6.ลูกค้าวีไอพี / สลับรักยัยเลขาฝาแฝด

6.ลูกค้าวีไอพี / สลับรักยัยเลขาฝาแฝด

ทางด้านกรีน

กรีนขับรถมาทำงานตามที่แกรนด์ได้บอกเอาไว้ สถานที่ก็คือโรงแรม ที่ทำงานคือชั้นบนสุดของตึก ปกติกรีนทำงาน เธอไม่ค่อยชอบนั่งโต๊ะสักเท่าไหร่ เพราะลักษณะงานของเธอไม่ได้เป็นเหมือนที่นี่ แต่งานใหม่ของเธอคืองานเลขา ซึ่งต้องนั่งประจำอยู่ที่โต๊ะเป็นส่วนใหญ่ ปกติเวลาเธอทำงาน เธอมักจะชอบเดินสำรวจความเรียบร้อยของลูกน้องของเธอก่อน และวันนี้เธอก็อยากเดินสำรวจ สถานที่ที่แกรนด์ทำงานซะหน่อย คิดซะว่าเรียนรู้งานไปในตัวก็แล้วกัน เธอเดินไปจนทั่ว จนไปถึงโซนที่เป็นห้องครัวขนาดใหญ่ ตอนนี้มีพนักงานยืนจับกลุ่ม หน้าตาเคร่งเครียดอยู่ กรีนเธอสวมรอยเป็นแกรนด์ตั้งแต่เดินเข้ามาในสถานที่แห่งนี้อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นไปดูหน่อยดีกว่าว่าทางนั้นมีอะไรกัน

"มีอะไรกันเหรอคะ" เธอถามเพราะเห็นเหมือนว่าจะกำลังมีปัญหาอะไรกันสักอย่าง

"สวัสดีค่ะคุณแกรนด์" พนักงานคนหนึ่งเอ่ยขึ้น แน่นอนว่าเธอคนนั้นต้องรู้จักเธออย่างแน่นอน แต่เธอนี่สิไม่รู้จักใครในนี้เลย รู้จักแต่เจ้านายที่แกรนด์เล่าให้ฟังคนเดียวเท่านั้น แต่ถึงอย่างไรเธอก็ไม่หวั่น เรื่องแค่นี้สำหรับเธอสบายมาก

"สวัสดีค่ะ มีอะไรกันหรือเปล่าคะ" เธอตอบรับด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรภาพ เธอไม่รู้ว่าแกรนด์จะสนิทกับเพื่อนพนักงานด้วยกันขนาดไหน แต่สำหรับเธอถ้าทำงานอยู่ด้วยกันมีอะไรที่พอช่วยกันได้เธอก็ช่วยหมด

"พอดีมีปัญหาค่ะ เชฟป่วยกระทันหัน แล้วเมนูวันนี้มีเชฟคมสันต์เท่านั้นที่ทำเมนูนี้ได้" พนักงานอีกคนอธิบายถึงปัญหาที่พวกเธอมาจับกลุ่มปรึกษากันอยู่

"ทำเมนูอื่นไม่ได้เหรอคะ" เธอเสนอ ไม่เห็นจะยากเลยก็แค่เปลี่ยนเมนู ก็ในเมื่อคนที่ทำได้ เกิดมาทำงานไม่ได้ ก็ต้องหาทางอื่นจัดการ

"ไม่ได้ค่ะ เพราะวันนี้มีแขกพิเศษ เขายื่นความจำนงมาสองอาทิตย์แล้ว ว่าต้องเป็นเมนูนี้เท่านั้น แล้วทางเราก็รับปากไปแล้วด้วยค่ะ" อีกคนในกลุ่มอธิบายต่อ ในเมื่อเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น ก็คงต้องคิดหาทางแล้วแหละ

"เอาล่ะๆ เมนูอะไรคะ" เธอถามเพราะเธอเชื่อว่าปัญหาทุกอย่างต้องมีทางออกเสมอ

"แกงฮังเลค่ะ เป็นอาหารเหนือ ไม่มีใครในนี้ทำได้เลยค่ะ ถ้าเป็นอาหารฝรั่งก็พอทำได้กันหลายคน" กรีนทำท่าคิด...แกงฮังเล กินมาตั้งแต่เด็กจนโต เอาไงดี แล้วถ้าเธอจะเป็นคนทำเองล่ะ

