” เธอหน้าแดงเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น เสมองไปทางอื่น มือยังดันอกเขาเอาไว้ เขาอยู่ท่านั้นนานเกินไปแล้วนะ เธอทนไม่ไหว เอ่ยถามเขาไปอย่างอัดอั้น