"มีเวลาเท่าไหร่" วันนี้เธอจะแสดงฝีมือสักหน่อย แกงง่ายๆ กินมาตั้งแต่เด็กๆ ถึงเธอจะไม่ค่อยได้เข้าครัว แต่เธอก็ถูกสอนให้ทำกับข้าวเป็น และไม่ว่าอะไรที่มันยากหรือง่าย สำหรับเธอมันคือความท้าทาย และเธอก็ชอบซะด้วยสิ

"สองชั่วโมงค่ะ...คุณแกรนด์จะไปหาใครมาช่วยทำคะ" พนักงานอีกคนเอ่ยถาม อย่างมีความหวัง แต่เสียใจด้วยเพราะเธอไม่รู้จักใครที่กรุงเทพนี้เลย

"ใครบอกว่าจะไปหาคนมาทำ แกรนด์จะเป็นคนทำแกงนี้เองค่ะ" เธอพูดจบทุกคนถึงกับทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ

"จะทำเองเหรอคะ ถ้าคุณเควินทราบท่านจะดุเอานะคะ" ที่จริงพวกเธอไม่มั่นใจในฝีมือของเลขาคนนี้เลยต่างหาก เพราะเด็กกรุงเทพเนี่ยนะจะมาทำอาหารเหนือ แค่อาหารที่ทำกินเองก็เอาให้รอดก่อนเถอะ ที่พวกเธอคิดแบบนี้ ไม่ได้จะดูถูกหรืออะไรนะ แต่แค่มองภาพรวมของเด็กกรุงเทพเท่านั้น เพราะปกติคนที่อยู่ในเมืองนี้ ส่วนมากก็จะซื้อกินเป็นส่วนใหญ่

"เอาน่าไปเตรียมของมา" กรีนออกคำสั่ง เพราะเธอเป็นคนกล้าคิดและกล้าลงมือทำเสมอ อาหารพวกนี้ป้าอิ่มทำให้ทานเป็นประจำ แล้วกรีนก็ชอบไปเป็นลูกมืออยู่บ่อยๆ ทำให้ได้วิชาอาหารเหนือมาพอสมควร

"ค่ะ" ที่พวกเธอยอมเพราะไม่มีทางเลือกแล้วต่างหาก จากนั้นพวกพนักงานก็ไปเตรียมวัตถุดิบและอุปกรณ์มาให้เธอ จากนั้นกรีนก็ลงมือปรุงแกงฮังเล สูตรป้าอิ่มที่เธอเรียนรู้มา เวลาที่ป้าอิ่มทำอาหาร แกจะพิถีพิถันทุกขั้นตอน แกจะทำไปสอนเธอไป เธอก็ชอบไปนั่งให้ป้าแกสอนอยู่บ่อยๆ แกบอกว่าเป็นลูกผู้หญิงต้องหัดทำอาหารให้เป็น ซึ่งตอนนั้นเธอก็ไม่ได้ใส่ใจนัก แต่รสชาติของแกงที่ป้าอิ่มทำให้ทาน เธอจำได้ไม่มีลืม และวันนี้เธอก็จะปรุงรสชาติเดียวกับที่ป้าอิ่มปรุง เวลาผ่านไปนานพอสมควร แกงที่ตั้งอยู่บนเตาก็ส่งกลิ่นหอมอบอวนจนเพื่อนๆ พนักงานด้วยกันตั้งหน้าตั้งตารอว่าผลมันจะออกมาเป็นยังไง

"เสร็จแล้วค่ะ" เธอบอกแล้วยิ้มให้ทุกคน เพราะเธอมั่นใจว่ารสชาตินี้แหละใช่เลย

"หอมจังเลยค่ะคุณแกรนด์" จากนั้นเธอก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแม่ครัว เธอทำอาหารจนเพลินนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เธอต้องรับตำแหน่งเป็นเลขาไม่ใช่เจ้าของไร่ที่จะทำอะไรเวลาไหนตอนไหนก็ได้

"ฮึ้ย...ไปก่อนนะคะ" เธอยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู เธอจึงรีบขึ้นไปชั้นบนสุดที่เป็นที่ทำงานของเธอ ตามที่แกรนด์ได้บอกเอาไว้ ทันทีที่ลิฟต์เปิดออกก็มีสายตาของผู้ชายที่หล่อมากคนหนึ่งมองมาที่เธอ ผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นบอสเจ้านายของแกรนด์ ตามที่แกรนด์ได้บอกเอาไว้

"เมื่อวานคุณก็ไม่มาทำงาน วันนี้คุณก็ยังจะมาสายอีก พักนี้คุณเป็นอะไร...คุณแกรนด์" เขาทำหน้าเข้ม มองมาที่เธออย่างดุๆ ทำให้หญิงสาว คิดว่าผู้ชายคนนี้ช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย จะถามเธอสักคำว่าไปไหนทำอะไรมา ถึงได้มาสายก็ไม่มี

"ขอโทษค่ะ" เธอต้องรักษาสถานะภาพของแกรนด์ไว้ ถ้าไม่อย่างนั้นนะ บอกเลยว่าเธอไม่มีวันยอมหรอก ผู้ชายอะไรหน้าตาก็ดี ทำตัวใหญ่เหลือเกิน บอกเลยว่าเธอไม่กลัวหรอก

"งานที่ผมสั่งเสร็จหรือยัง" เขาถาม ทำให้กรีนทำหน้างง งานอะไรวะ เอายังไงดีล่ะ

"ขอเวลาสักครู่นะคะ" เธอตอบอย่างมั่นใจ จากนั้นเขาก็เดินเข้าห้องไป เธอก็เอามือถือขึ้นมาไลน์หาแกรนด์ทันที

กรีน : (แกรนด์ งานที่บอสของเธอสั่ง งานอะไรแล้วมันอยู่ไหน เสร็จหรือยัง) คำถามเป็นชุดถูกส่งเป็นข้อความในไลน์ ทันทีที่เธอส่งไป อีกฝ่ายก็อ่านและตอบกลับทันทีเช่นกัน

แกรนด์: (ใจเย็นๆ เราทำเสร็จแล้วอยู่...ส่งงานได้เลย)

กรีน: (ขอบใจมาก แค่นี้ก่อนนะ) แล้วกรีนก็เอางานไปส่งบอสเรียบร้อย เควินรับเอาแฟ้มไปไม่ได้ว่าอะไร เธอก็เลยเดินกลับออกมาที่โต๊ะของตัวเอง เควินนั่งทำงานอยู่เงียบๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะของเขาดังขึ้น

"กรี้งงงง กรี้งงงง กรี้งงงง" มันเป็นเบอร์ภายใน

"ครับ" เขารับสาย

"คุณเควินครับ ผมขอยืมตัวน้องแกรนด์สักครู่นะครับ" คุณวุฒิผู้จัดการโรงแรมโทรขึ้นมาขอยืมตัวเลขาของเขาทำไม มีอะไรกันร้อยวันพันปีไม่เคยมีใครมาขอยืมตัวเลขาของเขาเลย วันนี้มาแปลกแฮะ

"มีอะไร" เขาขมวดคิ้วอย่างสงสัย

"คือเมื่อเช้า น้องแกรนด์เธอมาช่วยทำแกงฮังเล ให้ลูกค้าน่ะครับ พอดีลูกค้าคนนี้กำลังจะกลับต่างประเทศ เลยอยากจะขอพบน้องหน่อยนะครับ" สายคู่สนทนาตอบกลับมาทำให้เควินรู้สึกแปลกใจเข้าไปอีก แต่ในเมื่อเป็นความต้องการของลูกค้าเขาก็ยินดีที่จะให้เธอลงไป แต่เรื่องเมื่อเช้าที่เธอมาสาย แล้วไปแอบทำอะไรที่เขาไม่ได้สั่งเขาไม่โอเค

"ครับ" แล้วเควินก็วางสาย

"แกงฮังเล" เขาพึมพำเบาๆ

"คุณแกรนด์...คุณแกรนด์...แกรนด์!!" เขาเพิ่มเสียงเพราะเรียกเธอเบาๆ เธอไม่ได้ยิน

"อ่อค่ะ" ตกใจหมดก็เธอยังไม่ชินกับชื่อนี้ เธอก็เลยไม่ได้หันเพราะว่าไม่ใช่ชื่อของเธอ

"คุณเป็นอะไรผมเรียกตั้งหลายครั้ง คุณไม่ได้ยินเหรอ คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า" เควินรู้สึกว่าเลขาของเขาอาจจะมีปัญหาส่วนตัวหรือเปล่า เมื่อวานก็ลางาน วันนี้เขาก็รู้สึกว่าเธอแปลกๆ ไป

"เปล่าค่ะคุณมีอะไรหรือเปล่าคะ" เธอไม่ได้เป็นอะไรแค่ยังไม่ชินเฉยๆ แต่สรรพนามที่หญิงสาวใช้เรียกเขา ทำให้เควินรู้สึกว่ามันแปลกเข้าไปอีก แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะมีเรื่องให้คิดมากกว่าเรื่องนี้

"เมื่อเช้าคุณไปทำอะไรมา" เสียงเข้มเอ่ยถาม ทำให้หญิงสาวยิ้มให้ แสดงว่าเขาต้องรู้แล้วแน่ๆ ถ้าไม่อย่างนั้นคงไม่ถามเธอแบบนี้

"ใครบอกหรือคะ" ถ้าเป็นแกรนด์ตัวจริง เธอจะไม่ถามคำถามนี้ออกมา เพราะบอสของเธออาจจะอารมณ์เสียได้

"ถ้าแขกไม่อยากพบคุณ ผมก็คงไม่รู้ใช่มั้ย" กรีนนั่งเงียบ เพราะเหมือนจะถูกตำหนิ น้ำเสียงแบบนั้นต้องไม่พอใจเธอแน่ๆ

"ทีหลังจะทำอะไร ที่นอกเหนือจากงานของคุณ มาขออนุญาตผมก่อน" เควินกำลังคิดว่าเลขาของเขาต้องไปทำ ให้ลูกค้าไม่พอใจแน่ๆ เพราะเขาเคยรู้มาว่า เธอทำอาหารไม่ค่อยเก่ง แต่ก็พอทำได้แบบทำกินเองน่ะ

"ค่ะ" กรีนเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าลูกค้าจะเรียกเธอไปทำไม แต่เรื่องรสชาติอาหารเธอไม่เป็นห่วง เธอก็ได้รับสายจากคนข้างล่างเมื่อสักครู่เหมือนกัน แล้วเธอก็ไม่รู้จักด้วยว่าเขาคนนั้นเป็นใคร แต่คงจะเป็นใครสักคนในโรงแรมแห่งนี้นี่แหละ

"ป่ะ...ตามผมมา" เควินบอกหญิงสาว เพราะเขาต้องไปด้วยเพื่อจะได้ไปขอโทษลูกค้า ด้วยตัวเองเพราะแกรนด์เป็นเลขาของเขา เมื่อลงมาถึงชั้นล่าง

"อ้าวมาพอดีเลย คุณเควินก็มาด้วยเหรอครับ" คุณวุฒิรู้สึกแปลกใจว่าทำไมคุณเควินถึงต้องลงมาเองเลย

"นำไป" เควินสั่งลูกน้องของเขา ที่มีตำแหน่งงานเป็นถึงผู้จัดการโรงแรม

"เชิญทางนี้ครับ" กรีนก็เดินตามคุณเควินกับคุณวุฒิไปติดๆ

"นี่ครับคุณแกรนด์ ที่คุณลูกค้าอยากพบ เธอเป็นคนทำอาหารจานนี้ครับ" คุณวุฒิพูดเป็นภาษาเยอรมัน เพราะลูกค้าเป็นคนเยอรมัน

"คุณคนนี้เหรอครับ ขอบคุณที่ทำแกงฮังเลที่มีรสชาติอร่อยๆ ให้ผมทานนะครับ" ลูกค้าลุกขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวเดินเขามา พร้อมเอ่ยคำชมเป็นภาษาเยอรมัน ลูกค้าแค่อยากที่จะขอบคุณก็เท่านั้น เควินงงหนัก ว่าเลขาของเขาทำอาหารเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะเธอทำงานกับเขามาสามปี เขาย่อมรู้ว่าเธอทำอะไรได้บ้าง ไม่ได้บ้าง

"ยินดีค่ะ ทางโรงแรมของเรายินดีรับใช้อยู่แล้วค่ะ" ขณะที่ลูกค้าพูดจบ เควินกำลังจะอ้าปากแปลภาษาให้เธอฟัง แต่เธอก็ตอบออกมาก่อน ปากเควินที่กำลังจะอ้า ตอนนี้กลายเป็นต้องอ้าหนักกว่าเดิม เพราะเขากำลังอึ้งกับเธออีกเรื่อง เธอพูดภาษาเยอรมันได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เพราะเขารู้มาว่าเธอพูดได้แค่ภาษาอังกฤษเท่านั้น แต่เธอไม่ใช่แค่พูดได้ แต่ยังตอบได้ดีอีกด้วย

"ผมเคยมีแฟนเป็นคนไทยน่ะครับ เธอทำให้ทานอยู่บ่อยๆ แต่ตอนนี้เธอเสียไปแล้วครับ" ลูกค้าวัยสูงอายุตอบกลับมา พร้อมกับแววตาที่คิดถึงภรรยาของเขา เมื่อได้ชิมอาหารจานนี้ที่เธอทำ

"ดิฉันขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ" เธอโตตอบเป็นภาษาเยอรมันได้ดีและคล่องมากอย่างกับเจ้าของภาษาแน่

"ขอบคุณครับ อ่อเหมือนคนเหนือมาทำเองเลยนะครับอร่อยมากเลย" ชายต่างชาติคนนี้ยังไม่หยุดชมกรีนต่อหน้าเควิน ซึ่งกรีนก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่า เธอกำลังทำให้ใครบางคนรู้สึกอึ้ง

"ยินดีค่ะ ขอบคุณที่ชมนะคะ" เธอก็ยังคงสนทนาต่อไปเรื่อยๆ

"งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ไว้คราวหน้าถ้ามีโอกาสผมจะแวะมาทานฝีมือของคุณอีกนะครับ"

"คราวหน้าคงจะไม่ได้นะครับ เพราะเธอเป็นเลขาของผม ไม่ได้เป็นแม่ครัว เธอแค่มาช่วยนะครับ" อยู่ๆ เควินก็พูดออกมา ทำให้ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น หันไปมองบอสว่าทำไมถึงตอบออกไปแบบนั้น นี่ลูกค้าวีไอพีนะ เจ้านายของพวกเขาลืมอะไรไปหรือเปล่า

"โอ้! เก่งจังเลยนะครับ ทั้งสวยทั้งเก่ง ใครได้หนูไปเป็นแฟนคงโชคดีมากแน่ๆ" ชายสูงอายุคนนั้นก็ยังคงชมหญิงสาวไม่ได้หยุดอย่างต่อเนื่อง

"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ ยังไงทางโรงแรมของเราก็ยินดีที่ได้รับใช้นะคะ" กรีนรีบแก้ต่างให้เจ้านาย ตอนที่เธออยู่ที่ไร่ เธอก็มีลูกน้อง และก็มีลูกค้า เธอย่อมรู้ดีว่าควรจะปฎิบัติตัวยังไงกับลูกค้า ถึงงานของเธอกับที่นี่จะแตกต่างกันก็ตาม

"ครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ ผมต้องไปแล้วเดี๋ยวตกเครื่อง"

"เดินทางปลอดภัยนะคะ" พอลูกค้ากับไปแล้ว หญิงสาวก็เจอกับสายตาของผู้จัดการกับเควินมองมาที่เธออย่างต้องการคำตอบ

"ตามผมมา เรามีเรื่องต้องคุยกัน" ชายหนุ่มบอกเลขาสาว ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เธอจึงเดินตามเขาไปแบบเงียบๆ เมื่อเข้ามาถึงในห้องทำงานส่วนตัว